50. Podaj definicję stopnia zagęszczenia gruntów niespoistych.

Stopień zagęszczenia ID - jest to stosunek zagęszczenia danego gruntu do największego możliwego jego zagęszczenia Stopnie zagęszczenia gruntu:

ID ≤ 0,33 - grunt luźny

0,33 < ID ≤ 0,67 - grunt średnio zagęszczony

0,67 < ID ≤ 1,0 - grunt zagęszczony

51. Wymień i krótko scharakteryzuj cechy mechaniczne gruntu.

Właściwościami mechanicznymi gruntu nazywamy te cechy, które decydują o wielkości i czasie odkształceń ośrodka gruntowego.

Podstawowe cechy mechaniczne gruntu:

• ściśliwość - jego zdolność do zmniejszania objętości pod wpływem oddziaływań zewnętrznych, zwłaszcza przyłożonego obciążenia zewnętrznego

• wytrzymałość na ścinanie

Każdy ośrodek poddanym obciążeniom ulega odkształceniu.

• W gruntach, które są ośrodkami rozdrobnionym, odkształcenia są stosunkowo duże i rozłożone w długim okresie czasu

• Ta właściwość gruntu wymaga wprowadzenia odpowiednich metod badań i obliczeń odkształceń gruntu

Odkształcalność podłoża gruntowego jest to jego zdolność do odkształceń objętościowych i postaciowych w wyniku oddziaływania czynników zewnętrznych i wewnętrznych zasadnicze czynniki zewnętrzne: obciążenia konstrukcją nośną obiektu budowlanego

52. Zdefiniuj ściśliwość i odprężenie gruntu.

Ściśliwość - jego zdolność do zmniejszania objętości pod wpływem oddziaływań zewnętrznych, zwłaszcza przyłożonego obciążenia zewnętrznego Odprężenie gruntu - zwiększenie jego objętości pod wpływem zmniejszenia obciążenia zewnętrznego

54. Od czego zależy ściśliwość gruntu. Czynniki wpływające na ściśliwość gruntu:

• skład granulometryczny gruntu

• porowatość gruntu

• skład mineralny gruntu

• stopień mineralizacji wody gruntowej • tekstura gruntu

55. Zdefiniuj i omów edometryczne moduły ściśliwości.

Edometryczny moduł ściśliwości gruntu określa ściśliwość gruntu przy obciążeniu równomiernie rozłożonym na powierzchni nieograniczonej. Grunt inaczej zachowuje się pod obciążeniem powtórnie przyłożonym, a inaczej pod obciążeniem przekraczającym największe dotychczas występujące. Rozróżnia się dwa różne edometryczne moduły ściśliwości:

M0 – edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej

M – edometryczny moduł ściśliwości wtórnej

56. Jakie pomiary możemy wykonywać przy pomocy edometru. Edometryczne moduły ściśliwości M0i lub Mi

gdzie: Δσi – przyrost naprężenia

Δσi = σi+1 - σi [kPa]

hi – wysokość próbki w edometrze przed zwiększeniem obciążenia w[mm]

Δhi – zmniejszenie wysokości próbki w pierścieniu po zwiększeniu obciążenia o Δσi Δhi= hi – hi+1 [mm]

57. Zdefiniuj i omów wskaźnik skonsolidowania gruntu.

Beta= Mo/M

58. Określ różnice między modułami ściśliwości a modułami odkształcalności gruntu.

Zależność pomiędzy Edometrycznym modułem ściśliwości M a Modułem odkształcenia gruntu E uzyskuje się przez porównanie odkształcenia próbki (zmiany jej wysokości) w edometrze

Δhi (w edometrze) = Δhi(z uwzględnieniem bocznej rozszerzalności)

E= δ M

E= δ M0 gdzie:

59. Zdefiniuj i omów współczynniki: rozporu bocznego i rozszerzalności bocznej.

60. Zdefiniuj grunty zapadowe oraz podaj kryteria oceny zapadowości gruntów.

61. Omów w punktach postępowanie zmierzające do określenia wskaźnika osiadania zapadowego.

62. Zdefiniuj pęcznienie gruntu oraz miary określające podatność gruntu na pęcznienie. Zwiększanie objętości wskutek wchłaniania wody w gruntach spoistych

Pęcznienie powoduje:

• zmniejszania się parametrów wytrzymałościowych gruntu

• zwiększania się odkształcalności gruntu Miary zdolności gruntów do pęcznienia p –wskaźnik pęcznienia

Pc - ciśnienie pęcznienia

Ciśnienie pęcznienia wywołuje:

• podnoszenie się fundamentów

• zwiększenie się sił parcia na konstrukcje oporowe Grunt uważa się za pęczniejący, gdy Pc ≥ 10 kPa

63. Omów w punktach postępowanie zmierzające do określenia wskaźnika pęcznienia za pomocą edometru. Postępowanie

• pierścień edometru z próbką zanurzamy w wodzie,

• dokonujemy pomiaru wysokości próbki w określonych odstępach czasu od momentu zalania jej wodą, uzyskując wykres pęcznienia gruntu, • z wykresu wyznaczamy wskaźnik pęcznienia gruntu p

gdzie:

h’ – wysokość próbki gruntu przed zalaniem jej wodą;

h’’ – wysokość próbki gruntu po maksymalnym spęcznieniu.

• wyznaczamy ciśnienie pęcznienia dokonując pomiaru siły, przy której próbka gruntu umieszczona w edometrze nie wykazuje zmian wysokości w warunkach

dostępu wody

64. Narysuj i omów wykresy tf = f(s) dla gruntów niespoistych i spoistych. Grunty niespoiste: Grunty spoiste:

cu – reprezentuje siły spójności (oporu) pomiędzy cząsteczkami

65. Podaj zasadę działania aparatu do bezpośredniego ścinania.

Sprzęt i przyrządy pomocnicze: aparat skrzynkowy z ramką 60 x 60 mm;

Przebieg badań: przygotowaną próbkę gruntu należy umieścić w skrzynce i ramce aparatu, pamiętając o właściwym ułożeniu płytek oporowych – ząbkami w kierunku ruchu skrzynki lub ramki. Założyć górną płytkę. Wykręcić śruby łączące skrzynkę z ramką. Przyłożyć wymagane obciążenie normalne na płytkę aparatu. Uruchomić mechanizm powodujący wzajemne przemieszczanie się ramki i skrzynki aparatu. Ścięcie próbki następuje w momencie, gdy wartość siły ścinającej na manometrze pozostaje stała lub ulega zmniejszeniu. Należy wyłączyć przesuw ramki, zanotować wielkość siły ścinającej oraz wielkość przesunięcia ramki względem skrzynki. Czynności ścinania gruntu powtórzyć jeszcze czterokrotnie dla różnych nacisków pionowych. Wielkości siły ścinającej oraz wielkość przesuwu ramki zanotować za każdym razem w formularzu.

Oznaczenia i wyniki: maksymalna siła pozioma, przy której nastąpiło ścięcie, odniesiona do pola przekroju płaszczyzny ścięcia próbki, jest naprężeniem

A

ścinającym   Qi równym wytrzymałości na ścinanie     . Na podstawie wyników z 5 oznaczeń należy wykonać wykres zależności

ff

 f  f   ustalić prostą Coulomba i określić  i c. Porównać wartości obliczone z wartościami na rysunku. Wartość  określić należy na podstawie

jednego z dwóch wzorów podanych w formularzu w zależności od względnego przesunięcia ramki  . Obliczyć wartości współczynników a i b wg wzorów podanych w formularzu.

66. Podaj zasadę działania aparatu do trójosiowego ściskania.

Badania w aparacie trójosiowego ściskania przeprowadzane są na próbkach gruntu kształtu cylindrycznego. Ich wysokość powinna być co najmniej dwukrotnie większa od ich średnicy. Do badań pobierane są próbki NNS, które umieszcza się w cienkiej, szczelnej osłonie gumowej. Następnie wstawia się je do aparatu trójosiowego gdzie zanurzone zostają w wodzie, którą spręża się do ciśnienia σ3. Badanie polega na mierzeniu przykładanej siły Q, która powoduje ścięcie próbki.

67. Omów koła Mohra, narysuj i zaznacz naprężenia główne, naprężenia styczne i normalne na wykresie t = f(s).

Naprężenia σ1 oraz σ3 są naprężeniami głównymi dla badanej próbki gruntu. Mając wartości naprężeń głównych i wykorzystując koła Mohra wyznaczamy wartości:

• naprężenia normalnego σn

• naprężenia stycznego 

Przeprowadzając oznaczenia dla kilku wartości σ3 otrzymujemy linię styczną do kół Mohra wyznaczającą

wartość wytrzymałości gruntu na ścinanie tf

σ1 , σ3 – naprężenia główne dla badanej próbki σn , τ – naprężenie normalne i styczne

68. Jakie informacje geotechniczne można pozyskać z relacji korelacyjnych, znając wartości parametrów kierunkowych. Przy ustalaniu parametrów geotechnicznych podłoża gruntowego metodą B, zezwala na posługiwanie się zależnościami korelacyjnymi tzn. parametry:

Φu – dla gruntów niespoistych i spoistych (kąt tarcia wewn.)

cu – dla gruntów spoistych (współczynnik spójności – kohezji) ustala się na podstawie badań laboratoryjnych parametrów kierunkowych: - stopnia zagęszczenia ID dla gruntów niespoistych

- stopnia plastyczności IL dla gruntów spoistych

69. Zdefiniuj Kalifornijski Wskaźnik Nośności.

Kalifornijski wskaźnik nośności CBR jest to procentowy stosunek siły P, którą trzeba zastosować aby trzpień w kształcie wydłużonego bolca walcowego o powierzchni 3 cale2 wcisnąć w odpowiednio przygotowaną próbkę gruntu do głębokości 2,54 mm lub 5,08 mm z prędkością znormalizowaną 1,27 mm/min, do siły standardowej PS . którą trzeba zastosować aby taki sam trzpień z tą samą prędkością oraz na taką samą głębokość wcisnąć w tłuczeń standardowo zagęszczony.

CBR=(P/Ps )100[%]

P – obciążenie, które trzeba zastosować, aby trzpień w kształcie wydłużonego sworznia o powierzchni 3 cale kwadratowe wcisnąć w odpowiednio przygotowaną próbkę gruntu do głębokości 0,1” z prędkością 0,05” na minutę

Ps – obciążenie standardowe

Ps – jest wartością stałą, odpowiadającą obciążeniu, jakie było potrzebne, aby taki sam trzpień, z taką samą prędkością i na tę samą głębokość wcisnąć w materiał wzorcowy, którym jest tłuczeń standardowo zagęszczony.

70. Zdefiniuj i opisz sposób określania miarodajnego wskaźnika nośności.

Wartość wskaźnika nośności gruntu oblicza się dla sił, które odpowiadają zagłębieniu trzpienia na 2,5 mm i 5,0 mm i charakteryzują badany grunt.

gdzie: p2,5; p5,0 – ciśnienie jakie jest potrzebne, aby zagłębić trzpień odpowiednio na głębokość 2,5 mm i 5,0 mm;

pS2,5; pS5,0 – ciśnienie porównawcze (tab. – slide 18)

Większa wartość – miarodajna wartość wskaźnika nośności gruntu

Dane do ustalenia wilgotności miarodajnej gruntu

71. Podaj zalety metody CBR badania nośności gruntu.

• grubości wyznaczana metodą CBR są zgodne z grubościami istniejących nawierzchni w dobrym stanie technicznym • jest metodą stosunkowo szybką, wymaga prostych przyrządów i może być zastosowany dla każdego gruntu

• określa nośność gruntu w niekorzystnych warunkach nasycenia wodą (próbka jest nasycana wodą w ciągu 4 dni)

• badania modelowe przeprowadza się w warunkach zbliżonych do pracy podłoża

• służy do wymiarowania nowych, jak również do obliczania wzmocnienia istniejących nawierzchni

72. Omów w punktach sposób laboratoryjnego wyznaczania nośności gruntu.

Współczynnik CBR określony jest w obowiązujących normach jako wskaźnik nośności gruntu wnoś

• w celu jego określenia należy wyznaczyć wilgotność optymalną badanego gruntu – próba Proctora,

• następnie grunt przygotowuje się do prób penetracji według ustalonej procedury,

• w czasie przeprowadzania próby penetracji odnotowuje się wielkość siły powodującej zagłębianie trzpienia na odpowiednią głębokość i po odpowiednim czasie.

74. W jaki sposób określić rozkład naprężeń w gruncie od obciążenia równomiernie rozłożonego na określonej powierzchni. q – równomiernie rozłożone na pewnej powierzchni A Posługujemy się wzorami wyprowadzonymi dla siły skupionej stosując zasadę superpozycji

σz= Σ σzij (Qij, r11, ..., rnm)

σz = Q/z2· Σ ηQij

podejście dokładne – wystarczające do celów praktycznych przy Rij ≥ li

75. Na czym polega i jak może być zastosowana metoda punktów narożnych wyznaczania naprężeń w gruncie.

Metoda punktów narożnych (Steinbrennera) umożliwia wyznaczanie naprężenia pionowego oraz sumy naprężeń pozwalając na wyznaczanie naprężeń pod następującymi obszarami:

• według dowolnej linii pionowej przechodzącej pod obszarem prostokątnym

• według dowolnej linii pionowej przechodzącej poza obszarem prostokątnym

• w dowolnym punkcie podłoża od obszaru obciążenia dającego się podzielić na prostokąty

• w dowolnym punkcie podłoża od obszaru obciążenia dającego się w przybliżeniu podzielić na prostokąty

76. Na czym polega metoda punktów środkowych wyznaczania naprężeń w gruncie.

Nomogram do wyznaczania współczynnika naprężeń ηm pod środkiem prostokątnego obszaru obciążenia ciągłego równomiernie rozłożonego pod fundamentem podatnym σzm = q · ηm

77. Wymień stany obciążenia podłoża gruntowego występujące w trakcie wykonywania budowli. Stany obciążenia podłoża gruntowego występujące w trakcie wykonywania budowli:

• I stan obciążenia – stan pierwotny przed rozpoczęciem robót ziemnych

• II stan obciążenia – stan obciążenia podłoża gruntowego po zakończeniu wykonywania wykopu

• III stan obciążenia – po wykonaniu fundamentów obiektu budowlanego i zasypaniu wykopu • IV stan obciążenia – po wykonaniu obiektu budowlanego i oddaniu go do eksploatacji

78. Wymień rozkłady naprężeń wyznaczane w podłożu gruntowym pod projektowanym fundamentem dla zadanych warunków gruntowo-wodnych i zadanego stanu obciążeń – przedstaw szkice tych naprężeń.

Dla istniejących w podłożu warunków wodno-gruntowych na granicach warstw obliczeniowych pod projektowanym fundamentem dla danego stanu obciążenia wyznacza się następujące rozkłady naprężeń:

• naprężeń pierwotnych

• naprężeń minimalnych po wykonaniu wykopu • naprężeń wtórnych

• naprężeń dodatkowych

• całkowitych

naprężenia pierwotne

naprężenia minimalne

i d) naprężenia całkowite

79. Podaj wzór na rozkład naprężeń pierwotnych w podłożu gruntowym. oblicza się na podstawie ciężaru poszczególnych warstw obliczeniowych:

σρzi =hi ·ρi ·g

gdzie:

hi – grubość warstwy obliczeniowej

ρi – gęstość objętościowa danej warstwy gruntu zależnie od rodzaju występującej w nich wody odpowiednio: ρsat , ρ‘, ρ’’ dla warstw g – przyspieszenie ziemskie

Następnie liczymy naprężenia pod poszczególnymi warstwami sumując naprężenia z warstw położonych powyżej:

σρz = Σ σzρi

80. Podaj wzór na naprężenia wtórne występujące w podłożu gruntowym.

σzρ = σzmin + σzs

Przyrost naprężeń od minimalnych do pierwotnych po posadowieniu fundamentu i zasypaniu wykopu

81. Podaj wzór na naprężenia dodatkowe i naprężenia całkowite występujące w podłożu gruntowym. Naprężenia całkowite

Warunki hydrologiczne

Wilgotność miarodajna

Miejsca suche

Wilgotność odpowiadająca 0,96 ρds wg próby Proctora

Miejsca wilgotne z okresowym dopływem wody

Wilgotność odpowiadająca 0,94 ρds wg próby Proctora

Miejsca wilgotne ze stałym dopływem wody

Wilgotność odpowiadająca 0,92 ρds wg próby Proctora

82. Narysuj i opisz schematyczny wykres określający rozkłady naprężeń występujących w podłożu gruntowym przed wykonaniem wykopu, po jego wykonaniu i po wykonani fundamentu w wykopie.

83. Zdefiniuj pojęcie nośności granicznej podłoża gruntowego.

Nośność graniczną podłoża gruntowego stanowi taka wartość jego obciążenia, przy której nieznaczny jej wzrost wywołuje naruszenie równowagi granicznej warstw gruntu. Nośność ta charakteryzuje podłoże gruntowe niezależnie od rodzaju obiektu budowlanego, który za pomocą fundamentów obciąża podłoże.

84. Opisz fazy osiadania fundamentu. Faza I:

-q≤ qprop

- osiadanie proporcjonalne do nacisku

Faza II:

- qprop < q ≤ qf

- częściowe uplastycznienie się gruntu pod krawędziami fundamentu

- zwiększenie przyrostu osiadań fundamentu i podnoszenia się terenu obok fundamentu

Faza III:

- q = qf

- po osiągnięciu granicznego obciążenia gruntu qf , fundament zagłębia się bez zwiększania obciążeń - w gruncie powstaje poślizg, a fundament osiągnął swoją nośność

85. Co obejmuje sprawdzanie warunków nośności granicznej podłoża gruntowego.

• sprawdzanie wypierania podłoża przez pojedynczy fundament lub cały obiekt budowlany

• sprawdzanie powstawania usuwisk albo zsuwu fundamentów lub podłoża wraz z obiektem budowlanym • sprawdzanie przesunięcie w poziomie posadowienia fundamentu lub w głębszych warstwach podłoża

86. Kiedy podłoże gruntowe uważamy za jednorodne i od czego zależy nośność graniczna takiego podłoża obciążonego siłą skupioną (pionową i poziomą).

Podłoże gruntowe, występujące bezpośrednio pod fundamentem, uważa się za jednorodne, jeżeli jednorodny grunt zalegający bezpośrednio pod fundamentem ma grubość nie mniejszą niż podwójna szerokość podstawy fundamentu.

87. Kiedy podłoże gruntowe uważamy za warstwowe i w jaki sposób sprawdzamy jego opór graniczny.

Gdy w podłożu gruntowym występuje „słabsza” warstwa geotechniczna na głębokości < 2B możemy wyróżnić dwa przypadki obliczeniowe wyznaczania nośności:

• warstwa „słaba” występuje bezpośrednio pod fundamentem

• strop warstwy „słabej” zalega na głębokości h < 2B pod podstawą fundamentu

88. Podaj warunki sprawdzające nośność podłoża gruntowego obciążonego siłą skupioną działającą na pomijalnie małym mimośrodzie.

89. Jakie zjawiska mogą zachodzić w przypadku utraty stateczności skarpy lub zbocza.

W sprzyjających warunkach wodno-gruntowych oraz przy odpowiednio dużych obciążeniach może dojść do utraty stateczności:

- zboczy naturalnych,

- skarp (sztuczne zbocze nasypu lub wykopu).

Zjawisko to wystąpi, gdy wzdłuż dowolnej ciągłej powierzchni w zboczu lub skarpie siły ścinające przekroczą wytrzymałość gruntu na ścinanie.

90. Opisz zewnętrzne oznaki terenów osuwiskowych.

• na powierzchni zboczy naturalnych występują nisze po osuwiskach

• drzewa w różnych punktach zbocza mają pnie wygięte w różne strony świata

• występowanie źródeł na zboczach i wypływ wód gruntowych z warstw wodonośnych

• w dołach próbnych stwierdza się wysięki wody ze ścian odkrywki, częstokroć z drobnych szczelin w jednolitym masywie iłu

• pofałdowane uwarstwienie iłów i obecność wygładzonych powierzchni poślizgowych w przełamie próbek iłowych (można to stwierdzić tylko w czasie wierceń przez pobieranie próbek iłów i gliny)

91. Opisz stateczność zbocza w gruntach niespoistych bez udziału ciśnienia spływowego. Siły działające na element zbocza w gruncie niespoistym

Q – ciężar elementu

B – siła styczna

N – siła normalna

- kąt nachylenia zbocza

T – siła tarcia

B = Q sinN = Q cos

Opór gruntu niespoistego na ścinanie

T N tgΦu

Naruszenie stateczności skarpy (zsuw elementu) nie nastąpi, jeżeli: B ≤ T

W warunkach równowagi granicznej (dla maksymalnego nachylenia kąta stoku max):

Bmax Qsin βmax Tmax Qβmax tgΦu

Bmax Tmax => Qsinβmax Qcosβmax tgΦu

Stąd: tgβmax tgΦu => maksymalny kąt nachylenia stoku nie powinien przekraczać kąta tarcia wewnętrznego

92. Opisz stateczność zbocza w gruntach niespoistych z uwzględnieniem ciśnienia spływowego. W przypadku działania ciśnienia spływowego w kierunku zsuwu dodatkowo działa siła ciśnienia spływowego B’’

B'' V ps

gdzie:

ps – ciśnienie spływowe

i – spadek hydrauliczny V – objętość elementu

Siły działające na element zbocza w gruncie niespoistym przy działaniu ciśnienia spływowego ps i w

i= Δh/l = sinβ



93. Omów ogólne zasady sprawdzania stateczności skarp w gruntach spoistych. • przyjmuje się, że powierzchnie poślizgu:

• w gruntach jednorodnych są krzywoliniowe

• w gruntach niejednorodnych mogą być płaszczyznami łamanymi

• dla założonej powierzchni poślizgu określa się:

• siły zsuwające wydzieloną bryłę

• siły przeciwdziałające zsuwaniu

• definiuje się współczynnik pewności F jako stosunek sił utrzymujących do zsuwających • poszukuje się powierzchni poślizgu o najmniejszym współczynniku pewności Fmin

• sprawdza się, czy Fmin ≥ Fdop ; Fdop = (1,1 – 2), w zależności od metody obliczeniowej

94. Omów ogólne założenia metody Felleniusa sprawdzania stateczności skarpy w gruntach spoistych. • metoda opiera się na przyjęciu cylindrycznej powierzchni osuwiskowej

• bryłę osuwającego się gruntu w chwili rozpoczęcia się zsuwu uważa się za sztywną

• w celach obliczeniowych dokonuje się podziału bryły na „i” bloków

• przyjmuje się jednostkowy wymiar bloków w kierunku prostopadłym do powierzchni przekroju poprzecznego skarpy b = 1

95. Omów sposób sprawdzania stateczności skarpy metodą Felleniusa.

96. Wymień zasadnicze zastosowania geosyntetyków w budownictwie. • wzmocnienie podłoża pod obiekty budowlane,

• zbrojenie gruntu,

• odwodnienie,

• inne (np. wykładanie zbiorników wodnych, budownictwo rekreacyjne i sportowe itp.).

97. Wymień zalety stosowania geosyntetyków w budownictwie. • radykalne zmniejszenie zużycia materiałów nasypowych,

• możliwość poprawnego wbudowania kruszyw w podłoże,

• zmniejszenie wartości osiadań,

• przyspieszeniem procesu konsolidacji podłoża,

• możliwość dokładnego określenia przekrojów poprzecznych i podłużnych nasypów.

98. Opisz sposoby wzmacniania podłoża gruntowego geosyntetykami.

a) wzmocnienie jednokrotne – ułożenie na oczyszczonym podłożu rodzimym jednej warstwy geosyntetyku, pełniącego funkcje warstwy odcinającej, wzmacniającej oraz zbrojącej

b) zastosowanie tzw. materaca – otoczenie (zamknięcie) wodoprzepuszczalnego materiału (tłucznia) tak, aby uniemożliwić jego przemieszczanie się

c) wykonywanie rusztów – układanie geosiatek prostopadle do podłoża, co pozwala na stworzenie w przestrzeni gruntowej słupów z materiału gruntowego (kruszywa) w otoczce z geosiatki

d) zastosowanie kilku powyższych rozwiązań wzmocnienia podłoża w połączeniu z oparciem wzmocnionej konstrukcji podłoża na palach

99. Opisz sposób zastosowania i zalety geodrenów. Zbrojenie geosyntetykami może być wykonywane podczas:

• budowy nasypów komunikacyjnych,

• wykonywania wysokich skarp i ścian oporowych,

• zabezpieczania przed osuwiskami,

• budowy grobli drogowych.

Zalety:

• uzyskanie bardzo dużego ich nachylenia względem podłoża (nawet do 900), • możliwość wbudowywania materiałów nasypowych gorszej jakości.

100. Jakie zjawiska powinniśmy uwzględniać przy wymiarowaniu wałów i nasypów wzmocnionych zbrojeniem geosyntetykami w podstawie.

101. Omów sposób zbrojenia gruntu stosowany przy budowie i zabezpieczaniu nasypów komunikacyjnych.

Układanie geosyntetyków przy budowie nasypów komunikacyjnych:

• na całej szerokości nasypu,

• tylko na części nasypu,

• warstwami, otaczając częściowo lub całkowicie (materac lub tzw. geotuby) materiał nasypowy. Zalety: zmniejszenie szerokości nasypów => • zmniejsza ilość materiału nasypowego,

• zmniejszenia ilości robót ziemnych.

Zbrojenie nasypu komunikacyjnego:

a) zbrojenie na całej szerokości nasypu,

b) zbrojenie geosyntetykiem częściowo obejmującym materiał nasypowy (zwiększenie nachylenia nasypu)

102. Omów zastosowanie geosyntetyków przy naprawie osuwisk.

Wykorzystanie geosyntetyków przy zabezpieczaniu i naprawie osuwisk pozwala na wykorzystanie materiału rodzimego. Osuwiska można stabilizować przez wybudowanie nasypu, którego lico stabilizuje się analogicznie jak dla ścian oporowych. Częstym powodem powstawania osuwisk jest wpływ wody (gruntowej bądź opadowej), dlatego też przy ich zabezpieczaniu i naprawie należy zapewnić wykonanie skutecznego odwodnienia.

Zastosowanie geosyntetyków do naprawy i wzmocnienia osuwisk:

a) wzmocnienie podłoża osuwiska oraz skarpy,

b) zbrojenie materiału nasypowego oraz wzmocnienie skarpy,

c) wykorzystanie żużla wielkopiecowego odwadniającego,

d) wykorzystanie materiału rodzimego.

103. Omów zastosowanie geosyntetyków przy budowie grobli i przepustów.

104. Podaj przykład i scharakteryzuj zastosowanie geodrenów do przyśpieszenia konsolidacji gruntów.

• Badania geologiczne wykazały obecność w podłożu gruntów organicznych o miąższości od 3 do 4,2 m.

• W celu przyspieszenia konsolidacji podłoża firma Keller Polska zaproponowała zastosowanie pionowych drenów prefabrykowanych w połączeniu z nasypem przeciążającym.

• Efektem tego rozwiązania było skrócenie drogi filtracji i przyspieszenie dyssypacji ciśnienia porowego, a tym samym skrócenie czasu konsolidacji.

• Projekt przyspieszenia konsolidacji obejmował zastosowanie drenów prefabrykowanych typu COLBOND CX1000.

• Dreny wciskano w podłoże za pomocą palownicy wyposażonej w specjalistyczny osprzęt.