Załoga Ravensbrück

Johann Schwarzhüber

Johann Schwarzhuber (ur. 29 sierpnia 1904, zm. 3 maja 1947) – zbrodniarz hitlerowski, Schutzhaftlagerführer w obozach koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i Ravensbrück oraz SS-Hauptsturmführer.

Pochodził z Tutzing (Bawarii), członek NSDAP i SS od 8 kwietnia 1933. Służbę w obozową rozpoczął w 1933 w Dachau jako wartownik i Blockführer. W Dachau pozostał do 1938. W latach 1938-1941 sprawował w Sachsenhausen funkcję Rapportführera. W sierpniu 1941 Schwarzhüber przeniesiony został do Auschwitz, gdzie następnie od marca 1942 do listopada 1944 pełnił funkcję kierownika obozu męskiego w Birkenau. W listopadzie 1944 został mianowany Lagerführerem kilku podobozów Dachau - Kaufering. 12 stycznia 1945 został kierownikiem obozu w Ravensbrück i pozostał na tym stanowisku do wyzwolenia obozu 29 kwietnia 1945.

W Brzezince przeprowadzał liczne selekcje do komór gazowych (objęły one tysiące więźniów), podczas których zwykle był pod wpływem alkoholu. Zdarzały mu się wówczas także odruchy współczucia (przykładowo gdy uratował kilkadziesiąt dzieci podczas likwidacji obozu familijnego dla Żydów z Terezina). Schwarzhüber był również znany w obozie jako miłośnik muzyki. W Ravensbrück natomiast był bezpośrednio odpowiedzialny za gazowanie więźniów w komorach gazowych podobozu Uckermark, a także kierował masowymi egzekucjami.

W 1946 stanął przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu w pierwszym procesie załogi Ravensbrück pod zarzutem zabijania i maltretowania więźniów. 3 lutego 1947 skazany został na śmierć. Johann Schwarzhüber został stracony przez powieszenie w Hameln na początku maja 1947.

Rolf Rosenthal

Rolf Rosenthal (ur. 22 stycznia 1911, zm. 3 maja 1947) - zbrodniarz hitlerowski, lekarz SS w obozie koncentracyjnym Ravensbrück oraz SS-Hauptsturmführer.

Urodzony w Braunschweig, był członkiem NSDAP i SS oraz doktorem medycyny. W latach 1941-1943 był lekarzem obozowym w Ravensbrück. Słynął w obozie ze swych sadystycznych skłonności, w niehumanitarny sposób obchodził się z ranami pooperacyjnymi więźniarek, zwłaszcza gdy był pijany.

Oprócz tego u kobiet poniżej 8 miesiąca ciąży przeprowadzał jej przerwanie (dotyczyło to szczególnie niemieckich kobiet, które zaszły w ciązę przez współżycie z więźniami cudzoziemskimi). Płód palono natychmiast w kotłowni, nawet w stanie żywym.Rosenthal stanął po zakończeniu wojny przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu byodpowiedzieć

za swoje zbrodnie (był to pierwszy proces załogi Ravensbrück). Wymierzono mu karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 3 maja 1947.

Gerhard Schiedlausky

Gerhard Schiedlausky (ur. 14 stycznia 1906, zm. 3 maja 1947) - zbrodniarz hitlerowski, lekarz SS w kilku obozach koncentracyjnych oraz SS-Hauptsturmführer.

Urodził się w Berlinie, był doktorem nauk medycznych i ojcem sześciorga dzieci. Licencję lekarza otrzymał w 1932, przed wstąpieniem do SS (co nastąpiło w 1933) pracował na pół etatu w niemieckim Państwowym Urzędzie Pracy. Do NSDAP Schiedlausky wstąpił 1 września 1941. Następnie pełnił służbę w niemieckich obozach koncentracyjnych Dachau i Mauthausen-Gusen (w 1941). Od 18 grudnia 1941 do sierpnia 1943 był naczelnym lekarzem w Ravensbrück. Następnie był także lekarzem w Buchenwaldzie i Natzweiler-Struthof.

Schiedlausky był odpowiedzialny za przeprowadzane w tych obozach eksperymenty pseudomedyczne i dokonywanie selekcji wśród więźniów, oznaczających ich przeznaczenie do eksterminacji (najczęściej przez rozstrzelanie lub przez dosercowy zastrzyk fenolu). Oprócz tego przerywał ciąże (noworodki zabijano niezwłocznie) i zabijał więźniarki chore umysłowo. Posunął się nawet do tego, iż wykradał żywność z paczek przesyłanych więźniarkom.

Schiedlausky zasiadł na ławie oskarżonych w pierwszym procesie załogi Ravensbrück przed Brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu. Został skazany na śmierć w lutym 1947. Wyrok wykonano przez powieszenie w maju tego roku w więzieniu Hameln.

Ludwig Ramdohr

Ludwig Daniel Ramdohr (ur. 15 czerwca 1909, zm. 3 maja 1947) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Ravensbrück.

Oficer hitlerowskiej policji kryminalnej (Kripo). W latach 1942-1945 był członkiem Politische Abteilung (Wydziału Politycznego, czyli obozowego Gestapo) w Ravensbrück. Stał na czele oddziału IV tego Wydziału komendantury obozu, który zajmował się więźniarkami politycznymi. Odpowiedzialny za eksterminację i maltretowanie tych więźniarek. Specjalizował się w okrutnych przesłuchaniach.

W pierwszym procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym skazany na karę śmierci przez powieszenie. Stracony 3 maja 1947 w więzieniu Hameln.

Gustav Binder

Gustav Binder (ur. 13 kwietnia 1910, zm. 3 maja 1947) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Ravensbrück oraz SS-Unterscharführer.

Urodził się w austriackiej miejscowości Bergen, a z zawodu był krawcem. Do SS wstąpił w 1933, a do NSDAP w 1938. W latach 1938-1939 pełnił służbę w Dachau (KL). Od 1 lipca 1940 do wyzwolenia obozu w 1945 był kierownikiem szwalni nr. I w Ravensbrück. Binder był znanym okrutnikiem, nieustannie znęcającym się nad podległymi mu więźniarkami. Oto powojenne zeznanie jednej z nich: "Ten oberłotr Binder swoim barbarzyńskim postępowaniem spowodował śmierć wielu niewinnych kobiet".

Schwytany przez aliantów, zasiadł następnie na ławie oskarżonych w pierwszym procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu. Gustav Binder został skazany za swoje zbrodnie na karę śmierci i powieszony w maju 1947 w więzieniu w Hameln.

Dorothea Binz

Dorothea Binz (ur. 16 marca 1920, zm. 2 maja 1947 w Hameln) - jedna z najokrutniejszych nadzorczyń SS pełniących służbę w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, była zastępczynią głównej nadzorczyni SS w Ravensbrück.

Urodziła się Dusterlake (miejscowość ta znajdowała się niedaleko Ravensbrück) i uczęszczała do prywatnej szkoły podstawowej do ukończenia 15 roku życia. Potem pracowała jako pomywaczka. Nigdy nie wyuczyła się w żadnym zawodzie. Niezamężna. W 1939 zgłosiła się ochotniczo do lokalnego biura SS z prośbą o przyjęcie do pracy w obozie i 1 września tego roku skierowana została KZ Ravensbrück celem przeszkolenia. Służyła początkowo w kuchni i pralni jako SS-Aufseherin, podlegając następującym głównym nadzorczyniom:

Anne Zimmer 1939-1940 Joanna Langefeld (1941-06.1942) Maria Mandel (06.1942-10.1942) Joanna Langefeld (10.1942-04.1943) Klein (04.1943–07.1943)

Od września 1940 do czerwca 1943 Binz była szefową bloku karnego, w którym znajdował się tzw. bunkier (78 cel 2x2,5 m), gdzie mordowano i torturowano więźniarki. Skazanie na bunkier prawie zawsze kończyło się śmiercią.

W sierpniu 1943 awansowała na Stellvertretende Oberaufseherin (zastępczynię głównej nadzorczyni), a jej zachowanie wobec więźniarek było coraz bardziej sadystyczne. Między 1943 a 1945 szkoliła i wydawała polecenia ponad tysiącu nadzorczyń SS. Binz jest odpowiedzialna za wyszkolenie najbardziej okrutnych strażniczek, takich jak Ruth Neudeck. Strażniczki te wysłane zostały następnie do wielu obozów hitlerowskich w okupowanej przez III Rzeszę Europie. Ostatecznie Binz podlegało ok. 100 tysięcy uwięzionych.

W Ravensbrück Binz na każdym kroku biła i kopała więźniarki, uderzała je biczem lub szczuła psem. Brała udział w niemal wszystkich egzekucjach. W 1944, gdy do obozu trafiło wielu więźniów z Auschwitz-Birkenau, Majdanka, Stutthofu i Płaszowa oraz wybudowano w Ravensbrück komory gazowe, dokonywała licznych selekcji wśród więźniarek. Binz dbała także by więźniarki cierpiały z głodu i zimna, a także by podległe jej funkcjonariuszki SS odznaczały się odpowiednią brutalnością. Budziła takie przerażenie, iż gdy pojawiała się na apelu, na placu zapadała śmiertelna cisza.

Binz romansowała z esesmanem Edmundem Bräuningiem, kierownikiem obozu od lipca 1943. Dwójka ta często przechadzała się po obozie, śmiejąc się serdecznie podczas oglądania maltretowanych więźniarek. Para ta mieszkała razem w domu, położonym poza terenem obozu do grudnia 1944, gdy Bräuning został przeniesiony do Buchenwaldu.

Binz zbiegła z Ravensbrück podczas marszu śmierci, ale została schwytana przez aliantów 3 maja 1945. Została umieszczona przez Brytyjczyków w więzieniu, następnie zasiadła na ławie oskarżonych w pierwszym procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w w hamburskim budynku „Curio-Haus“. Częściowo przyznała się do bicia więźniów. Wobec ogromu zbrodni, 3 lutego 1947 skazana na śmierć przez powieszenie. Apelację jej obrońcy oddalono i 31 marca tego roku wyrok stał się prawomocny. 2 maja 1947 rano o godzinie 9:01 została powieszona przez angielskiego kata Alberta Pierrepointa w więzieniu Hameln razem z dozorczyniami Elisabeth Marschall i Gretą Bösel.

Greta Bösel

Greta Bösel (ur. 9 maja 1908, zm. 2 maja 1947) - nadzorczyni SS w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

Urodzona w Wuppertalu, z zawodu była pielęgniarką. Podczas II wojny światowej była jedną z nadzorczyń SS w obozie dla kobiet w Ravensbrück. Zajmowała stanowisko tzw. Arbeitseinsatzführerin (pilnowała więźniarki podczas pracy). Bösel okrutnie obchodziła się z podległymi jej więźniarkami, bijąc i katując je na każdym kroku. Powiedziała kiedyś innej funkcjonariuszce SS: "Jeśli (więźniowie) nie mogą już pracować, niech gniją". Pod koniec istnienia obozu uczestniczyła także w selekcjach niezdolnych do pracy więźniarek do komór gazowych.

Wobec nadciągania oddziałów radzieckich zbiegła wraz z mężem z obozu. Bösel została jednak później schwytana przez aliantów i postawiona przez nich przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w pierwszym hamburskim procesie załogi Ravensbrück. Uznana za winną selekcji, mordowania i maltretowania więźniarek została skazana na karę śmierci. Została powieszona wraz z inną zbrodniarką, Elisabeth Marschall, o godz. 9:55 2 maja 1947 w więzieniu Hameln.

Elisabeth Marschall

Elisabeth Marschall (ur. 24 maja 1886, zm. 2 maja 1947) - główna nadzorczyni SS w obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

Elżbieta Marschall była pielęgniarką od 1909. W 1931 wstąpiła do NSDAP. Zanim rozpoczęła służbę w obozach hitlerowskich była zatrudniona w Zakładach Hermann Göring Werke w Braunschweig jako główna pielęgniarka. W Ravensbrück pełniła funkcję Oberschwester (Starszej SS-siostry). Odpowiedzialna za liczne zbrodnie popełnione na więźniarkach tego obozu. Każdej nocy poprzedzającej egzekucje, udawała się do rewiru (szpitala obozowego) i wybierała z kartoteki chorych nazwiska kobiet przeznaczonych do likwidacji. Marschall sporządzała także następnie listy pomordowanych. Sprawowała oprócz tego nadzór pielęgniarski podczas zbrodniczych eksperymentów pseudomedycznych prof. Karla Gebhardta. Wreszcie, wraz z lekarzem SS Percy Treite, uczestniczyła w selekcji 800 kobiet (wybranych na chybił trafił), które wysłano następnie do Auschwitz-Birkenau. Wiele z nich zginęło podczas transportu i w samym obozie oświęcimskim.

Po wojnie Marschall zasiadła na ławie oskarżonych w pierwszym procesie załogi Ravensbrück, który toczył się w Hamburgu przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym. Została skazana na śmierć i następnie powieszona na początku maja 1947.

Vera Salvequart

Vera Salvequart (ur. 26 listopada 1919, zm. 26 czerwca 1947) - pielęgniarka, kapo w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

Urodziła się w Wonotsch w Czechosłowacji w rodzinie Niemców sudeckich, lecz wkrótce wyemigrowała do Niemiec. Ukończyła szkołę pielęgniarską w Lipsku i dwa semestry medycyny. Z zawodu była pielęgniarką. W maju 1941 została aresztowana przez Gestapo na podstawie norymberskich ustaw rasowych za związki z żydowskim mężczyzną i odmowę ujawnienia miejsca jego pobytu. Spędziła 10 miesięcy w obozie KL Flossenbürg. Pod identycznymi zarzutami Salvequart aresztowano ponownie w 1942 i skazano tym razem na 2 lata. Wyszła na wolność w kwietniu 1944. Po krótkim czasie 11 listopada została aresztowana po raz trzeci ze swym ukochanym i jego siostrą. Obie kobiety po krótkim pobycie w areszcie w KL Theresienstadt zostały przeniesione z grupą 300 więźniarek do więzienia Berlin-Alexanderplatz, a 6 grudnia 1944 umieszczono ją w kobiecym obozie KL Ravensbrück

Z powodu braków w personelu, SS zaczęło na szerszą skalę używać niemieckich więźniów, by nadzorowali pozostałych (byli to tzw. kapo). Jedną z takich więźniarek była Salvequart, w związku z jej wykształceniem zawodowym. Jako pielęgniarka brała udział w gazowaniu kobiet i dzieci, wyjmując ofiarom złote zęby i koronki oraz wypełniając akty zgonu. Od lutego 1945 brała bezpośredni udział w eksterminacji więźniów znajdujących się w rewirze obozowym (szpitalu), dając im wraz z esesmanami trujący proszek od lekarza SS Richarda Trommera.

Więźniarki, które zażyły proszek lub dostały zastrzyk pod pozorem dodania im sił przed transportem, zapadały wkrótce w ciężki sen, a po pewnym czasie przestawały oddychać. Salvequart z jednej strony mordowała, ale zarazem inne więźniarki ratowała dając im ciepłą herbatę, żywność, zwalniając z apeli. Salvequart groziła egzekucja za fałszowanie list z nazwiskami zmarłych więźniarek. Więźniowie z męskiej, przyległej części obozu pomogli jej ukryć się, gdzie przeczekała do wyzwolenia. Po kapitulacji przez pewien czas przebywała w amerykańskim campie, następnie pod fałszywym nazwiskiem Anna Markova pracowała jako kierowniczka biura ds. prześladowanych rasowo w Hofheim am Taunus. Posada ta skończyła się jednak bardzo szybko, ponieważ chciano jej przypisać defraudację, która wg niej nie miała miejsca. Przeniosła się do Kolonii, gdzie została aresztowana przez Anglików. Salvequart, która już od dłuższego czasu znajdowała się na liście poszukiwanych armii brytyjskiej, została doprowadzona do „Civil Internment Camp“ w Paderborn-Staumühle.

5 grudnia 1946 została postawiona przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu (był to pierwszy proces załogi Ravensbrück). Podczas postępowania sądowego twierdziła, że jej działalność ograniczała się do wypełniania aktów zgonu. Jednak liczni świadkowie podważyli wiarygodność jej wyjaśnień. 3 lutego 1947 została z jedenastoma współoskarżonymi skazana za swoje zbrodnie na karę śmierci. Salvequart wystąpiła z prośbą o ułaskawienie, twierdząc że ukradła plany rakiet V2 produkowanych w Ravensbrück przed 1944, w celu przekazania ich Brytyjczykom. Czasowo wstrzymano wykonanie wyroku (pozostałych oskarżonych skazanych na śmierć powieszono 2 i 3 maja 1947) by rozpoznać jej prośbę. Ostatecznie prośba ta została odrzucona i Vera Salvequart została powieszona przez kata Alberta Pierrepoint 26 czerwca 1947 w więzieniu Hameln. Pochowano ją na cmentarzu Wehl w Hameln

Percy Treite

Percy Treite (Percival Treite) (ur. 10 września 1911, zm. 8 kwietnia 1947) - zbrodniarz hitlerowski, lekarz SS w obozie koncentracyjnym Ravensbrück oraz SS-Hauptsturmführer.

Był Anglikiem z pochodzenia. Do 1943 władze niemieckie uważały go za antynazistę, dlatego był on niepokojony przez reżim. Z wykształcenia lekarz-ginekolog, napisał 10 prac w tej dziedzinie, które były drukowane w czasopismach fachowych. Po wysłaniu swojej rodziny do Szwajcarii Treite nagle wstąpił do SS.

Od września 1943 do momentu wyzwolenia obozu przez aliantów był młodszym lekarzem obozowym w Ravensbrück. Osobowość jego była niejasna i skomplikowana, był rozmyślnie okrutny. Treite przeprowadzał eksperymenty pseudomedyczne na więźniarkach Ravensbrück oraz zajmował się zabijaniem chorych na gruźlicę (mordując zastrzykami w serce lub kierując do obozu zagłady Majdanek).

Dodatkowo obciąża go fakt eksterminacji rzekomo chorych umysłowo, zajmujących jeden z bloków obozowych. W maleńkiej izbie stłoczono wówczas ok. 60 półnagich kobiet. Większość z nich nie była chora umysłowo. Nie mogły one ani usiąść, ani tym bardziej się położyć. Zamknięte dniem i nocą, nie miały prawa wychodzenia pod żadnym pozorem. Często biły się ze sobą i pewnego ranka znaleziono 4 zaduszone w ciągu nocy. Dzień później Treite rozkazał zabić 10 najbardziej szalonych, by zrobić miejsce dla nowo przybywających. Oprócz tego Treite zabronił udzielania opieki medycznej starym kobietom niezdolnym do pracy.

Po wojnie stanął przed Brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu jako jeden z oskarżonych w pierwszym procesie załogi Ravensbrück. W lutym 1947 skazany został na karę śmierci. Percy Treite uniknął stryczka popełniając samobójstwo w kwietniu 1947 (wyroki wykonano dopiero w maju tego roku).

Carmen Mory

Carmen Maria Mory (ur. 2 lipca 1906, zm. 9 kwietnia 1947) - kapo w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück, współodpowiedzialna za liczne zbrodnie popełnione na więźniarkach tego obozu.

Z pochodzenia Szwajcarka, córka lekarza z Berna. W 1932 wyemigrowała do Niemiec, gdzie w 1934 została informatorem na usługach Gestapo. W 1939 Mory została aresztowana w Paryżu przez władze francuskie jako szpieg III Rzeszy. Skazana następnie w kwietniu 1940 na śmierć i ułaskawiona w czerwcu tego roku. Utraciła jednak przy tym zaufanie władz nazistowskich, które postanowiły ją aresztować i umieścić w obozie w Ravensbrück.

W obozie tym Mory pełniła funkcję kapo (więźniarki funkcyjnej) i pracowała w rewirze (szpitalu obozowym) jako pielęgniarka. Słynęła z brutalności i sadyzmu. Pomagała m. in. lekarzowi SS Percy'emu Treite w eksterminacji rzekomo umysłowo chorych więźniarek w jednym z bloków w Ravensbrück. Nieustannie katowała podległe jej oraz przebywające w rewirze więźniarki, znana była także jako szpieg i donosiciel na usługach obozowego Gestapo.

Mory skazana została na karę śmierci w pierwszym procesie hamburskim załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym. Uniknęła powieszenia popełniając samobójstwo w więzieniu w kwietniu 1947 (wyroki wykonano w maju tego roku).

Heinrich Peters

Heinrich Peters (ur. 22 sierpnia 1890 - zm. 2 lipca 1957) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozów koncentracyjnych Natzweiler-Struthof i Ravensbrück oraz SS-Obersturmführer.

Urodzony w Auenbüttel (Szlezwik-Holsztyn). Członek NSDAP, a także SS (od 1932). Przed 1942 pełnił służbę w obozie koncentracyjnym Natzweiler-Struthof w okupowanej Francji, skąd został przeniesiony części męskiej obozu Ravensbrück. Peters pełnił w tym obozie od sierpnia 1942 do 20 maja 1945 funkcję Schutzhaftlagerführera (kierownika obozu męskiego). Dowodził także tzw. Lagerbewachungsgruppe, która składała się z esesmańskich strażników. Z ich grona rekrutowano członków plutonu egzekucyjnego. Peters był współodpowiedzialny za egzekucje przeprowadzane w obozie.

W pierwszym procesie załogi Ravensbrück w latach 1946-1947, skazany przez brytyjski Trybunał Wojskowy na 15 lat pozbawienia wolności. Z więzienia wypuszczono go 18 maja 1955.

Martin Hellinger

Martin Hellinger (ur. 17 lipca 1904, zm. ?) - jeden z lekarzy SS pełniących służbę w hitlerowskich obozach koncentracyjnych oraz SS-Obersturmführer.

Urodzony w Pirnie, był dentystą. Członek NSDAP i SS, w 1941 rozpoczął służbę obozową w Sachsenhausen. Następnie w latach 1941-1942 przebywał w obozie Flossenbürg. Wreszcie od 1943 do 1944 Hellinger pełnił służbę w Ravensbrück. Wprawdzie bezpośrednio nie maltretował on więźniarek, ale brał pośrednio udział w zbrodniach popełnionych w tym ostatnim obozie, usuwając zmarłym złote zęby i mostki.

Oskarżony w pierwszym hamburskim procesie załogi Ravensbrück w 1947 i skazany przez brytyjski Trybunał Wojskowy na 15 lat więzienia. Hellinger został przedterminowo zwolniony 14 maja 1955.

Margarete Mewes

Margarete Mewes (ur. 14 lutego 1914) - nadzorczyni SS w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück.

Urodziła się w Fürstenbergu, miejscowości która leżała po drugiej stronie jeziora, nad którym położony był obóz koncentracyjny Ravensbrück. W 1939 Mewes złożyła podanie o pracę jako strażniczka w obozie, który był ciągle w trakcie rozbudowy. Podanie zostało zaakceptowane przez SS i wysłano ją na przeszkolenie. Mewes pełniła funkcję dozorczyni w Ravensbrück aż do wyzwolenia obozu przez armię radziecką w 1945. Po pracy wracała codziennie do swojego domu w Fürstenbergu.

W pierwszym hamburskim procesie załogi Ravensbrück w latach 1946-1947, brytyjski Trybunał Wojskowy skazał Mewes (za udział w maltretowaniu więźniarek) na 10 lat pozbawienia wolności. Zwolniona z więzienia 26 lutego 1952.

Eugenia von Skene

Eugenia von Skene (ur. 30 października 1906 w Birkenfeld, zm. ?) - więźniarka funkcyjna w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück, skazana przez aliantów po zakończeniu II wojny światowej za zbrodnie wojenne.

Z zawodu była telefonistką. Na początku wojny aresztowana przez Gestapo pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Wielkiej Brytanii i osadzona 28 października 1939 w obozie kobiecym w Ravensbrück. Von Skene została ustanowiona przez władze obozowe więźniarką funkcyjną (kapo) i funkcję tę pełniła aż do wyzwolenia obozu. Miała wsród więźniarek opinię brutalnej i nadużywającej władzy.

Po wojnie von Skene została osądzona za swoje zbrodnie przez brytyjski Trybunał Wojskowy w Hamburgu podczas pierwszego procesu załogi Ravensbrück i otrzymała wyrok 10 lat pozbawienia wolności. Z więzienia zwolniono ją 21 grudnia 1951.

riedrich Opitz

Friedrich Opitz (ur. 7 sierpnia 1898, zm. 26 lutego 1948) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozów koncentracyjnych Majdanek i Ravensbrück, SS-Hauptsturmführer.

Był pierwszym kierownikiem SS-Bekleidungswerke (Zakładów Odzieżowych SS), jednego z dwóch największych podobozów Majdanka. Zostały one utworzone latem 1941 na terenie byłej Lubelskiej Wytwórni Samolotów. W marcu 1942 na stanowisku kierownika SS-Bekleidungswerke Opitza zastąpił Josef Oberhauser. Następnie Opitz pełnił służbę w kompleksie obozowym Ravensbrück, gdzie zarządzał fabryką, w której przymusowo pracowały więźniarki. Znany był ze swojego okrucieństwa.

Po zakończeniu wojny został aresztowany przez aliantów i osądzony w drugim procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu. Friedrich został za swoje zbrodnie skazany na karę śmierci przez powieszenie i stracony w więzieniu Hameln pod koniec lutego 1948.

Ruth Neudeck

Ruth Neudeck (ur. 5 lipca 1920, zm. 29 lipca 1948) - nadzorczyni SS w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

Urodziła się w Breslau (obecnie Wrocław w Polsce), jej nazwisko panieńskie brzmiało Closius. W czerwcu 1944 przybyła do obozu kobiecego w Ravensbrück, gdzie rozpoczęła szkolenie by zostać SS-Aufseherin (nadzorczynią SS). Dzięki okrucieństwu, z jakim traktowała kobiety i dzieci w Ravensbrück, Neudeck szybko zdobywała uznanie obozowego kierownictwa. Już pod koniec lipca 1944 promowano ją na Blockführerin (kierowniczkę bloku). Zyskała sobie sławę jednej z najbardziej sadystycznych nadzorczyń, jedna z ocalałych więźniarek opisała po wojnie jak Neudeck podcięła gardło innej więźniarce ostrzem łopaty.

W grudniu 1944 uzyskała kolejny awans, zostając Oberaufseherin (główną nadzorczynią) w podobozie Ravensbrück Uckermark, który w tym okresie stał się obozem zagłady. Neudeck osobiście nadzorowała i kierowała procesem eksterminacji ponad 5 tysięcy kobiet i dzieci w komorach gazowych tego obozu. Niezależnie od tego Neudeck i pozostałe Aufseherin w Uckermark zyskały sobie sławę najokrutniejszych strażniczek w całym systemie obozów Ravensbrück. W marcu 1945 została kierowniczką podobozu Barth. Pod koniec kwietnia 1945 Neudeck zbiegła przed nadciągającymi oddziałami radzieckimi.

Po zakończeniu wojny została schwytana przez Brytyjczyków i następnie zasiadła na ławie oskarżonych w trzecim procesie załogi Ravensbrück wraz z innymi nadzorczyniami SS, które pełniły służbę w Uckermark. Proces odbył się w kwietniu 1948. Podczas składania wyjaśnień na rozprawie Neudeck przyznała się do mordowania i maltretowania więźniów. Jak stwierdziła: "Gdy przejmowałam obóz Uckermark, było w nim ok. 4 tysiące więźniów różnych narodowości. Po 6 tygodniach pozostało jedynie tysiąc z nich, reszta została zlikwidowana w komorze gazowej". Neudeck skazana została na karę śmierci przez powieszenie i stracona w lipcu 1948.

Margarete Rabe

Margarete Rabe (ur. 2 października 1923 w Neustadt-Glewe, zm.?) - SS-Aufseherin w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

W 1944 złożyła podanie do biura obozowego w Neustadt-Glewe o przyjęcie do służby w obozach koncentracyjnych. 7 listopada 1944 Rabe przydzielona została do kobiecego obozu w Ravensbrück, gdzie od początku swojej służby jako SS-Aufseherin słynęła z brutalności. Na przełomie listopada i grudnia 1944 skierowano ją do podobozu Uckermark, gdzie miała pełnić służbę pod komendą Ruth Neudeck, odpowiedzialnej za selekcję więźniarek do miejscowych komór gazowych. Rabe brała gorliwy udział w tych selekcjach, mając bezpośredni udział w śmierci ok. 3 tysięcy kobiet i dzieci. Oprócz tego nieustannie wykazywała się sadyzmem, mordując i maltretując wieźniarki na każdym kroku. Nadzorczynie SS w Uckermark miały sławę najbardziej okrutnych w całym kompleksie obozowym Ravensbrück.

Rabe uciekła z Uckermark przed aliantami w kwietniu 1945, ale wkrótce ją schwytano. W drugim procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu skazana została na karę dożywocia, która w 1950 roku została zmieniona na 21 lat więzienia. Zwolniono ją jednak z więzienia już 26 lutego 1954 ( wg innych źródeł 16. czerwca 1959).

Elfriede Mohneke , nadzorczyni SS – 10 lat pozbawienia wolności

Johanna Braach , nadzorczyni SS – uniewinniona

Lotte Toberentz

Lotte Toberentz wł.Maria Charlotte Toberentz (ur. 27 maja 1900, zm. styczeń 1964) - członkini załogi obozowej Ravensbrück, oraz Lagerführerin (kierowniczka) obozu poprawczego w Uckermark, w okresie zanim stał się on obozem zagłady.

W maju 1937 wstąpiła do NSDAP (nr 3917135). Od maja 1942 do kwietnia 1945 służyła w Ravensbrück. Do stycznia 1945 znajdowała się w podobozie Uckermark.

W trzecim procesie załogi Ravensbrück Lotte Toberentz uniewinniono. W późniejszym latach została urzędniczką niemieckiej policji.

Walter Sonntag

Walter Sonntag (13 maja 1907, zm. 17 września 1948) - zbrodniarz hitlerowski, lekarz SS w obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Ravensbrück oraz SS-Hauptsturmführer.

Członek NSDAP i SS, z wykształcenia lekarz-dentysta. W 1939 pełnił służbę w obozie Sachsenhausen. Następnie w latach 1940-1941 pełnił służbę w Ravensbrück. Współodpowiedzialny za zbrodnie popełniane w tych obozach. Później służył także do 1942 w 3 Dywizji SS-Totenkopf. W czwartym procesie załogi Ravensbrück Sonntag skazany został na śmierć. Wyrok wykonano przez powieszenie we wrześniu 1948.

Benno Orendi

Benno Orendi (ur. 29 marca 1918, zm. 17 września 1948) - zbrodniarz hitlerowski, lekarz SS w obozie koncentracyjnym Ravensbrück i Stutthof oraz SS-Untersturmführer.

Urodził się w Sibiu w Rumunii, w rodzinie niemieckiej. Studiował medycynę, a następnie wyemigrował do Niemiec i 25 czerwca 1940 wstąpił do służby w Waffen-SS. Początkowo służył w jednostce frontowej tej formacji, a następnie przeniesiono go do Głównego Urzędu Sanitarnego SS (SS-Sanitätshauptamt), wchodzącego organizacyjnie w skład Głównego Urzędu Dowodzenia SS (SS-Führungshauptamt). 20 czerwca 1941 przeniesiono go do 1. kompanii sanitarnej SS, należącej do 1. Dywizji Pancernej "Leibstandarte-SS <<Adolf Hitler>>", i brał z nią udział w walkach na froncie wschodnim. Od 26 kwietnia 1944 do 15 grudnia 1944 był lekarzem SS (SS-Lagerarzt) w niemieckim obozie koncentracyjnym Ravensbrück, a następnie pełnił taką samą funkcję w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof. Brał aktywny udział w zbrodniach popełnianych na więźniarkach obozu.

W czwartym procesie załogi Ravensbrück Orendi został skazany przez brytyjski Trybunał Wojskowy na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 17 września 1948.

Gerda Ganzer

Gerda Ganzer, z domu Quernheim (ur. 15 grudnia 1907, zm. ?) - pielęgniarka, niemiecka więźniarka funkcyjna w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

Podczas II wojny światowej uwięziona w obozie dla kobiet w Ravensbrück. W związku z tym, iż była z zawodu pielęgnarką, SS uczyniło z Ganzer więźniarkę funkcyjną. Została ona główną pomocnicą (a także kochanką) zbrodniczego obozowego lekarza SS Rolfa Rosenthala. Pomagała mu w przeprowadzaniu pseudoeksperymentów medycznych na więźniarkach obozu, a także dusiła własnymi rękami niemowlęta urodzone w Ravensbrück.

W czwartym procesie załogi Ravensbrück w 1948 Ganzer została skazana początkowo na karę śmierci przez powieszenie przez brytyjski Trybunał Wojskowy w Hamburgu. Karę tę zamieniono jej jednak następnie na dożywocie. Ostatecznie więzienie opuściła już w 1955.

Martha Haake , nadzorczyni SS – 10 lat pozbawienia wolności

Liesbeth Krzok , nadzorczyni SS – 4 lata pozbawienia wolności

Arthur Conrad

Arthur Albin Conrad (ur. 26 czerwca 1910, zm. 17 września 1948) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Ravensbrück.

Urodzony w Deuben-Saalkreis, od listopada 1933 członek SS, a od 10 września 1939 także Waffen-SS. Dowódca plutonu egzekucyjnego w obozie Ravensbrück od marca 1942 do końca kwietnia 1945. Conrad był bezpośrednio odpowiedzialny za bezprawne rozstrzeliwanie więźniów obozu.

Skazany na karę śmierci w piątym procesie personelu Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu. Wyrok wykonano przez powieszenie 17 września 1948.

Walter Schenk

Walter Schenk (ur. 27 czerwca 1891 w Altena, zm. ?) - zbrodniarz hitlerowski, członek załogi obozu koncentracyjnego Ravensbrück i SS-Unterscharführer.

Schenk pełnił funkcję kierownika krematorium w obozie Ravensbrück, w którym m. in. spopielano zwłoki więźniarek zamordowanych w komorach gazowych podobozu Uckermark (ok. 6 tysięcy ofiar). W piątym procesie załogi Ravensbrück przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu skazany na 20 lat pozbawienia wolności. Więzienie opuścił 3 sierpnia 1954.

Heinrich Schäfer

Heinrich Schäfer (ur. 10 czerwca 1907 w Essen, zm. ?) - SS-Unterscharführer, członek załogi hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück.

Członek SS od maja 1933, a NSDAP od maja 1937. Do personelu Ravensbrück należał od marca 1942 i brał udział w morderstwach więźniarek w komorach gazowych podobozu Uckermark. W piątym procesie załogi Ravensbrück Schäfer otrzymał od brytyjskiego Trybunału Wojskowego wyrok 2 lat pozbawienia wolności. Za dobre sprawowanie zwolniono go z więzienia 28 października 1949.

Kurt Lauer

Kurt Lauer (ur. 27 lutego 1923, zm. ?) - nazista, członek załogi obozu koncentracyjnego Ravensbrück.

Urodził się w Dittweiler-Pfalz. W maju 1941 wstąpił do Waffen-SS, a w 1942 do NSDAP. Od 20 marca 1942 do końca kwietnia 1945 był strażnikiem przy bramie głównej obozu Ravensbrück. W szóstym procesie załogi Ravensbrück w 1948, został skazany przez brytyjski Trybunał Wojskowy na 15 lat pozbawienia wolności za znęcanie się nad więźniami obozu. Zwolniono go 7 maja 1955.

Kurt Rauxloh

Kurt Rauxloh (ur. 23 lutego 1906 w Rheydt, zm.?) - esesman, członek załogi obozu koncentracyjnego Ravensbrück.

Z zawodu szewc, od 1936 był członkiem NSDAP. Od końca 1943 do połowy kwietnia 1945 był nadzorcą w obozowej szwalni w Ravensbrück. Rauxloh skazany został w szóstym procesie załogi Ravensbrück przez brytyjski Trybunał Wojskowy na 10 lat pozbawienia wolności za znęcanie się nad więźniarkami. Z więzienia zwolniono go z przyczyn zdrowotnych 26 września 1951.

Emma Zimmer

Emma Anna Maria Zimmer z d. Mezel (ur. 14 sierpnia 1888 w Schlüchtern, zm. 20 września 1948 w Hameln) - SS-Aufseherin w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück i zbrodniarka wojenna.

Zimmer należała do personelu obozu KZ Ravensbruck od 1939. 1 czerwca 1943 została nadzorczynią SS w obozie kobiecym w Ravensbrück. Pełniła służbę jako strażniczka w bunkrze (bloku karnym), w którym więźniarki odbywały kary nałożone przez władze obozowe. Zimmer była znana w obozie z brutalności i sadyzmu. Była także alkoholiczką. Z tego też powodu lub też z powodu podeszłego wieku (do pomocniczej służby w SS przyjmowano kobiety w wieku 18-45 lat) została w styczniu 1945 odwołana ze służby w Ravensbrück.

W trakcie siódmego procesu załogi Ravensbrück Emma Zimmer skazana została 21 czerwca 1948 przez brytyjski Trybunał Wojskowy na karę śmierci. Wyrok wykonano przez powieszenie w więzieniu Hameln 20 września 1948.

Ida Schreiter

Ida Schreiter (ur. 27 grudnia 1912, zm. 20 września 1948) - starsza dozorczyni (SS-Aufseherin) w obozie kobiecym w Ravensbrück w latach 1939-1945. Współodpowiedzialna za liczne zbrodnie popełnione na więźniarkach. W siódmym procesie załogi Ravensbrück Schreiter skazana została przez brytyjski Trybunał Wojskowy na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano we wrześniu 1948.

Ilse Vettermann , nadzorczyni SS – 12 lat pozbawienia wolności

Luise Brunner , nadzorczyni SS – 3 lata pozbawienia wolności

Anne Klein , nadzorczyni SS – uniewinniona

Christine Holthöwer , nadzorczyni SS – uniewinniona