WOJEWÓDZTWO KUJAWSKO-POMORSKIE

Charakterystyka ogólna regionu

Województwo kujawsko-pomorskie powołane ustawą z dnia 24 lipca 1998 roku, jest podzielone administracyjnie na 19 powiatów ziemskich i 4 miasta na prawach powiatu oraz 144 gminy, z czego: 17 miejskich, 34 miejsko-wiejski i 93 wiejskie. Największymi powierzchniowo są powiaty: świecki (1472,7 km2) i włocławski (1472,3 km2), natomiast wśród gmin największe powierzchnie zajmują gminy Koronowo (411,7 km2), Szubin (332,1 km2) i Kcynia (297,0 km2). Obszar województwa obejmuje 17 969,7 km2 co stanowi 5,7% powierzchni Polski, jest 10-tym pod względem powierzchni regionem spośród nowo utworzonych. Zamieszkiwane jest przez 2 mln 98 tys. mieszkańców, tj. 5,4 % wszystkich mieszkańców kraju. Dzięki tym cechom przestrzenno-demograficznym województwo może być porównywane w wieloma regionami Europy, zwłaszcza z Nadrenią, Saksonia , Dolną Austrią, a także z małymi państwami jak np. Słowenią, Macedonia i Estonią. Siedzibą Wojewody Kujawsko-Pomorskiego oraz większości urzędów administracji państwowej jest Bydgoszcz, natomiast siedzibą Sejmiku Wojewódzkiego oraz urzędów administracji samorządowej - Toruń. Na terenie województwa jest 51 miast. Bydgoszcz, licząca 386 tys. mieszkańców, skupia prawie 30% ludności miejskiej i 18,5 % ludności ogółem. Toruń (204,6 tys.)- odpowiednio 15,9% i 8,4%, a Włocławek - (123 tys.)- 9,5 % i 5,9 %. Do dużych miast należą również: Grudziądz ( 103 tys.) i Inowrocław ( 79 tys.) Grupę miast średniej wielkości tworzy 16 miast liczących od 10 do 30 tys. mieszkańców. Wyróżniają się tu, ze względu na wielkość: Brodnica, Świecie i Chełmno. Pozostałe miasta pełnią funkcję ośrodków centralnych o znaczeniu ponadlokalnym. Część z nich była do roku 1975 siedzibami powiatów i będzie pełnić tę funkcję także obecnie. W większości z nich rozwinął się przemysł, niejednokrotnie wyspecjalizowany, posiadający ponadregionalne rynki zbytu. Miasta tej wielkości są też ośrodkami szkolnictwa ponadpodstawowego i, często, węzłami komunikacyjnymi. Grupę miast małych i bardzo małych, liczących poniżej 10 tys. mieszkańców tworzy 30 ośrodków. Jest to zbiór bardzo zróżnicowany, obejmujący zarówno miasta o funkcjach miast średnich, jak też bardzo małe, liczące poniżej 3 tys. mieszkańców miasteczka Kujaw. Kujawsko-pomorskie graniczy z pięcioma nowymi regionami (województwami) tj. z woj. pomorskim od strony północnej, woj. warmińsko-mazurskim i mazowieckim od strony wschodniej, woj łódzkim i wielkopolski od południa i zachodu.
Obszar województwa kujawsko-pomorskiego poza północnym skrawkiem Wysoczyzny Kłodawskiej, w całości położony jest w obrębie zasięgu ostatniego zlodowacenia, co w sposób decydujący wpłynęło na aktualne zróżnicowanie jego krajobrazów. Rzeźba terenu wykazuje tu typowe cechy krajobrazu młodoglacjalnego rozwiniętago w obrębie wysoczyzn morenowych, które rozczłonkowane są rozwiniętym systemem dolin i pradolin z bogatą rzeźbą fluwialną i eoliczną. W ścisłym związku z procesami kształtujacymi rzeźbę obszaru województwa pozostaje tu charakterystyczny układ sieci hydrograficznej wyrażający się krzyżowaniem szlaków dolinnych i pradolinnych, powierzchniowa budowa geologiczna, zróżnicowanie gleb, a w konsekwencji także szata roslinna oraz aktualne urzytkowanie ziemi. Położenie województwa w środkowej częsci Niżu Polskiego warunkuje także występowanie tu klimatu typu przejściowego, pomiędzy oceanicznym na zachodzie i kontynentalnym w kierunku wschodnim. Georóżnorodność i bioróźnorodnośc województwa stanowią o jego walorach i zasobach przyrodniczych, któe w istotny sposób określają aktualne i potencjalne możliwości jego rozwoju.

Najdalsze wysunięcie granicy województwa na:
pólnoc (gmina Śliwice) 53 stopni 45 minut N
południe (gmina Izbica Kujawska) 52 stopni 20 minut N
zachód (gmina Więcbork) 17 stopni 15 minut E
wschód (gmina Górzno) 19 stopni 45 minut E

rozciągłość równoleżnikowa (E-Z) 3 stopnie 15 minut
rozciągłość południkowa (S-N) 2 stopnie 25 minut