Polska - Afganistan
Pierwsze stosunki z Afganistanem kilkadziesiąt lat temu, ale ważne miejsce tego kraju liczymy po zamachach terrorystycznych 11.09.2001r.
Marzec 2002 - 300 polskich żołnierzy tworzy nasz kontyngent w Afganistanie, później zmniejszony do 100 żołnierzy. Prace inżynieryjne i rozbrajanie min.
Październik 2002 A. Kwaśniewski leci do Afganistanu.
Czerwiec 2003 H. Karzai przylatuje do Polski.
Wrzesień 2006 zwiększenie kontyngentu o 1000 żołnierzy.
Sierpień 2007 ginie pierwszy nasz żołnierz.
16 sierpnia 2007 ostrzelanie cywilów w wiosce Nangar Khel.
Marzec 2008 wysłanie kolejnych 400 żołnierzy + 8 śmigłowców.
Sierpień 2008 D. Tusk odwiedza żołnierzy.
Październik 2008 przejęcie przez Polaków prowincji Ghazni.
Listopad 2008 H. Karzai na Święcie Niepodległości w Polsce.
Kwiecień 2009 L. Kaczyński odwiedza żołnierzy.
Październik 2009 + 400 żołnierzy, razem 2000 – 7 wielkościowo liczba. Dziś 2500.
Czerwiec 2010 Tusk zapowiada namawianie NATO do zakończenia misji.
Kontrowersja
Incydent w wiosce Nangar Khel - 16 sierpnia 2007. Żołnierze przeprowadzili ostrzał karabinem maszynowym i granatami moździerzowymi (cztery granaty spadły na zabudowania), śmierć poniosło sześć osób, trzy zostały ciężko ranne, w tym kobiety i dzieci. Ciężko rannych przewieziono później na leczenie do Polski, a rodzinom zabitych wypłacono odszkodowania.
W wyniku wjechania na minę pułapkę pojazdu ISAF koło miejscowości Nangar Khel zostały uszkodzone dwa pojazdy. Kilka godzin po tym zdarzeniu na miejsce został skierowany patrol. Uczestnicy patrolu twierdzą, że zostali ostrzelani przez napastników, którzy wycofali się następnie do pobliskiej wioski. Później część uczestników patrolu oświadczyła, że współrzędne do ostrzału moździerzowego otrzymano od dowódcy bazy, a trafienie budynków w wiosce mogło być wynikiem błędu w obsłudze moździerza lub wadliwego sprzętu.
Według ustaleń prokuratora przybyłego na miejsce patrolowi nic nie zagrażało - nie zaatakowali ich ani partyzanci, ani miejscowa ludność cywilna. Uważa, że żołnierze uzgodnili między sobą wersję wydarzeń. Żołnierzom postawiono zarzuty złamania prawa wojennego.
14 listopada skierowano do Wojskowego Sądu Garnizonowego w Poznaniu wnioski o zastosowanie w stosunku do nich tymczasowego aresztowania na trzy miesiące. Sąd uwzględnił pozytywnie wnioski, argumentując to tym, iż istnieje duże prawdopodobieństwo popełnienia zbrodni wojennej przez podejrzanych, groźbą matactwa oraz wysokim zagrożeniem ustawowym kary. 9 maja 2008 Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie zwolnił z aresztu trzech oskarżonych, starszych szeregowych. Czterech żołnierzy, dwóch oficerów i dwóch podoficerów zostało zwolnionych 10 czerwca 2008.
6 lipca 2008 roku prokurator ostatecznie zamknął śledztwo i skierował akt oskarżenia do Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie. Kwalifikacja prawna czynów zarzucanych żołnierzom się nie zmieniła, jedynie w odniesieniu do trzech szeregowców uzupełniono ją o okoliczność działania w stanie ograniczonej poczytalności, co jest przesłanką do fakultatywnego zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary.
1 czerwca 2011 roku Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie uniewinnił wszystkich 7 żołnierzy i oficerów, którzy brali udział w incydencie w Nangar Khel. W uzasadnieniu sędzia wskazał na brak dostatecznych dowodów, dzięki którym, możliwe by było wskazanie na celowość ostrzału wioski przez polskich żołnierzy.