1. Charakterystyka poszczególnych figur płaskich. h, s, y, A, e, Ix, Iy, Ixy. |||

2. Środki ciężkości figur składowych w układzie osi XY. S_0A, S_0B, S_0C. |||

3. Środki ciężkości całej figury względem osi XY. x0 = Sy/A, y0 = Sx/A. xo – położenie środka ciężkości całej figury względem osi X. y0 - -||- osi Y. A – suma pól. Sx – moment statyczny względem osi X. Sy – Moment statyczny względem osi Y. ||| Sx = E (i=1 po n) Ai*yi [cm3], Sy = E (i=1 po n) Ai*xi [cm3], ||| Obl x₀ i y_o. ||| 4. Współrzędne środków ciężkości figur składowych w układzie osi XoYo. O_A, O_B, O_C. ||| 5. Momenty bezwładności, moment dewiacji w układzie osi Xo, Yo.[cm4] ||| I_X0 = E (i=1 po n) (Ixi + Ai*yoi²), I_Y0 = E (i=1 po n) (Iyi + Ai*xoi²), I_X0YO = E (i=1 po n) (Ixyi + Ai*xoi*yoi). ||| 6. Położenie głównych centralnych osi bezwładności. ||| tg2Lgł = -2*Ixoyo / (Ixo-Iyo) ||| Jeśli Ixo jest mniejsze niż Iyo, kąt Lgł zawarty jest między osią X a ||.||| 7. Główne, centralne momenty bezwładności przekroju [cm4]. ||| I_I (I_II) = (Ixo + Iyo) / 2 +(-) SQRT(((Ixo + Iyo) / 2)² + Ixoyo²). ||| I_II > I_I. Iy = I_II. Iz = I_I. ||| 8. Współrzędne punktów wieloboku opisanego na konturze przekroju pręta. ||| W układzie XY. A, B, C…||| W układzie XoYo. ||| Xio = Xi – Xo, Xo= …. Yio = yi – yo, Yo = …. A, B, C…||| 9. W układzie osi głównych: ||| Yoi = Xio*cos + Yio*sinL. ||| Zoi = -Xio*sin + Yio*cosL. ||| L = …. A, B, C…||| 9. Położenie osi obojętnej. ||| Yo = -iz2 / Yn. ||| Zo = -iy2 / Zn||| Zo, Yo – współrzędne przecięcia osi obojętnej z osiami Y i Z. ||| Yn, Zn – współrzędne położenia siły P. Wpisać Yn, Zn. ||| iz, iy – promienie bezwładności względem osi Z i Y. ||| Wyliczyć iz, iy bez pierwiastka i podstawić do Yo, Zo. [cm]. ||| 10. Wykres naprężeń normalnych sigma X [MPa]. ||| Sigma Xi = P/A + P*Zn/Iy * zi + P*yn/Iż * yi. ||| P = …KN. SigmaXA, Sigma XB, SigmaXC…|||11. Rdzeń przekroju [cm]. ||| Yoi = -i_z² / yi. Zoi = -i_y² / zi. ||| Yoi, Zoi – współrzędne przecięcia się boków rdzenia z osiami Y i Z. ||| Yi, Zi – współrzędne wierzchołka wieloboku wypukłego. ||| iy2, iz2 – promienie bezwładności względem osi Y i Z. ||| Przykł. A – (3,14). YOA = - iz2 / 3/ ZOA = - iy2 / 14. ||| Wykres. SigmaX[MPa]. 1cm = 100MPa. ||| Skręcanie swobodne prętów o przekrojach koło symetrycznych (koło, pierścień). ||| 1. Schemat statyczny. G = 8*10⁴MPa = 8*10³KN/cm². ||| 2. Wykres momentów skręcających. W prawo +, w lewo -. Mcd = 0, Mbc = -150KNcm, Mab = -150 + 600 = 450KNcm. Wykres. Ms, na x. ||| 3. Wykresy kątów skręcania (obrotu). ||| a) kąty skręcania poszczególnych odcinków pręta. ||| fil = Ms*l / G * Js. ||| Js = pi*d2 / 32 [cm4]. ||| fi_AB = Ms^AB*l_AB / G*Js [rad => stopnie]. ||| b) wykres kątów obrotu. ||| fi (x) = Ms*x / G*Js – f*l ??? ||| fiA = 0, fiB = fiAB=…, fiC = fiAB + fiBC. ||| c) wykres „ł” tał [KN/cm2 = 10MPa]. ||| ł = Ms*ro / Js. ||| ł_max = Ms*ro_max / Js.ł_max = MsAB*d / 2*Js .Skręcanie swobodne prętów o przekrojach cienkościennych otwartych. ||| Dane: G = 8*10⁴MPa = 810³KN/cm². ||| Maksymalne „ł” (tał) [KN/cm2 = 10MPa]. ||| ł = Ms / Ws. ||| Ws = (1.3/3 * E () bi3 * hi)/ bmax. ||| Całkowity kąt skręcenia pręta. ||| fi_l = Ms*l / G*Js. ||| Js = R / 3 * E () bi3*hi = 1.3 / 3 [E]. ||| Skręcanie swobodne prętów o przekrojach cienkościennych zamkniętych. ||| 1. Schemat przekroju. G = 80GPa = 810³KN/cm³. ||| 2. Nośność przekroju na skręcanie. ||| łmax = Ms / Ws => Msmax = Ws * łdop. ||| Ws = 2 * Ai * g_min. ||| Ac – pole wew linii środkowej. ||| Obl: ||| Ac = (a – g1)(b – g2). ||| Ws, Mmax (dla wszystkich przekrojów). ||| 3. Całkowity kąt skręcenia pręta. ||| fi_cał = Ms*l / G*Js ||| Js = 4*Ac² / całka_po_c dc / g(l) = 4*Ac² / 2*[(a-g1)/g2 + (b-g2)/g1]. ||| obl fi_cał.

Badanie wyboczenia prętów normalnych. Pkr – siła krytyczna. Wzór Eulera: Pkrt = pi2*EJmin / lw2, lw = ni * l. Pkrd = e/d. Wykres fd[mm] na fd/p [mm/N]. |||

Rodzaje, budowa TE. Opis: budowa, przewód elektryczny. 1-TE pojedynczy. 2,3-rozety TE.Zasada działania. ΔR/R = k * ε => εd = 1/k * ΔR/R (R = ρ * l/s)Gdzie:ε_d – jednostkowe odkształcenie liniowe,k – stała tensometru, zależy od budowy TE,ΔR/R – względna zmiana oporu elektrycznego w drutach na skutek zmiany ich długości Zastosowanie TE: ogólnie: mierzenie odkształceń elementów konstrukcji. TE służy do wyznaczania stałych sprężystych tworzyw, określania składowych stanu odkształcenia i licznych wielkości związanych z nimi, takich jak: naprężenia, siły momenty ciśnienia itp.