LETNIE:

Od 1924 Polacy uczestniczą, 1932-Janusz Kosociński- złoto, 10km, 1896-Ateny,1900-Paryż, 1904-Sant Lousis, 1908-London, 1912-Sztokholm, 1916-Brak, 1920-Antwerpi, 1924-Paryż(76 osób, srebro-kolarstwo, brąz-jeździectwo), 1928-Amsterdam(złoto-Halina Konopacka-rzut dyskiem), 1932-Los Angeles(2złote:bieg na 100m i 10km), 1936-Berlin(srebro i brąz), 1940-brak, 1944-brak, 1948-Londyn(brąz w boksie), 1952-Hlsinki(złoto w boksie), 1956-Melborne(złoto w skoku w dal), 1960-Rzym (21 medali w tym 4 złote), 1964-Tokio(23 medale, 7złotych), 1968-Meksyk(18medali, 5 złotych), 1972-Monachium(21 medali, 7 złotych-w piłce nożnej), 1976-Montreal(złoty w siatkówce, srebrny w piłce nożnej, brąz w piłce ręcznej), 1980-Moskwa(31medali), 1984-Los Angeles(brak polaków-stan wojenny), 1988-Seul(16 medali, 2 złote), 1992-Barcelona(19medali, 3 złote), 1996-Atlanta(3złote+srebrny+brązowy zapaśników) 2000-Sydney, 2004-Ateny(O. Jędrzejczak złoty+2srebrne), 2008-Pekin

Pojęcia:
Forma: Organizacyjna strona nauczania, obemuje zewn. Warunki nauczania, dobór uczniów i nauczycieli, połączenie ich w odpowiednie grupy, współpracę grupy ze sobą, rodzaj zajęć, warunki miejsca i czasu pracy. Zabiegi determinujące organizacyjno-czasowo-przestrzenne, zewnętrzne warunki nauczania, zróżnicowanie form sprzyja powstaniu kontaktów między jednostkowych oraz rozwojowi osobowości
Rodzaje form: frontalna, zajęcia w zespołach, indywidualna, zadań dodatkowych, obwodowo-stacyjna, tor przeszkód, małe obwody ćwiczebne, łączenia ruchu z muzyką, ćwiczenia rytmiczne-taneczne
Metoda: systematycznie stosowany system pracy nauczyciela z uczniami, umożliwiający osiągnięcie celów kształcenia.
Cele wf – jest aktualizacja wszystkich możliwości somatycznych człowieka z uwzględnieniem norm społecznych. Cele te realizuje się przez podstawowe funkcje: adaptacyjna, stymulatywna, korektywno-kompensacyjna

Metody:
-reproduktywne (odtwórcze): naśladowcza, zadaniowa, programowego uczenia się
- pro aktywne (usamodzielniające): zabawowo-naśladowcza, zabawowo-klasyczna, bezpośredniej celowości ruchu, programowego usprawniania się
- kreatywne (twórcze): ruchowej ekspresji twórczej, problemowa.
Lekcja – forma organizacyjna realizacji celów i zadań, powinny cechować ją: celowość, racjonalność (przestrzeganie zasad dydaktycznych) ład w działaniu, ekonomiczność (efektywność zajęć), twórczy charakter.
Zasady budowy lekcji: zasada wszechstronności, z. zmienność pracy mięśniowej, z. stopniowego natężenia wysiłku
Typy l.: podające, doskonalące, kontrolne-sprawdzające, mieszane
Rodzaje l.: podające – zastosowanie metod odtwórczych, problemowe – rozwiązywanie zasad na drodze odkrywania, eksponujące – uruchamianie sfery osobności ucznia, praktyczne – maksymalna aktywizacja ucznia.
Rodzaje Gier: ze śpiewem – kształtują poczucie rytmu, orientacyjno-porządkowe – spostrzegawczą, na czworakach – prawidłową postawę, z mocowaniem – emocje, bieżne – pobudzają uk. Oddechowy i krążenia, skoczne – wzmacniają stawy skokowe, kopne – koordynacja ruchowa, rzutne – koncentracja, koordynacja ruchowa

Ćw. gimnastyczne - są to ćwiczenia ruchowe mające na celu uświadomienie możliwości własnego ciała, rozbudowanie ruchowej inwencji twórczej u dzieci, a także doskonalenie płynności ruchów. Wpływają one na lepsze dotlenienie mózgu a co za tym idzie zwiększenie sprawności umysłowej, szybszą przemianę materii, większą odporność na choroby, oraz wzmocnienie tkanki kostnej, a nawet dobry seks.
Ćw korekcyjne - ćwiczenia mające na celu skorygowanie wad postawy. Do podstawowych ćwiczeń zalicza się ćwiczenia oddechowe - plecy okrągłe, skoliozy, ćwiczenia mięśni grzbietu i pośladków - plecy okrągłe, odstające łopatki,ćwiczenia mięśni brzucha - zwiększona lordoza, ćwiczenia korygujące ustawienie miednicy - zwiększona lordoza, ćwiczenia antygrawitacyjne; czynne prostowanie i rozciąganie kręgosłupa - zwiększona lordoza, plecy okrągłe, odstające łopatki, skoliozy

Ćw. Oddechowe: są to ćwiczenia mające na celu poprawę funkcjonowania ukł. Oddechowego, zwiększyć ruchomość klatki piersiowej, wzmocnic mięśnie oddechowe, stosuje się pozycje drenażowe(prawidłowy odpływ wydzieliny z płuc, zablokowane części ukł. Oddechowego na rzecz ćw. Innej części)

Ćw. Relaksacyjne: warunkiem jest odpowiednie dobranie pozycji wyjściowej, komendy głosowe wypowiadane spokojnie, mogą być z podkładem muzycznym

Ćw. Ogólnokształtujące: podnoszą wydolność człowieka niepełnosprawnego, i pełnosprawnego części nie podjętym procesów chorobowych, z użyciem przyborów i przyrządów, prowadzone na powietrzu gdy są sprzyjające warunki, max 20 osób na jednego prowadzącego, czas 20 min dzieci, 90 min soby w pełni wydolne, 40-50 min. Osoby starsze

Gimnastyka lecznicza: różnego typu ćwiczenia fizyczne stosowane w rehabilitacji, których celem jest usprawnianie narządu ruchu jako całości lub jego części, wyrabianie mechanizmów zastępczych, korekcja wad postawy, poprawa ogólnego samopoczucia pacjentów.

Dyscypliny paraolimpijskie: Wioślarstwo, goalball, piłka dla 7, piłka dla 5, jeździectwo, judo, kolarstwo, koszykówka, lekkoatletyka, łucznictwo, pływanie, rugby, siatkówka, strzelectwo, szermierka, tenis, tenis stołowy, żeglarstwo, ciężary, boccia

Plecy okrągłe:
Plecy okrągłe to wada odcinak piersiowego kręgosłupa. W warunkach prawidłowych odcinek piersiowy wygięty jest ku tyłowi, tworząc tzw. kyfozę piersiową. W przypadku pleców okrągłych wygięcie to jest pogłębione - powstaje hiperkyfoza piersiowa.
1. PW – stanie prz do drabinki w odl 0,5-1 m od niej. Ręce w pozycji skrzydełek. R – opad całym ciałem o wyprostowanym tł w str drabinki, z chwytem dłońmi szczebla na wys barków i dotknięciem kp do drabinki. 2. PW – stanie twarzą do drabinki. Opad tł w przód. Ręce wyprostowane, wyciągnięte przed siebie trzymają szczebel drabinki na wys bioder. R – wytrzymać, rozluźnić mm piersiowe. 3. PW – siad ugięty tyłem do drabinki. Ręce wyprostowane trzymają szczebel dosiężny. Między plecami a drabinką, na wys szczytu kifozy piers, umieszczona piłka. R – wytrzymać, rozluźnić mm piersiowe. 4. PW – zwis tyłem na drabince, ramiona wyprostowane. R – wytrzymać. 5. PW – siad ugięty. Plecy wyprostowane, głowa wyciągnięta w górę, wzrok skierowany przed siebie. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę. R – odrzuty rąk w tył.

Plecy wklęsłe:
Plecy wklęsłe są wadą odcinka lędźwiowego kręgosłupa. W odcinku tym u osób zdrowych występuje wygięcie kręgosłupa od przodu. Pogrubienie tego wygięcia, tzw. hiperlordoza, to plecy wklęsłe.
1. PW – leżenie tył. Jedna noga wyprostowana leży na podłodze, druga noga ugięta, kolano przyciągnięte do kp. Ręce trzymają kolano nogi ugiętej. R – przyciąganie rękoma kolana nogi ugiętej do kp, z jednoczesnym przyciskaniem nogi wyprostowanej do podłogi. 2. PW – leżenie tył. Nogi wyprostowane. Jedna noga uniesiona trzymana rękoma poniżej kolana. R – przyciąganie nogi uniesionej do kp z jednoczesnym opuszczaniem drugiej nogi na podłogę. 3. PW – stanie. Laska ułożona poziomo na plecach na wys łopatek. R – skłon tł w przód – wytrzymać, jednocześnie rozluźnić mm grzbietu odc lędźwiowego. 4. PW – stanie. Skłon tł w prz, chwyt dłońmi za łydki. R – pogłębienie skłonu przez ugięcie rąk. 5. PW – stanie w rozkroku. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę. Ciężar ciała przeniesiony na zewnętrzne krawędzie stóp. R – skłon tł w prz, dotknięcie dłońmi do podłogi między nogami i sięganie dłońmi jak najdalej za siebie.

Skoliozy:
Skolioza, czyli boczne skrzywienie kręgosłupa jest wadą postawy polegającą na wielopłaszczyznowym odchyleniu linii kręgosłupa od stanu poprawnego. Odchylenie to występuje w płaszczyznach:Czołowej-kręgosłup wygina się w bok: w prawo lub w lewo,Strzałkowej-pogłębia się wgięcie kyfotyczne lub lordotyczne,Poprzecznej-następuje rotacja (obrót) kręgów, co prowadzi do powstania garbu.
1. PW – leżenie tył. Nogi wyprostowane i złączone. Ręce wyprostowane leżą na podłodze przy głowie. R – max wyciągnięcie się przez sięganie rękoma jak najdalej za głowę, a stopami w przeciwną stronę. 2. PW – pozycja niska Klappa. Dłonie oparte na kocyku. R – max wysuwanie rąk z kocykiem w przód. 3. PW – siad prosty. Dłonie oparte na podłodze przy biodrach. R – naciskając rękoma na podłogę wypychanie barków i głowy w górę. 4. PW – stanie tyłem do ściany. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę. Nogi, plecy, głowa i ręce przylegają do ściany. R – max wyciągnięcie rąk w górę bez odrywania ich od ściany. 5. PW – siad skrzyżny tyłem do ściany. Plecy i głowa przylegają do ściany. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w górę, w dłoniach piłka. R – max wyciągnięcie rąk z piłką w górę.

Płaskostopie:
Płaskostopie jest to wada kończyn dolnych polegajacą na obniżeniu łuków wysklepiajacych stopę. W warunkach prawidłowych stopa opiera się o podłoże trzema punktami: piętą, głowa pierwszej i głowa piatej kości śródstopia. Między tymi punktami przebiegają trzy główne łuki stopy: podłużny przyśrodkowy, podłużny boczny i poprzeczny przedni. Ich obniżenie prowadzi do płaskostopia.
1. PW – siad prosty. Ręce oparte na podłodze z tyłu. R – max zgięcie grzbietowe stóp. 2. PW – siad prosty. Nogi w rozkroku. Dłonie oparte na podłodze z tyłu. R – obszerne krążenia stóp. 3. PW – siad na krześle. Stopy ustawione równolegle. R – uniesienie wewnętrznych brzegów stóp z podkurczaniem palców. 4. PW – siad na krześle. Stopy uniesione równolegle. R – wysokie uniesienie pięt. 5. PW – siad na krześle. Stopy oparte na lasce leżącej na podłodze. R – naciskanie stopami na laskę i toczenie laski w przód i w tył.

PLECY PŁASKIE - Przy wadzie tej ma miejsce osłabienie mięśni posturalnych. Jest zmniejszona pojemność i ruchomość klatki piersiowej .Mogą wystąpić zmiany w ułożeniu i funkcjonowaniu narządów wewnętrznych jamy brzusznej . 1. Pw – przysiad podparty . R – bieg w miejscu na czworakach .2. Pw – stanie w rozkroku, RR wzdłuż T . R – skłon T w przód z dotknięciem RR podłogi ( pogłębianie skłonu ) , następnie wyprost T z kilkakrotnym odrzutem RR prostych w górę .3. Pw – jw. RR na karku . R – skło9n t w przód .4. Pw – leżenie tyłem NN ugięte w stawach kolanowych , RR wzdłuż T . R – skłon T w przód z chwytem RR za kolana ( ,,kołysanka ’’ ) .5. Pw – jw. RR w bok, kolana podkurczone do brzucha . R – jak podczas jazdy na rowerze .6. Pw – leżenie przodem NN ugięte w stawach kolanowych, RR z piłką wyprostowane w górę .R – skłon T i RR w tył z oderwaniem NN od podłoża .
Kolana Koślawe: wada kończyn dolnych, w której odstęp między przyśrodkowymi kostkami, mierzony przy zwartych i wyprostowanych kolanach jest większy niż 4–5 cm. Kolano koślawe stanowi trwałe odchylenie osi podudzia względem osi uda na zewnątrz.

1. Pw – postawa zasadnicza. R – marsz na zew. krawędziach stóp, palce zgięte podeszwowo ( wszystkie dotykają podłoża ) .2. Pw – siad skrzyżny RR w bok lub na karku . R – przejście do stania bez pomocy rąk .3. Pw – stanie w małym rozkroku, dłonie oparte na zew. stronie kolan. R – rozpychanie kolan .4. Pw – siad prosty . R – ( ćwiczenie izometryczne ) napinanie mięśnia czworogłowego z palpacyjną kontrolą – próba maksym. korekcji osi kończyn .5. Pw – siad ugięty, kolana rozchylone na zew. ,podeszwy stóp stykają się ze sobą . R – opad T w przód z równoczesnym ugięciem RR w stawach łokciowych i chwytem dłońmi stóp – łokcie szeroko rozstawione szeroko rozpychają kolana .6. Pw – leżenie przodem, RR pod czołem . R- ,, nożyce pionowe” NN z maksym. wyprostem kończyn dolnych .
Kolana szpotawe - wada kończyn dolnych polegająca na ustawieniu podudzia względem uda pod kątem otwartym do środka i wygięciu na zewnątrz trzonu kości udowej, piszczelowej i strzałkowej.1. Pw – postawa zasadnicza w lekkim rozkroku . R – ugięcie kolan ( półprzysiad ) z równoczesnym zbliżaniem kolan do siebie przez naciskanie dłońmi na boczne okolice kolan .

2. Pw – siad ugięty podparty stopy rozstawione .R – naprzemienne skręcanie ugiętych NN do wew. z równoczesnym dotknięciem kolan do podłoża .3. Pw – leżenie przodem. R – napinanie mięśni pośladkowych z próbą łączenia kolan z kontrolą dłońmi .4. Pw – leżenie przodem, między stopami piłka . R – uniesienie prostych NN w górę .5. Pw – leżenie tyłem, RR w bok, NN proste w stawach kolanowych , ugięte w stawach biodrowych do kąta 60 stopni od podłoża . R – rozkrok, a następnie złączenie NN .6. Pw – siad na taborecie , stopy złączone, między kolanami woreczek z piaskiem . R – przejście do stania – RR w górę, siad – opust RR .
Klatka piersiowa kurza - nieprawidłowość budowy klatki piersiowej, polegająca na grzebieniowatym wypukleniu mostka. Może być nabyta i stanowić objaw krzywicy, albo wrodzona, w różnych zespołach wad (m. in. zespół Marfana, Morquio, Noonan). Jest częstsza u płci męskiej[1]. Leczenie jest chirurgiczne lub zachowawcze.1. Pw – leżenie tyłem NN ugięte RR wzdłuż T . R – wznos RR bokiem w górę, z powrotem RR przodem w dół ( ćw. wykonujemy w rytmie oddechowym ) .2. Pw – jw. na brzuchu .3. Pw – leżenie przodem RR wyprostowane w górę, szeroki chwyt laski . R – przenos laski o wyprostowanych RR w tył .4. Pw – leżenie przodem, dłonie pod brodą . R – dmuchanie w piłeczkę ,, ping-pongową”.5. Pw – siad skrzyżny , RR wyprostowane w górę w skos, korygujący stojąc z tyłu chwyta ćwiczącego za przedramiona . R – wypychanie kl. piersiowej w przód z odmachem RR w tył z pomocą korygującego .6. Pw – poz . wypoczynkowa : leżenie tyłem, NN zgięte w stawach kolan., stopy oparte o podłoże, RR zgięte w stawach łokciowych, dłonie na karku . Swobodne oddychanie .Ułożenie ciała w osi.

Różnice w koszykówce na wózkach a pełnosprawnych:

1) Wszyscy zawodnicy grają poruszając się na wózkach specjalnie dostosowanych do tej dyscypliny oraz indywidualnych wymagań zawodnika. Przed każdym meczem sprawdzany jest ogólny stan techniczny oraz: wielkość i kąt nachylenia kół, wysokość podnóżka i siedziska oraz rozmiary poduszki, na której siedzi zawodnik.

2) Drużyna musi spełniać wymagania, co do odpowiedniej klasyfikacji schorzeń zawodników. W zależność od stopnia niepełnosprawności przyznawane są punkty medyczne od 1 do 4,5 na zasadzie im większy stopień niepełnosprawności tym mniejsza ilość punktów.

W czasie meczu na boisku suma punków pięciu zawodników nie może przekraczać 14,5.

3) Każdy zawodnik w lidze musi posiadać kartę klasyfikacyjną zawodnika. Zawiera ona opis schorzenia i odpowiadającą liczbę punktów medycznych oraz adnotacje, co do szczególnych ustawień wózka.

4) Kozłowania piłki, istnieją dwie możliwości kozłowania piłki: zawodnik napędza wózek jedną ręką, a drugą równocześnie kozłuje lub trzyma piłkę na kolanach, wykonuje dwa ruchy napędzające wózek, a następnie kozłuje. Każde następne dotknięcie ciągu, bez kozła kończy się "błędem kroków" i stratą piłki na rzecz przeciwnika.

5) Zawodnik nie może w czasie trwania meczu podnieść się z wózka w celu np. załapania za wysokiej piłki lub zbiórki tzw. uniesienie (oderwanie obydwóch pośladków od siedziska wózka). Kończy się to odgwizdaniem przez sędziego przewinienia technicznego (dla drużyny przeciwnej 2 rzuty osobiste oraz piłka z autu).