PRZYGOTOWANIE GLEBY

1. Projekt założenia uprawy:
   1. Projektowanie składu gatunkowego uprawy (stopnia zmieszania gatunków);
   2. Wybór sposobu porządkowania powierzchni po odnowienie lub przygotowanie powierzchni pod zalesienie;
   3. Wybór sposobu przygotowania gleby:
   4. Wybór materiału sadzeniowego (wiek, wielkość, sposób produkcji sadzonek) lub materiału siewnego (jakości);
   5. Wybór formy zmieszania i rozmieszczenia gatunków;
   6. Wybór zagęszczenia początkowego i więźby sadzenia lub normy wysiewu nasion:
   7. Wybór metod i terminu sadzenia lub metod i terminu siewu.

2. Dlaczego rezygnuje się z melioracji:
   1. Powszechny pogląd o konieczności rezygnacji z melioracji wynika z:
   a. zasady zachowania różnorodności biologicznej (wykonując meliorację często
   zmniejszamy bogactwo gatunkowe [różnorodność biologiczną]);
   b. mozaikowatego układu właściwości wodnych gleby (zmiany stosunków wodnych
   w jednym miejscu często prowadzą do niechcianych/ niepożądanych zmian w
   innych rejonach);
   c. problemów z określenie rzeczywistego wpływu melioracji na środowisko (nie
   znamy konsekwencji, które mogą się pojawić wraz z upływem czasu).

3. Usunięcie odpadów zrębowych a erozja gleby:
   Usuniecie odpadów zrębowych powoduje nagłe odsłonięcie gleby i wystawienie jej na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych (erozja wietrzna, wodna). Wykorzystanie ciężkiego sprzętu do usunięcia pozostałości zrębowych powoduje ubicie gleby, przez co pogarszają się warunki dla wzrostu i rozwoju korzeni roślin (konieczne będzie wykonanie spulchnienia gleby). Ponadto zubażamy ekosystem w składniki pokarmowe dla roślin, które mogłyby wrócić do obiegu >> nie wiem czy to też tu pasuję

4. Częściowe przygotowanie gleby:
   W książce H. Kocjana jest to opisane.

5. Zasady programu małej retencji w lasach:
   a. zachowanie w stanie zbliżonym do naturalnego i odtwarzanie śródleśnych
   zbiorników i cieków wodnych;
   b. zachowanie w stanie naturalnym śródleśnych bagien, trzęsawisk, mszarów, torfowisk i łąk jako regulatorów wilgotności siedlisk;
   c. możliwość odtworzenia i renaturyzacji zniszczonych i przesuszonych torfowisk
   oraz unaturalnienie uregulowanych w przeszłości cieków i rowów melioracyjnych
   w lasach.

6. Przygotowanie terenu pod odnowienie:
   a. usunięcie odpadów zrębowych, pniaków i KORZENI!
   b. usunięcie zbędnych podrostów, odrośli i krzewów;
   c. usunięcie szkodliwej pokrywy roślinnej;
   d. prace melioracyjne;
   e. prace przygotowawcze do zalesienia nieużytków oraz terenów trudnych do
   zalesienia;
   f. rekultywacje.

7. Do czego służy uprawa uzupełniająca:
   Uprawa uzupełniająca ma na celu dalsze polepszenie struktury gleby, utrzymanie znajdującej się w niej wilgoci, poprawę stosunków powietrzno-wodnych oraz przygotowanie terenu do sadzenia. W skład uprawy uzupełniającej wchodzą:
   a. kultywatorowanie – operacja polegająca na wzruszaniu, rozkruszaniu przemieszaniu
   warstwy gleby bez jej odwracania na głębokości 5-15cm;
   b. bronowanie – czynność polegająca na powierzchniowym wzruszaniu gleby i
   rozbijaniu grud do głębokości ok. 5cm, stosowana na glebach ciężkich, zwięzłych;
   c. wałowanie – przyspiesza proces naturalnego osiadania gruntu po wykonanej orce,
   powoduje lepsze pokruszenie brył oraz ugniecenie wierzchnich warstw gleby co
   zwiększa podsiąkanie;
   d. włókowanie – ma na celu wyrównanie powierzchni orki, aby nie dopuścić do
   nadmiernego przesychania gleby, a także tworzenia się brył na jej powierzchni.
   (H. Kocjan)