Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki

HYDROLOGIA ORAZ NAUKI O ZIEMI

PROJEKT NR 2: RZEKA WISŁOK

Wydział: Inżynieria Środowiska i Energetyki Wykonali:

Grupa dziekańska: I Katarzyna Długajczyk

Prowadzący ćwiczenia: dr inż. Łukasz Skórkowski Paweł Pelczarski

1. Położenie przestrzenne:

Wisłok jest lewym dopływem Sanu o długości 228,5 km w prawym dorzeczu Wisły. Powierzchnia jego dorzecza liczy 3516 km². Wypływa na wysokości 823 m n.p.m. w Beskidzie Niskim w paśmie Kiczery Długiej na północnych stokach Kanasiówki i przepływa przez Pogórze Bukowskie, Kotlinę Jasielsko-Krośnieńską i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie. Uchodzi do Sanu w okolicach Dębna. Główne jego dopływy to: Surowica, Morwawa, Lubatówka, Izwor, Pielnica, Stobnica i Mleczka. 

Jest także rzeką górska, o wartkim biegu, skalistym podłożu i licznymi przełomami. Wypływa na wysokości 770 m n.p.m. w Beskidzie Niskim, ze stoków Wielkiego Bukowca. W górnym biegu tworzy przełomy, w środkowym meandruje; Przepływa przez Pogórze Bukowskie, Doły Jasielsko-Sanockie, Kotlinę Sandomierską. Na przełomie Wisłoka w Rudawce Rymanowskiej znajduje się Ściana Olzy i Jar Wisłoka; W Sieniawie k. Beska w latach 1971-78 wybudowano na rzece Wisłok zaporę wodną, zbiornik utworzony dla celów retenyjno-komunalnych o pow. 1,31 km 2, długości 174 m i wysokości 31 m. Poniżej jego Jar Wisłoka. Na stokach ścian Olzy znajduje się największą w polskich Karpatach odkrywka łupków menilitowych.

1. Geometria zlewni:

• Powierzchnia: A = 3516 km²

• Długość zlewni: L = 5,8 km

• Średnia szerokość zlewni Bz = $\frac{A}{L}$ = 606,21 km

• Wskaźnik formy: C_F= $\frac{A}{L^{2}}$ = 104,52

• Wskaźnik wydłużenia: C_w= $\frac{2}{\pi}$ · $\sqrt{\frac{A}{\pi}}$ = 11,54

1. Morfologia i rzeźba powierzchni zlewni:

• Max wysokość nad poziomem morza: H_max = 879 m n.p.m.

• Min wysokość nad poziomem morza: H_min = 738 m n.p.m.

• Deniwelacje: ΔH= H_max - H_min = 141 m n.p.m.

• Średnia wysokość : H_z =$\frac{H}{2}$ = 70,5 m n.p.m.

• Spadek zlewni: J=$\frac{H}{\sqrt{A}}$ = 2,4 m

1. Sieć hydrograficzna:

• Gęstość sieci wodnej: G_s =$\frac{L}{A}$ = 0,002

• Współczynnik alimentacji: S_w = $\frac{1}{\text{Gs}}$ = 500

• Wskaźnik pow. jęziora : W_j = $\frac{\text{Aj}}{A}$ = 1

• Wskaźnik struktury lesistości : L= $\frac{\text{Al}}{A} \bullet 100\%$ = 33 %

1. Metoda Stachy i Fal¹, 1986

• Q_{max p1%} = fF₁ ·ȹ·H₁·A·λ_p·ɗ_j = 0,6 · 0,0190 · 0,15 · 150 · 3516 · 1 · 0,33 = 297,611 m³/s

f – bezwymiarowy współczynnik kształtu fali

F₁ – maksymalny moduł odpływu jednostkowego określony na podstawie hydromorfologicznej charakterystyki koryta rzeki:

= 85,39

ȹ - współczynnik odpływu

H₁ – maksymalny opad dobowy o prawdopodobieństwie przekroczenia 1 %

A – powierzchnia zlewni, km²

λ_p – kwantyl rozkładu zmiennej żądanego prawdopodobieństwa pojawienia się

ɗ_j – współczynnik zależny od wskaźnika jeziorności JEZ

---