Rzeczoznawstwo majatkowe w do 7

8 października 2012

dr hab. S. Kokot

-W1-

STATUS RZECZOZNAWCY MAJĄTKOWEGO

Status rzeczoznawcy majątkowego jest uregulowany prawnie.

Art. 174.

  1. Rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

  2. Rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

  3. Rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Rzeczoznawca może np. dokonać wyceny kotła czy instalacji przesyłowych (rurociągów, gazociągów), ponieważ się nierozerwalnie złączone z nieruchomością.

3a. [UPRAWNIENIA RZECZOZNAWCY] Rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1) rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;

2) efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;

3) skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;

4) oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;

5) bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;

6) określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;

7) wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;

8) wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Ad 3) Plan zagospodarowania przestrzennego można znacznie ingerować w to, co na danej nieruchomości można robić (np. nie dopuszczać w ogóle zabudowy gruntu lub dopuszczać tylko niską, do określonej wysokości). Plan miejscowy może znacznie wpływać na wartość nieruchomości.

Działka budowlana w Szczecinie – obecnie ok. 300zł/mkw. Jeśli gmina wprowadza nowy plan i zabroniona jest zabudowa, działka kosztuje mniej – tyle, co nieruchomość rolna. Dlatego zanim wprowadzi się nowy plan, gmina powinna oszacować skutków finansowych danej zmiany.

3b. Z dniem wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „rzeczoznawca majątkowy”. Tytuł zawodowy „rzeczoznawca majątkowy” podlega ochronie prawnej.

4. Biegłych sądowych z zakresu szacowania nieruchomości powołuje się lub ustanawia spośród osób posiadających uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie rozdziału 4 niniejszego działu.

Żeby być biegłym w sądzie TRZEBA mieć uprawnienia!

5. Rzeczoznawca majątkowy nie może odmówić pełnienia funkcji biegłego sądowego.

6. Prowadzenie działalności w zakresie szacowania nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe, w przypadku gdy czynności z zakresu szacowania nieruchomości będą wykonywane przez rzeczoznawców majątkowych.

7. Rzeczoznawca majątkowy wykonuje zawód:

1) prowadząc we własnym imieniu działalność gospodarczą jednoosobowo lub w ramach spółki osobowej w zakresie szacowania nieruchomości, lub

2) w ramach stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej u podmiotu prowadzącego działalność w zakresie szacowania nieruchomości.

8. (uchylony).

9. Przepisy ust. 7 i 8 nie dotyczą biegłych sądowych wykonujących wycenę na zlecenie sądu.

Ad 7.) Kiedyś była dopuszczalna jeszcze inna możliwość. Nie można już jednak wziąć zlecenia, które dotyczy wyceny, jeśli nie jest związane z punktem 1 lub 2. Można jednak zlecić wycenę firmie, a firma może to przekazać rzeczoznawcy.

Art. 175.

1. Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności, o których mowa w art. 174 ust. 3 i 3a, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą bezstronności w wycenie nieruchomości.

2. Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

3. Informacje uzyskane przez rzeczoznawcę majątkowego w związku z wykonywaniem zawodu stanowią tajemnicę zawodową. W szczególności informacje uzyskane w toku wykonywania czynności zawodowych nie mogą być przekazywane osobom trzecim, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej lub w przypadkach, o których mowa w art. 157, art. 194, art. 195 i art. 195a.

4. Rzeczoznawca majątkowy podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności, o których mowa w art. 174 ust. 3 i 3a.

Ad 2.) Zbierane są punkty, rocznie trzeba zebrać określoną ilość. Jeśli rzeczoznawca ich nie zbierze, może dostać jakąś określoną karę.

Ad 3.) Rzeczoznawca ma dostęp do aktów notarialnych. Nie ma prawa zdradzać osobom postronnym danych w nich zawartych.

  1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z [ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministrem właściwym do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>1, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 4, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanego zawodu oraz zakres realizowanych zadań, a także sposoby uznawania ubezpieczeń i gwarancji zawodowych wydanych w państwach, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.).

  2. Standardy zawodowe ustalają organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych w uzgodnieniu z [ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministrem właściwym do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa >. Komunikat o uzgodnieniu standardów zawodowych zamieszcza się w Dzienniku Urzędowym [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>.

Art. 176.

Rzeczoznawca majątkowy podlega wyłączeniu od udziału w szacowaniu nieruchomości, jeżeli zachodzą przesłanki wymienione w art. 24 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Kodeks postępowania administracyjnego:

Art. 24.

§ 1. Pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie:

1) w której jest stroną albo pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy może mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki,

2) swego małżonka oraz krewnych i powinowatych do drugiego stopnia,

3) osoby związanej z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli,

4) w której był świadkiem lub biegłym albo był lub jest przedstawicielem jednej ze stron, albo w której przedstawicielem strony jest jedna z osób wymienionych w pkt 2 i 3,

5) w której brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji,

6) z powodu której wszczęto przeciw niemu dochodzenie służbowe, postępowanie dyscyplinarne lub karne,

7) w której jedną ze stron jest osoba pozostająca wobec niego w stosunku nadrzędności służbowej.

§ 2. Powody wyłączenia pracownika od udziału w postępowaniu trwają także po ustaniu małżeństwa (§ 1 pkt 2), przysposobienia, opieki lub kurateli (§ 1 pkt 3).

§ 3. Bezpośredni przełożony pracownika jest obowiązany na jego żądanie lub na żądanie strony albo z urzędu wyłączyć go od udziału w postępowaniu, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności nie wymienionych w § 1, które mogą wywołać wątpliwość, co do bezstronności pracownika.

§ 4. Wyłączony pracownik powinien podejmować tylko czynności nie cierpiące zwłoki ze względu na interes społeczny lub ważny interes stron.

Art. 177.

1. Uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości nadaje się osobie fizycznej, która:

1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;

2) nie była karana za przestępstwa przeciwko mieniu, dokumentom, za przestępstwa gospodarcze, za fałszowanie pieniędzy, papierów wartościowych,

znaków urzędowych, za składanie fałszywych zeznań oraz za przestępstwa skarbowe;

3) posiada wyższe wykształcenie magisterskie;

4) ukończyła studia podyplomowe w zakresie wyceny nieruchomości;

5) odbyła praktykę zawodową w zakresie wyceny nieruchomości;

6) przeszła z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne, w tym zło-żyła egzamin dający uprawnienia w zakresie szacowania nieruchomości.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która ukończyła studia wyższe, których program uwzględnia co najmniej minimalne wymogi programowe dla studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości.

2a. Stwierdzenie, że program studiów wyższych uwzględnia minimalne wymogi programowe dla studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości następuje na podstawie zaświadczenia uczelni.

3. Osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego może otrzymać uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości po spełnieniu warunków wymienionych w ust. 1 oraz po wykazaniu się biegłą znajomością języka polskiego.

Art. 178.

  1. Rzeczoznawca majątkowy niewypełniający obowiązków, o których mowa w art. 158 oraz art. 175, podlega odpowiedzialności zawodowej.

2. Wobec rzeczoznawcy majątkowego mogą być orzeczone, z tytułu odpowiedzialności zawodowej, następujące kary dyscyplinarne:

1) upomnienie;

2) nagana;

3) zawieszenie uprawnień zawodowych na okres od 3 miesięcy do 1 roku;

4) zawieszenie uprawnień zawodowych do czasu ponownego złożenia egzaminu z wynikiem pozytywnym;

4a) pozbawienie uprawnień zawodowych z możliwością ponownego ubiegania się o ich nadanie;

5) pozbawienie uprawnień zawodowych z możliwością ubiegania się o ponowne ich nadanie po upływie 3 lat od dnia ich pozbawienia.

3. Pozbawienie uprawnień zawodowych następuje również w przypadku:

1) utraty zdolności do czynności prawnych;

2) skazania za przestępstwa, o których mowa w art. 177 ust. 1 pkt 2;

3) sądowego zakazu wykonywania zawodu rzeczoznawcy majątkowego;

4) sądowego zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie szacowania nieruchomości.

4. (uchylony).

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozbawienie uprawnień zawodowych następuje z mocy prawa z dniem, w którym orzeczenie sądu stało się prawo-mocne. Osoba pozbawiona uprawnień zawodowych jest zobowiązana nie-zwłocznie poinformować o tym zdarzeniu [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>.

Art. 158.

Rzeczoznawcy majątkowi przekazują, z uwzględnieniem art. 175 ust. 3, organom prowadzącym kataster nieruchomości wyciągi z wykonanych przez siebie operatów szacunkowych, zawierające określenie celu wyceny, opisy nieruchomości oraz ich wartości, w terminie 3 miesięcy od dnia ich sporządzenia.

22 października 2012

-W2-

DZIAŁALNOŚĆ ZAWODOWA W DZIEDZIENIE GOSPODAROWANIE NIERUCHOMOŚCIAMI

DZIAŁ V uogn

Działalność zawodowa w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami

Rozdział 4

Nadawanie uprawnień i licencji zawodowych rzeczoznawcom majątkowym, pośrednikom w obrocie nieruchomościami i zarządcom nieruchomości oraz orzekanie w sprawach odpowiedzialności zawodowej

Art. 191.

1. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>2 nadaje uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, osobom które spełniły wymogi określone w art. 177.

2. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> nadaje licencje zawodowe w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub licencje zawodowe w zakresie zarządzania nieruchomościami, osobom które spełniły wymogi określone odpowiednio w art. 182 lub art. 187.

3. Spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2, stwierdza Państwowa Komisja Kwalifikacyjna w postępowaniu kwalifikacyjnym.

Minister powołuje dwie komisje. Pierwsza z nich to PKK (Państwowa Komisja Kwalifikacyjna) – stwierdza, czy dana osoba ubiegająca się o dane uprawnienia spełnia te wymogi.

3a. Wniosek o nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości oraz licencji zawodowej w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub zarządzania nieruchomościami podlega rozpatrzeniu w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od dnia postępowania kwalifikacyjnego. Do wniosku o nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub zarządzania nieruchomościami dołącza się dokumenty w formie oryginału, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia, potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa odpowiednio w art. 177 ust. 1, art. 182 ust. 1 i art. 187 ust. 1.

3b. W przypadku stwierdzenia konieczności uzupełnienia wniosku, organ wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania. Nieuzupełnienie wniosku w terminie powoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. W przypadku uzupełnienia wniosku jest on kierowany na pierwsze postępowanie kwalifikacyjne odbywające się po dniu uzupełnienia wniosku, chyba że jest możliwe skierowanie wniosku na postępowanie kwalifikacyjne, którego data została wskazana we wniosku. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 3a, liczy się od dnia postępowania kwalifikacyjnego, na które wniosek został skierowany.

Postępowanie kwalifikacyjne de facto oznacza egzamin. Egzaminy organizowane są w praktyce co miesiąc.

Możemy wskazać termin, na który aplikujemy, a jeśli nie – w pierwszym wolnym.

W naszym przypadku dołącza się dokumenty, które dostajemy od rektora (że nasze studia obejmują minimum programowe).

3c. Jeżeli w toku postępowania kwalifikacyjnego na podstawie złożonych dokumentów nie jest możliwe stwierdzenie, czy kandydat spełnia warunki określone odpowiednio w art. 177, art. 182 albo w art. 187, przewodniczący zespołu kwalifikacyjnego w uzgodnieniu z właściwym wiceprzewodniczącym Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej występuje z wnioskiem do ministra o zwrócenie się do odpowiednich organów, instytucji lub osób o udzielenie informacji niezbędnych dla przeprowadzenia tego postępowania. Bieg terminu, o którym mowa w ust. 3a, ulega zawieszeniu do dnia otrzymania dodatkowych wyjaśnień.

Jest jedna Państwowa Komisja Kwalifikacyjna do trzech zawodów i są trzy podkomisje (do każdego z trzech zawodów). Na czele PKK stoi przewodniczący, natomiast na czele podkomisji – wiceprzewodniczący.

4. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> powołuje i odwołuje, w drodze zarządzenia, Państwową Komisję Kwalifikacyjną z udziałem osób wskazanych przez organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, po-średników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości.

5. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się na koszt osób ubiegających się o nadanie uprawnień i licencji zawodowych. Koszty są pokrywane przez wniesienie opłaty za postępowanie kwalifikacyjne.

6. Wysokość opłaty za postępowanie kwalifikacyjne nie może być wyższa niż kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w roku poprzedzającym prze-prowadzenie postępowania kwalifikacyjnego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

7. Członkom Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej przysługuje wynagrodzenie za przeprowadzanie postępowania kwalifikacyjnego.

Art. 192.

Nadanie uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, a także licencji zawodowych pośrednika w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości stwierdza się świadectwem. Odmowa nadania uprawnień i licencji zawodowych następuje w drodze decyzji.

Art. 193.

1. Osoby, którym nadano uprawnienia i licencje zawodowe, podlegają wpisowi odpowiednio do centralnych rejestrów: rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości na podstawie świadectw nadania tych uprawnień i licencji.

2. W rejestrach, o których mowa w ust. 1, wpisuje się również obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, którym, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, uznano nabyte w tych państwach poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej kwalifikacje do wykonywania zawodów rzeczoznawcy majątkowego, pośrednika w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości.

3. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> prowadzi centralne rejestry, o których mowa w ust. 1. W centralnych rejestrach wpisuje się następujące dane dotyczące osób, którym nadano uprawnienia i licencje:

1) numer kolejny wpisu;

2) datę wpisu;

3) imię i nazwisko;

4) imiona rodziców;

5) datę i miejsce urodzenia;

6) adres zamieszkania;

7) wykształcenie;

8) numer ewidencyjny PESEL;

9) numer dokumentu tożsamości obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

10) numer uprawnień lub numer licencji zawodowych;

11) informacje o orzeczonych karach dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2, art. 183 ust. 2 oraz art. 188 ust. 2, a także informacje o pozbawieniu uprawnień lub licencji zawodowych z przyczyn, o których mowa w art. 178 ust. 3, art. 183 ust. 3 oraz art. 188 ust. 3;

12) informacje o wykreśleniach z rejestru oraz przyczynach tych wykreśleń.

3a. Wykreślenie z rejestrów osób, którym nadano uprawnienia i licencje zawodowe, następuje w przypadku:

1) zawieszenia uprawnień lub licencji zawodowych, o którym mowa w art. 178 ust. 2 pkt 3 i 4, art. 183 ust. 2 pkt 3 oraz art. 188 ust. 2 pkt 3;

2) pozbawienia uprawnień lub licencji zawodowych, o którym mowa w art. 178 ust. 2 pkt 4a i 5, art. 183 ust. 2 pkt 4a i 5 oraz art. 188 ust. 2 pkt 4a i 5;

3) pozbawienia uprawnień lub licencji zawodowych, o którym mowa w art. 178 ust. 3, art. 183 ust. 3 oraz art. 188 ust. 3;

4) śmierci.

3b. W razie orzeczenia kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2 pkt 3, art. 183 ust. 2 pkt 3 oraz art. 188 ust. 2 pkt 3, ponowny wpis do rejestru następu-je na wniosek osoby ukaranej po upływie okresu orzeczonej kary dyscyplinarnej. W razie orzeczenia kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 178 ust. 2 pkt 4, ponowny wpis do rejestru następuje po ponownym złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym.

3c. W razie orzeczenia kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2 pkt 1 i 2, art. 183 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 188 ust. 2 pkt 1 i 2, zatarcie kary następuje na wniosek osoby ukaranej po upływie 1 roku od jej wykonania.

3d. W razie orzeczenia kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2 pkt 3 i 4, art. 183 ust. 2 pkt 3 oraz art. 188 ust. 2 pkt 3, zatarcie kary następuje na wniosek osoby ukaranej po upływie 2 lat od zakończenia okresu orzeczonej kary.

Kary ulegają zatarciu. Po upływie kilku lat możemy złożyć wniosek o zatarcie.

4. Wyciągi z rejestrów, z wyjątkiem danych wymienionych w ust. 3 pkt 5, 8, 9, 11 i 12, podlegają ogłoszeniu w dzienniku urzędowym [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> oraz publikacji na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra.

5. Ogłoszeniu, o którym mowa w ust. 4, podlegają także uzupełnienia i zmiany w rejestrach.

6. Na uzasadniony wniosek organu państwa członkowskiego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278), [minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> udostępnia dane, o których mowa w ust. 3, w zakresie wskazanym we wniosku, powiadamiając o tym rzeczoznawcę majątkowego, pośrednika w obrocie nieruchomościami albo zarządcę nieruchomości, którego dane zostały udostępnione.

Art. 194.

1. (uchylony).

1a. Postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej wszczyna [minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>, z zastrzeżeniem ust. 1b i 1c. Po wszczęciu postępowania minister przekazuje sprawę do Komisji Odpowiedzialności Zawodowej w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

1b. W przypadku gdy sprawa dotyczy osób powołanych lub ustanowionych przez sąd, postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej wszczyna się wyłącz-nie na skutek skargi złożonej przez sąd.

1c. Nie wszczyna się postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej, jeżeli do dnia otrzymania przez [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> informacji o zaistnieniu okoliczności mogących stanowić podstawę odpowiedzialności zawodowej upłynęły 3 lata, licząc od dnia zaistnienia tych okoliczności.

Za to, co rzeczoznawca robi w związku z wykonywanym zawodem można ponieść odpowiedzialność:

Art. 194.

1. (uchylony).

1a. Postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej wszczyna [minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>, z zastrzeżeniem ust. 1b i 1c. Po wszczęciu postępowania minister przekazuje sprawę do Komisji Odpowiedzialności Zawodowej w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

1b. W przypadku gdy sprawa dotyczy osób powołanych lub ustanowionych przez sąd, postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej wszczyna się wyłącz-nie na skutek skargi złożonej przez sąd.

1c. Nie wszczyna się postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej, jeżeli do dnia otrzymania przez [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> informacji o zaistnieniu okoliczności mogących stanowić podstawę odpowiedzialności zawodowej upłynęły 3 lata, licząc od dnia zaistnienia tych okoliczności.

Druga komisja – KOZ (tzw. „koza”). Związane jest z nią postępowanie wyjaśniające! Z PKK – kwalifikacyjne.

Jeśli wycena jest robiona dla Sądu, to do KOZ-y z wnioskiem może wystąpić tylko Sąd.

2. Postępowanie wyjaśniające dotyczące wypełniania obowiązków, o których mowa w art. 158, art. 175, art. 181, art. 186 i art. 186a, przeprowadza Komisja Odpowiedzialności Zawodowej.

3. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> powołuje i odwołuje, w drodze zarządzenia, Komisję Odpowiedzialności Zawodowej z udziałem osób wskazanych przez organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości.

4. Koszty postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej są pokrywane ze środków budżetu państwa znajdujących się w dyspozycji [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>.

Art. 195.

1. Postępowanie wyjaśniające wymienione w art. 194 odbywa się z udziałem osoby, wobec której wszczęto postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo nie wstrzymuje postępowania wyjaśniającego. W przypadku dwukrotnej usprawiedliwionej nieobecności Komisja Odpowiedzialności Zawodowej przeprowadza postępowanie wyjaśniające.

2. Osoba, o której mowa w ust. 1, może ustanowić obrońcę lub zwrócić się o wy-znaczenie obrońcy z urzędu. Obrońca ustanowiony lub wyznaczony z urzędu jest uprawniony do udziału w postępowaniu wyjaśniającym.

3. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> ustala, w drodze za-rządzenia, listę obrońców z urzędu, z udziałem osób wskazanych przez organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości.

4. Komisja Odpowiedzialności Zawodowej, z upoważnienia [ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>, może zwracać się do organów administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości oraz innych instytucji i osób o udzielenie informacji niezbędnych dla przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

Postępowanie wyjaśniające przeprowadza Komisja, a o decyzji orzeka Minister.

Art. 195a.

1. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>, na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego, orzeka, w drodze decyzji, o zastosowaniu jednej z kar dyscyplinarnych, o których mowa w art. 178 ust. 2, art. 183 ust. 2 oraz art. 188 ust. 2, albo o umorzeniu postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W przypadkach, o których mowa w art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, [minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> może odstąpić od przekazania sprawy do Komisji Odpowiedzialności Zawodowej w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

KODEKS POSTĘPOWANIA ADMNISTRACYJNEGO:

Art. 138.

§ 1. Organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:

1) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo

2) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie

orzeka co do istoty sprawy albo uchylając tę decyzję – umarza postępowanie

pierwszej instancji w całości albo w części, albo

3) umarza postępowanie odwoławcze.

§ 2. Organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać

sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, gdy decyzja

ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do

wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie. Przekazując

sprawę, organ ten powinien wskazać, jakie okoliczności należy wziąć

pod uwagę przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

§ 3. (skreślony).

§ 4. Jeżeli przepisy przewidują wydanie decyzji na blankiecie urzędowym, w tym

za pomocą środków komunikacji elektronicznej, a istnieją podstawy do zmiany

zaskarżonej decyzji, organ odwoławczy uchyla decyzję i zobowiązuje organ

pierwszej instancji do wydania decyzji o określonej treści.

3. Wykonanie decyzji, o której mowa w art. 138 Kodeksu postępowania administracyjnego, następuje po upływie 14 dni od dnia, w którym upłynął bezskutecznie termin do wniesienia skargi na decyzję do sądu administracyjnego. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego [minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> wstrzymuje z urzędu wykonanie decyzji, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.

Art. 196.

1. Programy studiów podyplomowych, o których mowa w art. 177 ust. 1 pkt 4, art. 182 ust. 1 pkt 4 i art. 187 ust. 1 pkt 4, uwzględniają co najmniej minimalne wymogi programowe ustalone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej.

2. Programy kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 175 ust. 2, art. 181 ust. 2 oraz art. 186 ust. 2, uwzględniają wymogi programowe ustalone przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz podlegają zgłoszeniu temu ministrowi.

3. [Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa> określi, w drodze rozporządzenia:

1) minimalne wymogi programowe dla studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz zarządzania nieruchomościami, w tym czas trwania tych studiów, program ogólny i program szczegółowy studiów podyplomowych, z uwzględnieniem tematyki wykładów oraz minimalnej liczby godzin ich trwania, biorąc pod uwagę kwalifikacje i umiejętności, jakie powinni posiadać absolwenci tych studiów, niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej w powyższych zakresach;

2) wymogi programowe dla kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości, w tym grupy tematyczne tych kursów specjalistycznych, szkoleń lub seminariów, biorąc pod uwagę kwalifikacje i umiejętności, jakie powinni posiadać rzeczoznawcy majątkowi, pośrednicy w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomości, niezbędne dla prawidłowego i rzetelnego wykonywania działalności zawodowej w powyższych zakresach.

Art. 196a.

[Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>, w celu sprawdzenia doskonalenia kwalifikacji zawodowych, może żądać udokumentowania doskonalenia tych kwalifikacji.

Art. 197.

[Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej] <Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa>, mając na względzie zapewnienie obiektywnego, rzetelnego i sprawnego sprawdzenia przygotowania kandydatów na rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości oraz zapewnienie obiektywnej oceny skarg na działalność osób, którym nadano uprawnienia i licencje zawodowe, a także uwzględniając rzeczywiste koszty postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób i warunki odbywania praktyk zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i zarządzania nieruchomościami, regulamin organizacji tych praktyk, ich program oraz sposób dokumentowania odbycia praktyki zawodowej, w tym wzór dziennika praktyk i koszt jego wydania;

2) sposób i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, sposób usta-lania i rodzaje kosztów tego postępowania, organizację Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej oraz regulamin jej działania;

3) wzory świadectw uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości oraz licencji zawodowych w zakresie pośrednictwa w obrocie nie-ruchomościami i zarządzania nieruchomościami;

4) sposób prowadzenia centralnych rejestrów rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości;

5) sposób postępowania przy wydawaniu duplikatów świadectw i licencji zawodowych w przypadku ich utraty;

6) sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami i zarządców nieruchomości, sposób dokumentowania oraz kryteria oceny spełnienia tego obowiązku, formy i zasady zgłaszania i potwierdzania przez organizatorów doskonalenia aktualności programów, o których mowa w art. 196 ust. 2, formy i zasady prowadzenia i publikacji rejestru zgłoszonych programów oraz wzory dokumentów stosowanych w tym postępowaniu;

7) (uchylony);

8) sposób i tryb przeprowadzania postępowania z tytułu odpowiedzialności zawodowej, sposoby ustalania i rodzaje kosztów tego postępowania, organizację Komisji Odpowiedzialności Zawodowej oraz regulamin jej działania, wysokość wynagrodzenia członków Komisji Odpowiedzialności Zawodowej i obrońców z urzędu oraz sposób jego ustalania.

DZIAŁ VI

Przepisy karne

Art. 198.

1. Kto prowadzi:

1) bez uprawnień zawodowych działalność zawodową w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego, polegającą na określaniu wartości nieruchomości, a tak-że maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością,

2) bez licencji zawodowej działalność zawodową w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, polegającą na wykonywaniu czynności zmierzających do zawarcia przez inne osoby umów, określonych w art. 180 ust. 1,

3) bez licencji zawodowej działalność zawodową w zakresie zarządzania nie-ruchomościami, polegającą na wykonywaniu czynności zmierzających do utrzymywania nieruchomości w stanie niepogorszonym, zgodnie z jej prze-znaczeniem, oraz do uzasadnionego inwestowania w nieruchomość, a także innych czynności określonych w art. 185 ust. 1

– podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega podmiot prowadzący działalność, o której mowa odpowiednio w art. 174 ust. 6, art. 179 ust. 3 i art. 184 ust. 3, który powierza wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, osobie nieposiadającej odpowiednich uprawnień i licencji zawodowych wymienionych w ust. 1.

3. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

5 listopada 2012

-W3-

ORGANIZACJE ZAWODOWE RZECZOZNAWCÓW MAJĄTKOWYCH W POLSCE

Pierwsze stowarzyszenie rzeczoznawców Polskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców wyceny Nieruchomości powstało w 1992 r. Założycielem był prof. Hopffer. Początkowo liczba stowarzyszeń pokrywała się z liczbą województw czyli 49, następnie doszło do zmiany podziału terytorialnego. Przynależność do stowarzyszenia jest dobrowolna.

Lokalne Stowarzyszenia rzeczoznawców majątkowych:

-Karkonoskie stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych, Jelenia Góra – Wałbrzych,

-Koszalińskie SRM,

-Legnickie SRM,

-Lubuskie SRM w Gorzowie Wlkp.,

-Lubuskie SRM w Zielonej Górze,

-Łódzkie SRM,

-Małopolskie SRM,

-Mazowieckie SRM,

-Podkarpackie SRM,

-Pomorskie TRM w Gdańsku,

-Północno Wschodnie SRM

-Regionalne SRM w Lublinie

-SRM w Bydgoszczy

-SRM w Słupsku

-SRM we Wrocławiu

-SRM Wielkopolski Płd. W Kaliszu

-Zachodniopomorskie SRM

-inne.

Zachodniopomorskie SRM:

(www.zsrm.szczecin.pl )

Pl. Jana Kilińskiego 3/153

71-414 Szczecin

Zachodniopomorskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych powstało w 1995 roku, a zarejestrowane zostało w 1996. Początkowo nazywane było Stowarzyszeniem Rzeczoznawców Majątkowych w Szczecinie, nazwę zmieniono w 2000 r.

Prezes: Halina Stankowska

Przewodniczący Rady Programowej Konferencji: Sebastian Kokot

Cele stowarzyszenia – Statut:

§ 7.

Stowarzyszenie realizuje wymieniony cel w szczególności poprzez:

1. reprezentowanie członków Stowarzyszenia oraz ochronę ich interesów zawodowych,

2. propagowanie zasad etyki zawodowej i nadzór nad ich przestrzeganiem,

3. promowanie działalności członków Stowarzyszenia,

4. udzielanie członkom Stowarzyszenia pomocy zawodowej,

5. popularyzację wiedzy i podnoszenie kwalifikacji zawodowych członków    Stowarzyszenia,

6. inicjowanie i propagowanie badań, rozwiązań i projektów służących doskonaleniu metod i techniki wyceny,

7. współpracę z instytucjami, organizacjami i stowarzyszeniami o podobnych  celach działania,

8. prowadzenie działalności wydawniczej,

9. opiniowanie projektów aktów prawnych i czynny udział w tworzeniu zasad wyceny,

10. opiniowanie przez Komisję Opiniującą, operatów szacunkowych i innych dokumentów, sporządzonych przez rzeczoznawców majątkowych w oparciu o obowiązujące przepisy prawa oraz standardy zawodowe.

Polskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Wyceny Nieruchomości:

(WWW.Psrwn.pl ) , (www.psrwn.szczecin.pl )

Oddziały PSRWN (m. in.):

-Bydgoszcz

-Ciechanów

-Gdańsk

-Katowice

-Lublinie

-Łodzi

-Olsztynie

-Opolu

-Siedlcach

-Szczecinie (Prezes Zarządu: Sebastian Kokot; ul. Dworcowa 19, 70-216 Szczecin)

PSRWN, jest dobrowolną, samorządną, pozarządową organizacją społeczną rzeczoznawców majątkowych i kandydatów na rzeczoznawców majątkowych, działającą na podstawie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej porządku prawnego i Statutu PSRWN . 

Stowarzyszenie posiada osobowość prawną. Terenem działalności PSRWN jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej. Siedzibą władz naczelnych PSRWN jest miasto stołeczne Warszawa.

Podstawowym celem PSRWN jest wyrażanie dążeń i osiągnięć środowiska Rzeczoznawców oraz występowanie na rzecz jego potrzeb wobec władz państwowych, samorządowych, gospodarczych i społecznych. PSRWN realizuje wymieniony cel w szczególności przez: 

Polska Federacja Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych:

-Federacja jest dobrowolnym związkiem samorządowym organizacji posiadających osobowość prawną jako stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych

-Federacja jest organizacją społeczną realizującą swoje cele w granicach obowiązujących przepisów prawa i ma za zadanie rozwiązywanie problemów środowiska rzeczoznawców majątkowych.

(http://www.pfva.com.pl/splash?q=strona_glowna)

Polska Federacja Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych skupia 24 regionalne stowarzyszenia rzeczoznawców majątkowych, reprezentujące w sumie ponad 3,5 tysiąca członków. Głównym celem działalności PFSRM jest tworzenie warunków do profesjonalnego rozwoju zawodowego rzeczoznawców. Federacja reprezentuje interesy środowiska w relacjach z instytucjami publicznymi oraz działa na rzecz rozwiązań legislacyjnych i stosowania zasad etycznych służących ułatwianiu i przejrzystości obrotu nieruchomościami. Federacja jest wydawcą kwartalnika "Rzeczoznawca Majątkowy" i serii "Biblioteczka Rzeczoznawcy Majątkowego".

Pomysł założenia federacji – 1992r

Pierwsze wybory władze 1993r i 1994r

Do szczegółowych celów Federacji należą:

1. działanie na rzecz rozwoju i promocji zawodu rzeczoznawcy majątkowego

2. wypracowywanie zasad współdziałania i form integracji środowiska rzeczoznawców majątkowych
3. tworzenie warunków do uzyskiwania przez rzeczoznawców majątkowych certyfikatów, zgodnie z kryteriami międzynarodowymi i krajowymi

4. ochrona praw zawodowych i podnoszenie rangi zawodu rzeczoznawcy majątkowego
5. doskonalenie systemu kształcenia i podnoszenia kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych
6. podejmowanie działań dotyczących formułowania i kształtowania zasad etyki zawodowej rzeczoznawców majątkowych oraz kontroli ich przestrzegania

7. reprezentowanie stowarzyszeń wobec organów oraz instytucji centralnych i na forum międzynarodowym organizowanie postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych, jeżeli wynika to z odpowiednich porozumień.

Federacja realizuje wyżej wymienione cele w szczególności przez:

1. organizowanie międzystowarzyszeniowych form współpracy o zasięgu krajowym, w tym konferencji, zjazdów, kursów, seminariów, wystaw, szkoleń itp.

2. współdziałanie z organami państwa oraz innymi organizacjami i instytucjami, w tym jednostkami naukowo-badawczymi i dydaktycznymi działającymi na rzecz rynku obrotu nieruchomościami
3. prowadzenie działalności wydawniczej w zakresie publikacji specjalistycznych, propagowanie doświadczeń organizacji zawodowych innych krajów, opracowań własnych i innych
4. propagowanie, wspomaganie i prowadzenie działalności szkoleniowej w zakresie doskonalenia zawodowego

5. prezentowanie społeczeństwu, organom Państwa i innym organizacjom oraz instytucjom wspólnych poglądów i opinii stowarzyszeń-członków Federacji dotyczących rynku nieruchomości, regulacji prawnych w zakresie gospodarki nieruchomościami oraz roli i zadań rzeczoznawców majątkowych

6. promowanie specjalistycznych wydawnictw krajowych i zagranicznych z dziedziny wyceny nieruchomości

7. współpracę z zagranicznymi organizacjami zrzeszającymi rzeczoznawców majątkowych

8. opracowywanie i rozpowszechnianie norm zawodowych postępowania rzeczoznawców majątkowych jako zasad dobrej praktyki i reguł postępowania przy wykonywaniu zawodu rzeczoznawcy majątkowego

9. prowadzenia postępowań mediacyjnych w sprawach spornych związanych z działalnością zawodową rzeczoznawców majątkowych

10. organizowanie praktyk zawodowych dla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych

11. organizowanie postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych na mocy odpowiednich porozumień

12. podejmowanie innych działań w interesie sfederowanych stowarzyszeń.

Raz w roku odbywają się krajowe konferencje rzeczoznawców majątkowych, których organizatorami są sfederowane stowarzyszenia.

Struktura PFSRM:

->Rada krajowa

• Rada Krajowa jest najwyższą władzą Federacji i pracuje na podstawie Regulaminu Rady Krajowej.

• Członkami Rady Krajowej są przedstawiciele członków zwyczajnych, wybrani lub reprezentujący ich zgodnie z postanowieniami statutów lub stosownych uchwał.

• Członek Rady Krajowej podczas głosowania dysponuje liczbą głosów zależną od liczby osób stowarzyszonych posiadających uprawnienia rzeczoznawcy majątkowego, przyjmując za zasadę, że na każde rozpoczęte 50 osób przypada 1 głos. W przypadku, gdy członek zwyczajny ma więcej niż 250 osób stowarzyszonych posiadających uprawnienia rzeczoznawcy majątkowego, w obradach Rady Krajowej członka zwyczajnego reprezentuje 1 przedstawiciel na każde rozpoczęte 250 osób, przy czym liczba głosów, którą dysponuje każdy przedstawiciel, musi być zgłoszona na piśmie do Zarządu Federacji nie później niż 7 dni przed planowanym posiedzeniem Rady.

• Posiedzenia zwyczajne Rady Krajowej odbywają się nie rzadziej niż raz na pół roku.

• Posiedzeniom Rady Krajowej przewodniczy Prezydent Federacji lub wyznaczony przez niego Wiceprezydent, a w przypadkach szczególnych określonych w Regulaminie Rady Krajowej inna osoba wybrana przez Radę Krajową w drodze głosowania.

Uchwały Rady Krajowej zapadają zwykłą większością głosów przy obecności przedstawicieli dysponujących co najmniej 1/2 ogólnej liczby głosów w Radzie. Uchwały dotyczące zmiany statutu lub rozwiązania Federacji zapadają większością 2/3 liczby głosów, przy obecności przedstawicieli co najmniej 2/3 ogólnej liczby członków zwyczajnych.

Do zakresu działania Rady Krajowej należy:

  1. uchwalenie statutu Federacji i jego zmian,

  2. przyjmowanie, skreślanie i wykluczanie członków Federacji,

  3. ustalanie kierunków i programów działania Federacji,

  4. uchwalanie norm zawodowych postępowania rzeczoznawców majątkowych,

  5. określanie stanowiska i publikowanie opinii lub uchwał w sprawach istotnych dla środowiska rzeczoznawców o zasięgu i tematyce ogólnokrajowej lub regionalnej,

  6. podejmowanie uchwał w sprawie organizowania działań międzystowarzyszeniowych, w tym dotyczących zwoływania krajowych konferencji rzeczoznawców majątkowych,

  7. uchwalanie wysokości składek i kwot wpisowych członków Federacji,

  8. powoływanie przewodniczącego jednostki certyfikującej, komisji arbitrażowej, komisji i stałych zespołów specjalistycznych do wykonywania określonych zadań,

  9. podejmowanie uchwał w innych istotnych dla Federacji sprawach nieuregulowanych tym statutem,

  10. uchwalanie regulaminów Rady Krajowej, Komisji Arbitrażowej, Komisji Rewizyjnej i innych regulaminów związanych z działalnością statutową,

  11. rozpatrywanie rocznych sprawozdań z działalności przedstawionych przez Prezydenta Federacji oraz sprawozdań Komisji Rewizyjnej,

  12. zatwierdzanie rocznych budżetów,

  13. przyznawanie złotej i srebrnej odznaki honorowej "Za Zasługi dla Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych",

  14. przyznawanie medalu honorowego "Amicus de Rebus Peritorum Polonarum".

->Rada Krajowa wybiera:

-Zarząd (składający się z Prezydenta i trzech Wiceprezydentów) spośród swojego składu oraz spośród osób wskazanych przez członków Rady,

-Komisję Rewizyjną w składzie pięciu osób spośród kandydatów zgłoszonych przez Radę Krajową.

Podział zadań i kompetencji Zarządu:

 

Prezydent PFSRM – Krzysztof Bratkowski

1/  nadzór nad pracami Biura Federacji oraz kierowanie pracami Zarządu i przewodzenie

    posiedzeniom Rady  Krajowej Federacji

2/  koordynowanie współpracy Federacji z otoczeniem zewnętrznym

3/  współpraca z Komisją Arbitrażową

5/  utrzymywanie bieżących kontaktów ze Stowarzyszeniami

6/  współpraca  w zakresie public relations  

 

Wiceprezydent PFSRM Janusz Jasiński

1/  koordynacja w zakresie:

     polityki szkoleniowej i wydawniczej Federacji oraz praktyk zawodowych

2   współpraca z Komisją Etyki i  Komisją Uznania Zawodowego

3/ współpraca ze środowiskami i organizacjami naukowymi

 

Wiceprezydent PFSRM  Krzysztof Gabrel

1/  koordynacja w zakresie legislacji i obsługi prawnej  PFSRM

2   koordynacja prac  Komisji Standardów

 

Wiceprezydent Robert Dobrzyński

1/ koordynacja działań w obszarze finansów Federacji

2/ koordynacja w zakresie  baz danych

Komisje:

Polska Izba Rzeczoznawstwa Majątkowego:

(WWW.pirm.pl)

Zadania izby:

Do zadań statutowych Izby należy w szczególności:

1. przeciwdziałanie dyskryminacji i naruszeniom zasad wolności i równości w życiu gospodarczym,

2. reprezentowanie i ochrona interesów członków Izby,

3. wyrażanie opinii o projektach rozwiązań prawno-ekonomicznych odnoszących się do funkcjonowania gospodarki oraz uczestniczenie, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, w przygotowywaniu projektów aktów prawnych w tym zakresie,

4. dokonywanie okresowych ocen wdrażania i funkcjonowania przepisów prawnych dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego i gospodarki nieruchomościami,

5. kształtowanie właściwych warunków życia gospodarczego poprzez tworzenie systemu wspierania inicjatyw gospodarczych członków Izby oraz udostępnianie członkom informacji prawnych, ekonomicznych i technicznych przydatnych do wykonywania zawodu rzeczoznawcy majątkowego,

6. kształtowanie właściwego dostępu dla rzeczoznawców majątkowych do wszelkich informacji o szeroko rozumianym rynku nieruchomości, a w szczególności do danych zawartych w zbiorach dokumentów i aktach KW, operatach ewidencji gruntów, aktach notarialnych i rejestrach urzędowych,

7. ochrona interesów członków Izby przed czynami nieuczciwej konkurencji, w szczególności w rozumieniu obowiązujących w tym względzie przepisów,

8. promocja zawodu rzeczoznawcy majątkowego i działania na rzecz jego rozwoju,

10. kształtowanie i upowszechnianie zasad dobrego obyczaju oraz doskonalenie norm rzetelnego postępowania w obrocie gospodarczym,

11. udzielanie pomocy członkom Izby w rozwiązywaniu problemów ekonomicznych, organizacyjnych i prawnych związanych z podejmowaniem, prowadzeniem, reorganizacją i kończeniem przez nich działalności gospodarczej,

12. organizowanie i stwarzanie warunków do rozstrzygania sporów, w szczególności na drodze postępowania polubownego, pojednawczego i arbitrażowego, również pomiędzy członkami Izby,

13. prowadzenie rejestru podmiotów gospodarczych zrzeszonych w Izbie,

14. prowadzenie działalności na rzecz integracji członków Izby,

15. stwarzanie warunków do doskonalenia zawodowego i podnoszenia kwalifikacji członków Izby,

16. tworzenie systemu baz danych i publikowanie analiz rynku,

Izba realizuje swoje zadania statutowe w szczególności przez:

1. współpracę z krajowymi i zagranicznymi organizacjami zawodowymi, społecznymi, gospodarczymi, naukowymi w zakresie współtworzenia warunków i podstaw prawnych dla prowadzenia działalności gospodarczej przez członków Izby,

2. współpracę z organami władzy ustawodawczej oraz administracji państwowej i samorządowej, w szczególności poprzez składanie wniosków o zmianę lub nowelizację przepisów oraz prezentowanie opinii w zakresie nowych regulacji prawnych związanych z działalnością gospodarczą członków Izby,

3. organizowanie szkoleń, konferencji i innych form kształcenia oraz prowadzenie działalności wydawniczej,

4. organizację doskonalenia zawodowego członków Izby,

5. prowadzenie postępowania arbitrażowego, pojednawczego i polubownego, w szczególności pomiędzy członkami Izby,

6. uczestniczenie w postępowaniu sądowym w związku z działalnością gospodarczą członków Izby,

7. udział w imieniu własnym lub w imieniu członków Izby w postępowaniach protestacyjnoodwoławczych dotyczących zamówień publicznych,

8. delegowanie przedstawicieli do organów doradczych władzy ustawodawczej i administracji państwowej i samorządowej,

10. udzielanie, na życzenie członka Izby, opinii i rekomendacji odnośnie prowadzonej przez niego działalności, dorobku zawodowego i wiarygodności zawodowej,

11. ustanawianie przedstawicieli i oddziałów regionalnych oraz przedstawicielstw Izby w kraju i za granicą oraz zatrudnianie pracowników, ekspertów i rzeczoznawców do wykonywania zadań statutowych,

12. współpracę i wymianę doświadczeń z krajowymi i zagranicznymi izbami gospodarczymi i organizacjami o podobnym charakterze,

13. pomoc członkom Izby w organizowaniu zespołów doradczych i zadaniowych do wykonywania opracowań z zakresu działalności wykonywanej przez członków Izby,

14. podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej, z wyłączeniem działalności zawodowej w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego,

15. wydawanie na wniosek władz lub innych podmiotów opinii i informacji o istniejących zwyczajach handlowych i standardach świadczenia usług i cenach usług wykonywanych przez zrzeszone podmioty,

16. propagowanie informacji o działalności i osiągnięciach członków Izby oraz wspieranie promocji tychże osiągnięć w formie wydawnictw periodycznych (np. biuletynu informacyjnego),

17. pomoc dla członków Izby w zakresie jak najszerszego umożliwienia im uczestnictwa i prezentacji ich osiągnięć na imprezach związanych z rynkiem nieruchomości, organizowanych w kraju i za granicą,

18. tworzenie komisji i zespołów w celu realizacji konkretnych zadań statutowych.

19 listopada 2012

-W4-

STANDARDY ZAWODOWE RZECZOZNAWCÓW MAJĄTKOWYCH

Minister na podstawie ustawy nadaje uprawnienia. Standardy również są powoływane przez przepis ustawy.

SZRM w Polsce są ściśle związane z rozwojem zawodu i organizacji zawodowych. Inspiracją do stworzenia pierwszych podstaw metodycznych wyceny stały się doświadczenia zagraniczne, w tym w szczególności standardy TEGOVA (w tym okresie TEGOVOFA) i RISC. Pierwsze standardy zawodowe Rada Krajowa PFSRM przyjęła i opublikowała w 1995 r. Wydanie to na długie lata ukształtowało sposób podejścia polskich rzeczoznawców majątkowych do realizacji podstawowych celów oraz stosowanych procedur wyceny nieruchomości. Dalszy rozwój standardów związany był z poszerzeniem obszarów aktywności zawodowej rzeczoznawców majątkowych. Skutkiem zmian regulacyjnych były kolejne wydania i uzupełnienia zbioru standardów w latach 1996-2004.

Wydanie:

2. – 21.03.1996

3. – wrzesień 1997

4. – 07.03.1998

5. – 21.10.1998

6. – 16.10.1999

7. – 04.07.2000

8. uzupełnione – luty 2002

8. poszerzone – czerwiec 2004

W pierwszej fazie rozwoju standardy zawodowe stanowiły jedno z głównych źródeł wiedzy i regulacji w zakresie wyceny. Dopiero po około dwóch i pół roku od ukazania się pierwszego wydania zbioru standardów zawodowych obowiązywać zaczęła ustawa o gospodarce nieruchomościami, a po kolejnych ośmiu miesiącach wydane zostało rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. Nr 98, poz. 612).

Był to moment, od którego szacowanie nieruchomości oparte zostało na trzech zasadniczych filarach: ustawie3, rozporządzeniu4 oraz standardach zawodowych5. Był to również moment, w którym standardy zawodowe wskazane zostały w ustawie zaraz po przepisach prawa, jako obowiązujące przy wykonywaniu czynności szacowania nieruchomości. Art. 175 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazywał bowiem, że „Rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do wykonywania czynności szacowania nieruchomości zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa i standardami zawodowymi, ze szczególną starannością właściwą dla zawodowego charakteru tych czynności oraz z zasadami etyki zawodowej, kierując się zasadą bezstronności w wycenie nieruchomości”.

Był to bez wątpienia ogromny sukces środowiska zawodowego6 promującego ideę standardów zawodowych jako spójnego zespołu norm stanowiącego dopełnienie regulacji ustawowych. Włączenie standardów zawodowych w ten system uznać należy za wyraz uznania ustawodawcy dla prezentowanych przez nie treści. Był to również wyraz uznania dla przygotowującej i promującej je organizacji zawodowej oraz dla ich bezpośrednich twórców. Powołane przepisy prawa w swoim ówczesnym brzmieniu nie precyzowały jednak tego, o jakie standardy zawodowe chodzi, ani tego, kto i w jaki sposób miałby je stanowić.

W praktyce zdarzały się również przypadki kwestionowania w procesach sądowych rozwiązań metodologicznych proponowanych przez ówczesne standardy. Wskazane okoliczności oraz chęć wzmocnienia administracyjnego nadzoru nad zawodem rzeczoznawców majątkowych doprowadził w roku 2004 do zmian w treści powołanej wcześniej ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Podczas kolejnej nowelizacji prawa w ustawie określono zarówno co należy rozumieć pod pojęciem standardu zawodowego, jak również kto standard taki może przygotować. W art. 4 ustawy o gospodarce dodano dwa punkty, których treść pozostaje aktualna do dnia dzisiejszego:

Przyjęto również zasadę, że standard zawodowy, który obowiązywać będzie wszystkich rzeczoznawców majątkowych, musi uzyskać aprobatę odpowiedniego ministra. Dokonano tego poprzez zmianę art. 175 dodając do niego ust. 6 w brzmieniu: „Standardy zawodowe ustalają organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej. Komunikat o uzgodnieniu standardów zawodowych zamieszcza się w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej”.

Powyższa okoliczność spowodowała zmianę w dotychczasowym postrzeganiu funkcjonujących wcześniej standardów. Standardy te, stanowiące przez wiele lat pierwszą podstawę metodologiczną, ze względu na brak ich uzgodnienia straciły swój szczególny status i stały się jedynie materiałem pomocniczym, podobnym do innego rodzaju publikacji (różniły się tym, że były opracowane przez organizację).

Należy jednak zauważyć, że wskazane wyżej zmiany w przepisach prawa zmieniające status dotychczasowych standardów zbiegły się w czasie z istotnym rozwojem nauki i praktyki z zakresu wyceny w Polsce, Europie i na świecie8. Rozwój ten wpłynął na przynajmniej częściową dezaktualizację treści funkcjonujących wcześniej norm zawodowych.

Wskazane zmiany wpłynęły na podjęcie decyzji przez Polską Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych o stworzeniu nowego systemu standardów zawodowych opartych o najnowsze rozwiązania proponowane przez TEGoVA i IVSC. Pełna harmonizacja zasad wyceny obowiązujących na świecie i w Europie z systemem krajowym została jednak w pewnych obszarach ograniczona. Miało to związek ze specyficznymi regulacjami obowiązującymi w Polsce.

Wynikiem prac nad nowymi standardami było przygotowanie spójnego systemu norm zawodowych, który uzyskał obecny kształt w roku 2008. Nowy system określony został jako Powszechne Krajowe Zasady Wyceny i składał się z trzech podstawowych elementów stanowiących przedłużenie i uzupełnienie istniejących regulacji prawnych. Składnikami systemu są:

- „standardy zawodowe” w rozumieniu przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, obejmujące krajowe standardy wyceny (podstawowe i specjalistyczne <- dwa rodzaje!),

- noty interpretacyjne nieposiadające ustawowego statusu standardu

- zeszyty metodyczne.

W tym systemie tylko standardy są opracowane z myślą o tym, by zostały uzgodnione z ministrem i tylko one domyślnie mają obowiązywać wszystkich rzeczoznawców.

Noty i zeszyty to „zasady dobrej praktyki”.

Taka organizacja norm zawodowych składa się nie tylko ze standardów – jeszcze noty i zeszyty! Kiedyś pod pojęciem norm kryły się jedynie standardy.

Aktualny stan formalno-prawny i struktura norm zawodowych przedstawiają się następująco:

Krajowe Standardy Wyceny - Podstawowe (KSWP)

· Wartość rynkowa i wartość odtworzeniowa (KSWP 1),

· Wartości inne niż wartość rynkowa (KSWP 2),

· Operat szacunkowy (KSWP 3).

Krajowe Standardy Wyceny - Specjalistyczne (KSWS)9:

· Wycena nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej, dla potrzeb realizacji prawa do rekompensaty (KSWS 1.1 jako jeden ze standardów wyceny dla celów publicznych),

· Wycena dla celów sprawozdań finansowych w rozumieniu ustawy o rachunkowości (KSWS 2),

· Wycena dla zabezpieczenia wierzytelności (KSWS 3 jako jedyny ze wszystkich standardów, uzgodniony dotychczas z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej – Dz. Urz. Ministra Infrastruktury z 8.1.2010 r., Nr 1, poz. 1).

Uchwalonych jest 6 standardów, uzgodniony – 1.

Noty Interpretacyjne (NI):

·Zastosowanie podejścia porównawczego w wycenie nieruchomości (NI 1),

·Zastosowanie podejścia dochodowego w wycenie nieruchomości (NI 2),

·Zastosowanie podejścia kosztowego w wycenie nieruchomości (NI 3, nota w przygotowaniu),

·Zastosowanie metody pozostałościowej w wycenie nieruchomości (NI 4),

·Wycena przedsiębiorstw (NI 5).

Tymczasowe Noty Interpretacyjne (TNI) – tj. część standardów zawodowych z wydania VIII+ PFSRM pozostających nadal w znacznej mierze aktualnymi:

· III.3 Ustalenie stanu prawnego przedmiotu wyceny,

· III.4 Zasady ustalania zużycia,

· IV.1 Wpływ czynników środowiskowych na wycenę nieruchomości,

· IV.4 Wybrane ograniczone prawa rzeczowe i zobowiązaniowe. Zasady wyceny,

· V.3 Wycena nieruchomości zabytkowych,

· V.4 Wycena nieruchomości rolnych,

· V.6 Wycena nieruchomości leśnych oraz zadrzewionych i zakrzewionych,

· V.7 Wycena nieruchomości gruntowych położonych na złożach kopalin,

·V.8 Zasady określania szkód spowodowanych budową infrastruktury podziemnej i naziemnej,

· VI.1 Wycena maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Stare standardy częściowo weszły do nowego systemu jako noty interpretacyjne z zaznaczeniem, że mają charakter przejściowy (do czasu wypracowania nowych!).

Standardy zawodowe stanowią bogaty dorobek obejmujący swoim zakresem zarówno zagadnienia ogólne, jak również kwestie bardzo szczegółowe, w tym specyficzne wyłącznie dla realiów polskich. Przykładem tego jest wycena nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej w wyniku zmian granic spowodowanych po II Wojnie Światowej, czy postrzeganie wartości odtworzeniowej jako odrębnej kategorii wartości.

Nie bez znaczenia dla formy i treści standardów zawodowych rzeczoznawców majątkowych w Polsce oraz poziomu ich harmonizacji ze standardami europejskimi i międzynarodowymi pozostaje bardzo szeroki zakres regulacji zawodu zawarty w ustawach i rozporządzeniach. Należy jednak zauważyć, że w podstawowych obszarach, jak na przykład sposób interpretacji wartości rynkowej, standardy polskie zharmonizowane zostały ze standardami europejskimi i międzynarodowymi.

Obecnie w Komisji Standardów10 trwają zaawansowane prace nad kolejnymi normami zawodowymi, którymi są projekty Standardu podstawowego „Postępowanie rzeczoznawcy majątkowego” oraz Standardu specjalistycznego „Inwestycje liniowe - służebność przesyłu i bezumowne korzystanie z nieruchomości”.

Wskazany układ norm zawodowych pozwolił na - z jednej strony - usankcjonowanie prawne zasadniczych zagadnień nieobjętych regulacją przepisów prawa, a z drugiej pozostawił na poziomie organizacji zawodowej zagadnienia związane z samą metodologią (Noty Interpretacyjne nie podlegają procesowi uzgadniania).

Przedstawiony system i jego składniki cały czas są rozwijane w celu ich dostosowania do najnowszych osiągnięć w zakresie teorii i praktyki wyceny oraz w celu ich coraz pełniejszej harmonizacji z systemem europejskim i światowym.

3 grudnia 2012

-W5-

KODEKS ETYKI ZAWODOWEJ

Rzeczoznawca majątkowy zobowiązany jest do:

1. Stosowania zasad bezstronności i poszanowania prawa.

2. Rzetelności w postępowaniu wobec klienta w tym przestrzegania tajemnicy zawodowej.

3. Wykonywania czynności zawodowych w sposób przejrzysty, zrozumiały i czytelny według najlepszej woli i wiedzy.

4. Odpowiedzialności za powierzone zadania i wykonywania ich z należytą starannością.

5. Wykonywania tylko takich czynności z zakresu praktyki co do których posiada odpowiednią wiedzę i kompetencje zawodowe.

6. Wykonywania operatów szacunkowych obiektywnie i w sposób wolny od uzależnień od klienta.

7. Odpowiedzialności za treść i formę opracowań, których jest autorem, a także za wykonywanie czynności zawodowych zaangażowanych przez niego osób trzecich.

8. Dbałości o godność zawodu.

9. Reagowania na negatywne zjawiska nie przestrzegania kodeksu etyki zawodowej przez innego rzeczoznawcę majątkowego.

10. Uszanowania swojej pracy poprzez proponowanie wynagrodzenia godnego wykonywanego dzieła.

ZASADY SZCZEGÓŁOWE

Rozdział I. Przepisy ogólne

§ 1. Przepisy niniejszego Kodeksu obowiązują wszystkich rzeczoznawców majątkowych niezależnie od formy działania i przynależności do organizacji zawodowej.

§ 2. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest do przestrzegania podstawowych zasad moralnych, a także zasad etyki zawodowej, objętych niniejszym Kodeksem.

§ 3. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest do powstrzymania się od wszelkich zachowań, zarówno w działalności zawodowej, publicznej, jak i prywatnej, które mogłyby zaszkodzić dobrej opinii o zawodzie rzeczoznawcy.

§ 4. Postępowanie rzeczoznawcy majątkowego, które poniża go w opinii publicznej lub podważa zaufanie do wykonywanych przez niego czynności zawodowych, stanowi naruszenie norm etycznych.

§ 5. Naruszenie zasad objętych niniejszym Kodeksem stanowi uchybienie powadze i godności zawodu, za które ­rzeczoznawca majątkowy odpowiada dyscyplinarnie.

Rozdział II. 

Obowiązki ogólne rzeczoznawcy majątkowego

§ 6. Podstawowymi zasadami obowiązującymi rzeczoznawcę majątkowego są: rzetelność, uczciwość, szczególna staranność, bezstronność i zachowanie tajemnicy zawodowej.

§ 7. Rzeczoznawca majątkowy winien swą postawą i działaniem dawać dobre świadectwo zawodowi oraz dbać o powagę, honor i godność zawodu.

§ 8. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest dbać o przestrzeganie zasad etyki również przez innych członków swojego środowiska zawodowego oraz przez swoich pracowników.

§ 9. Rzeczoznawca majątkowy jako osoba zaufania publicznego nie jest związany żądaniami zamawiającego lub osób zainteresowanych wynikiem jego pracy, jeżeli pozostawałyby one w sprzeczności z prawem lub standardami zawodowymi.

§ 10. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe osobiście, sygnując swoim nazwiskiem i pieczęcią zawodową sporządzone przez siebie opracowania.

§ 11. Rzeczoznawca majątkowy nie powinien podejmować się wykonywania czynności z zakresu praktyki zawodowej, które wykraczałyby poza jego wiedzę i kompetencje zawodowe.

Rozdział III. 

Obowiązki rzeczoznawcy majątkowego wobec klienta

§ 12. Rzeczoznawcy majątkowemu nie wolno dokonywać wyceny majątku własnego, a także osoby bliskiej, lub innych czynności z zakresu praktyki zawodowej, nie tyko wówczas, gdy istnieje wyraźny zakaz ustawowy, lecz także wtedy, gdy mogłoby to wywołać wątpliwości, co do obiektywizmu rzeczoznawcy. Dotyczy to również sytuacji, gdy rzeczoznawca pozostaje w stosunku zależności osobistej lub służbowej w odniesieniu do zamawiającego.

§ 13. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest do przestrzegania tajemnicy zawodowej i nie ujawniania osobom trzecim informacji, które uzyskał w toku wykonywania czynności zawodowych. Obowiązek ten spoczywa na rzeczoznawcy również po ustaniu wykonywania czynności, chyba że z tego obowiązku zwolnił go sąd lub inny właściwy organ, albo zamawiający.

§ 14. Obowiązkiem rzeczoznawcy majątkowego jest dbanie o zachowanie tajemnicy zawodowej przez jego pracowników na zasadach obowiązujących jego samego.

§ 15. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest zapewnić klientom warunki do swobodnego składania oświadczeń oraz zachowania tajemnicy, a także obowiązany jest zapewnić bezpieczne przechowywanie całej dokumentacji dotyczącej dokonywanych czynności, gwarantujące zachowanie tajemnicy.

Rozdział IV.

Obowiązki rzeczoznawcy majątkowego wobec innych rzeczoznawców majątkowych

§ 16. Obowiązki między rzeczoznawcami majątkowymi ­powinno cechować koleżeństwo, wzajemna lojalność i współpraca.

§ 17. 1. Rzeczoznawcę majątkowego obowiązuje zakaz wyrażania krytycznych opinii wobec, czynności dokonanych przez innych rzeczoznawców majątkowych. Krytykowanie publiczne, w tym także na stronach internetowych, przez rzeczoznawcę majątkowego czynności dokonanych przez innych rzeczoznawców majątkowych jest niedopuszczalne.

2. Organem właściwym do oceny pracy rzeczoznawcy są komisje działające w stowarzyszeniach i federacji.

§ 18. Rzeczoznawca majątkowy nie może dokonywać oceny (opiniowania) operatu szacunkowego lub innego opracowania sporządzonego przez innego rzeczoznawcę majątkowego.

Nie dotyczy to oceny (opiniowania) w przypadku, gdy czynność ta wykonywana jest:

1) w postępowaniu prowadzonym przez organizację zawodową,

2) w postępowaniu przed Komisją Odpowiedzialności Zawodowej,

§ 19. Rzeczoznawca majątkowy, będący członkiem Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej, nie powinien prowadzić praktyk zawodowych dla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych.

§ 20. Rzeczoznawca majątkowy kandydujący do komisji federacyjnych i stowarzyszeniowych winien być wzorem etycznego zachowania.

§ 21. Rzeczoznawca majątkowy obowiązany jest powstrzymać się od działań stanowiących nieuczciwą konkurencję.

Nieuczciwa konkurencja przejawia się w szczególności na:

1) oferowaniu pracy za wynagrodzenie w wysokości nie uwzględniającej wykonania niezbędnych czynności wymaganych przepisami prawa,

2) zabieganiu o klienta kosztem merytorycznej jakości czynności i z przekroczeniem przez rzeczoznawcę majątkowego granic własnego doświadczenia i własnej wiedzy fachowej,

3) zaniechaniu żądania niezbędnej dokumentacji i rezygnacji z innych wymagań, które mogą mieć wpływ na prawidłowe wykonanie czynności zawodowych,

4) proponowaniu ceny rażąco niskiej.

§ 22. Rzeczoznawcę majątkowego obowiązuje zakaz prowadzenia nieuczciwej reklamy bądź promocji, uchybiającej godności zawodu, szkodzącej innym rzeczoznawcom bądź ich działalności.

§ 23. Rzeczoznawcę majątkowego obowiązuje zakaz pozyskiwania klientów w sposób sprzeczny z godnością zawodu, a w szczególności korzystania z usług firm pośredniczących, które narzucają procedury, formę dokumentu

Rozdział V.

Postanowienia końcowe

§ 24. 1. Rzeczoznawca majątkowy, który naruszył zasady niniejszego Kodeksu, podlega postępowaniu wyjaśniającemu.

2. Postępowanie wyjaśniające prowadzi organizacja zawodowa rzeczoznawców majątkowych lub Polska Federacja Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych.

3. Postępowanie wyjaśniające prowadzone jest na podstawie regulaminów przyjętych w na podstawie statutów odpowiednio stowarzyszeń i Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych.

§ 25. Rzeczoznawca majątkowy ukarany prawomocnym orzeczeniem nie powinien kandydować ani pełnić funkcji w ­organach organizacji zawodowej bądź Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych, aż do zatarcia nałożonej kary.

Wycena ważna jest przez rok a po roku jej autor może napisać klauzę aktualności która przedłuża wycenę na kolejny rok.

17 grudnia 2012

-W6-

OPERAT SZACUNKOWY

Art. 156.

1. Rzeczoznawca majątkowy sporządza na piśmie opinię o wartości nieruchomości w formie operatu szacunkowego.

OPERAT SZACUNKOWY – pisemna opinia wyrażona przez rzeczoznawcę majątkowego przez rzeczoznawcę nieruchomości

Musi być:

1a. Organ administracji publicznej, który zlecił rzeczoznawcy majątkowemu sporządzenie operatu szacunkowego, jest obowiązany umożliwić osobie, której interesu prawnego dotyczy jego treść, przeglądanie tego operatu oraz sporządzanie z niego notatek i odpisów. Osoba ta może żądać uwierzytelnienia sporządzonych przez siebie odpisów z operatu szacunkowego lub wydania jej z operatu szacunkowego uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem tej osoby.

W operacie zawsze musi być jasno sformułowany cel wyceny. Jeśli wycena ma służyć do jednego celu, to operatu nie można wykorzystać do celu innego.

Cel wyceny bardzo często determinuje sposób sporządzania wyceny i samą wartość.

2. Rzeczoznawca majątkowy nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie operatu bez jego zgody do innego celu niż cel, dla którego został sporządzony.

3. Operat szacunkowy może być wykorzystywany do celu, dla którego został sporządzony, przez okres 12 miesięcy od daty jego sporządzenia, chyba że wystąpiły zmiany uwarunkowań prawnych lub istotne zmiany czynników, o których mowa w art. 154.

4. Operat szacunkowy może być wykorzystywany po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3, po potwierdzeniu jego aktualności przez rzeczoznawcę majątkowego. Potwierdzenie aktualności operatu następuje przez umieszczenie stosownej klauzuli w operacie szacunkowym przez rzeczoznawcę, który go sporządził.

5. Przepisy ust. 3 i 4 nie naruszają uregulowań wynikających z przepisów odrębnych.

Art. 157.

1. Oceny prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego dokonuje organizacja zawodowa rzeczoznawców majątkowych w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia zawarcia umowy o dokonanie tej oceny, mając na względzie następujące zasady:

1) organizacja zawodowa wyznacza zespół oceniający w składzie co najmniej 2 rzeczoznawców majątkowych;

2) w ocenie nie mogą brać udziału rzeczoznawcy majątkowi, wobec których zachodzą przesłanki wymienione w art. 24 Kodeksu postępowania administracyjnego lub inne przesłanki, które mogą budzić uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności.

1a. Operat szacunkowy, w odniesieniu do którego została wydana ocena negatywna, od dnia wydania tej oceny traci charakter opinii o wartości nieruchomości, o której mowa w art. 156 ust. 1. Z dniem wydania oceny negatywnej organizacja zawodowa publikuje przez okres 12 miesięcy na swojej stronie internetowej informację o tej ocenie.

2. Sporządzenie przez innego rzeczoznawcę majątkowego wyceny tej samej nieruchomości w formie operatu szacunkowego nie może stanowić podstawy oceny prawidłowości sporządzenia operatu szacunkowego, o którym mowa w ust. 1.

3. W przypadku gdy operat szacunkowy został sporządzony przez osoby powołane lub ustanowione przez sąd, o ocenę operatu może wnioskować tylko sąd.

4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku rozbieżnych operatów szacunkowych określających wartość tej samej nieruchomości dla tożsamego celu wyceny.

Art. 158.

Rzeczoznawcy majątkowi przekazują, z uwzględnieniem art. 175 ust. 3, organom prowadzącym kataster nieruchomości wyciągi z wykonanych przez siebie operatów szacunkowych, zawierające określenie celu wyceny, opisy nieruchomości oraz ich wartości, w terminie 3 miesięcy od dnia ich sporządzenia.

Art. 159.

Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje metod i technik wyceny nieruchomości, sposoby określania wartości nieruchomości, wartości nakładów i szkód na nieruchomości oraz sposób sporządzania, formę i treść operatu szacunkowego, uwzględniając:

1) sposoby określania wartości nieruchomości przy zastosowaniu poszczególnych podejść, metod i technik wyceny;

2) sposoby określania wartości nieruchomości dla różnych celów;

3) sposoby określania wartości nieruchomości jako przedmiotu różnych praw;

4) sposoby określania wartości nieruchomości w zależności od ich rodzaju i przeznaczenia;

5) rodzaje nakładów na nieruchomości;

6) dane, jakie powinien zawierać operat szacunkowy, oraz sposób potwierdzania jego aktualności;

7) uwarunkowania określania wartości rynkowej nieruchomości w podejściu mieszanym.

§ 55.

1. Operat szacunkowy przedstawia postępowanie, o którym mowa w art. 4 pkt 6 ustawy.
2. Operat szacunkowy zawiera informacje niezbędne przy dokonywaniu wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, w tym wskazanie podstaw prawnych i uwarunkowań dokonanych czynności, rozwiązań merytorycznych, przedstawienia toku obliczeń oraz wyniku końcowego.

§ 56.
1. W operacie szacunkowym przedstawia się sposób dokonania wyceny nieruchomości, w tym:
1) określenie przedmiotu i zakresu wyceny;
2) określenie celu wyceny;
3) podstawę formalną wyceny nieruchomości oraz źródła danych o nieruchomości;
4) ustalenie dat istotnych dla określenia wartości nieruchomości;
5) opis stanu nieruchomości;
6) wskazanie przeznaczenia wycenianej nieruchomości;
7) analizę i charakterystykę rynku nieruchomości w zakresie dotyczącym celu i sposobu wyceny;
8) wskazanie rodzaju określanej wartości, wyboru podejścia, metody i techniki szacowania;
9) przedstawienie obliczeń wartości nieruchomości oraz wyniku wyceny wraz z uzasadnieniem.

Cele wyceny najogólniej dzieli się na dwie grupy:

- wynikające z przepisów prawa

* cele wynikające z uogn

* cele wynikające z innych ustaw

- niewynikające z tychże przepisów

Istotne daty:

- sporządzenia operatu

- wizji lokalnej (oględzin nieruchomości)

- uwzględnienia poziomu cen

- uwzględnienia stanu nieruchomości

2. Kwotę wartości nieruchomości wyraża się w pełnych złotych.
3. W operacie szacunkowym zamieszcza się także stosowne klauzule wskazujące na szczególne okoliczności dotyczące wyceny nieruchomości.
4. Do operatu szacunkowego dołącza się istotne dokumenty wykorzystane przy jego sporządzaniu.
5. Wyciąg, o którym mowa w art. 158 ustawy, zamieszcza się na początku operatu szacunkowego.

§ 57.

1. Rzeczoznawca majątkowy sporządzający operat szacunkowy podpisuje go, zamieszczając datę i pieczęć rzeczoznawcy majątkowego.

2. Jeżeli operat szacunkowy został sporządzony przez kilku rzeczoznawców majątkowych, operat podpisują wszyscy sporządzający go rzeczoznawcy majątkowy w sposób, o którym mowa w ust. 1.

§ 58.

1.Potwierdzenie aktualności operatu szacunkowego przez rzeczoznawcę majątkowego, który sporządził operat, następuje poprzez dołączenie do operatu szacunkowego klauzuli, w której rzeczoznawca oświadcza o aktualności operatu. Rzeczoznawca majątkowy podpisuje klauzulę w sposób, o którym mowa w § 57 ust. 1. Przepis § 57 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2.W przypadku dalszego potwierdzania aktualności operatu szacunkowego stosuje się ust. 1.

7 stycznia 2013

-W7-

KRAJOWY STANDARD WYCENY PODSTAWOWY NR 3

Standardowi postawiono dwa cele:

- omówienie wymagań, dotyczących operatu szacunkowego, zgodnych z zasadami dobrej praktyki zawodowej,

- podanie treści, które powinny się znaleźć w operacie szacunkowym.

OPERAT SZACUNKOWY – dokument stanowiący pisemną autorską opinię rzeczoznawcy majątkowego o wartości przedmiotu wyceny, uwzględniający założenia oraz warunki ograniczające, stanowiące podstawy wyceny, zawierający istotne informacje uzyskane podczas szacowania nieruchomości.

PIECZĘĆ ZAWODOWA – pieczęć o wzorze ustalonym w załączniku do niniejszego Standardu.

Operat szacunkowy powinien być sporządzony zgodnie z przepisami prawa, standardami zawodowymi, zasadami dobrej praktyki zawodowej, powinien przedstawiać przejrzyście i jednoznacznie wnioski z wyceny w sposób, który umożliwi korzystającemu zrozumienie wyrażanych przez rzeczoznawcę majątkowego opinii oraz jednoznaczną interpretację.

Operat szacunkowy powinien zawierać w szczególności:

a. stronę tytułową;

b. wyciąg z operatu szacunkowego;

c. określenie przedmiotu, zakresu i uwarunkowań wyceny;

d. określenie celu wyceny;

e. określenie podstaw formalnych, prawnych i merytorycznych sporządzenia operatu szacunkowego oraz źródeł danych o nieruchomości;

f. określenie dat istotnych dla określenia wartości nieruchomości;

g. opis stanu przedmiotu wyceny;

h. wskazanie przeznaczenia wycenianej nieruchomości;

i. analizę i charakterystykę rynku w zakresie dotyczącym celu i sposobu wyceny, opisujące rynek właściwy bez względu na rodzaj, obszar i okres objęte analizą;

j. przedstawienie i uzasadnienie wyboru podejścia, metody i techniki wyceny oraz wskazanie rodzaju określanej wartości;

k. określenie wartości przedmiotu wyceny z przedstawieniem przyjętych założeń i niezbędnych obliczeń;

l. wynik końcowy wraz z uzasadnieniem;

m. klauzule;

n. podpis autora (autorów) operatu szacunkowego z użyciem pieczęci zawodowej;

o. ustalenia dodatkowe i załączniki, których zamieszczenie jest uzasadnione.

Przedmiot wyceny – np. nieruchomość gruntowa nr … położona przy ulicy … w miejscowości…

Zakres wyceny – np. tylko jedna z działek przy nieruchomości złożonej z kilku działek.

Przedmiotem może być nieruchomość, a zakresem np. udział w nieruchomości.

Standardowa sytuacja – przedmiot pokrywa się z zakresem.

Z celu wyceny często wynika zakres wyceny i to, jakie przepisy zostaną zastosowane do wyceny. W szczególności z celu wyceny mogą wynikać rozwiązania merytoryczne.

Podstawy formalne sporządzenia operatu – kto i kiedy nam zlecił.

Źródła danych o nieruchomości – księgi wieczyste, akty notarialne, plany zagospodarowania przestrzennego, oględziny nieruchomości, projekt architektoniczny budynku itd.

Istotne daty:

Klauzule – np. „w operacie wszystkie ceny i wartości są podawane w wart. netto”, „rzeczoznawca nie bierze odpowiedzialności za błędy w dokumentach”.

Zdarza się, że w jednym operacie określamy wartość kilku nieruchomości. Powstają dodatkowe podrozdziały (dla każdej nieruchomości z osobna). Czasem też rozbijamy „umownie” wartość nieruchomości na poszczególne elementy (np. grunt i budynki).

Zaleca się, aby zamówienie miało formę pisemnej umowy i obejmowało w szczególności: przedmiot, zakres i uwarunkowania wyceny, cel wyceny, a także, aby zamówienie w uzasadnionych przypadkach wskazywało dokumenty przekazane przez zamawiającego i wykorzystane przy sporządzaniu operatu szacunkowego.

W przypadku sporządzenia operatu szacunkowego przez więcej niż jednego rzeczoznawcę majątkowego dopuszczalna jest klauzula o częściowej odpowiedzialności w zakresie dotyczącym czynności wykonywanych odrębnie przy szacowaniu nieruchomości przez poszczególnych autorów operatu szacunkowego. Stosowanie klauzuli o częściowej odpowiedzialności nie może dotyczyć określonej wartości nieruchomości, z wyjątkiem sytuacji, w której jeden operat szacunkowy obejmuje wycenę kilku funkcjonalnych części nieruchomości szacowanych odrębnie przez poszczególnych autorów.

Aktualizacja a aktualność:

Przez aktualizację operatu szacunkowego rozumie się czynności rzeczoznawcy majątkowego, dotyczące operatu szacunkowego wcześniej sporządzonego przez tego samego rzeczoznawcę, mające na celu określenie aktualnej wartości nieruchomości. Potwierdzenie aktualności operatu szacunkowego nie stanowi aktualizacji w rozumieniu niniejszego Standardu.

Można dokonać aktualizacji tylko takiego operatu, który się samemu wykonało. Inny rzeczoznawca nie może aktualizować naszego operatu.

Rzeczoznawca majątkowy może aktualizować operat szacunkowy w szczególności w związku ze:

a. zmianami cen na rynku,

b. zmianami dokonanymi na nieruchomości lub w otoczeniu nieruchomości, po opracowaniu operatu szacunkowego.

Nie aktualizuje się operatu szacunkowego, jeżeli:

a. upłynął okres ponad 2 lat od jego sporządzenia,

b. zaistniały okoliczności, które w ocenie rzeczoznawcy majątkowego powodują konieczność sporządzenia nowego operatu szacunkowego.

W przypadku aktualizacji na stronie tytułowej operatu szacunkowego należy zamieścić pod nazwą “operat szacunkowy” słowo “aktualizacja”. Integralną częścią „operatu szacunkowego – aktualizacji” jest aktualizowany operat szacunkowy. Klauzulę o odpowiedniej treści należy zamieścić w „operacie szacunkowym - aktualizacja”. Nie aktualizuje „operatu szacunkowego – aktualizacja”.

W przypadku stwierdzenia błędów w treści operatu szacunkowego rzeczoznawca majątkowy może dokonać pisemnego sprostowania. Sprostowania takie rzeczoznawca zobowiązany jest dostarczyć niezwłocznie zamawiającemu w liczbie odpowiadającej liczbie przekazanych egzemplarzy operatu szacunkowego. Błędy pisarskie, z wyjątkiem błędów obliczeniowych i błędów w kwotach określających wartość/wartości, mogą być skorygowane również bezpośrednio w operacie i zaparafowane przez autora/autorów operatu szacunkowego. Korekty te nie mogą być wykonywane poprzez zamazywanie lub przerabianie.

Odejścia od standardu:

Niedozwolone jest odejście od wymagania, aby każdy operat szacunkowy zawierał jednoznacznie podaną wartość oraz od wymagania, aby ujawniał wszystkie założenia i warunki ograniczające, które mają wpływ na wycenę i na określaną wartość. W uzasadnionych przypadkach rzeczoznawca majątkowy może odstąpić od regulacji określonych w niniejszym standardzie. Odstępstwa wymagają uzasadnienia, jednoznacznego wskazania i ujawnienia regulacji Standardu nie mających zastosowania oraz oceny zgodności zastosowanych odstępstw z przepisami prawa. Rzeczoznawca majątkowy nie może także odstąpić od regulacji Standardu w przypadkach, w których mogłoby to doprowadzić do wprowadzenia w błąd odbiorców lub spowodować odejście od zasady szczególnej zawodowej staranności i bezstronności oraz zasad etyki zawodowej. Nie są dopuszczalne odstępstwa powodujące niezgodność z przepisami prawa.

Kolokwium: pytania otwarte.

Zakres: przepisy, status, uprawienia, odpowiedzialność, standardy zawodowe, kodeks etyki zawodowej, organizacje zawodowe, zasady sporządzania operatu szacunkowego.

  1. Zmiany w ust. 5 i 6 w art. 175 wchodzą w życie z dn. 1.01.2013 r.↩

  2. Zmiany w art. 191 wchodzą w życie z dn. 1.01.2013 r.↩

  3. uogn↩

  4. Rozporz. RM w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego↩

  5. SZRM (najniższe rangą spośród tych trzech!)↩

  6. Łatwiej jest postęp wiedzy w zakresie przełożyć na standardy (szczegółowe, opracowane przez organizacje zawodowe) niż zmienić przepis prawny!↩

  7. Co to jest organizacja.↩

  8. Standardy europejskie i międzynarodowe zawierają przepisy/zapisy różnych rang!↩

  9. Z reguły odnoszą się do jakichś „wąskich” zagadnień.↩

  10. Działa przy Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych↩


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
3 przedmowa do poszerzonego, wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowyc
pozew o ustanowienie rozdzielnosci majatkowej, DO SĄDU
Standard V.3., wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
zadanie - kwiecień 2009, egzamin na rzeczoznawcę majątkowego, kwiecien 2009
1 wstęp, wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
Standard V.6. komentarz, wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
zadanie 28.10.2010 2, egzamin na rzeczoznawcę majątkowego, pazdziernik 2010
Zaktualizowane pytania na egzamin ustny, egzamin na rzeczoznawcę majątkowego
Standard III.2., wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
Rozwiązanie zadania nr 05, egzamin na rzeczoznawcę majątkowego, pyt ministerstwo
Rozwiązanie zadania nr 27 chyba, egzamin na rzeczoznawcę majątkowego, 2008
Standard III.7., wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
Standard V.1., wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
T Egzamin 05.09, egzamin na rzeczoznawcę majątkowego, maj 2009
Standard VII.1., wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych
od gościa PODSTAWOWE WIADOMOŚCI Z ZAKRESU RZECZOZNAWSTWA MAJĄTKOWEGO
Umowa sprzedaży autorskich praw majątkowych do programu komputerowego
Standard IV.2., wycena nieruchomości, Stare standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych

więcej podobnych podstron