1. POJĘCIE INFORMACJI

Informacja to najprostszy tego słowa ujęciu to: zbiór danych wrażonych w określonej formie i postaci, skierowanych do określonej jednostki, bądź zbioru jednostek lub do bliżej określonego adresata. Formacja może być utrwalona w jakichkolwiek postaci. Brak utrwalenia nie oznacza jednak, ze nie doszło do wyartykułowania i przekazania informacji.

Informacja dotycząca jednostki, a której pozyskanie następuje pomiędzy samymi jednostkami bez udziału państwa w ramach wolności pozyskiwania rozpowszechniania informacji.

Formy przekazu informacji

- ustna

- pisemna

- gesty

-wizualizacja: sygnały i znaki

- zapach

- słuch

- smak

-odczucie bólu

Informacja pozostająca w sferze intymności oraz uzewnętrznienia – to taka którą da się zweryfikować.

2. INFORMACJA PUBLICZNA

To informacje, które są pozyskiwane przez jednostkę, a dotyczą działalności państwa i jego organów oraz funkcjonariuszy publicznych.

2 pkt. Ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej INFORMACJĄ PUBLICZNĄ jest o każda informacja dotycząca sprawy publicznej. Dostęp do informacji publicznej jest bezpłatny

1. Każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej,
zwane dalej „prawem do informacji publicznej”.

2. Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania
interesu prawnego lub faktycznego.

1. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:
1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej
w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego,
2) wglądu do dokumentów urzędowych,
3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących
z powszechnych wyborów.

Udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze:

1) ogłaszania informacji publicznych, w tym dokumentów urzędowych, w BIP

3) wstępu na posiedzenia organów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, i udostępniania
materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących
te posiedzenia,

3) umieszczania informacji publicznych w centralnym repozytorium informacji
publicznych, o którym mowa w art. 9b, zwanym dalej „centralnym repozytorium”

2. INFORMACJA JAWNA I NIEJAWNA
   Informacja niejawna – termin prawniczy, który w prawie Rzeczypospolitej Polskiej został zdefiniowany w Ustawie o ochronie informacji niejawnych z 5 sierpnia 2010 roku^[1]. Oznaczainformację, która wymaga ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem, niezależnie od formy i sposobu jej wyrażenia, także w trakcie jej opracowania.

Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę:

• ściśle tajne jeśli ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje wyjątkowo poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że: zagrozi niepodległości, suwerenności lub integralności terytorialnej Rzeczypospolitej Polskiej; (...)

• tajne jeśli ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że: uniemożliwi realizację zadań związanych z ochroną suwerenności lub porządku konstytucyjnego Rzeczypospolitej Polskiej; (...)

• poufne jeśli ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że: utrudni prowadzenie bieżącej polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej; (...)

• zastrzeżone jeśli nie nadano im wyższej klauzuli tajności, a ich nieuprawnione ujawnienie może mieć szkodliwy wpływ na wykonywanie przez organy władzy publicznej lub inne jednostki organizacyjne zadań w zakresie obrony narodowej, (...) Rzeczypospolitej Polskiej.
  

2. POJĘCIE TAJEMNICY. TAJEMNICE USTAWOWE I KLASYFIKACJA
   

Tajemnica- utożsamiamy z tym pojęciem zakres informacji, który ma pozostać niejawny dla określonej indywidualnie, rodzajowo, bądź zbiorowo jednostki bądź grup jednostek. W negatywnym tego słowa znaczeniu oznacza zakaz ujawniania określonej informacji.

Tajemnica ustawowa to taka sfera informacji lub danych, które zdefiniowane jednostkowo, zbiorowo lub rodzajowo zostaje wyłączona z zakresu jedności co oznacza konieczność każdorazowo zdefiniowania :

1. Podmiotu uprawnionego do kwalifikacji konkretnej informacji jako niejawnej

2. Procedur temu służących

3. Określenia uprawnionych do dostępu i zapoznania się z taką informacją

Wszyscy pozostali będą klasyfikowania jako nieuprawnieni.

Tajemnica ustawowa – klasyfikacja

NIEJAWNE do niedawna podzielone na tajemnice służbowe i państwowe

USTAWOWE TAJEMNICE ZAWODOWE związane ze świadczeniem pracy, usług i dostępem do związanych z nimi informacji bądź danych. Mają charakter sektorowy, np. tajemnica bankowa, dziennikarska, pomocy społecznej, lekarska, pielęgniarska, aptekarska, zdrowia psychicznego, tajemnica w zawodach prawniczych – adwokacka, sędziowska, prokuratorska, notarialna, komornika sądowego, tajemnica skarbowa.

2. UDOSTĘPNIANIE INFORMACJI PUBLICZNEJ

Istota udostępniania informacji :

1. Udzielenie odpowiedzi na pytanie, wyjaśnienie określonego stanu faktycznego – charakter ustnej, pisemnej odpowiedzi

2. Udostępnienie poprzez wgląd do dokumentów, w tym do oryginałów dokumentów

3. Uzyskanie na powszechnie stosowanym nośniku żądanych informacji, np. ksero, skan, zapis na dvd, cd

4. Uzyskanie informacji w postaci skierowania do zasobów BIP

Informacja publiczna, która jest udostępniana będzie najczęściej informacją zanonimizowaną. Jest to wynikiem ochrony prywatności osób prywatnych, których dane zawarte są w takich dokumentach. Udostępnienie informacji publicznej nie może naruszać przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych, tzn. jeżeli jest dokument klauzulowany to musimy wydać decyzję odmowną.
Udostępnienie nie jest możliwe wtedy, gdy na przeszkodzie stoją inne ustawowo zdefiniowane tajemnice np. bankowa, sędziowska, skarbowa, prokuratorska itp.
lub, gdy na przeszkodzie stoi ochrona prywatności osoby fizycznej
Ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa mowa w art. 11 ustęp 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów
Udostępnienie informacji publicznej przyjmuje postać materialną.
Wniosek o udostępnienie informacji może przybrać postać :

- ustną – na miejscu

- pisemną – brak normatywnego wzorca wniosku

- wniosek wniesiony droga elektroniczną – nie musi spełniać wymogów określonych w KPA

Terminy załatwienia wniosku

Rozparzenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej następuje bez zbędnej zwłoki nie później niż w terminie 14dni. W przypadku, gdy z przyczyn technicznym zobowiązany nie jest w stanie udostępnić informacji publicznej może przesunąć termin udostępnienia na okres nie dłuższy niż 2 miesiące od dnia wpłynięcia wniosku. O przyczynach przesunięcia terminu wraz ze wskazaniem

Termin udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę. Powiadomienie takie powinno być wysłane do wnioskodawcy najpóźniej w 14 dni od dnia wpłynięcia wniosku.

Uprawniony w ramach dostępu do informacji publicznej

- osoba fizyczna

- osoba prawna

Jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej

Zakres uprawnień żądającego:

- prawo do uzyskania informacji publicznej

- prawo do uzyskania przetworzonej informacji publicznej (prawo to będzie mogło być skutecznej realizowane, wtedy gdy w sprawie udostępnienia konkretnej informacji istnienie i da się go wykazać szczególnie istotny interes publiczny.

- prawo do wglądu do dokumentów urzędowych (definicja legalna dokumentu urzędowego z punktu widzenia dostępu do informacji – art. 6 ustęp 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej

- prawo wstępu na posiedzenie organów kolegialnych pochodzących z wyborów powszechnych (Rada Gminy, Rada Powiatu, Rada Województwa) – art. 18 i 19 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a w przypadku Sejmu i Senatu właściwie regulaminy.

- prawo do uzyskania informacji niezwłocznie w zakresie spraw bieżących

- prawo do bezpłatnego dostępu do informacji publicznych

- prawo żądania skopiowania i przesłania żądanej informacji pod wskazany adres

- prawo żądania przekształcenia informacji i przeniesienia jej na inny powszechnie stosowany nośnik

2. OPRACOWANIE A PRZETWORZANIE DOKUMENTU

Informacja prosta - to taka, której przygotowanie przez zobowiązanego nie wymaga podjęcia jakichkolwiek dodatkowych czynności poza tzw. prostymi, zwykłymi działaniami.
Takim prostym działaniem jest np. anonimizacja danych osobowych.

Przetwarzanie informacji publicznej ma miejsce wtedy, gdy informacja o którą występuje wnioskodawca w postaci rządowej nie istnieje i konieczne staje się jej wytworzenie. W takim przypadku zobowiązane do udostępnienia informacji muszą wyszukać nie tylko określonego rodzaju dokumenty, ale przede wszystkim dopiero na ich podstawie stworzyć żądaną informację publiczną.

Oznacza to, że dysponuje on źródłami informacji, ale jeszcze nie gotowa informacją publiczną. Chodzi tu więc o różnego rodzaju zestawienia, zbiorcze ujęcia bądź odwrotnie nowe węższe, bądź pod innym kontem ujęte dane dotyczące określonego stanu faktycznego, osobowego czy też majątkowego.

Udostępnienie informacji przetworzonej ma miejsce wtedy, gdy w sprawie występuje tzw. Szczególnie istotny interes publiczny.

Opracowanie jest pojęciem szerszym od przetworzenia i obejmuje w zasadzie każdą zmianę w treści dokumentu.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej odwołując się do opracowania i przetworzenia (art. 23fustęp 2) wskazuje, że odmowa udostępnienia informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystania ma miejsce wtedy, gdy zobowiązany musiałby dokonać opracowania w szczególności przetworzenia lub sporządzenia wyciągów o ile działania takie przekraczałyby zakres prostych czynności.

2. PONOWNE WYKORZYSTANIE INFORMACJI PUBLICZNEJ

Każda informacja publiczna utrwalona w jakiejkolwiek postaci niezależnie od tego czy jest wykorzystywana w celach komercyjnych czy niekomercyjnych, jeżeli jest to cel inny niż pierwotny cel wytworzenia będzie mogła być wykorzystywana przez każdy podmiot prawa w każdym celu bez konieczności wykazywania interesu prawnego lub faktycznego. Może być pozyskana w całości lub w części, we fragmencie.

Ponowne wykorzystanie informacji publicznej uregulowane zostało w rozdziale 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej art. 23a-23h.
(jest interpretacją Dyrektywy Parlamentu i Rady nr 98/2003)

Wniosek o określenie warunków ponownego wykorzystania informacji publicznej
może być wniesiony wyłącznie przy wykorzystaniu normatywnie określonego wzorca w rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji z 17.01.2012 r. Dz.U.2012 poz. 94

Nie można tego wniosku wnieść ustnie, a każda inna forma pisemna skutkować będzie wezwaniem wnioskodawcy do usunięcia wad formalnych pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania (art. 23g ustęp 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Usunięcie wad musi nastąpić w ciągu 7 dni od daty otrzymania wniosku.

W przypadku, gdy chodzi o ponowne wykorzystanie informacji publicznej termin merytorycznego rozpatrzenia wniosku wynosi 20 dni, a w przypadku, gdy wniosek ma charakter specyficzny może być przedłużony o kolejne 20 dni.

Uprawniony w ramach dostępu do informacji publicznej

- osoba fizyczna

- osoba prawna

Jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej

2. ODMOWA UDOSTĘPNIENIA INFORMACJI PUBLICZNEJ

Odmowa przyjmuje postać decyzji spełniającej wymogi określone w KPA art. 104 i 107 KPA.
Wyróżniamy decyzje :

1. o ochronie udostępnienia informacji publicznej (podstawa : ochrona tajemnic ustawowych, prywatność, ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa)

2. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej – art. 14 ustęp 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej

3. decyzja o odmowie udostępnienia informacji publicznej ze względu na brak szczególnie istotnego interesu publicznego

Decyzje – odmowa udostępnienia informacji publicznej w zakresie jej ponownego wykorzystania

1. decyzje o odmowie ze względu na ochronę tajemnic ustawowych i prywatności

2. decyzje o odmowie ze względu na ochronę praw własności intelektualnej przysługujących podmiotowi trzeciemu lub osobie

3. decyzja o odmowie ze względu na konieczność opracowania informacji bądź jej przetworzenia bądź konieczności sporządzenia wyciągów

4. w przypadku, gdy zobowiązany występuje do wnioskodawcy z oferta lub (i) przedstawia wnioskodawcy informację o wysokości opłaty za udostępnienie informacji a wnioskodawca zgłasza sprzeciw, konieczne staje się wydanie decyzji o odrzuceniu takiego sprzeciwu.

W przypadku, gdy wniosek dotyczy określenie warunków ponownego wykorzystania, odmowa przyjmuje postać decyzji, której podstawą jest ochrona własności intelektualnej, czyli prawa określonej osoby lub podmiotów.

Odmowa udostępnienia informacji nie może nastąpić w jakiejkolwiek innej postaci niż decyzja.
Nie jest odmową zawiadomienie wnioskodawcy o fakcie braku posiadania tych informacji.
Zawiadomienie takie jest pismem informacyjnym, a nie decyzją.

Od decyzji o odmowie przysługuje odwołanie, a jeżeli wydającym decyzji jest podmiot inny niż organ władzy publicznej wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy.

Po rozpatrzeniu odwołania każdy wnioskodawca, jeżeli uzna, że jest to zasadne ma prawo wystąpić ze skargą do Sądu Administracyjnego.

Sąd Administracyjny jest jedynym właściwym organem sądowym do rozpatrywania spraw z zakresu dostępu do informacji publicznej.

2. ODMOWA UDOSTĘPNIENIA INFORMACJI NIEJAWNEJ

Jest to sytuacja, w której zobowiązany stwierdza, że zachodzą przesłanki ograniczenia dostępu do informacji w takim zakresie, w którym wyłączona zostaje możliwość ich udostępnienia.

Odmowa przyjmuje postać decyzji spełniającej wymogi określone w KPA art. 104 i 107 KPA.

Wyróżniamy decyzje :

1. o ochronie udostępnienia informacji niejawnej

2. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie udostępnienia informacji niejawnej

3. decyzja o odmowie udostępnienia informacji niejawnej

Odmowa udostępnienia informacji nie może nastąpić w jakiejkolwiek innej postaci niż decyzja.
Nie jest odmową zawiadomienie wnioskodawcy o fakcie braku posiadania tych informacji.
Zawiadomienie takie jest pismem informacyjnym, a nie decyzją.

Od decyzji o odmowie przysługuje odwołanie, a jeżeli wydającym decyzji jest podmiot inny niż organ władzy publicznej wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy.
Po rozpatrzeniu odwołania każdy wnioskodawca, jeżeli uzna, że jest to zasadne ma prawo wystąpić ze skargą do Sądu Administracyjnego.

2. ODMOWA UDOSTĘPNIENIA DANYCH ZE ZBIORÓW DANYCH OSOBOWYCH

Odmowa dotyczy sytuacji w której po wpłynięciu do administratora wniosku nie dochodzi do podjęcia czynności zmierzających do:

- usunięcia uchybień

- uzupełnieniu, uaktualnieniu, sprostowanie, udostępnienie lub nieudostępnienie danych osobowych

- zastosowanie dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe

- wstrzymanie przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego

- zabezpieczenie danych lub przekazanie ich innym podmiotą,

- usuniecie danych osobowych

Do decyzji stosujemy przepisy KPA i ono wydaje decyzje w zakresie uprawnień władczych. Może być organem wydającym w pierwszej instancji lub organem rozpatrującym odwołanie wydane przez administratora. Jeżeli w pierwszej instancji wydaje GIODO stronie służy wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Wniosek taki ponownie kierowany jest do GIODO. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji przysługuje prawo wystąpienia ze skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA). Od orzeczenia WSA przysługuje możliwość wniesienia kasacji do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA).

Tajemnica danych osobowych trwa również po zakończeniu zatrudnienia, stażu, praktyki itp. niezależnie od charakteru więzi prawnej łączącej konkretną osobę z podmiotem lub podmiotem zobowiązanym do stosowania przepisów Ustawy o Ochronie Danych Osobowych. Jeżeli osoba taka uzyskuje dostęp do danych znajdujących się w zbiorze jest zobowiązana do zachowania tajemnicy.

2. KLASYFIKACJA INFORMACJI NIEJAWNYCH

Klasyfikowanie odbywa się poprzez nadanie informacja niejawnym odpowiedniej klauzuli określonej w ustawie o ochronie informacji niejawnych.

Wyróżniamy 4 rodzaje klauzul:

- „ściśle tajne”

- „tajne”

- „poufne”

- „zastrzeżone”

Ustawodawca zrezygnował z wcześniej istniejącej klasyfikacji wg której wyróżniono tajemnice państwową i służbową. W chwili obecnej tajemnica rozumiana jako niejawność informacji identyfikowana jest przez klauzule którą opatrzony zostaje dokument. Obecnie klasyfikowanie informacji odbywa się na zasadzie zindywidualizowanej oceny treści każdego z dokumentów. Klauzula „ściśle tajną” nadawana jest w tedy gdy nieuprawnione ujawnienie czyli udostepnienie informacji wbrew przepisom ustawy (osobie nieuprawnionej albo osobie uprawnionej w szerszym zakresie aniżeli uprawnienie to obejmuje) spowoduje to poważna szkodę dla państw polskiego. Powstanie tej szkody o charakterze materialnym lub niematerialnym charakteryzuje się ziszczeniem choćby jednej z sytuacji określonej w art.5 ust.1 ustawy o ochronie informacji niejawnych.
Np. - zagrozi sojuszom lub pozycji międzynarodowej Rzeczypospolitej Polskiej;
- osłabi gotowość obronną Rzeczypospolitej Polskiej;

Art.5 ust.2 u.o.i.n. Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę „tajne”, jeżeli ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje poważną szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że m.in.:

- pogorszy stosunki Rzeczypospolitej Polskiej z innymi państwami lub organizacjami
międzynarodowymi;

- w istotny sposób zakłóci funkcjonowanie organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości;

Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę „poufne”, jeżeli ich nieuprawnione ujawnienie spowoduje szkodę dla Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że m.in.:
-  utrudni prowadzenie bieżącej polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej
- wpłynie niekorzystnie na funkcjonowanie gospodarki narodowej.

Art. 5 ust 4. Informacjom niejawnym nadaje się klauzulę „zastrzeżone”, jeżeli nie nadano im wyższej klauzuli tajności, a ich nieuprawnione ujawnienie może mieć szkodliwy wpływ na wykonywanie przez organy władzy publicznej lub inne jednostki organizacyjne zadań w zakresie obrony narodowej, polityki zagranicznej, bezpieczeństwa publicznego, przestrzegania praw i wolności obywateli, wymiaru sprawiedliwości albo interesów ekonomicznych Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 6.
1. Klauzulę tajności nadaje osoba, która jest uprawniona do podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument materiału.
2. Informacje niejawne podlegają ochronie w sposób określony w ustawie do czasu zniesienia lub zmiany klauzuli tajności na zasadach określonych

Art. 7.
1. Chronione bez względu na upływ czasu, z zastrzeżeniem ust. 2, są:
1) dane mogące doprowadzić do identyfikacji funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników służb i instytucji, uprawnionych do wykonywania na podstawie ustawy czynności operacyjno-rozpoznawczych jako funkcjonariuszy, żołnierzy lub pracowników wykonujących te czynności;
2) dane mogące doprowadzić do identyfikacji osób, które udzieliły pomocy w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych służbom i instytucjom uprawnionym do ich wykonywania na podstawie ustawy;
3) informacje niejawne uzyskane od organów innych państw lub organizacji międzynarodowych, jeżeli taki był warunek ich udostępnienia.
2. Ochronie nie podlegają dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zawarte w dokumentach, zbiorach danych, rejestrach i kartotekach, a także w aktach funkcjonariuszy i żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa, podlegających obowiązkowi przekazania do Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu

2. PROCEDURY DOSTĘPOWE W USTAWIE O OCHRONIE INFORMACJI NIEJAWNYCH
   

3. ZBIÓR DANYCH OSOBOWYCH

zbiór danych – to każdy posiadający strukturę zestaw danych o charakterze osobowym, dostępnych według określonych kryteriów, niezależnie od tego, czy zestaw ten jest rozproszony lub podzielony funkcjonalnie, - art. 7 ustawy o ochronie danych osobowych

Cechą wyróżniającą zbiór danych od innego zestawu danych jest zatem struktura, czyli takie uporządkowanie, które daje możliwość wyszukania konkretnych danych według określonego kryterium.

Żeby jakikolwiek zestaw danych zaklasyfikować jako zbiór w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie danych osobowych, wystarczające jest kryterium umożliwiające odnalezienie danych osobowych w zestawie. Możliwość wyszukania według jakiegokolwiek kryterium osobowego (np. imię, nazwisko, data urodzenia, PESEL) lub nieosobowego (np. data zamieszczenia danych w zbiorze) przesądza o uporządkowanym charakterze zestawu danych i tym samym umożliwia zakwalifikowanie tego zestawu jako zbioru danych osobowych.

Tylko będący zbiorem danych osobowych usystematyzowany zestaw danych powinien być zgłoszony do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych,

Zbiór danych powinien być zgłoszony przez administratora danych osobowych do rejestru zbiorów prowadzonego przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych przed rozpoczęciem przetwarzania danych w zbiorze.

Z obowiązku rejestracji zbiorów danych zwolnieni są administratorzy danych m.in.:

• objętych tajemnicą państwową ze względu na obronność lub bezpieczeństwo państwa, ochronę życia i zdrowia ludzi, mienia lub bezpieczeństwa i porządku publicznego,

• przetwarzanych przez właściwe organy dla potrzeb postępowania sądowego oraz na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Karnym,

• przetwarzanych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej,

• dotyczących osób należących do kościoła lub innego związku wyznaniowego, o uregulowanej sytuacji prawnej, przetwarzanych na potrzeby tego kościoła lub związku wyznaniowego,

• przetwarzanych wyłącznie w celu wystawienia faktury, rachunku lub prowadzenia sprawozdawczości finansowej,

• powszechnie dostępnych,

• przetwarzanych w zakresie drobnych bieżących spraw życia codziennego.

Zgłoszenia zbioru danych osobowych dokonuje się na specjalnym formularzu. Generalny Inspektor może odmówić rejestracji zbioru danych w formie decyzji administracyjnej w ściśle określonych przypadkach (art. 44 ustawy).

Po zarejestrowaniu zbioru Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wydaje zaświadczenie o zarejestrowaniu zbioru tylko w przypadku, gdy w zbiorze będą przetwarzane dane wrażliwe. Ponadto zaświadczenia o zarejestrowaniu zbioru wydawane jest na każde żądanie administratora tego zbioru.

Art. 6. 1. W rozumieniu ustawy za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej.

2. PRAWA OSOBY, KTÓREJ DANE DOTYCZĄ

Art. 32. 1. Każdej osobie przysługuje prawo do kontroli przetwarzania danych, które jej dotyczą, zawartych w zbiorach danych, a zwłaszcza prawo do:

1) uzyskania wyczerpującej informacji, czy taki zbiór istnieje, oraz do ustalenia administratora danych, adresu jego siedziby i pełnej nazwy, a w przypadku gdy administratorem danych jest osoba fizyczna - jej miejsca zamieszkania oraz imienia i nazwiska,

2) uzyskania informacji o celu, zakresie i sposobie przetwarzania danych zawartych w takim zbiorze, 3) uzyskania informacji, od kiedy przetwarza się w zbiorze dane jej dotyczące, oraz podania w powszechnie zrozumiałej formie treści tych danych,

4) uzyskania informacji o źródle, z którego pochodzą dane jej dotyczące, chyba że administrator danych jest zobowiązany do zachowania w tym zakresie w tajemnicy informacji niejawnych lub zachowania tajemnicy zawodowej,

5) uzyskania informacji o sposobie udostępniania danych, a w szczególności informacji o odbiorcach lub kategoriach odbiorców, którym dane te są udostępniane,

5a) uzyskania informacji o przesłankach podjęcia rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 26a ust. 2,

6) żądania uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania danych osobowych, czasowego lub stałego wstrzymania ich przetwarzania lub ich usunięcia, jeżeli są one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub zostały zebrane z naruszeniem ustawy albo są już zbędne do realizacji celu, dla którego zostały zebrane,

7) wniesienia, w przypadkach wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 5, pisemnego, umotywowanego żądania zaprzestania przetwarzania jej danych ze względu na jej szczególną sytuację,

8) wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania jej danych w przypadkach, wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 4 i 5, gdy administrator danych zamierza je przetwarzać w celach marketingowych lub wobec przekazywania jej danych osobowych innemu administratorowi danych,

9) wniesienia do administratora danych żądania ponownego, indywidualnego rozpatrzenia sprawy rozstrzygniętej z naruszeniem art. 26a ust. 1.

Posłużenie się przez ustawodawcę formułą „a zwłaszcza prawo do” oznacza, iż przepis ten nie wyczerpuje wszystkich praw, które mogą być realizowane przez osobę, które dane dotyczą. Są to jednak podstawowe uprawnienia o charakterze informacyjno-weryfikacyjnym, którym celem jest nie tylko stwierdzenie ewentualnych bezpodstawności przetwarzania danych, ale w konsekwencji stwierdzenia takiego stanu rzeczy obok wskazanych środków prawnych w art. 23 podjęcia innych działań nakierowanych na pociągnięcia konkretnej osoby do odpowiedzialności prawnej jak również cywilno-prawnej. Uprawnienia o których mową w art. 32 ptk 1-5 mogą być realizowane nie częściej niż 1 na 6 miesięcy.

Porównaj

Art. 35. 1. W razie wykazania przez osobę, której dane osobowe dotyczą, że są one niekompletne, nieaktualne, nieprawdziwe lub zostały zebrane z naruszeniem ustawy albo są zbędne do realizacji celu, dla którego zostały zebrane, administrator danych jest obowiązany, bez zbędnej zwłoki, do uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania danych, czasowego lub stałego wstrzymania przetwarzania kwestionowanych danych lub ich usunięcia ze zbioru, chyba że dotyczy to danych osobowych, w odniesieniu do których tryb ich uzupełnienia, uaktualnienia lub sprostowania określają odrębne ustawy.

EGZAMIN 9 ptk uprawnienia + art. 35

2. ZABEZPIECZENIE DANYCH OSOBOWYCH

Rozdział 5 ustawy o ochronie danych osobowych reguluje zasady zabezpieczenia danych osobowych.

Art. 36. 1. Administrator danych jest obowiązany zastosować środki techniczne i organizacyjne zapewniające ochronę przetwarzanych danych osobowych odpowiednią do zagrożeń oraz kategorii danych objętych ochroną, a w szczególności powinien zabezpieczyć dane przed ich udostępnieniem osobom nieupoważnionym, zabraniem przez osobę nieuprawnioną, przetwarzaniem z naruszeniem ustawy oraz zmianą, utratą, uszkodzeniem lub zniszczeniem.
Administrator danych :

- prowadzi dokumentację opisującą sposób przetwarzania danych oraz środki,

- wyznacza administratora bezpieczeństwa informacji, nadzorującego przestrzeganie zasad ochrony, chyba że sam wykonuje te czynności.

- jest obowiązany zapewnić kontrolę nad tym, jakie dane osobowe, kiedy i przez kogo zostały do zbioru wprowadzone oraz komu są przekazywane.

- prowadzi ewidencję osób upoważnionych do ich przetwarzania, która powinna zawierać:

2. Osoby, które zostały upoważnione do przetwarzania danych, są obowiązane zachować w tajemnicy te dane osobowe oraz sposoby ich zabezpieczenia. Jednak do przetwarzania danych mogą być dopuszczone wyłącznie osoby posiadające upoważnienie nadane przez administratora danych.

ww. zasady dot. Przedmiotowej sprawy, tj. zabezpieczenie danych osobowych w drodze rozporządzenia określił minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji.

16. PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH

przetwarzanie danych – to jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych, takie jak zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się w systemach informatycznych, - art. 7 ustawy o ochronie danych osobowych

Zasady przetwarzania danych osobowych uregulowane zostały w przepisach art.. 23 - 31 przy czym najważniejszy jest przepis 23 i 24 ustawy o ochronie danych osobowych

Art. 23 wskazuje kiedy i w jakich okolicznościach zgodne z przepisami prawa jest przetwarzanie danych osobowych.

Podjęcie przez każdy zobowiązany do ustawy o dostępie do informacji publicznej działań lub czynności nie znajdujący umocowania w przepisach rozdziału 3 jest naruszeniem prawa, co może wiązać się tak z odpowiedzialnością karną (art. 49 i następne) jak i z odpowiedzialnością cywilno-prawną.

Zakres przetwarzania danych i podstawa legalizująca

- zgoda osoby, której dane dotyczą

- realizacja obowiązku wynikającegoz przepisów prawa (musi to być przepis prawa powszechnie obowiązującego)

- realizacja umowy i dane strony umowy

- wykonanie zadań realizowanych dla dobra publicznego również określone przez przepisy prawa

- prawnie wyspecjalizowane cele, o ile nie są one sprzeczne z prawami i wolnościami osoby, której one dotyczą

Ustawodawca nie wskazuje wyczerpującego katalogu takich celów, wskazując w szczególności, że jest to

- marketing bezpośredni własnych produktów lub usług administratora danych,

- dochodzenie roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Obok wyżej wskazanych mogą to być różnego rodzaju cele, przy czym w każdym przypadku konieczne staje się wykazanie, że w danej sytuacji faktycznej istnieje w ogóle cel i po wtóre ma on charakter usprawiedliwiony czy to ma on charakter praw i wolności, której one dotyczą czy ze względu na ochronę praw i wolności innych osób.

Szczególny zakres praw i obowiązków dotyczą one danych sensytywnych (szczególnie wrażliwe) – art. 27 ustawy o ochronie danych osobowych. Co do zasady zabrania się przetwarzania danych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową, partyjną lub związkową, jak również danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub życiu seksualnym oraz danych dotyczących skazań, orzeczeń o ukaraniu i mandatów karnych, a także innych orzeczeń wy- danych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

Wyjątki od tej zasady zakazu przetwarzania takich danych określone są w art. 27 ustęp 2, zatem

Przetwarzanie danych, jest jednak dopuszczalne, jeżeli:

1. osoba, której dane dotyczą, wyrazi na to zgodę na piśmie, chyba że chodzi o usunięcie dotyczących jej danych,

2) przepis szczególny innej ustawy zezwala na przetwarzanie takich danych bez zgody osoby, której dane dotyczą, i stwarza pełne gwarancje ich ochrony,

5) przetwarzanie dotyczy danych, które są niezbędne do dochodzenia praw przed sądem,

8) przetwarzanie dotyczy danych, które zostały podane do wiadomości publicznej przez osobę, której dane dotyczą,

10) przetwarzanie danych jest prowadzone przez stronę w celu realizacji praw i obowiązków wynikających z orzeczenia wydanego w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

Jabłoński – pytania

1. Pojęcie informacji.

2. Informacja publiczna.

3. Informacja jawna i niejawna.

4. Pojęcie tajemnicy. Tajemnice ustawowe i ich kwalifikacja.

5. Udostępnianie informacji publicznej.

6. Opracowanie a przetworzenie dokumentu.

7. Ponowne wykorzystanie informacji publicznej.

8. Odmowa udostępnienia informacji publicznej.

9. Odmowa udostępnienia informacji niejawnej.

10. Odmowa udostępnienia danych ze zbiorów danych osobowych.

11. Klasyfikacja informacji niejawnych.

12. Procedury dostępowe w ustawie o ochronie informacji niejawnych.

13. Zbiór danych osobowych.

14. Prawa osoby, której dane dotyczą.

15. Zabezpieczenie danych osobowych.

16. Przetwarzanie danych osobowych.

17. Kancelaria tajna.

18. Klasyfikowanie informacji niejawnych.

19. Poświadczenie bezpieczeństwa – specyfika procedury postępowania.

20. Bezpieczeństwo fizyczne i teleinformatyczne.