1.Definicje inwestycji

- J. Hirchleifer – bieżące wyrzeczenie się konsumpcji w celu osiągnięcia przyszłych korzyści.

- G. Altragge- zespół decyzji dotyczących znacznych kwot kapitałowych o skutkach długoterminowych i tylko w niewielkim stopniu odwracalnym

- W. Rogowski- długookresowe obarczone ryzykiem alokowanie zasobów ekonomicznych (nakładów inwestycyjnych) w celu osiągnięcia korzyści w przyszłości

- H. Walica – wydatkowanie środków w celu pozyskania określonych obiektów, papierów wartościowych bądź dóbr materialnych służących realizacji procesów gospodarczych, a pozwalających na odzyskanie kapitału oraz czerpanie dodatkowych korzyści w przyszłości, co jednakże obciążone jest znacznym ryzykiem.

Ustawa o rachunkowości art. 3 ust. 1 pkt 17- definicja inwestycji

Cechy inwestycji

- nakład inwestycyjny (alokacja kapitału własnego o obcego)

- korzyść (oczekiwany efekt z realizacji inwestycji)

- czas (okres zaangażowania kapitału i uzyskania korzyści)

- ryzyko (możliwość nieosiągnięci oczekiwanych efektów, wraz z upływem czasu ryzyko wzrasta)

- płynność (możliwość zmiany w krótkim okresie przedmiotu inwestycji na gotówkę po oczekiwanej cenie)

Klasyfikacja inwestycji:

a)

* rzeczowe (materialne) – w składniki aktywów rzeczowych ( rzeczowy majątek trwały, wartości niematerialne i prawne w ujęciu praw majatkowych: licencje, patenty, itp.)

* finansowe (kapitałowe) – w instrumenty rynku pieniężnego, kapitałowego, pozwalają na czerpanie bezpośrednich korzyści w formie: dywidendy, procentu, zmany kursu walut, itp.

b) Ze względu na podmiot dokunujący inwestycji:

* prywatne

* komunalne

* państwowe

c) Ze względu na pochodzenie podmiotu inwestycyjnego:

* krajowe

* zagraniczne

d) Ze względu na horyzont czasowy inwestycji

* krótkoterminowe

* średnioterminowe

* długoterminowe

e) Ze względu na źródła finansowania

*własne

* kredytowe

* mieszane

f) Według kryterium efektów uzyskanych z inwestycji

*produkcyjne

* nieprodukcyjne

g) według rozłożenia korzyści czasie

* konwencjonalne (klasyczne)

* niekonwencjonalne (nietypowe)

h) Ze względu na skalę kapitału

*taktyczne

* strategiczne

Ocena efektywności inwestycji obejmuje następujące działania:
- określenie liczby wykorzystywanych mierników
- określenie sposobu pomiaru opłacalności
- wybór konkretnych metod oceny efektywności
- zebranie danych i informacji pierwotnych
- zastosowanie metod oceny efektywności (wykorzystanie algorytmu matematycznego i ustalenie wyniku)
- porównanie wykreowanego wyniku z odpowiednim kryterium decyzyjnym zbudowanym na bazie danej metody oceny
- podjęcie decyzji inwestycyjnej

Rodzaje metod oceny efektywności ekonomicznej
- proste (uproszczone, statyczne, nie dyskontowe): PB, SRR (prosta stopa zwrotu), ARR
- złożone (rozwinięte, dynamiczne, dyskontowe): NPV, NPVR, PI, DPB (zdyskontowany okres zwrotów), IRR (wewnętrzna stopa zwrotu), MIRR (zmodyfikowana wewnętrzna stopa zwrotu)

Istota metod prostych
-komunikatywne, przystępne
- nie uwzględniają zmian wartości pieniądza w czasie
-polecane we wstępnych fazach procesu przygotowywania projektu (do wstępnej selekcji projektów)
- stosowane w przypadku projektów o stosunkowo krótkim cyklu życia
-zalecane do stosowania w przypadku projektów o niewielkiej skali
-ich wykorzystanie nie wymaga dokładniej informacji czasochłonnych procesów obliczeniowych

Istota metod złożonych
- uwzględniają fakt zmienności wartości pieniądza w czasie (opierają się na zdyskontowanych przepływach pieniężnych)
- uwzględniają (z wyjątkiem DPB) dane z całego okresu życia projektu
- są bardziej rzetelne i miarodajne niż proste
- wymagają bardziej skomplikowanej procedury obliczeniowej niż metody proste

Prosty okres zwrotu:
- informuje po jakim czasie dokładnie przepływy pieniężne generowane przez projekt pokryją koszty jego uruchomienia i ewentualne inne ujemne przepływy pieniężne związane z projektem
- stosowanie PB polega na akceptacji do dalszej oceny projektów o okresie zwrotu nie dłuższym niż arbitralnie wyznaczony punkt graniczny i odrzuceniu projektów, których okres zwrotu jest dłuższy niż punkt krytyczny

Wady PB:
- nie uwzględnia zmian wartości pieniądza w czasie
-dopuszcza subiektywny sposób wyznaczania punktu krytycznego
-ignoruje przepływy pieniężne po wyznaczonym okresie zwrotu
-nie pozwala na porównanie projektów z różnych klas ryzyka

Sposób ustalania granicznego PB
-może być on ustalany na podstawie średnich okresów zwrotu ze zbliżonych inwestycji w danej branży
-determinuje go żywotność ekonomiczna i techniczna inwestycji lub uwarunkowania prawne
-wartość ta jest określana subiektywnie przez inwestora

Długi okres zwrotu oznacza, iż:
-zaangażowanie w inwestycję kapitały będą zamrożone na długi okres czasu (inwestycja jest względnie mało płynna)
-korzyści netto osiągane w dłuższych okresach są obarczone wyższym ryzykiem niż korzyści netto generowane w krótkim okresie czasu (inwestycje o długim PB charakteryzują się wyższym poziomem ryzyka niż inwestycje o krótkim PB).

Kryterium decyzyjne w oparciu i PB:
- jeżeli PB< PB gr. to inwestycja jest opłacalna i można ją zaakceptować
- jeżeli PB> PB gr. to inwestycja jest nieopłacalna (niekorzystna) i można ją odrzucić
- jeżeli PB=PB gr. to o przyjęciu lub odrzuceniu inwestycji zadecydować powinny inne czynniki, nie uwzględnione w tej metodzie

Zad. 1 Firma rozpatruje trzy projekty. Każdy z nich wymaga nakładu w wysokości 100000zł. Poniżej podano przepływy pieniężne dla każdego z nich (tys, zł)
a) 27, 35, 43, 52, 63 b) 40, 40, 40, 40, 40m c) 52, 55, 31, 25, 17
Oceń projekty w oparciu o kryterium PB

Prosta stopa zwrotu
-puntem wyjścia w procesie jej obliczania jest wskazanie normalnego, reprezentatywnego roku w okresie trwania projektu
-im wyższy SRR, tym lepsze jest przedsięwzięcie z punktu widzenia kryterium finansowego

Wady miernika:
-oparcie kryterium decyzyjnego na danych z jednego roku obliczeniowego
-trudności w doborze normalnego roku w całym okresie tworzenia i funkcjonowania obiektu
-ignorowanie rozłożenia zysków i kosztów w czasie

Formuły obliczeniowe SRR
SRR1 = (Zysk netto + odsetki) / nakład kapitałowy ogółem
SRR2 = Zysk netto / kapitał własny

Kryterium decyzyjne:
Jeżeli SRR < SRR gr. to inwestycja jest nieopłacalna
Jeżeli SRR > SRR gr. to inwestycja jest opłacalna i należy ją zaakceptować

Wartość zaktualizowana netto (NPV):

- nazwana również wartością bieżącą netto, wartością teraźniejszą netto, wartością obecną netto.

- polega na porównaniu nakładów inwestycyjnych z sumą spodziewanych nadwyżek pieniężnych możliwych do osiągnięcia z projektowanego przedsięwzięcia w kolejnych okresach jego eksploatacji po uprzednim sprawdzeniu ich przyszłej wartości do aktualnego poziomu z uwzględnieniem kosztu zaangażowania kapitału.

- poziom stopy dyskonta jest związany z wysokością stopy zwrotu reprezentującej minimalną oczekiwaną stopę zyskowności kapitału, który ma być zaangażowany przy realizacji projektu (zwykle jest to WACC)

Algorytm obliczeniowy NPV

Gdzie:
NPV- wartość zaktualizowana netto
CF- przepływy pieniężne w okresie i
r- stopa dyskontowa
t- kolejny okresy (najczęściej lata) eksploatacji inwestycji

Interpretacja NPV
-NPV>0 – projekt należy zaakceptować do realizacji, ponieważ:
- generuje on sumę wartości bieżącej przyszłych przepływów pieniężnych wyższe od początkowego nakładu kapitałowego,
-przynosi on wyższą od oczekiwanej stopę zwrotu z inwestycji
- wypracowuje taką wartość dochodów, które umożliwiają pokrycie kosztu kapitału zaangażowanego w finansowanie projektu
-tworzy nadwyżkę finansową
- zwiększa zasoby przedsiębiorstwa
-zwiększa wartość przedsiębiorstwa

NPV<0 - inwesycję (lub jej wariant) należy odrzucić, gdyż:
- w ustalonym okresie jego eksploatacji nie przynosi oczekiwanej przez inwestorka stopy zwrotu od zainwestowanych kapitałów.
-nie zapewnia pokrycia kosztów kapitału finansującego projekt
-nie generuje nadwyżki finansowej
- nie zwiększa zasobów podmiotu
-niszczy wartość przedsiębiorstwa
-jest nierentowna

NPV=0 ­– inwestycja neutralna dla przedsiębiorstwa (projekt można zaakceptować)

Wady NPV
- zasadnicza wada to trudność związana z wyborem odpowiedniej stopy zwrotu (dyskonta)
- metoda zakłada płaską krzywą rentowności w całym okresie życia inwestycji co nie zawsze jest uzasadnione ekonomicznie (wartość pieniądza w poszczególnych okresach zmienia się o taką samą wartość – przepływy pieniężne dyskontowane stałą stopą procentową)
-zazwyczaj nie uwzględnia możliwości dostosowania przedsięwzięcia inwestycyjnego do zmian otoczenia

Zalety NPV
- uwzględnia fakt zmienności wartości pieniądza w czasie
-może być wykorzystywana do oceny opłacalności inwestycji konwencjonalnych i niekonwencjonalnych
-uwzględnia dane z całego okresu życia inwestycji
-pozwala na prowadzenie analiz związanych z ryzykiem przedsięwzięcia inwestycyjnego i umożliwia prostą interpretację wyników
-spełnia zasadę addytywności (NPVA+NPVB=NPV (A+B),
-wiąże przedsięwzięcie z długofalowym celem funkcjonowania przedsiębiorstwa

Metoda wewnętrznej stopy zwrotu (IRR)
Metoda IRR opiera się na następujących założeniach:
-zakłada płaską krzywą rentowności
-przedsięwzięcie inwestycyjne jest przedsięwzięciem konwencjonalnym
-dodatnie przepływy pieniężne netto są reinwestowane do zakończenia ekonomicznego cyklu życia przedsięwzięcia według stopy reinwestycji równej wewnętrznej stopie zwrotu (=IRR)
-IRR obrazuje graniczną stopę zwrotu możliwą do osiągnięcia z przedsięwzięcia inwestycyjnego
-IRR jest stopą % przy której zaktualizowana wartość wydatków pieniężnych jest równa zaktualizowanej wartości strumienia wpływów pieniężnych (NPV=0)
-pojedyncza inwestycja jest opłacalna wówczas gdy jej IRR jest wyższa od stopy granicznej będącej najniższą możliwą do zaakceptowania przez inwestora stopą rentowności
-wyboru najbardziej opłacalnego wariantu inwestycyjnego dokonuje się poprzez maksymalizację IRR alternatywnych projektów

Etapy wyznaczania IRR
-ustalenie przepływów pieniężnych netto w kolejnych latach okresu obliczeniowego
-wybór metodą kolejnych przybliżeń dwóch poziomów stopy % (r1 oraz r2) takich, że:
-NPV obliczona na podstawie r1 jest zbliżona do zera, ale dodatnia.
ustalony w ten sposób poziom NPV oznaczamy jako PV
-NPV obliczony na podstawie r2 jest zbliżona do zera, ale ujemna.
ustalony w ten sposób poziom NPV oznaczamy jako NV
-wyznaczenie poziomu IRR w oparu o algorytm matematyczny

Algorytm obliczeniowy IRR

Gdzie:
IRR- wewnętrzna stopa zwrotu
PV- NPV obliczona na podstawie r1
NV- NPV obliczona na podstawie r2
r1, r2 – stopy dyskontowe

Interpretacja IRR
IRR jest zwykle porównywane ze stopą średnio ważonego kosztu kapitału (WACC), a decyzja inwestycyjna zapada według schematu:
- IRR>WACC – inwestycję należy realizować, powiększony ona wartość przedsiębiorstwa
- IRR<WACC – należy zaniechać realizacji inwestycji, projekt jest nieopłacalny
- IRR=WACC – inwestycja może być podjęta, jednakże badane przedsięwzięcie jest ryzykowne i wrażliwe na zmienność czynników wpływających na poziom WACC (np. wielkość stopy procentowej), badany projekt jest neutralny w kształtowaniu wartości przedsiębiorstwa.

Wady IRR
- zakłada, że stopa reinwestycji dodatnich przepływów pieniężnych netto równa się obliczonej wewnętrznej stopie zwrotu
- możliwość wyboru przedsięwzięcia, które tworzy największą stopę zwrotu, ale przynosi relatywnie mniejszą wartość obecną netto niż inne projekty inwestycyjne
- możliwość wystąpienia wielu IRR lub nie wystąpienia żadnej stopy zwrotu
-trudność w liczeniu, jeśli nie wykorzystuje się w tym celu kalkulatora finansowego lub odpowiedniego oprogramowania komputerowego
-nie spełnia zasady addytywności
- zakłada płaską krzywą rentowności.

Zalety IRR
- prosta interpretacja
- korzyść netto wyrażana przez przepływ pieniężny netto
- zawiera cenne informacje na temat marginesu bezpieczeństwa inwestycji (IRR- graniczna stopa zwrotu)
-może być stosowana w ocenie opłacalności przedsięwzięć inwestycyjnych nawet w sytuacji gdy nie jest jeszcze znany poziom stopy dyskontowej.

Zarządzanie inwestycjami wykład 5 (12.12.2015)

Koncepcje ustalania stopy dyskontowej

Stopa dyskontowa – główny element współczynnika dyskonta, wyraża ona oczekiwaną przez inwestorów graniczną stopę zwrotu zaangażowanego kapitału (oprocentowanie alternatywnych inwestycji o ryzyku porównywalnym z danym przedsięwzięciem inwestycyjnym)

Koncepcje ustalania stopy dyskontowej:
1. Przychodowa
2. Kosztowa (oparta na WACC)
3. Oparta na oprocentowaniu kapitałów dłużnych
4. Wykorzystująca model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM)

Koncepcja przychodowa
Stopę dyskontową tworzą następujące elementy:
- stopa wolna od ryzyka (rentowność instrumentu pozbawionego ryzyka z okresu bezpośrednio poprzedzającego przeprowadzoną ocenę efektywności inwestycji)
- premia za ryzyko
- stopa inflacji

Ustalenie stopy procentowej wolnej od ryzyka wymaga:
- wyboru instrumentu finansowego (dłużne skarbowe papiery wartościowe)
- określenia okresu zapadalności danego instrumentu finansowego (okres zapadalności zbliżony do długości cyklu życia przedsięwzięcia inwestycyjnego)

Metody szacowania premii za ryzyko (Rogowski W.):
- subiektywna (ekspercka)
- klasyfikacji (klas ryzyka)
- obiektywna (współczynnik zmienności)
- oparta na modelu wyceny aktywów kapitałowych

Metoda subiektywna szacowania premii za ryzyko:
- najczęściej wykorzystywana w polskiej pratyce gospodarczej
- decydent dodaje do stopy bazowej punkty procentowe wyrażające premię za ryzyko opierając się na swoim doświadczeniu, wiedzy, intuicji
- wysokość premii całkowicie uzależniona od opinii eksperta
- jej wadą jest brak sprecyzowanych zasad wartościowania wpływu różnych czynników na poziom premii za ryzyko
- wymaga od inwestora (eksperta) znajomości specyfiki realizowanej inwestycji, jak również porównania analizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego z innymi przedsięwzięciami o zbliżonym profilu ryzyka

Metoda klas ryzyka
- bardziej obiektywny wariat metody subiektywnej
- polega na zakwalifikowaniu przedsięwzięcia inwestycyjnego do określonej klasy ryzyka, której jest przypisana dana premia za ryzyko, najczęściej wyrażona procentowo
- klasy ryzyka tworzone są wg różnych kryteriów (rodzaj inwestycji, branża, cykl życia inwestycji itp.)

Kryteria budowania klas ryzyka:
- długość cyklu życia inwestycji – zakłada się, że poziom ryzyka jest tym wyższy, wim dłuższy jest ekonomiczny xykl życia przedsięwzięcia inwestycyjnego. Często popełnianym błędem jest zbyt radykalna korekta wartości NPV i odrzucenie opłacalnych przedsięwzięć inwestycyjnych
- rodzaj przedsięwzięcia inwestycyjnego (np. odtworzeniowe, modernizacyjne, nowe)

Premia za ryzyko w zależności od rodzaju inwestycji

Inwestycje	Premia za ryzyko (%)
Odtworzeniowe	0
Modernizacyjne	1-3
Rozwojowe w obecnej branży	3,2-5
W innej branży	Powyżej 8

Metoda obiektywna szacowania premii za ryzyko
- opiera się na wykorzystaniu współczynnika zmienności
- współczynnik zmienności to statystyczna miara ryzyka, której poziom jest proporcjonalny do poziomu ryzyka (im wyższy współczynnik zmienności, tym wyższe ryzyko towarzyszące realizacji inwestycji)
- w polskiej literaturze przedmiotu najczęściej przyjmuje się propozycję klas ryzyka przedstawiona przez R. P. Neveu w 1985 r.

Metoda szacowania premii za ryzyko oparta na wycenie aktywów kapitałowych:
- najwłaściwsza z teoretycznego punktu widzenia
- model CAPM opisuje relację między stopą zwrotu a ryzykiem na zrównoważonym rynku kapitałowym i zakłada, że inwestycje o bardzo zbliżonym poziomie ryzyka zapewniają bardzo zbliżoną stopę zwrotu, a różnice w poziomie ryzyka wpływają na poziom wymaganej stopy zwrotu

Kosztowa koncepcja ustalania stopy dyskonta
- za stopę dyskontową przyjmuje się średni ważony koszt kapitału (WACC) firmy
- poziom średnio ważonego kosztu kapitału jest zdeterminowany przez koszty poszczególnych kapitałów pozyskanych z różnych źródeł oraz przez istniejącą lub docelową strukturę funduszy finansujących aktywność przedsiębiorstwa
- możliwa do zastosowania wtedy, gdy struktura finansowania przedsięwzięcia będzie identyczna ze strukturą finansowania firmy, a samo przedsięwzięcie równie ryzykowne co dotychczasowe aktywa przedsiębiorstw

Formuła obliczeniowa WACC:

Gdzie:
uo- udział kapitału obcego w kapitale całkowitym
uw- udział kapitału własnego w kapitale całkowitym
ro- stopa oprocentowania kapitału obcego
kw- stopa kosztu kapitału własnego
T- stopa podatku dochodowego płaconego przez przedsiębiorstwo

Metoda szacowania stopy dyskontowej opartej na oprocentowaniu kapitałów dłużnych:
- stopa dyskontowa ustalana jest na poziomie oprocentowania kredytów bankowych finansujących przedsięwzięcie inwestycyjne
- możliwa do zastosowania gdy całość nakładów inwestycyjnych jest finansowana kapitałem obcym

Koncepcja szacowania stopy dyskonta oparta na modelu CAPM
- stosowana, gdy nakłady są w całości finansowane kapitałem własnym (stopa dyskontowa wyraża zatem koszt kapitału własnego)
- równanie opisującego model CAPM

gdzie:
rE- koszt kapitału własnego
Rf- możliwa do osiągnięcia stopa zwrotu wolna od ryzyka (z inwestycji) w długoterminowe skarbowe instrumenty finansowe
Rm- oczekiwana rynkowa stopa zwrotu z inwestycji w aktywa kapitałowe (np. przewidywana stopa zwrou z inwestycji w akcje spółek na giełdzie lub średnia stopa zwrotu osiągana w gospodarce)
(Rm-Rf)- premia za inwestycyjne ryzyko rynkowe
- współczynnik beta, który może być definiowany jako miara zależności między stopą zwrotu realizowaną na kapitale własnym konkretnej spółki z przeciętną stopą zwrotu osiąganą z inwestycji na rynku kapitałowym

WERSJE Wartości zaktualizowanej netto (NPV)

Najbardziej popularna wersja NPV,

Nie uwzględnia w dyskontowanych przepływach pieniężnych tych przepływów, które związane są z finansowaniem projektu,

Przepływy związane z wypłatą dywidend lub odsetek są pośrednio uwzględniane w średnim ważonym koszcie kapitału (wyższe dywidendy lub odsetki oznaczają wyższy WACC i w konsekwencji wyższą stopę dyskonta),

Wyłączenie kosztów finansowania z przepływów i ich przeniesienie do stopy dyskonta ma na celu rozdzielenie decyzji inwestycyjnej od finansowej. Dzięki temu w sytuacji rozważania różnych źródeł finansowania projektu nie trzeba wyznaczać wszystkich przepływów za każdym razem, a jedynie ustalić nowy WACC,

Uwzględnia tarczę podatkową poprzez stopę dyskonta (koszt kapitału obcego netto).

Schemat ustalania przepływów pieniężnych podlegających dyskontowaniu dla Standardowej NPV:

Przychody operacyjne - koszty operacyjny = zysk brutto - podatek dochodowy = zysk netto + amortyzacja = Przepływ podlegający dyskontowaniu

NPV „dla właścicieli” (Equity residual NPV)

W przepływach podlegających dyskontowaniu uwzględnia się przepływy związane z przypływem i spłatą kapitału dłużnego, jak i odsetki od długu,

Jako przepływ lub przepływy ujemne wykazuje się tę cześć nakładów, która jest finansowana kapitałami własnymi,

Stopą dyskonta jest koszt kapitałów własnych skorygowany o premię za ryzyko,

Uwzględnia tarczę podatkową przez odjęcie odsetek przed opodatkowaniem (odsetki stanowią koszt uzyskania przychodu).

Schemat ustalania przepływów pieniężnych dla „właścicielskiej” NPV

Przychody operacyjne - koszty operacyjne = zysk operacyjny – odsetki = zysk brutto - podatek dochodowy = zysk netto + amortyzacja - Zaciągnięcie/spłata części lub całości kapitału obcego = Przepływ podlegający dyskontowaniu

Skorygowana Npv (adjusted npv):

W przepływach podlegających dyskontowaniu nie uwzględnia się przepływów związanych z zaciągnięciem i spłatą kapitału dłużnego, co sprawia, że ujemne przepływy inwestycyjne w momencie początkowym są identyczne jak w standardowej NPV, uwzględniane są jedynie odsetki od kapitału obcego,

Koszty finansowania obcego (odsetki) odejmuje się od zysku netto, co skutkuje zmniejszeniem przepływów pieniężnych generowanych przez projekt,

Stopą dyskonta przepływów pieniężnych jest koszt kapitałów własnych skorygowany o premię za ryzyko,

Jeśli firma płaci podatki od działalności, odsetki tworzą tarczę podatkową, którą należy ująć w przepływach,

Tarcze podatkowe w poszczególnych latach są obliczane i dyskontowane osobno, na podstawie innej stopy dyskonta niż przepływy pieniężne,

Właściwą stopą dyskonta dla tarcz podatkowych jest koszt kapitałów obcych przed opodatkowaniem.

Schemat ustalania przepływów pieniężnych dla skorygowanej NPV:

Przychody operacyjne - koszty operacyjne = zysk brutto - podatek dochodowy = zysk netto + amortyzacja – odsetki = Przepływ podlegający dyskontowaniu

Wskaźnik wartości zaktualizowanej netto (NPVR):

• wykorzystywany przy ocenie projektów wykluczających się, charakteryzujących się różnymi poziomami nakładów inwestycyjnych i różnym okresem ich ponoszenia,

• użyteczny przy ocenianiu i porównywaniu różnych wariantów finansowania wybranego projektu inwestycyjnego (gospodarczego),

• przy wyborze projektu (wariantu inwestycyjnego) inwestor kieruje się zasadą maksymalizacji NPVR,

• powinien być wyższy od 0, aby projekt uznać za opłacalny,

• przedstawia wartość bieżącą zysku, jaką przyniesie jednostka zainwestowanego w dane przedsięwzięcie kapitału (nakładu).

Algorytm obliczeniowy: NPVR = NPV / J0

gdzie: J0 – zdyskontowane na rok zerowy nakłady inwestycyjne

Wskaźnik zyskowności (PI): PI = NPVR + 1 (PI powinien być wyższy od jedności)

Zdyskontowany okres zwrotu (DPB lub DPBP):

• okres, który jest niezbędny, aby zdyskontowane przepływy pieniężne zrównały się z początkowymi nakładami inwestycyjnymi,

• metoda prosta metodologicznie,

• uwzględnia zróżnicowanie wartości pieniądza w czasie,

• odrzuca projekty z ujemną NPV,

• wymaga ustalenia granicznego okresu zwrotu,

• może odrzucać projekty z dodatnią NPV,

• ignoruje przepływy pieniężne następujące po momencie zwrotu,

• nie sprzyja realizacji projektów długookresowych.