Kulometria- pomiar ład. Elek. przepływającego przez roztwór potrzebnego do przeprowadzenia reakcji elektrout. i elektrored. Metody te opierają się na prawach Faradaya. I prawo- masy subs. wydzielonych podczas elektrolizy na elektrodach są wprost prop. do wielkości ład. elektr, który przepłynął przez elektrolit. II prawo- jednakowe ład elekt. wydzielają na elektrodach z różnych elektrolitów masy subst. m proporcjonalne do M n(l. elektr.). K. bezpośr.- oznaczana subst. jest utleniana lub reduk. bezpośr. na elektrodzie. K. pośr.- miarecz. kul., ozn. subst. miareczkowana jest odczyn. generowanym elektrochemicznie z substancji pomocniczej. Tech. pracy: 1. K. potencjostatyczna przy stałym potencjale elektrody pracującej. 2 K. amperostat. przy stałym prądzie. 3. K.pulsowa. Miarecz. kul.- Polega na elektrolitycznym generowaniu substancji rozpuszczalnej zdolnej do ilościowej r-cj z subst. oznaczaną. Odczynnik jest dodawany do r-ru stopniowo, a p kr-cji wyznacza się przez obserwację jakiejś niezależnej właś. układu. Pomiar prowadzi się w ukł: e. pracująca-e. pomocnicza. M. woltamperostat. – pomiar zależności natężenia prądu elekt. w funkcji przyłożonego potencjału elektrody. 1. polarografia pomiar- ciekła elektroda, powierzchnia odnawia się. 2. woltamperometria- elektroda stacjonarna. Tech. polaro: 1.p. stałoprądowa- do KER jest przykładany potencjał zmieniający się liniowo w czasie. 2. p zmienno.- liniowa zmiana potencjału elektrody pracującej jest modulowana napięciem zmiennym. 3. p. pulsowa- na potencjał nakładane są impulsy napięcia prądu pulsującego. 4 oscylopolar.- zmiany przykładanego napięcia następują z szybk. do kilkudzies V/s. A. ilościowa- wykorzystuje się gran. prąd dyf. A. jakościowa- potencjał półfali: potencjał gdzie prąd dyf. osiąga wartość połowy prądu granicznego.

Polaro. pulsowa różnicowa DPP- metoda p. zmiennoprądowej, na liniowo wzrastający w czasie potencjał nakładane są prostokątne impulsy o ampli. 10-50mV i czasie 40-100ms. 1 impuls przypada na jedna kroplę. Jako sygnał pomiarowy wykorz-na jest różnica między natężeniami prądu przed i pod koniec trwania natężenia impulsu. Wolt. pulsowa różnicowa DPV stosuje się elektrody stacjonarne. Wolt. inwersyjna SV- polega na zatężeniu na elektrodzie stacjo. oznaczanej subs. , a następnie na przeprowadzeniu tak zatężonej subs. z powrotem do r-ru przy odwróconym kierunku zmian potencjału. Potencjometria- reakcja elektrodowa przebiega bezprądowo, w 0 prądzie Faradaya.. Polega na pomiarze SEM ogniwa zbudowanego z 2 niespolaryzowanych elektrod zanurzonych w badanym r-rze (wskaźnikowa- potencjał zależy od aktywności jonu, porównawcza- potencjał stały). Wartość SEM ogniwa pomiar. zależy od wartości potencjałów elektrod. Oznaczanie: 1. m. bezpośr- wyznaczanie stęż. oznaczanego składnika na podst. zmierzonej wart. SEM. 2. m. miarecz. potencjom.- rejestro. zmian potencjału elektrody wskaź. spowodowanych dodawaniem lub usuwaniem określonych jonów w trakcie miarecz. Elektroda jonosel. (ibuprofenowa)-składa się z korpusu i teflonowego wymiennego czujnika, w którym umieszczona jest faza membranowa z 2 warstwami (wewnętrzna i zewnętrz.). W. Wewn. stanowi układ: plastyfikator (modyfikator) i chlorek winylu (baza) w którym umieszczona jest elektroda Ag/AgCl. W. zew. oprócz składników w. wewn. zawiera subst. aktywną o charakt. anionowego wymieniacza jonowego, selektywnego dla anionu ibuprofenowego. Współczynnik Kij- miara selektywności elektrody względem jonu głównego w porównaniu z jonem interferującym. Im WSP. ten jest mniejszy tym selektywność elektrody większa. Parametry określające: nachylenie charakterystyki elektrody, selektywność, zakres pomiarowy, zakres temp, stabilność wskazań, limit detekcji- aktywność jonu główn. przy którym potencjał EJS różni się o 18/z Mv od wartości wynikającej z liniowego przebiegu charakterystyki elektrody.