Budowa i działanie świecy zapłonowej
Zadaniem świec zapłonowych jest wygenerowanie iskry w komorze spalania umożliwiającej zapłon mieszanki paliwowo powietrznej.
Budowa świecy zapłonowej
elektroda centralna
izolator ceramiczny
elektroda boczna
korpus świecy
Elektroda centralna zasilania przewodem wysokiego napięcia umieszczona w izolatorze ceramicznym, przekazuje iskrę na elektrodę boczną dołączoną do masy za pomocą gwintowanego korpusu świecy. Elektrody świecy pracują w trudnych warunkach. Są narażone na działanie oparów paliwa, gazów spalinowych oraz wysokiej temperatury. Podczas pracy silnika z prędkością obrotową 4000 obr/min na elektrodach wytwarza jest iskra zapłonowa około 30 razy na sekundę co staje się przyczyną zużywania, a w konsekwencji powiększenia się przerwy miedzy elektrodami świecy. W wyniku tego konieczna jest regulacja przerwy miedzy elektrodami aby zapewnić prawidłową prace silnika.
Zastosowanie świec zapłonowych ze zwiększoną liczbą elektrod bocznych (np. z dwiema lub trzema) eliminuje konieczność regulacji przerwy miedzy elektrodami gdyż iskra zapłonowa przeskakuje pomiędzy elektrodą główną, jedną z elektrod bocznych. Należy jednak pamiętać, że nie zaleca się stosowania świec ze zwiększoną liczbą elektrod.
Świeca zapłonowa
Dokonując oględzin świecy zapłonowej używanej w samochodzie częściowo można określić stan silnika oraz jego prawidłowe wyregulowanie.
Elektroda boczna oraz główna mają barwę żółto-szarą, biało-szarą lub brązowo-rudą. Świadczy to o prawidłowo działającym silniku oraz prawidłowym przebiegu spalania.
Elektrody oraz element izolujący zabrudzone olejem lub tłustą sadzą świadczą o znacznym zużyciu silnika( zbyt duży poziom oleju w silniku, nadmiernie zużyte pierścienie tłokowe, cylinder lub przylgnie zaworowe) w wyniku czego do komory spalania przedostaje się olej. W silniku dwusuwowym świadczy to o zbyt dużej ilości oleju w mieszance paliwa z olejem.
Elektrody oraz korpus świecy pokryte czarną sadzą świadczą o braku dostatecznego dogrzania silnika, zbyt długiej pracy z małymi prędkościami obrotowymi, pracy silnika na zbyt bogatej mieszance paliwowo powietrznej lub częstej jeździe na krótkich dystansach.
Zjawisko to świadczy o nadmiernej temperaturze silnika w wyniku czego dochodzi do przegrzewania się silnika. Konsekwencją tego są powstawanie samozapłonu przez co spada moc silnika oraz może dojść do jego uszkodzenia.
Gdy wystąpi zjawisko całkowitego stopienia elektrody centralnej oraz silne uszkodzenie elektrody bocznej świadczy to o przeciążeniu termicznym silnika, które zostało spowodowane wystąpieniem samozapłonu. Samozapłon wywołany mógł być natomiast zbyt dużym wyprzedzeniem zapłonu, osadzeniem się nagaru w komorze spalania, uszkodzeniem zaworów bodź złej jakości paliwem. Przed zjawiskiem całkowitego zaniku elektrody centralnej, a ty samym zaprzestaniem działania świecy występuje objaw straty mocy silnika.
Występuje wówczas gdy nastąpi całkowite połączenie elektrod ze sobą w sposób trwały. Efekt ten analogicznie jak w poprzednim przypadku spowodowany jest przeciążeniem termicznym silnika na skutek wystąpienia samozapłonu.
Zjawisko to świadczy o zbyt długim użytkowaniu świecy.
Świadczy to o nieprawidłowym procesie przebiegu spalania na skutek wprowadzenie do paliwa dodatków antykorozyjnych, które powodują odkładanie się w komorze spalania oraz na świecy niepożądanych substancji.
Uszkodzenie to mogło powstać podczas montażu świecy jak również na skutek skorodowania jej elementów lub zbyt długiej eksploatacji świecy.
Zjawisko to spowodowane jest stosowaniem różnego rodzaju dodatków stosowanych do oleju i do paliwa. Zjawisko to nie jest pożądane ponieważ może doprowadzić do powstawania samozapłonu a tym samym do uszkodzenia silnika.
Powyższy artykuł przedstawia, jak ważnym elementem koniecznym do prawidłowej pracy silnika jak również wydłużające jego żywotność jest świeca zapłonowa oraz że prawidłowa obsługa oraz dbałość o ten układ mogą znacznie ograniczyć koszty eksploatacji samochodu.