WIMiR 2014/2015 Semestr: zimowy |
Wyznaczanie optymalnej pozycji pracy z wykorzystaniem Aparatu Piórkowskiego | Data wykonania ćwiczenia: 23.10.2014 |
---|---|---|
Grupa: H30 |
Wykonujący ćwiczenie: Grzegorz Szlachta, Dominika Tłuczek, Bartosz Żołądź |
Ocena: ……………. |
Z powodu dużej liczby osób uczestniczących w zajęciach, małej ilości czasu oraz pracochłonności ćwiczenia, sprawozdanie zostało przygotowane na podstawie wyników jednego z zespołów grupy 29.
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia było określenie optymalnej pozycji pracy i jej wpływu na uzyskiwane wyniki. W wykonywanym badaniu zmiennymi parametrami były: pozycja ciała(stojąca/siedząca) oraz używane w kolejnych próbach ręce (prawa, lewa, oburącz).
Wykonanie ćwiczenia:
Podczas przeprowadzania doświadczenia, badana osoba miała za zadanie zareagować przyciśnięciem odpowiedniego przycisku na eksponowany bodziec świetlny, możliwie najszybciej (reakcja musiała się czasowo „zmieścić” w czasie ekspozycji świetlnej). Wyniki osoby badanej były zliczane i wyświetlane na ekranie nośnika pomiarowego – obsługiwanego przez osobę testującą. Każdy z badanych przeprowadził po 12 prób dla pozycji stojącej oraz siedzącej, dodatkowo co 4 kolejne pomiary następowała zmiana używanej ręki (prawa, lewa, obie).
Wyniki:
Nastawa urządzenia : 100 [impulsów /min]
Tabela 1. Zestawienie uzyskanych wyników.
Pozycja stojąca | Pozycja siedząca | |||
---|---|---|---|---|
Nr próby | Reakcje | prawa ręka | lewa ręka | |
OSOBA 1 | 1 | poprawne | 87 | 89 |
błędne | 3 | 3 | ||
pominięte | 10 | 8 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,402 | 0,389 | ||
2 | poprawne | 85 | 92 | |
błędne | 6 | 2 | ||
pominięte | 9 | 6 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,378 | 0,389 | ||
3 | poprawne | 88 | 91 | |
błędne | 3 | 2 | ||
pominięte | 9 | 7 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,372 | 0,378 | ||
4 | poprawne | 89 | 93 | |
błędne | 2 | 1 | ||
pominięte | 9 | 6 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,372 | 0,378 | ||
OSOBA 2 | 5 | poprawne | 83 | 92 |
błędne | 6 | 4 | ||
pominięte | 11 | 4 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,419 | 0,407 | ||
6 | poprawne | 98 | 100 | |
błędne | 1 | 0 | ||
pominięte | 1 | 0 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,390 | 0,387 | ||
7 | poprawne | 94 | 92 | |
błędne | 4 | 4 | ||
pominięte | 2 | 4 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,387 | 0,384 | ||
8 | poprawne | 96 | 96 | |
błędne | 1 | 2 | ||
pominięte | 3 | 2 | ||
śr. czas reakcji [s] | 0,371 | 0,389 |
Wykres 1. Zestawienie poprawnych reakcji w zależności od użytej ręki podczas pracy w pozycji stojącej dla obu osób.
Wykres 2. Zestawienie poprawnych reakcji w zależności od użytej ręki podczas pracy w pozycji siedzącej dla obu osób.
Wykres 3. Zestawienie średnich czasów reakcji w zależności od użytej ręki podczas pracy w pozycji stojącej dla obu osób.
Wykres 4. Zestawienie średnich czasów reakcji w zależności od użytej ręki podczas pracy w pozycji siedzącej dla obu osób.
Analiza wyników:
-pierwsza osoba na stojąco najlepiej lewą ręką (może ktoś leworęczny był)
-druga osoba na stojąco najlepiej oburącz
- na siedząco 1 najlepiej prawa (prawie stały wzrost do góry) lub oburącz (?)
- druga na siedząco oburącz (stały wzrost w wyniku)
-ogólnie na siedząco większe różnice w wyniku w poszczególnych próbach, na stojąco wyniki w miare na stałym poziomie (oprócz jednego [prawa os.2])
- na ogół gdy uzyskiwano gorszy rezultat średni czas się zwiększał
- dla osoby 1 najlepsza pozycja pracy to na stojąco lewa ręka (sumaryczny wynik z 4 prób 365)
-dla 2 osoby najlepsza to: na stojąco oburącz
Stojąca w obu przypadkach: bo może sobie zasłaniają jak siedzą
ograniczone ruchy rąk w pozycji siedzącej, lepsza widoczność przyrządu na stojąca
Optymalna pozycja pracy dla obu osób to pozycja stojąca (sumaryczny wynik z 4 prób: 1 os. lewa ręka: 365 i 2 os. oburącz: 389). W przypadku wykonywanego ćwiczenia ważna była swoboda ruchu oraz dobra widoczność panelu urządzenia. Obydwa aspekty zagwarantowane były w pozycji stojącej. Zależność wyniku od używanej ręki to indywidualna cecha każdej osoby związana z byciem prawo- lub leworęcznym, a także ze zdolnościami manualnymi które rozwinięte są w innym stopniu. W pozycji siedzącej ręce miały ograniczony ruch spowodowany zginaniem ich w łokciach. Gorsza była także widoczność panelu – mniejsza odległość od oczu sprawiała, że kąt patrzenia na panel był mniejszy co wymuszało na uczestnikach dodatkowe ruchy głową, a to z kolei opóźniało reakcję.