Nasze wyobrażenie o stworzeniu Świata i człowieka opiera się głównie na wyznawanej religii

Ludzie teraz i dawnie potrzebowali wiedzy na temat powstania ziemi i stworzenia człowieka, starają się ją zrozumieć lecz jest to bardzo trudny temat. Większość jest przekonana, że ziemię i człowieka stworzyła osoba która ma nadzwyczajną moc, tj. Bóg w Biblii lub Bogowie w Mitologii, ponieważ jest to niewyobrażalne, a żadne naukowe źródła tego w stu procentach nie wyjaśniają, więc ludzie stworzyli inne teorie, że Bóg jest stwórcą, co jest przedstawione w różnych dziełach literackich bądź malarskich.

W Biblii, najważniejsze księdze chrześcijańskiej jest napisane, że Bóg stwarzał ziemię sześć dni, po kolei dodając kolejne elementy teraźniejszego świata. Pierwszego dnia stworzył niebo i ziemię, ziemia była pustkowiem, gdzie Duch boży unosił się nad wodami, był to chaos który Bóg uporządkował. Pierwszego dnia oddzielił On również światłość od ciemności czyli stworzył dzień i noc. Następnego dnia rozdzielił Bóg sklepienie niebieskie od wód. Trzeciego dnia skupił całą wodę w jedno miejsce i uczynił suchy ląd, który zazielenił trawą i drzewami owocowymi. Czwartego dnia stworzył Bóg słońce i księżyc aby rządziło dniem i nocą, zaś piątego dnia Bóg stworzył ryby i ptactwo. Szóstego dnia stworzył również zwierzęta żyjące na lądzie i człowieka na swój obraz. Uczynił więc człowieka na swój obraz, ukształtował go z prochu ziemi i dał mu życie. Tchnął w niego życie, poczym widząc, że czegoś brakuje stworzył jeszcze kobietę z żebra mężczyzny, aby mogli się rozmnażać i zaludniać ziemię.

Fresk Michała Anioła pt. „Stworzenie Adama” nawiązuje do Bibli, jest to zarówno starotestamentowe wyobrażenie Boga jak i pokazanie nagiego człowieka, co można zinterpretować jako narodziny gdyż człowiek gdy się urodzi jest zupełnie nagi. Bóg wyciąga w stronę Adama palec wskazujący co jest symbolem przekazania władzy nad ziemią człowiekowi co jest również opisane w Biblii lub może pokazać jak Bóg daje życie człowiekowi.

Kolejny fresk pt. „Stworzenie słońca i księżyca”. Na pierwszym planie widać Boga który jak na poprzednim fresku ma długą brodę, symbol bezgranicznej wiedzy i mądrości. Twarz pokazuje gdzie księżyc i słońce mają swoje miejsce. Po lewej stronie widać postać odwróconą do nas tyłem, można uznać, że to Bóg który zmierza ku ziemi by dokończyć dzieło stwarzania. Freski w kaplicy Sykstyńskiej pochodzą z epoki renesansu.

Grecy w przeciwieństwie do chrześcijan wierzyli w wielu Bogów. W mitologi greckiej stworzenie świata przebiegało w kilku etapach, podobnie jak w biblii. Z chaosu który już istniał wyłoniły się dwa bóstwa Uranos władał niebem i Gaja która władała ziemią, z nich zrodziła się reszta bogów i tytanów. Bogowie byli podobni do ludzi, mieli wady i zalety, byli nieśmiertelni lecz nie byli wszechmogący, tak jak Bóg biblijny. Ich Najstarszym potomkiem był Okeanos, który był bogiem rzeki opływającej całą ziemię. Reszta potomstwa to cyklopi i sturacy którzy nie spodobali się swojemu ojcu, który później strącił ich do Tartaru. Małżonka Uranosa postanowiła się zemścić za śmierć swoich dzieci, i namówiła swojego ostatniego syna Kronosa, aby pomścił swoje rodzeństwo. Okaleczył żelaznym sierpem swojego ojca, a z jego krwi zrodziły się trzy boginie zemsty Erynie. Razem z Bogami rodził się świat, z nieba spadł deszcz i na ziemi wyrastały lasy, po wzgórzach błądziły rzadkie zwierzęta, z gór wydobywała się woda a w kotlinach powstawały jeziora. Od tamtego czasu ziemią władali Reja i Kronos. Kronos bojąc się o swoją władzę, wiedząc, że ciąży nad nim klątwa swojego Ojca, połykał każde swoje dziecko aby gdy dorośnie nie zabiło go. Reji nie podobało się to i dała Kronosowi kamień owinięty w pieluszki aby go połknął, a razem z dzieckiem zeszła na ziemię, obmyła je w strumieniu i nadała mu imię Zeus. Zeus był wychowywany przez nimfy, a gdy dorośnie miał stanąć do walki ze swoim Ojcem. Zeus powiedział matce przed walką z Ojcem, żeby dała mu środek na wymioty, i Uranos wyrzucił z siebie połknięte potomstwo, Hadesa, Posejdona, Here, Demeter oraz Hestie. Wojna między Uranosem a Zeusem trwała dziesięć lat i nikt jej nie wygrał, a Zeus zasiadł na szczycie Olimpu i on stał się najważniejszym z Bogów, który pilnował porządku na ziemi.
Natomiast człowieka stworzył Prometeusz, stworzył go z gliny wymieszanej ze łzami, a duszę nadawał mu ogniem niebieskim który ukradł ze słońca. Człowiek którego stworzył był słaby i nagi, miał kruche paznokcie. Ludziom brakowało siły więc nauczył ich korzystania z ognia aby mogli odstraszać dzikie zwierzęta oraz aby mogli się ogrzać nauczył ich jeszcze rzemiosła, a Hefajstos z rozkazu Dzeusa stworzył piękną kobietę którą Atena nauczyła kobiecych robót, Afrodyta otoczyła jej oblicze wdziękiem, Hermes dał jej kobiecy charakter i nazwano ją Pandora. Miała ona puszkę której nie wolno było otwierać, lecz pod jej namową razem z mężem ją otworzyli i na ziemi pojawiły się smutki, choroby i całe zło.

Inną wizję powstania świata i człowieka mają aborygeni. Według ich mitologii przodkami, bóstwami były różne zwierzęta między innymi kruk, wąż Jarapiri, orzeł oraz wąż Tęczowy który był największym Bóstwem Aborygenów. Przodkowie gdy stwarzali świat wędrowali trasami marzeń, i kształtowali krajobraz, stwarzali rośliny, zwierzęta i ludzi. Mężczyzna w okresie marzeń spotkał jedyną kobietę i postanowili być razem i mieć dziecko. Ulepili je z gliny, oczy zrobili ze szkarłatnych nasion, włosy ze ździebeł trawy, a wnętrzności ze sznurów. Mężczyzna włożył do łona kobiety dziecko głową do góry po czym wlał czerwoną żywicę i mleczny syrop z drzewa mlecznego. Po niedługim czasie kobieta urodziła dziecko i razem je wychowali.

Tadeusz Różewicz w swoim wierszu pt. Ocalony opowiada nam jak na własne oczy widział świat niszczony przez człowieka podczas II wojny światowej. Różewicz pragnie stworzyć jeszcze raz świat lecz nie uda mu się to samemu, szuka mistrza, osoby która pomoże mu się ponownie narodzić, gdyż ten człowiek jest bardzo zniszczony przez wojnę i nie da rady dalej poprawnie funkcjonować. Poszukuje osoby która przywróci mu wiarę w człowieka, pokaże mu jeszcze raz wszystkie wartości ziemi bez których życie na niej jest bardzo trudne, wręcz niemożliwe. Człowiek czuje się wtedy samotny i nie ma celu, sensu dla którego warto byłoby dalej żyć.

Podsumowując, nasze wyobrażenie o stworzeniu świata i człowieka opiera się głównie na wyznawanej religii. Widać to porównując do siebie chociażby Biblię chrześcijan i Mitologie starożytnych greków czy aborygenów, gdzie świat i człowieka stworzyły postacie o niesamowitej mocy, której żaden człowiek nie posiada ani nie będzie posiadał,( jest również kilka podobieństw np. że na początku był chaos, że świat był stwarzany stopniowo). Każdy człowiek kieruje się informacjami o stworzeniu które daje mu religia, ponieważ jest to najbardziej zrozumiałe i prawdopodobne jeśli osoba wierzy w to.