Budowa atomu –Składa się z małego i gęstego jądra otoczonego chmurą ujemnie naładowanych elektronów. Jądro atomowe zbudowane jest z dodatnio naładowanych protonów i elektrycznie obojętnych neutronów. Elektrony związane są z jądrem przez oddziaływanie elektromagnetyczne. To samo oddziaływanie pozwala atomom łączyć się w cząsteczki.

Wiązania kowalencyjne- rodzaj wiązania chemicznego. Istotą wiązania kowalencyjnego jest istnienie pary elektronów, które są współdzielone w porównywalnym stopniu przez oba atomy tworzące to wiązanie.

Wiązania spolaryzowane- orbital molekularny nie jest symetryczny z uwagi na odbicie atomu, dlatego po jednej stronie cząsteczki pojawia się niewielka nadwyżka ładunku ujemnego, a po drugiej stronie ładunku dodatniego. Powstaje dipol.

Wiązania koordynacyjne (donorowo-akceptorowe)- to rodzaj kowalencyjnego wiązania chemicznego. Istotą tego wiązania jest uwspólnienie pary elektronowej między dwoma atomami, przy czym oba te elektrony formalnie pochodzą od jednego atomu. Wiązanie koordynacyjne jest zazwyczaj klasyfikowane jako podtyp wiązania kowalencyjnego.

Wiązania jonowe (inaczej elektrowalencyjne)- jest to rodzaj wiązania chemicznego. Istotą tego wiązania jest elektrostatyczne oddziaływanie między jonami o różnoimiennych ładunkach. Wiązanie to powstaje najczęściej między metalem a niemetalem.

Układ okresowy pierwiastków - zestawienie wszystkich pierwiastków chemicznych w postaci rozbudowanej tabeli, uporządkowanych według ich rosnącej liczby atomowej, grupujące pierwiastki według ich cyklicznie powtarzających się podobieństw właściwości, zgodnie z prawem okresowości Dmitrija Mendelejewa.

Stan równowagi chemicznej – stan, gdy reakcja w jedną i drugą stronę zachodzi z taką samą szybkością, więc stężenia reagentów nie zmieniają się w czasie.

Prawo działania mas - zwane także prawem Guldberga i Waagego, brzmi: „Szybkość reakcji chemicznej jest proporcjonalna do efektywnego stężenia wszystkich uczestniczących w niej reagentów.” Jest to fundamentalne prawo, stanowiące podstawę współczesnej kinetyki chemicznej i wszelkich obliczeń uwzględniających fakt występowania równowagi reakcji chemicznych.

Reguła przekory- jedna z podstawowych reguł dotyczących równowag dynamicznych, mówiąca, że układ, na który działa jakiś bodziec, odpowiada w taki sposób aby przeciwdziałać bodźcowi. Reguła przekory dotyczy układów w stanie równowagi, na które działa czynnik zewnętrzny. W postaci ilościowej reguła ta jest wyrażona przez prawo działania mas Guldberga i Waagego.

Elektrolit – jest to substancja, która stopiona lub rozpuszczona w rozpuszczalniku ulega dysocjacji. W roztworze pojawiają się swobodne jony, na skutek czego może ona np. przewodzić prąd elektryczny.

Teorie kwasów i zasad- Teorie kwasów i zasad są to koncepcje tłumaczące właściwości kwasowo – zasadowe związków chemicznych. Uwzględniają one budowę cząsteczek oraz wpływ rozpuszczalnika na ich właściwości.

Teoria Arrheniusa- Teoria dysocjacji elektrolitycznej Arrheniusa dała podstawy do zdefiniowania kwasów i zasad. Ponieważ molowe ciepło zobojętnienia kwasu zasadą jest takie samo jak molowe ciepło łączenia się jonów wodorowych z jonami hydroksylowymi na wodę. Arrhenius wysunął logiczny wniosek, że kwasy są to substancje, które w roztworze wodnym odszczepiają jon wodorowy.

Stała dysocjacji (stałą jonizacji)- to stała równowagi reakcji dysocjacji czyli rozpadu związków chemicznych na poszczególne jony, pod wpływem rozpuszczalnika, lub pod wpływem np. działania silnego pola elektrycznego.

Stopień dysocjacji- to stosunek liczby moli cząsteczek danego związku chemicznego, które uległy rozpadowi na jony do łącznej liczby cząsteczek tego związku, znajdującego się w roztworze, fazie gazowej lub stopie, w którym zaszło zjawisko dysocjacji elektrolitycznej.

Prawo Ostwalda to przybliżona zależność stopnia dysocjacji słabego elektrolitu od jego stężenia. Prawo rozcieńczeń Ostwalda stosuje się do dysocjacji słabych kwasów i zasad a także do hydrolizy ich soli. Równanie to spełnione jest jedynie w rozcieńczonych roztworach słabych elektrolitów.

Iloczyn jonowy wody- iloczyn równowagowych stężeń jonów oksoniowych i hydroksylowych. Ponieważ wartość iloczynu jonowego wody pozostaje stała w stałej temperaturze, wprowadzeniu do roztworu jonów oksoniowych towarzyszy zmniejszenie stężenia jonów hydroksylowych.

Odczyn roztworu- stężenie jonów wodorowych w roztworze elektrolitu, wyrażone w jednostkach pH (0-14). Odczyn czystej wody jest obojętny (pH=7), roztwory o pH poniżej 7 mają odczyn kwasowy (kwaśny), a powyżej 7 – odczyn zasadowy.

pH roztworu- to ilościowe określenie kwasowości oraz zasadowości roztworu wodnego.

Bufory – roztwory, których wartość pH po dodaniu niewielkich ilości mocnych kwasów albo zasad, jak i po rozcieńczeniu wodą prawie się nie zmienia. Roztwór buforowy to mieszanina kwasu i zasady czyli mieszanina protonodawcy i protonobiorcy według teorii Brönsteda.

Reakcje utleniania i redukcji- reakcją utlenienia-redukcji nazywamy proces, w którym następuje wymiana elektronów między substancją utleniającą a substancją redukującą, na skutek czego atomy pierwiastków biorących udział w reakcji zmieniają swój stopień utlenienia. Utlenienie polega na oddawaniu elektronów przez atomy lub grupy atomów.

Elektroda I-go rodzaju- elektroda zbudowana z metalu będącego w równowadze z roztworem, zawierającym jony tego metalu; np. elektroda srebrowa.

Elektroda II-go rodzaju - elektroda odwracalna względem wspólnego anionu, zbudowana z metalu pokrytego warstwą trudno rozpuszczalnej soli tego metalu. Potencjał jej zależy do stężenia w roztworze anionu tej soli.

Ogniwo Daniella– (ogniwo galwaniczne), w którym pierwsze półogniwo stanowi elektroda cynkowa zanurzona w roztworze siarczanu cynku ZnSO₄, a drugie elektroda miedziana zanurzona w roztworze siarczanu miedzi CuSO₄. W ogniwie tym oba półogniwa nie stykają się ze sobą bezpośrednio lecz są połączone kluczem elektrolitycznym, najczęściej wykonanym z roztworu chlorku potasu (KCl).

Elektroda - końcowy element niektórych układów lub urządzeń elektrycznych, przewodnik elektryczny wysyłający ładunek elektryczny lub przyjmujący go z otoczenia, albo kształtujący pole elektrostatyczne w swoim otoczeniu. Zastosowanie elektrod: akumulator elektryczny, elektrolizer, lampa elektronowa, ogniwo galwaniczne, piec łukowym, spawarka elektryczna.

Twardość wody - jest to cecha wody, będąca funkcją stężenia soli wapnia, magnezu i innych metali, które są zdolne do tworzenia soli na wyższym niż pierwszy stopniu utlenienia.

Budowa atomu –Składa się z małego i gęstego jądra otoczonego chmurą ujemnie naładowanych elektronów. Jądro atomowe zbudowane jest z dodatnio naładowanych protonów i elektrycznie obojętnych neutronów. Elektrony związane są z jądrem przez oddziaływanie elektromagnetyczne. To samo oddziaływanie pozwala atomom łączyć się w cząsteczki.

Wiązania kowalencyjne- rodzaj wiązania chemicznego. Istotą wiązania kowalencyjnego jest istnienie pary elektronów, które są współdzielone w porównywalnym stopniu przez oba atomy tworzące to wiązanie.

Wiązania spolaryzowane- orbital molekularny nie jest symetryczny z uwagi na odbicie atomu, dlatego po jednej stronie cząsteczki pojawia się niewielka nadwyżka ładunku ujemnego, a po drugiej stronie ładunku dodatniego. Powstaje dipol.

Wiązania koordynacyjne (donorowo-akceptorowe)- to rodzaj kowalencyjnego wiązania chemicznego. Istotą tego wiązania jest uwspólnienie pary elektronowej między dwoma atomami, przy czym oba te elektrony formalnie pochodzą od jednego atomu. Wiązanie koordynacyjne jest zazwyczaj klasyfikowane jako podtyp wiązania kowalencyjnego.

Wiązania jonowe (inaczej elektrowalencyjne)- jest to rodzaj wiązania chemicznego. Istotą tego wiązania jest elektrostatyczne oddziaływanie między jonami o różnoimiennych ładunkach. Wiązanie to powstaje najczęściej między metalem a niemetalem.

Układ okresowy pierwiastków - zestawienie wszystkich pierwiastków chemicznych w postaci rozbudowanej tabeli, uporządkowanych według ich rosnącej liczby atomowej, grupujące pierwiastki według ich cyklicznie powtarzających się podobieństw właściwości, zgodnie z prawem okresowości Dmitrija Mendelejewa.

Stan równowagi chemicznej – stan, gdy reakcja w jedną i drugą stronę zachodzi z taką samą szybkością, więc stężenia reagentów nie zmieniają się w czasie.

Prawo działania mas - zwane także prawem Guldberga i Waagego, brzmi: „Szybkość reakcji chemicznej jest proporcjonalna do efektywnego stężenia wszystkich uczestniczących w niej reagentów.” Jest to fundamentalne prawo, stanowiące podstawę współczesnej kinetyki chemicznej i wszelkich obliczeń uwzględniających fakt występowania równowagi reakcji chemicznych.

Reguła przekory- jedna z podstawowych reguł dotyczących równowag dynamicznych, mówiąca, że układ, na który działa jakiś bodziec, odpowiada w taki sposób aby przeciwdziałać bodźcowi. Reguła przekory dotyczy układów w stanie równowagi, na które działa czynnik zewnętrzny. W postaci ilościowej reguła ta jest wyrażona przez prawo działania mas Guldberga i Waagego.

Elektrolit – jest to substancja, która stopiona lub rozpuszczona w rozpuszczalniku ulega dysocjacji. W roztworze pojawiają się swobodne jony, na skutek czego może ona np. przewodzić prąd elektryczny.

Teorie kwasów i zasad- Teorie kwasów i zasad są to koncepcje tłumaczące właściwości kwasowo – zasadowe związków chemicznych. Uwzględniają one budowę cząsteczek oraz wpływ rozpuszczalnika na ich właściwości.

Teoria Arrheniusa- Teoria dysocjacji elektrolitycznej Arrheniusa dała podstawy do zdefiniowania kwasów i zasad. Ponieważ molowe ciepło zobojętnienia kwasu zasadą jest takie samo jak molowe ciepło łączenia się jonów wodorowych z jonami hydroksylowymi na wodę. Arrhenius wysunął logiczny wniosek, że kwasy są to substancje, które w roztworze wodnym odszczepiają jon wodorowy.

Stała dysocjacji (stałą jonizacji)- to stała równowagi reakcji dysocjacji czyli rozpadu związków chemicznych na poszczególne jony, pod wpływem rozpuszczalnika, lub pod wpływem np. działania silnego pola elektrycznego.

Stopień dysocjacji- to stosunek liczby moli cząsteczek danego związku chemicznego, które uległy rozpadowi na jony do łącznej liczby cząsteczek tego związku, znajdującego się w roztworze, fazie gazowej lub stopie, w którym zaszło zjawisko dysocjacji elektrolitycznej.

Prawo Ostwalda to przybliżona zależność stopnia dysocjacji słabego elektrolitu od jego stężenia. Prawo rozcieńczeń Ostwalda stosuje się do dysocjacji słabych kwasów i zasad a także do hydrolizy ich soli. Równanie to spełnione jest jedynie w rozcieńczonych roztworach słabych elektrolitów.

Iloczyn jonowy wody- iloczyn równowagowych stężeń jonów oksoniowych i hydroksylowych. Ponieważ wartość iloczynu jonowego wody pozostaje stała w stałej temperaturze, wprowadzeniu do roztworu jonów oksoniowych towarzyszy zmniejszenie stężenia jonów hydroksylowych.

Odczyn roztworu- stężenie jonów wodorowych w roztworze elektrolitu, wyrażone w jednostkach pH (0-14). Odczyn czystej wody jest obojętny (pH=7), roztwory o pH poniżej 7 mają odczyn kwasowy (kwaśny), a powyżej 7 – odczyn zasadowy.

pH roztworu- to ilościowe określenie kwasowości oraz zasadowości roztworu wodnego.

Bufory – roztwory, których wartość pH po dodaniu niewielkich ilości mocnych kwasów albo zasad, jak i po rozcieńczeniu wodą prawie się nie zmienia. Roztwór buforowy to mieszanina kwasu i zasady czyli mieszanina protonodawcy i protonobiorcy według teorii Brönsteda.

Reakcje utleniania i redukcji- reakcją utlenienia-redukcji nazywamy proces, w którym następuje wymiana elektronów między substancją utleniającą a substancją redukującą, na skutek czego atomy pierwiastków biorących udział w reakcji zmieniają swój stopień utlenienia. Utlenienie polega na oddawaniu elektronów przez atomy lub grupy atomów.

Elektroda I-go rodzaju- elektroda zbudowana z metalu będącego w równowadze z roztworem, zawierającym jony tego metalu; np. elektroda srebrowa.

Elektroda II-go rodzaju - elektroda odwracalna względem wspólnego anionu, zbudowana z metalu pokrytego warstwą trudno rozpuszczalnej soli tego metalu. Potencjał jej zależy do stężenia w roztworze anionu tej soli.

Ogniwo Daniella– (ogniwo galwaniczne), w którym pierwsze półogniwo stanowi elektroda cynkowa zanurzona w roztworze siarczanu cynku ZnSO₄, a drugie elektroda miedziana zanurzona w roztworze siarczanu miedzi CuSO₄. W ogniwie tym oba półogniwa nie stykają się ze sobą bezpośrednio lecz są połączone kluczem elektrolitycznym, najczęściej wykonanym z roztworu chlorku potasu (KCl).

Elektroda - końcowy element niektórych układów lub urządzeń elektrycznych, przewodnik elektryczny wysyłający ładunek elektryczny lub przyjmujący go z otoczenia, albo kształtujący pole elektrostatyczne w swoim otoczeniu. Zastosowanie elektrod: akumulator elektryczny, elektrolizer, lampa elektronowa, ogniwo galwaniczne, piec łukowym, spawarka elektryczna.

Twardość wody - jest to cecha wody, będąca funkcją stężenia soli wapnia, magnezu i innych metali, które są zdolne do tworzenia soli na wyższym niż pierwszy stopniu utlenienia.