Relacje rodzinne

Relacje rodzinne: rodzic - dziecko na podstawie książki "Toksyczni rodzice" autora Forward Susan

Niezmiernie ważne są kontakty między dziećmi a rodzicami.

To od nich zależy, jakimi opiekunami będziemy w przyszłości. Wszelkiego rodzaju niepowodzenia w wychowaniu własnych dzieci, jak również kłopoty w życiu osobistym i zawodowym mają swój początek już w dzieciństwie.

Wiele razy również czujemy się winni za niepowodzenia rodziców. Takie postępowanie powielamy w kontaktach ze współmałżonkami. Nawet po śmierci matki i ojca poczucie winy nie zanika.

Ogromnie ważne jest to abyśmy brali pod uwagę potrzeby i uczucia własnych dzieci, abyśmy nie przedkładali własnych spraw nad potrzeby naszych pociech.

Równie niebezpieczna może być NADOPIEKUŃCZOŚĆ i kontrola, która w dziecku wyrabia poczucie bezradności i nieprzystosowania. Wszystko to sprawia, że trudno im dorosnąć.

Rodzice często posuwają się do szantażu, aby kierować nami i naszym życiem. Tak naprawdę jesteśmy kochani przez nich wówczas, gdy jesteśmy dziećmi. Gdy jednak dorastamy i zaczynamy myśleć samodzielnie, a to im się zaczyna nie podobać i próbują użyć szantażu emocjonalnego aby nadal nas kontrolować. Obok szantażowania rodzice są także mistrzami w manipulowaniu i obarczaniu nas winą.

Mogą oni nas kontrolować nawet zza grobu. Dlatego niezmiernie ważne jest abyśmy uzyskali pełną władzę nad naszym życiem.

Stosowanie przemocy fizycznej u dzieci prowadzi często do depresji i lęku. Przemoc ta niejednokrotnie przejawia się u rodziców, którzy także byli bici.

Rodzice bijąc dzieci często oczekują od nich przebaczenia i zrozumienia. Uważają również, że jest to jedyna droga do przekazania im zasad moralnych i norm zachowania.

Niezmiernie ważny jest fakt, abyśmy zrozumieli, iż nie tylko rodzice stosujący przemoc ale także ci, którzy nie reagują (nie stają w naszej obronie) są winni stosowaniu przemocy.

Przy stosowaniu przemocy, dzieci często pozostają w przekonaniu, że zasłużyły na nią.

Niezmiernie ważne jest, aby osoby bite w późniejszym okresie dorosłego życia potrafiły w konfrontacji z rodzicami mówić o tym, jak były bite i dlaczego. Milczenie na ten temat jest w pewnym sensie akceptacją przez całą rodziny. Ból, siniaki, oraz uczucia, jakiego doznaje bite dziecko gromadzą się. Dziecko nie zapomina. Być może nigdy jego emocje nie ujrzą światła dziennego. Przemoc ma często swoją kontynuacje w życiu dorosłym. Mianowicie cała agresja, którą tłumimy w sobie przez długie lata tkwi w nas. Bijemy własne dzieci. Niekiedy nawet dochodzi do tragedii, kiedy rodzic w przypływie szału zabija dziecko.

Oprócz zadawaniu bólu duży wpływ na nasze dorosłe życie mają obraźliwe słowa wypowiadane przez naszych rodziców. Niekiedy są one gorsze od przemocy fizycznej i na długo pozostają w pamięci. Równie destruktywnie działają na nas słowa krytyki kierowane pod naszym adresem przez rodziców. Często dzieje się tak wtedy, gdy nie szczędzą nam przykrych słów w sytuacji, której nie spełniamy ich oczekiwań lub, gdy przypominamy im o niemożliwości zrealizowania swoich marzeń.

Niekiedy nasi rodzice przelewają na dzieci swoje marzenia i zmuszają je do realizacji wykorzystując wszystkie metody.

Kolejnym wymogiem, jakiemu musimy sprostać, jako dzieci jest bycie perfekcjonistą. Często stawiano nam nierealne oczekiwania i nieosiągalne cele. Następnym przybiciem jest stosowanie werbalnej przemocy. Zdarza się, że jedno z rodziców w sposób dosadny przekazuje swoją niechęć, a mianowicie uświadamiając nam, że wszelkie starania podjęte przez nas są daremne. Tym samym doprowadzają dziecko niekiedy nawet do samobójstwa.

Destruktywny wpływ na psychikę dziecka ma także jedno z rodziców będące alkoholikiem. Dzieje się tak wówczas, gdy cała reszta rodziny skupia się właśnie na alkoholiku, pozostawiając dziecko samemu sobie. Dochodzi do zamiany ról, dziecko zachowuje się jak rodzic opiekując się także bezradnym alkoholikiem, przez co wystawia na niebezpieczeństwo swoje samokształcenie. Te osoby często w życiu dorosłym zawiązują stosunki małżeńskie z alkoholikami. Jest to tzw. "Przymus powtórzeń". Dzieci alkoholików mają w sobie dużo tolerancji. Są przeświadczone o tym, że miłość jest powiązana ściśle z tyranią, a także to, iż zażywanie alkoholu wraz z ojcem czy matką jest w stanie ich do siebie zbliżyć.

Dzieci alkoholików są często narażone na ich zmienne zachowanie, co w ostateczności doprowadza je do porażek. Nigdy tak naprawdę nie wiedzą, co uczynić, aby być dobrymi. Następnym okrutnym doświadczeniem u dzieci jest kazirodztwo. Burzy ono sferę uczuciową między rodzicami a dziećmi, a tym samym czyni spustoszenie emocjonalnie.

Wiele przekonań i poglądów dziedziczymy po swoich rodzicach, często są to niewłaściwe i błędne przekonania, które powielamy i przekazujemy swoim dzieciom itd.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
4 relacje w rodzinie
B Woronowicz Obraz relacji rodzinnych w oczach osób uzależnionych od alkoholu
Ojcostwo w układzie relacji rodziny, Ojcostwo
patologiczne relacje w rodzinie, ANALIZA PATOLOGII RODZINY
Program grupy edukacyjno-motywujacej dla osob stosujacych przemoc w relacjach rodzinnych, NWSP
relacje w rodzinie
o Karol Meissner OSB Ojcostwo w układzie relacji rodziny
Jaskiewicz Obydzinska T Wach W 2010 Wplyw struktury i relacji rodzinnych na zeznania
DIALOG WYCHOWAWCZY W RODZINIE, Pedagogika studia magisterskie, studium dyskusyjne relacji JA-TY
KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA JAKO RELACJA BYCIA W RODZINIE, Fizjoterapia, Pedagogika
18 praca magisterska alkoholizm relacje interpersonalne w rodzinie alkoholowej MA5OVO3CJHUQ3HS7GNG
FRANCUSKI słówka 20.04.2012 relacje międzyludzkie, rodzina
MIEJSCE OJCA W RODZINIE I JEGO RELACJE Z DZIECKIEM W WIEKU DORASTANIA

więcej podobnych podstron