Fitoterapia	1Skomentuj

Fitoterapia to uznana gałąź współczesnej medycyny, oparta na lekach roślinnych o udokumentowanych naukowo właściwościach leczniczych. W Polsce ciągle jeszcze niedoceniona, natomiast w Europie stanowi integralną część lecznictwa.

Leczniczy potencjał roślin
Ziołolecznictwo jest jedną z najstarszych gałęzi medycyny, a wykorzystywanie leczniczych właściwości roślin nie przeminęło nawet w dobie szybkiego rozwoju i coraz to nowszych odkryć leków syntetycznych. Paradoksalnie właśnie rozwój chemii i nowoczesnych metod badawczych przyczynił się również do rozwoju ziołolecznictwa. W oparciu o wyniki badań nad roślinami leczniczymi z tradycyjnego ziołolecznictwa w latach 90. XX wieku wydzieliła się nowoczesna fitoterapia. W odróżnieniu od tradycyjnego ziołolecznictwa nowoczesna fitoterapia opiera się na surowcach ziołowych, których aktywność lecznicza została zweryfikowana i potwierdzona w badaniach naukowych.

Leki roślinne, których skuteczność i bezpieczeństwo oparte są na wynikach badań naukowych i w określonych sytuacjach klinicznych mogą stanowić alternatywę dla leków syntetycznych. Medycyna, poszukując skutecznych rozwiązań, wraca do korzeni.
Efekt, jaki ma wywołać fitoterapia kierowany jest przeciw przyczynie i objawom choroby. Leki roślinne stosowane są w profilaktyce różnych schorzeń oraz w terapii chorób przewlekłych, kiedy ryzyko wystąpienia działań niepożądanych wskutek stosowania farmakoterapii lekiem syntetycznym jest najwyższe. I tak na przykład konsekwencją długotrwałej kuracji antybiotykowej może być silne osłabienie organizmu, wyniszczenie flory bakteryjnej w przewodzie pokarmowym oraz zaburzona zdolność przyswajania witamin i uszkodzenia wątroby, natomiast leczenie produktami roślinnymi nie powoduje tak silnych skutków ubocznych.

Fitoterapia w Polsce i na świecie
Mimo że fitoterapia cieszy się dużym uznaniem w Europie, ciągle nie ma odpowiedniego statusu w Polsce. W Niemczech fitoterapia od lat stanowi integralną część współczesnej medycyny. Sytuacja w Polsce jest odmienna. Wydaje się, że podstawową przyczyną jest tu model kształcenia lekarzy, gdyż standardy nauczania zawodowego i zakres studiów medycznych nie obejmują przedmiotów z dziedziny leku roślinnego.
Polskie prawo dopiero w 2001 roku (po raz pierwszy w historii ustawodawstwa), wprowadziło do prawa farmaceutycznego definicję produktu leczniczego roślinnego, substancji roślinnej i przetworu roślinnego obok innych definicji produktów leczniczych.
Rozwój lecznictwa roślinnego wspiera też Unia Europejska, a komitet ds. roślinnych produktów leczniczych tworzy monografie i listy leków roślinnych oraz odpowiada za procedury arbitrażowe dotyczące leków ziołowych.
Fitoterapia nie może też być zaliczana do metod alternatywnych, lecz powinna być klasyfikowana w grupie naukowo udokumentowanej klasycznej farmakoterapii, chociażby ze względu na fakt, że poszczególne roślinne produkty lecznicze muszą odpowiadać takim wymaganiom jakości, bezpieczeństwa i skuteczności, jakim odpowiadają produkty lecznicze oparte na substancjach syntetycznych.

Ziołolecznictwo, fitoterapia, tradycyjna gałąź wiedzy o leczniczym działaniu i zastosowaniu roślin. Od zamierzchłych czasów człowiek, próbował i stopniowo zdobywał doświadczenie w wykorzystywaniu różnych roślin do celów leczniczych. Wykopaliska i stare zapiski najstarszych kultur - starochińskiej, staroindyjskiej, sumeryjskiej czy egipskiej informują o stosowaniu rozmaitych ziół do leczenia chorób. Z czasów Grecji i Rzymu mamy już obszerne informacje o stosowanych lekach i preparatach ziołowych.

W średniowieczu wiedza zielarska mieszała się z przesądami i wiarą w magiczne właściwości ziół. W kulturach plemiennych leczeniem zajmowali się szamani lub znachorzy, którzy łączyli stosowanie ziół z magią, zaklęciami, modłami i różnymi tajemnymi praktykami. W medycynie ludowej jeszcze dzisiaj można znaleźć pozostałości tych dawnych wierzeń. Do upowszechnienia wiedzy zielarskiej przyczyniły się klasztory, przy których powstawały szpitale i ogródki zielarskie.

W XIX i XX wieku wraz z rozwojem chemii rozpoczęto badania składu chemicznego surowców roślinnych. Pozwoliło to potwierdzić lecznicze działanie wielu roślin i wyizolować związki chemiczne o wyraźnym działaniu farmakologicznym.
Współczesna fitoterapia jest dyscypliną naukową łączącą tradycyjną wiedzę ziołolecznictwa z aktualnymi wynikami najnowszych badań naukowych. Istnieje stałe zainteresowanie leczeniem i profilaktyką zdrowia za pomocą ziół, często leczeniem bardzo skutecznym i pozbawionym negatywnych skutków ubocznych działania leków syntetycznych. Dotyczy to szczególnie profilaktyki zdrowia, leczenia dzieci i osób starszych. Ujemną stroną stosowania nieprzetworzonych leków ziołowych jest czasochłonność ich przygotowania samemu i stosowania.

Tradycyjnie, zioła mogą być stosowane w postaciach naporu, odwaru, wyciągu, syropu, nalewki, soku, proszku lub maści. Niektóre technologie przetwarzania surowców ziołowych termolabilnych (np. liofilizacja, dehydratyzacja), pozwalają na zachowanie aktywnych składników leczniczych w wyprodukowanych suplementach i lekach a nawet większą ich koncentrację.

Dzięki liofilizacji owocu Noni w preparacie Polinesian Noni,  uzyskano skoncentrowanie najcenniejszych składników leczniczych silnie higroskopijnych tzn. o bardzo wysokim stopniu wchłanialności.

Stąd bierze się tak wysoka skuteczność produktu Polinesian Noni, wciąż zadziwiająca nas wszystkich w przypadku wspomagania leczenie wielu różnych chorób. [Więcej ]

Zioła lecznicze zbierane są jako rośliny dziko rosnące jak w przypadku owoców Noni. Do celów leczniczych wykorzystuje się części roślin posiadających największą ilość pożądanych składników. Są to korzenie, kłącza, kora, ziele, liście, pączki, kwiaty, owoce, nasiona. Zbieranie i stosowanie w celach leczniczych ziół bez odpowiedniej wiedzy zielarskiej może stanowić zagrożenie dla zdrowia a nawet życia.
Dlatego bezpiecznie jest stosować naturalne suplementy w profilaktyce wg. receptury na opakowaniu lub zwiększać odpowiednio 2-4- krotnie dawkę, aby uzyskać ich efekty lecznicze. W tym celu dla mało doświadczonych osób poleca się wstępną konsultację ze specjalistą zajmującym się zawodowo dietetycznymi środkami spożywczymi - suplementami CaliVita oraz dietą. [Więcej ]

Liofilizacja

Liofilizacja, suszenie sublimacyjne, stosowane do produktów termolabilnych, tzn. nieodpornej na ogrzewanie i pasteryzowanie np. żywności tak jak owoce Noni, w celu zabezpieczenia najcenniejszych składników leczniczych (np. prokseronaza), ulegających zniszczeniu pod wpływem wyższej niż + 50 °C temperatury i pasteryzacji.

W procesie liofilizacji należy najpierw zamrozić suszony owoc (poniżej -40°C), a następnie wytworzyć próżnię (ok. 1 Pa) niezbędną do zapoczątkowania sublimacji wody, dostarczać w sposób kontrolowany ciepło podtrzymujące sublimację oraz usuwać (np. wymrażać) powstającą parę wodną.

Preparaty liofilizowane tzw. liofilizaty, dzięki rozwiniętej (tzn. dużej) powierzchni, odznaczają się na ogół dobrą rozpuszczalnością, często też są silnie higroskopijne (doskonale wchłanialne). Wśród liofilizowanych produktów CaliVita można wymienić  Polinesian Noni  oraz AC Zymes.

Sublimacja

Sublimacja, przemiana fazowa polegająca na bezpośrednim przejściu substancji z fazy stałej do gazowej np. z lodu do pary wodnej (bez stopienia). Prężność pary nad tą substancją musi być niższa aniżeli ciśnienie w punkcie potrójnym (punkt układu jednoskładnikowego, w którym fazy: stała, ciekła i gazowa, pozostają w równowadze), natomiast temperatura sublimacji musi być niższa od temperatury topnienia.

Dehydratyzacja

Dehydratyzacja najnowocześniejsza technologia próżniowego suszenia surowców roślinnych lub innych w naturalnej temperaturze bez podgrzewania w czasie czterech sekund. Proces dehydratyzacji zapewnia pełne wykorzystanie skladników i najwyższy skutek działania danego produktu. Z produktów CaliVita znany jest np.  dehydratyzowany Nopalin.