W Stanach Zjednoczonych istnieje system wielopartyjny, ale faktycznie politykę kontrolują jedynie dwie partie: Demokraci (Partia Demokratyczna) i Republikanie (Partia Republikańska). Partia Demokratyczna jest uważana za partię centrum ze skrzydłami lewicowymi, część jej członków opowiada się za wprowadzeniem publicznej służby zdrowia, zwiększeniem podatków, zwiększeniem wydatków na edukację, prawami dla homoseksualistów do zawierania małżeństw i adopcji dzieci, domaga się utrzymania obowiązującego na terenie Stanów Zjednoczonych od 1973 r. prawa do aborcji, z kolei Partia Republikańska jest uważana za prawicową, postuluje wolny rynek, liberalizację gospodarki, obniżkę podatków a w kwestiach społecznych- m.in.zakaz aborcji. Opowiada się także za łatwym dostępem dla każdego obywatela do broni palnej w celu możliwości skutecznej obrony koniecznej. Amerykańska scena polityczna jest klasyfikowana inaczej niż w Europie, politycy zbliżeni do europejskiego centrum i lewicy są nazywani liberałami, a zbliżeni do prawicy konserwatystami. Ponadto w kraju istnieje kilkanaście partii politycznych, ale ich dostęp do życia publicznego jest znikomy. Zazwyczaj jedna partia kontroluje przez dekady konkretny powiat. W przypadku przejęcia władzy w legislaturze stanowej, wszystkie kluczowe stanowiska są obsadzane przez współpracowników jednej partii.
Lista partii politycznych w USA:
* Partia Niepodległości Alaski (Alaskan Independence Party)
* Connecticut na rzecz Liebermana (Connecticut for Lieberman)
* Partia Demokratyczna (Democratic Party)
* Partia Konstytucyjna (Constitution Party)
* Partia Libertariańska (Libertarian Party)
* Partia Republikańska (Republican Party)
* Partia Zielonych (Green Party)
Skład klasowy :
Amerykańska Partia Demokratyczna (podobnie notabene, jak i republikańska) nie ma stałego członkostwa, jak np. partie europejskie (choć miliony amerykanów zarejestrowanych jest jako wyborcy demokratyczni), ale ma za to stały aparat, którego zadaniem jest koordynowanie kampaniami wyborczymi, zbieraniem funduszy i strukturą organizacyjną, podczas gdy faktycznym przywódcą politycznym jest albo urzędujący prezydent (jeżeli demokraci kontrolują w danym momencie Biały Dom), albo inny czynny polityk.
Z tego tytułu Krajowy Komitet Partii Demokratycznej (ang. Democratic National Committee, DNC), który istnieje od roku 1848, zajmuje się organizacją, podczas gdy „władzę” sprawują politycy (władze i kluby senackie i kongresowe, stanowi oficjele i liderzy).
Kiedy u władzy jest demokratyczny prezydent, wtedy to on wskazuje osobę przewodniczącego DNC. Kiedy zaś partia jest w opozycji, wtedy dokonuje się jego wyboru. Co ciekawe, często jest nim czynny polityk (jak to było w przypadku senatora Christophera Dodda z Connecticut, obecnie kandydującego do nominacji prezydenckiej w 2008 roku, czy gubernatora Roya Romera z Kolorado.
Obecne kierownictwo DNC
Przewodniczący Tim Kaine (gubernator Wirginii i wicegubernator tego stanu w latach 2001-2006)
Wiceprzewodniczący:
Mike Honda (kongresmen z Kalifornii)
Linda Chavez-Thompson (wiceprzewodnicząca centrali związków zawodowych AFL-CIO)
Susan Turnbull (Była przewodnicząca demokratów w Montgomery County w Maryland. Członkini DNC od 1992 i była szefowa Women’s Caucus)
Lottie Shackelford (Była burmistrz Little Rock w Arkansas. Wiceprzewodnicząca Konwencji Prezydenckiej w 2004)
Mark Brewer (Przewodniczący partii w Michigan i prezes Association of State Democratic Chairs)
Skarbnik: Andrew Tobias (dziennikarz, autor)
Sekretarz: Alice Travis Germond
Szef komitetu ds. finansów: Philip D. Murphy
Stowarzyszenie Gubernatorów Demokratów (ang. Democratic Governors Association, w skrócie DGA) jest organizacją, która skupia wszystkich gubernatorów stanowych i innych terytoriów wchodzących w skład Stanów Zjednoczonych, którzy są członkami Partii Demokratycznej. Założona została w roku 1983. Jej siedzina znajduje się w Waszyngtonie. Generalnie DGA można uznać za jeden z organów partii.
SYSTEM POLITYCZNY
-Ustrój: republika prezydencka/ parlamentarno-prezydencka;
Partie polityczne: do 1825- republikanie i federaci, od 1825 do 1855- demokraci i wigowie, od 1855 do dziś- republikanie i demokraci;
Mapa polityczna: wybrzeże zach.+wsch. są to rejony, gdzie dominuje polityka demokratyczna, środek+Teksas- to rejony dominacji republikanów;
-Konstytucja USA (17.IX.1787r.): Konstytucja USA składa się z 7 art. glównych. Konstytytucja dopuszcza wnoszenie poprawek. Do dnia dzisiejszego wniesiono 28 poprawek do Konstytucji;
-Władza: występuje trójpodział władzy- wykonawcza, ustawodawcza i sądownicza;
Władzę wykonawczą sprawuje prezydent wybierany na 4 lata. Swoją kadencje może sprawować dwukrotnie. Jedynym prezydentem, który sprawował tę władzę ponad 8 lat był Franklin Delano Roosevelt (1933-1945). Sprawował swoją rolę 12 lat. Siedzibą prezydenta USA jest Biały Dom. Prezydent jest: głową państwa, szefem amerykańskiego rządu, naczelnym dowódcą sił zbrojnych, mianuje ministów. prowadzi politykę zagraniczną i wewnętrzną. Wybór prezydenta odbywa się w II etapach- kandydat na prezydenta musi w pierwszym etapie zwyciężyć w swojej partii. Następnie odbywa się kampania prezydencka i w listopadzie Amerykanie idą do urn. ,, Każdy pierwszy wtorek listopada po pierwszym poniedziałku listopada jest dniem dokonania wyboru prezydenta".
STRUKTURY :
W Stanach Zjednoczonych istnieje w praktyce system dwupartyjny, który tworzą 2 najpotężniejsze partie: Partia Demokratyczna (Democratic Party), istniejąca od lat 20. XIX w., i Partia Republikańska (Republican Party) — 1854. Obie gł. partie nie reprezentują zdecydowanie określonych ideologii politycznych, są pozbawione jednolitego programu i zinstytucjonalizowanych struktur. Swoje działania podporządkowują wymogom walki wyborczej i zapewnieniu sukcesu wyborczego reprezentowanym przez nie elitom. Najwyższą instancją w obu partiach jest, zwoływana co 4 lata, konwencja krajowa. Jej podstawowym zadaniem jest wyłonienie kandydata na urząd prezydenta i wiceprezydenta oraz uchwalenie programu wyborczego. Najwyższym szczeblem struktury organizacyjnej jest komitet krajowy, składający się z przedstawicieli poszczególnych stanów. Za przywódcę partii jest uznawany prezydent lub kandydat na prezydenta. Zasadniczym ogniwem w strukturze obu partii jest organizacja stanowa, której zadaniem jest obsadzanie stanowisk we władzach danego stanu, zwłaszcza stanowiska gubernatora. Nie istnieje pojęcie członkostwa danej partii — za członków uznawani są ci, którzy zarejestrują się w poczet członków partii bądź sami się za takich uważają. Za najważniejszą metodę wyłaniania kandydatów przez partie polityczne uznaje się prawybory, które umożliwiają udział w procesie nominacyjnym; zakończenie tego procesu oznacza początek kampanii wyborczej.
System partyjny w USA wykształcił się historycznie. Na scenie politycznej rywalizują Partia Republikańska i Partia Demokratyczna. Są one wewnętrznie zróżnicowane (w każdej z nich istnieją frakcje, które mają odmienne poglądy i mogłyby stanowić materiał na odrębne partie polityczne w rozumieniu europejskim).
Wiodące partie amerykańskie stanowią zawsze koalicję różnych grup interesów. Dwupartyjny system spowodował, że partie unikają zajmowania wyraźnie ideologicznych stanowisk, starają się być na wskroś pragmatyczne oraz elastyczne.
Amerykański system wyborczy opiera się na jednomandatowych okręgach wyborczych, w których do zwycięstwa wystarczy zwykła większość głosów, w okręgach jednomandatowych liczą się tylko kandydaci popierani przez silne partie polityczne, w wyborach prezydenckich może zwyciężyć tylko kandydat posiadający zaplecze w postaci dużej i silnej machiny partyjnej.
Partia Republikańska i Partia Demokratyczna są partiami typu wyborczego, które określa się mianem partii usługowych lub maszyn wyborczych. Ich struktury organizacyjne partii nie są określane przez regulaminy czy statuty partii, lecz przez ustawodawstwo stanowe. Najwyższym szczeblem struktury organizacyjnej jest komitet krajowy. Wybierany jest on przez konwencję krajową i składa się z przedstawicieli wysuwanych przez delegacje partyjne stanów. Komitet krajowy ogranicza się w swoich działaniach do przygotowania następnej konwencji partii i następnej kampanii prezydenckiej. Komitet krajowy gromadzi fundusze i zbiera informacje dotyczące przyszłych kampanii wyborczych. Na czele komitetu krajowego stoi przewodniczący, którego w partii rządzącej mianuje prezydent, a w partii opozycyjnej kandydat na prezydenta. Musza oni zostać zatwierdzeni przez komitet krajowy.
Przewodniczący pełni tylko funkcje organizacyjne, a faktycznym przywódcą partii jest prezydent lub kandydat na prezydenta. Najwyższą instancją partyjną jest konwencja krajowa zwoływana, co cztery lata w roku wyborów prezydenckich. Konwencja jest elementem zarówno systemu partyjnego, jak i wyborczego. Dla partii duże znaczenie ma również organizacja stanowa. Na szczeblu stanowym funkcjonuje centralny komitet stanowy, wybierany, co dwa lata przez konwencję stanową lub w prawyborach. Jego zadania podobne są do zadań komitetu krajowego z tym, że ograniczają się one do wyborów stanowych i do prowadzenia prawyborów prezydenckich, jeżeli są w danym stanie organizowane. Co dwa lata partie organizują konwencje stanowe, co związane jest z faktem, że co dwa lata wybiera część władz federalnych oraz władze stanowe. Podstawę struktury organizacyjnej partii stanowią komitety miast i hrabstw. Na tym szczeblu rozpoczyna się walka o stanowiska publiczne. Na czele komitetów stoją ich przewodniczący. W partiach występują również organizacje okręgowe i obwodowe. Cała struktura organizacyjna partii współdziała przede wszystkim przy wyborach prezydenckich. Po ich zakończeniu każde ogniwo czy szczebel uprawia własną, autonomiczą politykę.
W partiach amerykańskich nie występuje pojęcia członkostwa. Za członków partii uważa się tych, którzy głosują na wszystkich kandydatów wysuwanych przez dana partię. Partia organizuje wyborców i zdobywa głosy wyborcze, jest nastawiona na zdobywanie poparcia wyborczego a nie masowego członkostwa. Podstawowym celem partii amerykańskich jest wygranie wyborów tak na szczeblu federalnym, stanowym, jak i lokalnym.
Główne partie amerykańskie jako partie wyborcze nie formułują ogólnopartyjnych programów określających ich działalność ani nie odwołują się do założeń ideologicznych. Program partii jest właściwie platformą wyborczą, przyjmowaną, co cztery lata na konwencjach krajowych partii. Programy są bardzo pragmatyczne i stanowią zespół zaleceń lub propozycji mających na celu rozstrzygnięcie konkretnych problemów społecznych. Zróżnicowanie programowe obu partii było niewielkie. Od połowy lat sześćdziesiątych mamy jednak do czynienia z pewną ideologizacją partii i kształtowaniem się dwóch bloków, liberalnego z Partią Demokratyczną i konserwatywnego z Partią Republikańską
Założenia programowe:
Partia Demokratyczna (symbolem jest osioł):
- opowiada się za uczestnictwem państwa w gospodarce i utrzymaniem niektórych programów polityki społecznej,
- postuluje ograniczenie kompleksu wojskowo-przemysłowego,
- zmniejszenie nierówności społecznych
- gwarancję pracy,
- podniesienie minimum zarobków,
- zwiększenie funduszy na oświatę.
Partia Republikańska (symbolem jest słoń):
- program konserwatywny i neoliberalny
- postuluje rezygnację z funkcji ekonomicznych i socjalnych państwa
- propaguje powrót do tradycji, wartości religijnych, kultu przedsiębiorczości i pracy, wiary w posłannictwo Ameryki na świecie, redukcję aparatu państwowego
- zmniejszenie podatków
Partie trzecie lub określane mianem mniejszościowych odgrywają rolę marginalną. Rola ich polega na zwracaniu uwagi na kwestie ignorowane przez wiodące partie, czyli demokratów i republikanów. Partie te znajdują się w centrum uwagi w momencie podjęcia zainteresowania się ważnym tematem stanowiącym ich program mniejszościowy, a marginalizowany wcześniej przez duże partie, co de facto umożliwia im udział w podziale wybieralnych urzędów na szczeblu lokalno-stanowym. Wpływy partii mniejszościowych są niewielkie, posiadają również małą liczbę członków, ponieważ w głównej mierze są to partie ideologiczne. Do najbardziej znanych partii mniejszościowych zaliczyć można: Socjalistyczną Partię Pracy, Partię Libertariańską, Partię Socjaldemokratów USA, Komunistyczną Partię Stanów Zjednoczonych, Amerykańską Partię Niezależną, Amerykańską Partię nazistowską i Partię Postępową.
IDENTYFIKACJA PARTYJNA :
W klasycznych badaniach sondażowych prowadzonych w USA identyfikację partyjną mierzy się zwykle w sposób mało skomplikowany i mało wyrafinowany. Po pierwsze, respondentom zadawane jest pytanie: „Ogólnie mówiąc, czy zwykle myśli Pan(i) o sobie jako o republikaninie, demokracie, osobie niezależnej, czy może jeszcze inaczej?"1 Jeżeli respondent okazuje się zwolennikiem którejś partii, pyta się go: „Czy określiłby się Pan(i) jako zdecydowany republikanin(demokrata), czy jako nie bardzo zdecydowany republikanin(demokrata)?" Jeżeli zaś respondent nie okazuje się stronnikiem którejś z partii, pyta się go: ,A czy jest Panu(i) bliżej do Partii Republikańskiej czy Demokratycznej?"
Na podstawie tych pytań badacze dokonali następującej klasyfikacji obywateli USA:
zdecydowany demokrata,
umiarkowany demokrata,
niezależny demokrata,
niezależny,
niezależny republikanin,
umiarkowany republikanin,
zdecydowany republikanin,
apolityczny Tak zbudowana klasyfikacja opiera się na kilku kryteriach jednocześnie: uwzględnia ona fakt bycia zwolennikiem którejś z dominujących w USA partii bądź nieopowiadania się za żadną z nich. Po drugie zaś, zastosowanym kryterium jest też siła samej identyfikacji. Warto też zauważyć, że zastosowana metoda pomiaru opiera się na prostej deklaracji, która może być zawodną miarą postaw.