PIRAMIDA POTRZEB WEDŁUG MASLOWA doskonale odzwierciedla te wartości, które mają znaczenie dla człowieka, zwłaszcza człowieka niepełnosprawnego w jego codziennej egzystencji.

Potrzeby wyższego rzędu, samorealizacja, akceptacja i wyrażanie siebie, poczucie własnej wartości oraz niezależność są dla tych osób bardzo ważne.

Fakt, że są uważane przez innych jako takie same jednostki jak reszta społeczeństwa, daje im siłę do życia i dalszego zmagania się z chorobą, motywuje ich do działań, niekiedy znacznie większych od tego co dokonuje zdrowy człowiek.

... potrzeba miłości ...

Odwieczna tęsknota za miłością. Potrzeba kochania i bycia kochanym - to najbardziej ludzkie właściwości.

Każdy człowiek, także niepełnosprawny, jeżeli jest kochany, może pokonywać największe bariery i osiągnąć niewiarygodne cele.

Doświadczenie wykazuje, że takie wyzwania podejmują częściej kobiety. One też częściej wchodzą w związki z niepełnosprawnymi mężczyznami. W ten sposób mogą realizować potrzeby: opiekuńczości, czułości, ciepła.

Niektórzy niepełnosprawni świadomie wybierają partnerów z podobnym inwalidztwem. Myśląc, że dzięki temu będą lepiej zrozumiani i będą lepiej wiedzieli jak budować swój związek. Bywają dobre i złe małżeństwa: niewidomych, głuchoniemych, wózkowiczów itp.

…dla niektórych niepełnosprawnych artystów własna żona staje się inspiracją…

Państwo Ewa i Rafał żyją pełnią życia, choć na co dzień muszą pokonywać wiele barier w świecie dostosowanym dla ludzi wyższych o kilkadziesiąt centymetrów... Założyli Stowarzyszenie Osób Niskiego Wzrostu, aby pomagać tym, którzy borykają się z podobnymi problemami.

Seksualność

Prawo do szczęścia - jawnie lub nieświadomie - jest odbierane niepełnosprawnym. Osoby niepełnosprawne bardzo często gotowi jesteśmy traktować też jako aseksualne, nie potrzebujące uczuć, wręcz nie zdolne do miłości. Przysposobione, przez swoje inwalidztwo, jedynie do samotnego życia.

Niepełnosprawni nadal są uważani za osoby bezpłciowe. Pozbawione potrzeb i pragnień w tej dziedzinie. A przecież seksualność jest integralną częścią natury człowieka, przez którą możemy realizować ważne życiowe zadania. Tworzyć intymne, fizyczne i psychiczne więzi.

Na świecie nie jest dobrze, ale polska rzeczywistość jest prawdziwym koszmarem w tej, przecież tak bardzo istotnej dla człowieka, dziedzinie. Badania zachodnie wykazują, że osoby nawet z głębokim upośledzeniem umysłowym, które współżyją seksualnie stają się dla otoczenia łagodniejsze, chętniejsze do współpracy, a także bardziej dbają o higienę osobistą.

Natomiast w Polsce - pełna akceptacja związków ludzi upośledzonych umysłowo jest ciągle niemożliwa. Społeczeństwo pragnie akceptować takie osoby, ale z całkowitym wyłączeniem ich potrzeb seksualnych.

akceptacja społeczna

Głównym miejscem spędzania wolnego czasu osób niepełnosprawnych jest dom. Publiczne i prywatne instytucje obawiają się włączenia niepełnosprawnych do dziedzin życia społecznego związanych z wypoczynkiem.

Niepełnosprawni narzekają, że miejsca rozrywki takie jak kina, teatry wprowadzają regulacje bezpieczeństwa tj. przepisy przeciwpożarowe uniemożliwiające samodzielne oglądanie filmów, utrudniają też to, żądając by towarzyszyły im osoby pełnosprawne.

Bezpieczne otoczenie

Przystosowanie otoczenia w znacznym stopniu wpływa na wykluczenie osób niepełnosprawnych z głównego nurtu życia.

Dyskryminacja nigdzie nie jest tak widoczna jak w zagospodarowaniu otoczenia. Utrudnia to bardzo uczestnictwo w życiu społecznym i ekonomicznym.

Fizyczne bariery utrudniające poruszanie się, w tym nierówna nawierzchnia, chodniki, krawężniki.

Architektura budynków, uniemożliwiająca wejście temu, kto nie jest w stanie pokonać schodów i otworzyć drzwi.

Środki komunikacji- ciągle mała ilość autobusów niskopokładowych.

Sygnalizacja świetlna dostosowana do widomych i słyszących.

Nedostosowanie toalet publicznych.

Utrudnienia architektoniczne znacznie utrudniają życie niepełnosprawnych, załatwianie spraw w instytucjach zajmuje im znacznie więcej czasu, kontakty z innymi ludżmi zostają bardziej ograniczone.

Trudno jest realizować zatem podstawowe potrzeby. Dodatkowo pojawia się odizolowanie społeczne, co nie sprzyja relacjom towarzyskim i seksualnym.

Nie ma żadnego powodu, żeby niepełnosprawni nie mogli kochać ani być kochani. Mają te same pragnienia, marzenia, potrzeby, aspiracje i możliwości, co wszyscy inni i to samo im się należy.

Fakt, że ktoś może swobodnie wejść do tramwaju, nie wyklucza tego, że może nie radzić sobie w miłości i odwrotnie.

Wszyscy jesteśmy na swój sposób niepełnosprawni.