Świadomość Zamknięta w Astralu

Wśród wielu specyficznych obciążeń karmicznych jakie oddziałują na życie ludzi jest „Świadomość Zamknięta w Astralu”. W tym artykule chciałbym przybliżyć czytelnikom, co kryje się pod tą dość enigmatyczną nazwą i jaki wpływ ma na życie jednostki jej „Świadomość Zamknięta w Astralu”.

Aby móc zrozumieć czym jest „Świadomość Zamknięta w Astralu” najpierw musimy przyjrzeć się procesowi inkarnacji duszy ludzkiej w ciało i umierania oraz karmie.

Inkarnacja

Decyzję o inkarnacji w ciało ludzkie podejmuje Wyższe Ja danego człowieka (zwane dalej zamiennie Manasem wyższym lub Ciałem Przyczynowym), przebywające w Świecie Przyczynowym (Poziomie Przyczynowym). Odbija w tedy Ono swój promień (zwany promieniem duszy) na niższe poziomy bytu (światy). Promień Duszy jest to skumulowany strumień pierwiastków świata przyczynowego pochodzących od Wyższego Ja. Gdy znajdą się one na poziomie świata mentalnego przyciągają do siebie materię tego świata tworząc Ciało Mentalne. Po utworzeniu ciała mentalnego Promień Duszy zstępuje w niższe sfery bytu, tj. astralną, eteryczną i fizyczną. W Świecie Astralnym tworzy się Ciało Astralne, a następnie na poziomie eterycznym tworzone jest Ciało Eteryczne. Po utworzeniu ciała eterycznego następuje ostatni etap procesu inkarnacji, czyli przekształcenie go do postaci embrionalnej i umieszczenie go w macicy przyszłej matki, gdzie oczekuje na zapłodnienie komórki jajowej. W chwili wniknięcia plemnika do komórki jajowej następuje w niej tzw. „eksplozja wapniowa”, jest to uwolnienie z organelli komórkowych wapnia pod wpływem substancji chemicznych jakie wprowadza do komórki plemnik. Uwolnienie wapnia z jednej organelli powoduje uwolnienie go przez następne, proces ten jest bardzo szybki, trwa zaledwie ułamki sekundy i jest to moment wniknięcia duszy do Ciała Fizycznego. Powyżej opisany proces inkarnacji obrazuje poniższy rysunek.

Rys. 1. Proces Inkarnacji Duszy

Śmierć

Śmierć natomiast jest odwróceniem procesu inkarnacji. W chwili śmierci ciała fizycznego następuje przekazanie zawartych w nim pierwiastków manasu do ciała eterycznego i oddzielenie się go od ciała fizycznego. Z kolei pierwiastki manasu w ciele eterycznym przekazywane są na wyższe jego poziomy. Gdy już wszystkie pierwiastki manasu z danego poziomu ciała eterycznego zostaną przekazane na poziom wyższy następuje rozpad ciała eterycznego na danym poziomie. Proces umierania ciała eterycznego trwa średnio trzy dni, ale zdarzają sie przypadki, w których proces ten trwa do czterdziestu dni. Jest to uwarunkowane poziomem energii pranicznej jaki posiadała jednostka w chwili śmierci, jeśli był on niski rozpad ciała następuje szybciej, a jeśli wysoki to wolniej. Po rozpadzie ciała eterycznego następuje śmierć astralana, będąca procesem analogicznym do procesu rozpadu ciała eterycznego. Rozpadowi ulegają kolejno poszczególne warstwy ciała astralnego, ułożone według stopnia gęstości materii astralnej, przy czym najgęstsze znajdują się na zewnątrz (Rys. 2). Po rozpadzie ciała astralnego następnym etapem jest śmierć ciała mentalnego, która jest nieco zbliżona do śmierci ciała astralnego. Różnica polega jednak na tym, że rozpad nie następuje po kolei, tylko umysł jednostki przenoszony jest od razu na poziom, który jest najodpowiedniejszy i tam dokonuje się proces umierania. Po czym świadomość powraca do świata przyczynowego.

Rys. 2. Budowa Ciała Astralnego

Karma

Powyższy opis procesu inkarnacji i umierania jest wyidealizowanym schematem, gdyż człowiek żyjący w świecie fizycznym poprzez swoje intencje tworzy swoją karmę. Intencje mogą być dobre lub złe, dla tego też mamy dobrą i złą karmę, dodatkowym czynnikiem zwiększającym siłę jej oddziaływania jest siła emocji jakie towarzyszyły tym intencjom. Im więcej było emocji (lęku, nienawiści, smutku itp.) i silniej były przeżywane, tym mocniej oddziałowywuje zła karma, i na odwrót, im więcej uczuć wyższych (miłości, radości, spokoju itp.) tym więcej dobrej karmy. Karmę, ze względu na siłę oddziaływania, dzielimy na słabą, średnią i mocną.

Karma tworzy się w świecie astralnym i istnieje w nim jako konkretny myślokształt nieustannie towarzyszący człowiekowi. Często określa się go jako klisza astralna. To filmowe porównanie nie jest przypadkowe, gdyż patrząc na myślokształt, osoby jasnowidzące widzą go jako krótki film w wersji 3D, odtwarzający się ciągle od nowa. Myślokształt ten zbudowany jest z materii świata astralnego i pierwiastków manasu (materia świata przyczynowego). Rys. 3

Rys. 3. Budowa Karmy w Świecie Astralnym

Podczas całego procesu umierania (opisanego powyżej) na poszczególnych poziomach umysł oczyszcza swe doznania/wspomnienia/intencje (karmę) i przyswaja ich czyste elementy – wchłania w siebie wszystko, co może być przydatne Wyższemu Ja. Następuje rozpad myślokształtów i odzyskanie z nich pierwiastków manasu. W ten oto sposób następuje rozwój i ewolucja duszy, poprzez ubogacenie jej w wiedzę zdobytą podczas życia w świecie fizycznym, astralnym i mentalnym.

Jednak często nie daje się oczyścić całej karmy. Po przejściu świadomości na poziom mentalny mocna i średnia karma pozostają w świecie astralnym jako utajone zalążki (nasiona karmy), oczekując na ponowne zstąpienie promienia duszy.

Podczas ponownego zstąpienia Promienia Duszy do świata astralnego, następuje jak opisano powyżej utworzenie z materii tego świata ciała astralnego, jak również przyciągnięcie do siebie zalążków karmy i wchłonięcie ich do nowo powstałego ciała astralnego. Po zakończeniu całego procesu inkarnacji obciążenia karmiczne będą widoczne jako blokady energii w ciele astralnym, zaś w ciele fizycznym mogą one powodować różne choroby i/lub deformacje ciała.

Świadomość Zamknięta w Astralu

Pojęciem „średnia Karma” określa się przeważnie ten rodzaj karmy, który nie udało się duszy oczyścić w czasie pobytu w świecie astralnym, ale którego siła oddziaływania jest na tyle słaba, że wypala się ona w ciągu następnej inkarnacji. Mocna karma to ta z kolei, której oddziaływanie trwa dłużej niż tylko jedna inkarnacja. Natomiast „słabą karmą” zwykło się określać te obciążenia, które powstały za życia osoby i wpływały na nią przez ten czas, ale które udało się w pełni oczyścić po śmierci i nie przeszły one do następnej inkarnacji.

Zdarzało się jednak, iż niektóre przeżycia, były tak traumatyczne, tak bolesne i nacechowane tak silnymi emocjami, że osobowość jednostki nie mogła sobie z nimi poradzić. Chcąc żyć dalej normalnie wyparła ona ze swego umysłu te wspomnienia, oddzielając je od siebie i dodatkowo otaczając blokadą (Rys. 4).

Rys. 4. Budowa świadomości zamkniętej w astralu, w świecie astralnym.

W czasie pośmiertnego pobytu w świecie astralnym, z powodu istnienia blokady, dusza nie jest w stanie oczyścić i odzyskać pierwiastków manasu z tej części siebie samej, którą wcześniej wyparła. Opuszcza ona poziom astralny pozostawiając swoją świadomość zamkniętą w astralu nietkniętą.

Przy kolejnej inkarnacji Promień Duszy przyciąga do siebie materię ciała astralnego i karmę, tworząc nowe ciało astralne. Nowo powstałe ciało astralne przyciąga również do siebie Świadomość Zamkniętą w Astralu (przyciągają się pierwiastki manasu z cieła astralnego i z blokady), jednak nie wchodzi ona w jego skład, ze względu na blokadę, pozostaje blisko jego granic (Rys. 5).

Rys. 5. Tworzenie ciała astralnego, z uwzględnieniem Karmy i Świadomości Zamkniętej w Astralu

Uwolnienie Świadomości Zamkniętej w Astralu

Karma z natury rzeczy ma tendencję do wypalania się, osłabiania swego oddziaływania, aż do całkowitego zaniku, w ciągu kolejnych wcieleń. Proces ten można znacząco przyśpieszyć poprzez afirmacje, medytacje, modlitwy, terapie regresywne itp. Jednak narzędzia te bardzo słabo (jeśli w ogóle) zdają egzamin, gdy chodzi o uwolnienie Świadomości Zamkniętej w Astralu.

Świadomość Zamknięta w Astralu, pozostając na granicy świadomości, oddziałowywuje na jednostkę z dużą siłą, ze względu na silne emocje z nią związane, ale jest ona trudna do ustalenia, z powodu jej wypchnięcia poza granice świadomości (manas średni) i podświadomości (manas niższy z ciała astralnego i fizyko-eterycznego).

Narzędziem doskonale nadającym się do pracy ze świadomością zamkniętą w astralu są tzw. „sny regresywne”. Sen to podstawowy stan świadomości, w którym przepracowywuje ona doświadczenia zdobyte w czasie dnia. Po opanowaniu umiejętności świadomego śnienia, jak i którejś z terapii regresywnych, można dokonywać regresji w czasie snu. Po przepracowaniu odpowiedniej ilości karmy, świadomość zaczyna przyciągać do siebie Świadomość Zamkniętą w Astralu z jeszcze większą siłą, dzięki czemu możliwe jest przeniknięcie blokady, które jest równoznaczne z jej zanikiem i odzyskanie pierwiastków manasu z blokady, i uzdrowienie wspomnień z wypartej części świadomości.

Pierwiastki mentalne

Powyższy tekst opisuje powstawanie karmy i świadomości zamkniętej w astralu w odniesieniu do pierwiastków pochodzących z ciała astralnego i ciała przyczynowego (Pierwiastki Manasu). W procesach tych biorą również udział pierwiastki mentalne, pochodzące z ciała mentalnego, należy po prostu do powyższego opisu dodać również pierwiastki mentalne jako wchodzące w skład karmy i świadomości zamkniętej w astralu, jak i blokady. Kwestia ta została celowo pominięta, aby nie zaciemniać opisu.

Literatura:
Arthur Powell, “Ciało Astralne”, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 2006
Arthur Powell, “Ciało Mentalne”, Dom Księgarski “Ezoteric”, Warszawa 2005