Granice płyt litosfery:

• Uskoki transformujące

• Przesuwcze

• Strefy spękań

• Strefy subdukcji

• Strefy spreadingu

Mechanizm ruchu płyt litosfery – od rodzaju działania sił zależy rodzaj oraz ruch płyt.

Ścinanie doprowadza do powstania:

• Fałdu ze ścinania

• Nasunięć – powstają łuski

• Dupleksów – dwa nasunięcia

Połączenie łusek imbrykacja łusek

Pryzma akrecyjna (ang. accretionary prism lub accretionary wedge) to według teorii tektoniki płyt, pryzma złożona osadów zdartych z podsuwanej dolnej skorupy oceanicznej (wapienie i iły pelaficzne, iły krzemionkowe i radiolaryty) przez krawędź górnej płyty (dolna część osadów ulega subdukcji) w strefie subdukcji.

W dolinie ryftowej uskoki normalne, rozciąganie ośrodka - ekstensja .

Strefy dywergentne – centra spreadingu i proces ryftowania.

Spękania ekstensywne – to nie uskoki, ponieważ brak jest przemieszczenia pakietu skalnego.

Stadia ryftowania – młody ocean, dojrzałe strefy brzegów kontynentalnych, brzegi pasywne.

Strefy kolozji łuk – kontynent, łuk – łuk, kontynent – kontynent.

Metody badawcze:

• Mapy geologiczne

• Wiercenia

• Badanie geofizyczne – sejsmika refrakcyjna, refleksyjna, gps, geomagnetyczna (paleomagnetyzm)

• Badania temperatury

• Petrografia

Fale P – podłużne, największa prędkość, przychodzą jako pierwsze. Fale te to przesuwające się zagęszczenia i rozrzedzenia ośrodka. Np. fale dźwięku w powietrzu.

Fale S – poprzeczne, ośrodek nie jest ściskany ani rozciągany, ale zginany. Fale te nie rozchodzą się w cieczach.
Dzięki sejsmice odkryto granicę pomiędzy płaszczem a Moho.

Fale powierzchniowe Rayleigha i Love’a nie przenikają w głąb Ziemi.

Dowodem na przesówczość jest rotacja wzdłuż osi poziomej.