Przykłady pytań testowych z medycyny sądowej:

1. Gigantyzm Caspra to:

1. mania wielkości u przestępcy,

2. gromadzenie się gazów gnilnych w narządach wewnętrznych,

3. rozdęcie zwłok gazami gnilnymi,

4. tylko odpowiedź A jest prawdziwa,

5. odpowiedzi B i C są prawdziwe.

2. Kataleptyczne stężenie pośmiertne, to:

1. rodzaj stężenia występującego u zmarłych na padaczkę,

2. rodzaj stężenia pośmiertnego występującego u sportowców,

3. rodzaj stężenia pośmiertnego u ciężko pracujących fizycznie,

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawdziwe,

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa. – CHYBA TO

3. Cechami przyżyciowości obrażeń są:

A. podbiegnięcia krwawe, krwotok, ból, cechy zapalenia lub gojenia się obrażeń,

B. podbiegnięcia krwawe, krwotok, obecność zatorów tłuszczowych lub powietrznych,

C. cechy zapalenia lub gojenia się obrażeń, ogniska zachłystowe krwią w miąższu płuc,

D. tylko odpowiedź C jest prawdziwa,

E. tylko odpowiedzi B i C są prawdziwe.

4. Napięcie krokowe, to:

1. napięcie prądu występujące na obudowie silnika krokowego,

2. objaw wstrzemięźliwości seksualnej u mężczyzn,

3. różnica potencjałów pomiędzy nogą kroczącą a zakroczną osoby rażonej prądem,

4. odpowiedź A i C jest prawdziwa,

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa.

5. Podobieństwo morfologiczne w niektórych przypadkach przede wszystkim wykazywać mogą:

1. rany darte i kłute,

2. rany cięte, kłute i tłuczone,

3. rany kłute i postrzałowe,

4. odpowiedź A i B jest prawdziwa,

5. odpowiedzi A i C są prawdziwe.

6. Na dłoniach osoby, która oddała strzał z broni palnej krótkiej mogą występować:

1. obrażenia,

2. specyficzne zabrudzenia,

3. decollement,

4. odpowiedzi A i B są prawdziwe,

5. odpowiedzi A, B, C są prawdziwe.

7. Tatuaż prochowy występuje:

1. przy postrzale z przystawienia,

2. przy postrzale z pobliża,

3. przy postrzale z oddali,

4. przy postrzale z rykoszetu,

5. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe.

8. Identyfikacja śladów powystrzałowych odbywa się w oparciu o:

1. próbę Wellensteina-Kobera,

2. Griessa Ilosvay’a, `

3. Stravińsky’ego,

4. odpowiedzi A i C są prawdziwe,

5. odpowiedzi A i B są prawdziwe.

9. Broń gazowa palna, to:

1. pistolety, karabiny, miotacze gazu,

2. pistolety,

3. rewolwery,

4. tylko odpowiedź A jest prawdziwa,

5. odpowiedzi B i C są prawdziwe.

10. Substancją czynną stosowaną w amunicji do broni gazowej, jest:

1. CN, PPS, CS,

2. CN, CS, SU,

3. CS, CN,

4. odpowiedź A i C jest prawdziwa,

5. żadna odpowiedź nie jest prawdziwa.

11. Zadławienie oznacza:

1. udławienie się kęsem pokarmowym,

2. utonięcie,

3. stan emocjonalny,

4. uduszenie przez wywieranie na szyję ucisku ręką ludzką,

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa.

12. Ślady biologiczne pobiera się przy pomocy:

1. pędzelka,

2. bibuły laboratoryjnej i wymazówki z podłożem agarowym,

3. bibuły laboratoryjnej i wymazówki, ?

4. tylko odpowiedź B jest prawdziwa,

5. tylko odpowiedź A jest prawdziwa.

13. Materiałem biologicznym, którego nie bada się na zawartość alkoholu jest:

1. maź stawowa,

2. kał,

3. endolimfa

4. tylko odpowiedź A jest prawdziwa,

5. tylko odpowiedź B jest prawdziwa.

14. Stan wskazujący na spożycie alkoholu, to stężenie alkoholu wyrażające się wartością:

1. 0,2 promila,

2. 0,5 promila,

3. powyżej 0,5 promila,

4. prawidłowe są odpowiedzi A i B,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

15. Upojenie alkoholowe patologiczne oznacza:

1. stan upojenia u nałogowego alkoholika,

2. stan upojenia alkoholowego u małoletniego,

3. pełnoobjawowy obraz kliniczny upojenia alkoholowego przy niskich stężeniach alkoholu we krwi,

4. pełnoobjawowy obraz kliniczny upojenia alkoholowego przy wysokich stężeniach alkoholu we krwi,

5. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa.

16. Zasadniczym metabolitem powstającym w procesie eliminacji metanolu i wywierającym

szczególnie toksyczny wpływ na organizm człowieka jest:

A. glikol etylenowy,

B. aldehyd octowy,

C. formaldehyd,

D. aceton,

E. izopropanol.

17. Związek tlenku węgla z hemoglobiną, to:

A. karbaminohemoglobina,

B. methemoglobina,

C. karboksyhemoglobina,

D. karbohemoglobina,

E. żadna z odpowiedzi nie jest prawdziwa.

18. Różowo-czerwone plamy opadowe są objawem występującym przy:

A. zatruciu cyjankiem potasu,

B. zatruciu cyjankiem potasu, tlenkiem węgla,

C. zatruciu cyjankiem potasu, tlenkiem węgla i śmierci z wychłodzenia,

D. zatruciu fenolem,

E. zatruciu minią ołowianą.

19. Pobrania komórek, tkanek i narządów można dokonać, gdy:

1. wiek dawcy nie przekroczył 50 lat,

2. lekarz leczący wskazuje na taką możliwość,

3. rodzina zmarłego otrzyma gratyfikację finansową,

4. jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu,

5. przy spełnieniu wszystkich powyższych warunków.

20. Trwałe, nieodwracalne ustanie czynności mózgu stwierdza:

1. komisja złożona z trzech lekarzy,

2. jednomyślnie komisja złożona z trzech lekarzy specjalistów,

3. jednocześnie komisja złożona z trzech lekarzy specjalistów,

4. jednomyślnie komisja złożona z trzech lekarzy, w tym co najmniej specjalisty w dziedzinie neurologii oraz anestezjologii i intensywnej terapii,

5. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa.

21. Sprzeciwu na pobranie komórek, tkanek i narządów nie można wyrazić:

A. wpisem w centralnym rejestrze sprzeciwów,

B. za pomocą wiadomości e-mail,

C. oświadczeniem pisemnym opatrzonym własnoręcznym podpisem,

D. oświadczeniem ustnym, złożonym w obecności co najmniej dwóch świadków.

22. Definicja śmierci człowieka jako całości oznacza:

1. nieodwracalne zatrzymanie krążenia,

2. nieodwracalne ustanie funkcji mózgu,

3. nagłe zatrzymanie krążenia,

4. zatrzymanie oddychania,

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa.

23. Próba krzyżowa informuje o obecności w surowicy biorcy przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom dawcy:

1. płytkowym,

2. HLA,

3. granulocytarnym,

4. białek osocza,

5. erytrocytarnym.

24. Za odkrywcę układu AB0 uważany jest:

1. Karol Darwin,

2. Grzegorz Mendel,

3. Karol Landsteiner,

4. Tomasz Morgan,

5. Ludwik Hirszfeld.

25. Ostrą hemolizę wewnątrznaczyniową (ostry odczyn potransfuzyjny) spowodować może niezgodność między biorcą i dawcą w obrębie:

1. antygenów granulocytarnych,

2. grupy AB0,

3. antygenów HLA,

4. antygenów płytkowych,

5. izoenzymów.

26. MN, S, Kell, Fy, Jk to układy grupowe dla:

1. erytrocytów,

2. granulocytów,

3. izoenzymów,

4. białek osocza,

5. HLA.

27. Antygen B27 z układu HLA skorelowany jest z:

1. cukrzycą,

2. chorobami reumatoidalnymi,

3. kardiomiopatią,

4. torbielowatością nerek,

5. rakiem prostaty.

28. Czy osobie z grupą krwi AB można przetaczać krew grupy 0?

1. tak,

2. tak, ale niezbyt często,

3. nie,

4. tak, ale tylko krwinki pozbawione osocza,

5. tak, ale tylko w przypadku spokrewnionego dawcy.

29. Ślady biologiczne na miejscu zdarzenia zabezpiecza:

1. pracownik laboratorium kryminalistycznego,

2. lekarz specjalista medycyny sądowej,

3. prokurator,

4. technik kryminalistyki

5. ratownik medyczny.

30. Wstępne badania identyfikacyjne śladów biologicznych mają na celu:

1. określenie, od kogo pochodzi ślad,

2. stwierdzenie obecności określonego rodzaju śladu biologicznego,

3. określenie ilości materiału biologicznego potrzebnego do badań,

4. zidentyfikowanie źródła krwawienia,

5. określenie stopnia pokrewieństwa.

31. Od badań identyfikacyjnych odstępuje się, gdy materiał dowodowy stanowią:

1. ślady krwi,

2. ślady nasienia,

3. ślady dotykowe,

4. włosy,

5. ślady śliny.

32. Która z wymienionych metod identyfikacji krwi jest metodą specyficzną?

1. metoda mikrospetroskopowa,

2. test z luminalem,

3. próba benzydynowa,

4. test Kastle-Mayera,

5. próba na katalazę.

33. O obecności śliny w badanym materiale świadczy:

1. obecność antygenu SVSA,

2. obecność fenotypu LDH-C4,

3. podwyższona aktywność kwaśnej fosfatazy,

4. dodatni wynik testu Hexagon,

5. obecność alfa-amylazy.

34. Liza preferencyjna jest metodą izolacji DNA w przypadku badania:

1. mieszanin nasienia z wydzielinami lub krwią kobiety,

2. tkanki kostnej,

3. starych (powyżej 5 lat) śladów krwi,

4. włosów bez cebulek,

5. śladów dotykowych.

35. Do badań indywidualizacyjnych śladów nasienia zmieszanych z wydzielinami ciała ofiary przestępstwa płci żeńskiej stosuje się:

1. badania DNA mitochondrialnego,

2. badania STR-ów zlokalizowanych na chromosomie X,

3. badania STR-ów zlokalizowanych na chromosomie Y,

4. tylko badania STR-ów zlokalizowanych na autosomach,

5. odstępuje się od badań ze względu na niską szansę ich powodzenia.

36. Badania DNA mitochondrialnego nie są przydatne do:

1. badania materiału biologicznego o znacznym stopniu degradacji,

2. badania włosów bez cebulek,

3. identyfikacji szczątków postaci historycznych,

4. stwierdzania pokrewieństwa w linii matczynej,

5. stwierdzania pokrewieństwa w linii ojcowskiej.

37. Instytucjami zlecającymi ustalanie DNA mogą być:

1. instytucje opieki społecznej,

2. lekarz rodzinny,

3. tylko sąd,

4. tylko prokuratura,

5. albo sąd, albo prokuratura.

38. Prywatne ustalenie ojcostwa można wykonać na zlecenie:

1. domniemanego ojca dziecka,

2. matki dziecka,

3. dziadków dziecka,

4. ojca i matki dziecka

5. opiekunów prawnych dziecka.

39. Technikę RFLP („genetyczny odcisk palca”) opracował:

1. Kary Mulis,

2. Ludwik Hirszfeld,

3. Alec Jeffreys,

4. James Watson,

5. Ryszard Słomski.

40. DNA do ustalania ojcostwa można uzyskać z:

1. wyłącznie z krwi,

2. wyłącznie z wymazu policzkowego,

3. z dowolnej tkanki, ale wydajność i jakość będą się różnić,

4. z kilku wyrwanych włosów,

5. z próbki moczu.

41. Technika PCR polega na:

1. namnażaniu DNA in vitro,

2. namnażaniu RNA in vitro,

3. przekopiowaniu mRNA na cDNA,

4. hybrydyzacji z próbą molekularną,

E. ustalaniu sekwencji nukleotydów w genie.

42. Multipleksowe PCR to:

1. PCR w kilku kolejnych powtórzeniach,

2. PCR na płytce z wieloma otworkami,

3. PCR z wieloma parami starterów,

4. PCR z mieszanką DNA od kilku ludzi,

5. PCR wielokrotnie powtarzane (dla większej pewności).

43. Komisja Interpolu do Spraw Identyfikacji Ofiar Katastrof Masowych i Klęsk Żywiołowych opracowała listę metod identyfikacji zwłok. Różnią się one stopniem wiarygodności. Do najbardziej wiarygodnych należy:

1. porównanie odbitek linii papilarnych,

2. badania porównawcze danych rysopisowych,

3. badanie odontologiczne,

4. badanie radiologiczne,

5. identyfikacja na podstawie rzeczy osobistych, biżuterii.

44. W przypadku zwłok zeszkieletowanych prawdopodobną płeć można ustalić na podstawie:

1. różnic w budowie morfologicznej miednicy,

2. porównania szerokości trzonów kości długich z opracowanymi tablicami,

3. pomiarze szerokości nasad kości długich,

4. różnic w budowie morfologicznej czaszki,

5. odpowiedzi A i D są prawidłowe.

45. W przypadku zwłok zeszkieletowanych wiek można ustalić na podstawie:

1. zmian powierzchni spojenia łonowego,

2. zmian w utkaniu istoty gąbczastej nasady bliższej kości ramiennej,

3. zmian morfologicznych końca mostkowego żeber,

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe,

5. tylko odpowiedzi A i B są prawidłowe.

46. Identyfikacją człowieka na podstawie uzębienia zajmuje się:

1. osmologia,

2. odontologia,

3. otoskopia,

4. cheiloskopia,

5. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

47. Metodę oceny wieku na podstawie zmian istoty gąbczastej nasady bliższej kości ramiennej opracował:

1. Francis Galton,

2. Alphonse Bertillon,

3. Jan Sehn,

4. Leon Wachholz,

5. Cesare Lombroso.

48. Superprojekcja to:

A. metoda polegająca na nałożeniu obrazu czaszki nieznanych zwłok na zdjęcie twarzy

osoby wytypowanej spośród zaginionych,

B. odtwarzanie zażyciowego wyglądu,

C. inaczej metoda plastyczna, zwana również metodą Gerasimowa,

D. metoda polegająca na rekonstrukcji plastycznej na podstawie zachowanych kości czaszki,

E. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

49. Somatoskopia jest metodą opisową różnych cech morfologicznych i dotyczy opisu:

1. czaszki,

2. głowy,

3. ciała, - Z KLUCZA

4. kości szkieletu postkranialnego,

5. głowy i ciała.

50. W czasie badań identyfikacyjno-porównawczych uzębienia wykorzystuje się informację

o:

A. rozmieszczeniu zębów w łuku zębowym,

B. braków w uzębieniu,

C. wypełnieniach stomatologicznych,

D. mostach i koronach,

E. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe.

51. Na podstawie cech morfologicznych szczątków dziecięcych przed okresem pokwitania

można ustalić:

A. wiek,

B. płeć,

C. długość ciała,

D. wiek i długość ciała,

E. tylko wiek i płeć.

52. Otoskopia to dziedzina zajmująca się śladami:

A. czerwieni wargowej,

B. linii papilarnych,

C. małżowiny usznej,

D. zapachowymi,

E. wewnętrznych powierzchni dłoni.

53. Wskaż odpowiedź nieprawidłową:

A. płeć szkieletu można ocenić na podstawie cech czaszki,

B. płeć szkieletu można ocenić na podstawie cech miednicy,

C. płeć szkieletu można ocenić na podstawie pomiarów między innymi szerokości głowy

kości ramiennej i udowej,

D. najdokładniejszą metodą oceny wieku są zmiany w obrębie spojenia łonowego,

E. płci szkieletu nie można ocenić na podstawie stopnia zarastania szwów czaszkowych.

54. Wskaż odpowiedź prawidłową:

1. najdokładniejszą metodą oceny wieku w chwili śmierci na podstawie szczątków kostnych jest ocena zarastania szwów czaszkowych,

2. ocena płci na postawie cech szkieletu jest możliwa od okresu noworodkowego,

3. szkielet dziecka różni się od szkieletu osoby dorosłej jedynie wielkością i proporcjami,

4. jedną z najbardziej precyzyjnych metod oceny wieku kostnego jest badanie zmian zachodzących na spojeniu łonowym,

5. stopień starcia koron zębowych nie może być wykorzystany w ocenie wieku.

55. Masywny szkielet z wyraźnymi wałami nadoczodołowymi i bardzo wyraźnie zaznaczoną guzowatością potyliczną zewnętrzną, kwadratową bródką i wąską miednicą, z pionowo ustawionymi talerzami biodrowymi. Powyższy opis odpowiada:

1. szkieletowi mężczyzny,

2. szkieletowi kobiety,

3. szkieletowi osoby w wieku 20-35 lat,

4. szkieletowi osoby w wieku powyżej 50 roku życia,

5. na podstawie powyższego opisu nie można wyciągnąć żadnych wniosków.

56. Delikatny szkielet z płaską gładzizną bez wyraźnych wałów nadoczodołowych i bardzo słabo zaznaczoną guzowatością potyliczną zewnętrzną, okrągłą delikatną bródką i szeroką miednicą z wyraźnym łukiem łonowym. Powyższy opis odpowiada:

1. szkieletowi mężczyzny,

2. szkieletowi kobiety,

3. szkieletowi osoby w wieku 20-35 lat,

4. szkieletowi osoby w wieku powyżej 50 roku życia,

5. na podstawie powyższego opisu nie można wyciągnąć żadnych wniosków.

57. Szkielet z otwartymi szwami czaszkowymi, słabo startymi guzkami koron zębowych, promienistymi bruzdami na trzonach kręgów, poprzecznymi bruzdami na spojeniu łonowym. Powyższy opis odpowiada:

1. szkieletowi mężczyzny,

2. szkieletowi kobiety,

3. szkieletowi osoby młodej,

4. szkieletowi osoby w wieku powyżej 50 roku życia,

5. na podstawie powyższego opisu nie można wyciągnąć żadnych wniosków.

58. Szkielet ze znacznie startymi koronami zębowymi, silnie zarośniętymi szwami czaszkowymi, bardzo nasilonymi zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, śladami

kostnienia więzadeł i zapadniętą, zerodowaną powierzchnią spojenia łonowego. Powyższy opis odpowiada:

1. szkieletowi mężczyzny,

2. szkieletowi kobiety,

3. szkieletowi osoby w wieku 20-35 lat,

4. szkieletowi osoby w wieku powyżej 50 roku życia,

5. na podstawie powyższego opisu nie można wyciągnąć żadnych wniosków.

59. W antropologicznej identyfikacji indywidualnej osobniczej nie ma znaczenia:

1. opis ubytków w uzębieniu,

2. opis rozmieszczenia wypełnień, koron i mostów stomatologicznych,

3. opis stanów po przebytych złamaniach,

4. opis stabilizatorów lub płytek zespalających ortopedycznych wraz z podaniem numerów seryjnych producenta,

E. opis stopnia zarastania szwów czaszkowych.

60. Do znaków szczególnych mogących pomóc w identyfikacji NN zwłok należą:

1. tatuaże,

2. blizny,

3. znamiona,

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe,

5. tylko odpowiedzi A i B są prawidłowe.

61. Cechami charakterystycznymi, pozwalającymi na identyfikację kości miednicy jako męskiej, są:

1. jedynie łuk podłonowy,

2. łuk podłonowy, owalny wchód do miednicy mniejszej,

3. kąt podłonowy, owalny wchód do miednicy mniejszej,

4. łuk podłonowy, sercowaty wchód do miednicy mniejszej,

5. kąt podłonowy, sercowaty wchód do miednicy mniejszej.

62. Oględziny sądowo-lekarskie szczątków kostnych powinny być przeprowadzone:

1. przez ortopedę,

2. tylko przez archeologa w jamie grobowej przed ekshumacją,

3. przez medyka sądowego i antropologa sądowego, zawsze po oczyszczeniu i ułożeniu szczątków w porządku anatomicznym na stole oględzinowym,

4. przez funkcjonariusza Policji na komisariacie,

5. przez anatoma.

63. Do potwierdzenia śmierci osobniczej dla celów transplantacyjnych upoważnia stwierdzenie:

1. pewnych oznak śmierci,

2. plam opadowych, stężenia pośmiertnego i oziębienia zwłok,

3. nieodwracalnego braku podstawowych czynności życiowych,

4. śmierci pnia mózgu i śmierci biologicznej,

5. śmierci mózgu.

64. Śmierć gwałtowna to zgon:

A. w nagłych okolicznościach,

B. nie poprzedzony agonią, do którego dochodzi w nagłych okolicznościach,

C. szybki i spowodowany działaniem czynnika zewnętrznego,

D. spowodowany działaniem czynnika zewnętrznego w nagłych i gwałtownych

okolicznościach,

E. spowodowany działaniem czynnika zewnętrznego.

65. Dla ustalenia czasu zgonu użyteczne i pomocne mogą być:

1. wczesne zmiany pośmiertne,

2. późne zmiany pośmiertne,

3. pomiar temperatury zwłok,

4. ocena tzw. reakcji interletalnych,

5. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe.

66. Konieczność zastosowania modyfikacji sekcji zwłok wynika z:

A charakteru obrażeń i okoliczności zgonu,

B. charakteru obrażeń i zmian chorobowych oraz okoliczności zgonu,

C. z treści postanowienia o przeprowadzeniu sekcji zwłok,

D. charakteru i okoliczności zgonu oraz stanu zwłok,

E. charakteru i okoliczności zgonu, stwierdzonych obrażeń oraz stanu zwłok.

67. Morfologiczny opis obrażeń służy:

1. typowaniu narzędzia, od którego obrażenia powstały oraz sprawcy,

2. typowaniu narzędzia, od którego obrażenia powstały, okoliczności zdarzenia oraz sprawcy,

3. typowaniu narzędzia, od którego obrażenia powstały oraz siły jego działania,

4. typowaniu narzędzia przestępstwa, od którego obrażenia powstały oraz siły jego działania. z

5. typowaniu narzędzia, od którego obrażenia powstały i typowaniu sprawcy oraz okoliczności zdarzenia i czasu zgonu.

68. Cechami przyżyciowości powstania obrażeń ciała są:

A. podbiegnięcie krwawe i krwawienie,

B. podbiegnięcie krwawe i k,obrzę

C. podbiegnięcie krwawe, krwawienie i oparzenie,

D. podbiegnięcie krwawe i cechy odczynu zapalnego,

E. wszystkie powyższe.

69. Ocena pourazowych zmian śródczaszkowych może między innymi być pomocna:

A. w ustalaniu czasu, jaki upłynął od urazu do zgonu,

B. w typowaniu narzędzia, od jakiego obrażenia powstały,

C. w typowaniu okoliczności, w jakich doszło do urazu,

D. w ustalaniu ilości i kolejności urazów,

E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

70. W przestrzale z broni palnej rana wylotowa powłok ciała:

A. jest zazwyczaj większa od rany wlotowej i odwzorowuje kaliber pocisku,

B. jest zazwyczaj o przybliżonej średnicy do rany wlotowej,

C. stanowi podstawę do oceny kalibru pocisku,

D. może, ale nie musi posiadać rąbek osmalenia,

E. jest zazwyczaj większa od rany wlotowej.

71. Konstrukcja i siła rażenia broni palnej gazowej:

1. powoduje, że skutki jej działania mogą być jedynie krótkotrwałe,

2. pozwala uznać ten rodzaj broni za bezpieczny,

3. zabezpiecza przed spowodowaniem ciężkich lub śmiertelnych obrażeń ciała,

4. w praktyce pozwala przewidzieć skutki jej działania,

5. nie zabezpiecza przed spowodowaniem ciężkich lub śmiertelnych obrażeń ciała.

72. Stopień szkodliwości oddziaływania wysokiej i niskiej temperatury na ciało człowieka zależny jest od:

1. czasu oddziaływania na ciało człowieka,

2. czasu oddziaływania na ciało człowieka i stanu jego zdrowia,

3. czasu oddziaływania na ciało człowieka, stanu jego zdrowia oraz wieku,

4. wszystkich wymienionych powyżej czynników,

E. wszystkich wymienionych powyżej czynników, jak też innych – nie wymienionych.

73. Na skutki rażenia prądem elektrycznym nie ma wpływu:

1. czas jego oddziaływania na ciało człowieka,

2. parametry napięcia i natężenia,

3. stopień przewodności elektrycznej powłok ciała człowieka,

4. kontakt ciała z przewodnikami prądu lub jego brak,

5. temperatura otoczenia.

74. Które z poniższych stwierdzeń jest nieprawdziwe w odniesieniu do sądowo-lekarskiej oceny mechanizmu potrącenia pieszego przez pojazd mechaniczny:

1. Wyniki prawidłowo przeprowadzonej sekcji zwłok osoby potrąconej mogą być pomocne w odtworzeniu przebiegu potrącenia.

2. Do oceny i interpretacji charakteru obrażeń wykorzystać można dane z miejsca zdarzenia.

3. Oględziny odzieży pokrzywdzonego i pojazdu są istotnym elementem w ocenie i interpretacji okoliczności zdarzenia.

4. Sekcja zwłok osoby potrąconej wymaga modyfikacji oględzin zewnętrznych i wewnętrznych ciała, ze szczególnym uwzględnieniem aparatu stawowo-więzadłowego kończyn dolnych.

5. Sekcja zwłok osoby potrąconej wymaga modyfikacji oględzin zewnętrznych ciała, przede wszystkim wnikliwych oględzin odzieży, a jedynie czasami modyfikacji oględzin wewnętrznych.

75. Należy uznać, że:

A. powieszenie może być tylko samobójcze lub zbrodnicze,

B. typowość lub nietypowość powieszenia pozwala na różnicowanie pomiędzy

samobójstwem a zabójstwem,

C. jedyną przyczyną śmierci w zagardleniu jest uniemożliwienie wentylacji płuc,

D. samobójcze powieszenia wynikają zawsze z chorób psychicznych,

E. mechanizm śmierci w zagardleniu jest złożony.

76. Utonięcie i śmierć w wodzie:

A. to synonimy,

B. to określenia tego samego zjawiska, lecz używane zamiennie ze względów historycznych

i kulturowych,

C. to śmierć gwałtowna poprzez zatkanie dróg oddechowych wodą,

D. określenie utonięcie i śmierć w wodzie dotyczą tylko zgonów gwałtownych,

E. należy różnicować pomiędzy nimi w przypadku ujawnienia zwłok w wodzie.

77. W przypadku obecności bruzdy na szyi osoby zmarłej różnicować należy pomiędzy:

1. uduszeniem, powieszeniem, zadzierzgnięciem, zadławieniem,

2. utonięciem, powieszeniem, zadzierzgnięciem,

3. powieszeniem, zadzierzgnięciem, zadławieniem, zagardleniem,

4. powieszeniem, zadzierzgnięciem i zadławieniem,

5. powieszeniem i zadzierzgnięciem.

78. Charakterystycznym dla powieszenia samobójczego jest:

1. obecność wybroczyn krwawych w spojówkach gałkowych i powiekowych,

2. obecność wybroczyn krwawych w spojówkach gałkowych i powiekowych oraz pozostawienie listu pożegnalnego,

3. obecność plam opadowych na odsiebnych częściach kończyn górnych i dolnych oraz w podbrzuszu,

4. obecność któregoś z objawów: Amussata, Martina i Simona,

5. żadna z powyższych cech nie jest charakterystyczna dla powieszenia samobójczego.

79. Przy sądowo-lekarskim badaniu ofiar zgwałcenia można pominąć:

A. badanie ofiary i typowanego sprawcy,

B. poszukiwanie śladów biologicznych na ciele i odzieży ofiary,

C. pobranie wymazów z otworów naturalnych ciała w zakresie uzależnionym od treści

wywiadu lekarskiego,

D. zebranie podstawowego wywiadu ginekologicznego,

E. badanie płodności typowanego sprawcy.

80. W przypadkach podejrzenia zabiegu nielegalnego przerwania ciąży konieczne jest

przeprowadzenie:

1. badania sądowo-lekarskiego kobiety,

2. badania ginekologicznego i sądowo-lekarskiego kobiety,

3. badania ginekologicznego i sądowo-lekarskiego kobiety oraz sądowo-lekarskie badanie popłodu,

4. badania sądowo-lekarskie kobiety, płodu i popłodu,

5. badania ginekologicznego i sądowo-lekarskiego kobiety, płodu i popłodu oraz wykonanie ewentualnie innych badań wynikających z okoliczności zdarzenia.

81. Próba życiowa żołądkowo-jelitowa i płucna:

A. są alternatywną modyfikacją sekcji zwłok noworodka,

B. nie mają znaczenia przy ustalaniu czasu zgonu, a jedynie jego przyczyny,

C. służą do oceny dojrzałości noworodka,

D. służą do oceny dojrzałości noworodka i wykluczeniu wad wrodzonych,

E. są w trakcie sekcji zwłok noworodka niezbędnym postępowaniem diagnostycznym.

82. Uraz spowodowany działaniem materiałów wybuchowych wiąże się z:

A. działaniem fali uderzeniowej,

B. urazem odłamkowym i oddziaływaniem elementów otoczenia na skutek wybuchu,

C. działaniem fali uderzeniowej i urazem odłamkowym,

D. oparzeniami gorącymi gazami i rozgrzanymi przedmiotami,

E. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

83. Dla działania fali uderzeniowej podczas wybuchu charakterystyczne są obrażenia:

1. wylewy krwawe w płucach, pęknięcie wątroby i śledziony,

2. pęknięcie błony bębenkowej, złamania kości twarzoczaszki,

3. pęknięcie błony bębenkowej, wylewy krwawe w płucach,

4. pęknięcie gałek ocznych i pęknięcie błony bębenkowej,

5. pęknięcie wątroby i złamania żeber.

84. Do porównawczych badań mechanoskopowych mogą być wykorzystane przede wszystkim, następujące obrażenia:

1. włamania kości czaszki,

2. podbiegnięcia krwawe powłok miękkich czaszki,

3. otarcia naskórka,

4. złamania kości kończyn,

5. pęknięcia narządów miąższowych.

85. Reakcje suprawitalne wykorzystywane są w medycynie sądowej przy ustalaniu:

1. przyczyny zgonu,

2. mechanizmu powstania obrażeń,

3. czasu powstania obrażeń,

4. czasu zgonu,

5. zawartości w organizmie hemoglobiny tlenkowęglowej.

86. Przy ustalaniu czasu zgonu wykorzystuje się badanie:

1. stężenia pośmiertnego, plam pośmiertnych, temperatury powłok skórnych ciała, reakcji suprawitalnych,

2. stężenia pośmiertnego, plam pośmiertnych, temperatury ciała, reakcji suprawitalnych,

3. stężenia pośmiertnego, plam pośmiertnych, temperatury ciała,

4. zawartości alkoholu etylowego we krwi, plam pośmiertnych, temperatury ciała, reakcji suprawitalnych,

5. stężenia pośmiertnego, plam pośmiertnych, temperatury ciała, stopnia gojenia się stwierdzonych na ciele obrażeń.

87. W przypadku postrzału z broni gładkolufowej amunicją śrutową, na postrzał z pobliża będzie wskazywać:

1. obecność licznych, rozproszonych ran wlotowych, spowodowanych działaniem pojedynczych śrucin,

2. obecność pojedynczego otworu wlotowego, zbliżonego wyglądem do powstałego od amunicji kulowej,

3. wysokie stężenie hemoglobiny tlenkowęglowej we krwi,

4. rozległa rana wlotowa o gwiaździstym kształcie,

5. ślepy kanał postrzałowy.

88. Włamania kości czaszki powstają najczęściej w przypadku:

1. urazu biernego,

2. urazu czynnego,

3. upadku na twarde podłoże,

4. działania narzędzia tępokrawędzistego o niewielkiej powierzchni,

5. urazu głowy u dzieci, zwłaszcza noworodków.

89. Próba na zator powietrzny serca musi być wykonana w przypadku sekcji:

1. kobiety zmarłej podczas porodu,

2. osoby zmarłej podczas zabiegu neurochirurgicznego,

3. zwłok osoby z raną kłutą szyi,

4. prawidłowe są odpowiedzi A i C,

5. prawidłowe są odpowiedzi A, B i C.

90. Śmierć gwałtowna to:

A. śmierć, do której dochodzi bardzo szybko od zadziałania czynnika powodującego zgon,

B. śmierć związana ze zgwałceniem,

C. śmierć nie poprzedzona agonią,

D. śmierć na skutek zadziałania zewnętrznego czynnika (szeroko pojętego urazu),

E. śmierć poprzedzona agonią.

91. Objawami przyżyciowości powstania obrażeń są:

1. podbiegnięcia krwawe, zatory tłuszczowe w płucach, ogniska zachłyśnięcia się krwią w płucach,

2. ślady gojenia się obrażeń, zator powietrzny serca, plamy opadowe,

3. podbiegnięcia krwawe, zatory tłuszczowe, skrzepy krwi w sercu,

4. plamy opadowe, zatory tłuszczowe, ogniska zachłyśnięcia się krwią w płucach,

5. wszystkie odpowiedzi są błędne.

92. Podczas sądowo-lekarskiej sekcji zwłok badania ucha środkowego poprzez oddłutowanie piramid kości skroniowych dokonuje się:

    1. w przypadku każdego urazu głowy,

    2. w przypadku utonięcia,

    3. w przypadku sekcji zwłok niemowlęcia,

    4. w przypadku śmierci na skutek działania materiałów wybuchowych,

    5. w przypadku powieszenia.

Prawidłowe odpowiedzi to:

1. wszystkie powyższe,

2. odpowiedzi 2 i 3,

3. odpowiedzi 1 i 3,

4. odpowiedzi 4 i 5,

5. odpowiedzi 2 i 5.

93. Wskaż błędne stwierdzenie:

A. Zatory tłuszczowe płuc mogą być powikłaniem złamań kości i doprowadzać do zgonu.

B. Rozkład gnilny może powodować fałszywie dodatnią próbę na zator powietrzny serca.

C. Skrwawienie narządów szyi wykonuje się podczas sekcji zwłok w przypadku

powieszenia.

D. Ostre rozdęcie płuc jest charakterystyczne tylko dla utonięcia.

E. Rany tłuczone powstają od działania narzędzi tępokrawędzistych.

94. W przypadku powieszenia:

A. bardzo często dochodzi do złamania kręgosłupa szyjnego,

B. zawsze dochodzi do zmiażdżenia krtani,

C. objawy przyżyciowości są obecne jedynie w około połowie przypadków,

D. jedyny mechanizm prowadzący do zgonu to uduszenie gwałtowne,

E. zawsze dochodzi do powstania wybroczyn krwawych w spojówkach.

95. Ucisk mechaniczny wywierany na szyję ręką osoby drugiej to:

1. zagardlenie,

2. zachłyśnięcie,

3. zadławienie,

4. zadzierzgnięcie,

E. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa.

96. Wskaż błędne stwierdzenie:

1. Rozległość obrażeń postrzałowych zależy m.in. od rodzaju amunicji i kanału chwilowego w tkankach.

2. Rana wlotowa jest zawsze mniejsza od wylotowej.

3. Osmaliny wokół rany wlotowej są cechą postrzału z pobliża.

4. Rodzaj amunicji wpływa na kształt kanału postrzałowego chwilowego w tkankach.

5. Postrzał z broni gazowej może powodować powstania rany postrzałowej poprzez działanie jedynie gazów powystrzałowych.

97. Kluczowym elementem przy ustalaniu mechanizmu potrącenia pieszego przez samochód jest:

1. szczegółowy opis rozmieszczenia otarć naskórka i podbiegnięć krwawych na powłokach skórnych,

2. opis obrażeń zewnętrznych w obrębie kończyn górnych,

3. nacięcie tkanek miękkich pleców,

4. głębokie nacięcie tkanek miękkich pleców oraz kończyn dolnych, ze szczegółowym badaniem układu kostno-stawowego,

5. opis rozmieszczenia ognisk stłuczenia w mózgu.

98. Zmianą pośmiertną utrwalającą nie jest:

1. przemiana tłuszczowo-woskowa,

2. mumifikacja,

3. garbowania torfowiskowe,

4. strupieszenie,

5. zeszkieletowanie.

99. W przypadku sekcji zwłok kobiety zmarłej w trakcie porodu należy obligatoryjnie wykonać:

1. próbę życiową płucną,

2. otwarcie ucha środkowego,

3. próbę na odmę opłucnową,

4. próbę na zator powietrzny serca,

5. wykonuje się standardową sekcję zwłok.

100. Cechami jakiej rany są: nierówne, postrzępione, obficie krwią podbiegnięte brzegi, nierówne dno i mostki tkankowe łączące ze sobą brzegi w biegunach rany?

1. ciętej,

2. kłutej,

3. rąbanej,

4. tłuczonej,

5. cięto-kłutej.

101. Cechami częściej spotykanymi w przypadku samobójczych ran kłutych nie są (lub nie jest):

1. nakłucia i nacięcia próbne,

2. lokalizacja rany w rzucie serca,

3. przekłucie odzieży i żeber,

4. kanał drążący przez przestrzeń międzyżebrową, bez uszkodzenia żeber,

5. brak przekłuć odzieży.

102. Złamanie okrężne podstawy czaszki (otaczające otwór wielki czaszki) typowo powstaje

w okolicznościach:

1. uderzenia w okolicę potyliczną głowy,

2. upadku z wysokości na grzbiet (plecy),

3. uderzenia w środkową część twarzoczaszki,

4. upadku z wysokości na szczyt głowy,

5. kopnięcia w pośladki.

103. Cechą świadczącą o tym, że dana osoba żyła i oddychała w atmosferze dymu i pożaru może być:

1. obecność sadzy w workach spojówkowych,

2. brak obecności sadzy w drogach oddechowych,

3. obecność hemoglobiny tlenkowęglowej we krwi pobranej z tętnicy udowej,

4. stwierdzenie oparzeń skóry IV stopnia.

104. Obrażenia, które mogą powstać pośmiertnie na skutek działania wysokiej temperatury to:

1. krwiak rzekomy,

2. pęknięcia skóry,

3. pęknięcia kości,

4. pęknięcie serca,

5. prawidłowe są odpowiedzi A, B i C.

105. Skutki porażenia prądem zależą w głównej mierze od:

1. napięcia elektrycznego,

2. natężenia prądu,

3. częstotliwości przepływającego prądu,

4. impedancji,

5. wszystkich powyższych czynników.

106. Podczas ustalania ojcostwa:

1. porównujemy wygląd zewnętrzny dziecka i ojca,

2. porównujemy grupę krwi rodziców i dziecka,

3. konieczne jest badanie rodzeństwa dziecka,

4. posługujemy się analizą DNA, wykonujemy wspólne zdjęcie wszystkich badanych,

5. analizujemy DNA wyłącznie ojca i dziecka.

107. Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące plam opadowych:

1. Malinowo zabarwione – występują w zatruciu tlenkiem węgla i na skutek przebywania zwłok w niskiej temperaturze otoczenia.

2. O typie „róż cmentarnych” – występują około 3 godzin po zgonie.

3. Jest to tzw. pewny objaw śmierci, występujący zawsze, niezależnie od przyczyny śmierci.

4. Plamy opadowe każdorazowo tworzą się na tylnych powierzchniach ciała.

5. Plamy opadowe można odróżnić od podbiegnięcia krwawego w taki sposób, że pod naciskiem plamy opadowe nie bledną, w przeciwieństwie do podbiegnięć krwawych.

108. Według „Interpolu” najbardziej wiarygodną metodą identyfikacji nieznanych zwłok jest:

1. porównanie odcisków palców,

2. porównanie profilu genetycznego DNA,

3. badania uzębienia i innych danych odontologicznych,

4. badania radiologiczne,

5. porównanie danych medycznych (przebyte zabiegi lecznicze i chirurgiczne).

109. Celem oględzin zwłok w miejscu ich znalezienia jest:

1. ustalenie bezspornej przyczyny i czasu zgonu, oględziny odzieży, identyfikacja narzędzia czynu,

2. rekonstrukcja zdarzenia, ustalenie tożsamości zwłok, wskazanie sprawcy czynu,

3. stwierdzenie zgonu, identyfikacja narzędzia czynu, precyzyjny opis obrażeń ciała,

4. ustalenie przypuszczalnej przyczyny i czasu zgonu, wstępne oględziny odzieży, zabezpieczenie śladów biologicznych,

5. ustalenie przypuszczalnej przyczyny i czasu zgonu, ustalenie przeszłości chorobowej denata, interpretacja śladów biologicznych wskazanych przez funkcjonariuszy Policji.

110. Patognomiczne dla śmierci z wychłodzenia jest:

1. żywoczerwone zabarwienie plam opadowych,

2. obecność tzw. plamek (uszkodzeń) Wiszniewskiego w błonie śluzowej żołądka,

3. obecność odmrożeń,

4. brak złogów glikogenu w wątrobie,

5. nie istnieją cechy patognomiczne dla śmierci z wychłodzenia.

111. Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące określania czasu zgonu:

1. Metody stosowane w medycynie sądowej pozwalają na bardzo precyzyjną („co do minuty”) ocenę czasu zgonu.

2. Czas zgonu zazwyczaj określa się podczas sądowo-lekarskiej sekcji zwłok.

3. Do określenia czasu zgonu wykorzystywane jest zjawisko zatrzymywania się zegarka zmarłego w chwili śmierci.

4. Funkcjonariusz policji jest najbardziej kompetentną osobą do stwierdzania czasu zgonu.

5. Do określania czasu zgonu mogą być wykorzystane owady żerujące na zwłokach.

112. W teoretycznej sytuacji, w której po zabójstwie dokonano spalenia zwłok i w trakcie zewnętrznych oględzin zwłok stwierdza się oparzenia IV stopnia całych powłok ciała – wskaż, jakich zmian z pewnością nie będziesz mógł/mogła stwierdzić (zakładając, że istniały przed spaleniem) z uwagi na stan zwłok:

1. rany kłutej serca,

2. pobrania dużych fragmentów skóry do transplantacji,

3. przerwania ciągłości aorty,

4. rozkawałkowania wątroby,

5. ciężarnej macicy.

113. Stężenie pośmiertne:

1. jest szczególnie nasilone przy śmierci z wychłodzenia i u zwłok poddanych działaniu wysokiej temperatury,

2. klasycznie pojawia się w kolejności od stóp do głowy,

3. może wskazywać na przemieszczanie ciała po śmierci,

4. może mieć postać tzw. stężenia kataleptycznego, tj. takiego, który występuje jeszcze za życia u osób chorujących np. na schizofrenię kataleptyczną,

5. jest to pierwszy, zazwyczaj najwcześniej pojawiający się, pewny objaw śmierci.

114. W czasie oględzin zwłok 80-letniego mężczyzny stwierdzono: dwie rany kłute na przedniej powierzchni klatki piersiowej, 3 powierzchowne rany kłuto-cięte znajdujące się w pobliżu ww. ran kłutych. Zwłoki zostały ujawnione w łazience, w której także znajdował się nóż ze śladami krwi na ostrzu (głowni). Z zeznań rodziny wynika, że mężczyzna ten od dawna chorował na rozsiany nowotwór żołądka, powodujący nasilone dolegliwości bólowe. Powyższe okoliczności wskazują na:

1. zabójstwo – na co wskazują narzędzie czynu i lokalizacja obrażeń,

2. samobójstwo – na co wskazują nakłucia próbne, lokalizacja obrażeń (w zasięgu ręki własnej), sytuacja zdrowotna zmarłego,

3. samobójstwo – na co wskazuje miejsce, w którym doszło do zamachu samobójczego (łazienka),

4. zabójstwo „z litości” (eutanazję) – na co wskazuje fakt, że chory przed śmiercią cierpiał, a osoba dokonująca ciosów nożem robiła to za jego zgodą, o czym świadczy brak obrażeń obronnych,

5. nieszczęśliwy wypadek – mężczyzna chciał przy pomocy noża naprawić zepsutą baterię łazienkową, zasłabł na skutek choroby i nadział się kilkukrotnie na trzymany w rękach nóż.

115. Jedziesz z zespołem ratownictwa medycznego. Powód wezwania: „zgon”. Dyspozytorka ustaliła, że 76-letnia denatka od lat chorowała na białaczkę. Po przybyciu na miejsce zastajesz liczną, 20-osobową rodzinę zgromadzoną przy zmarłej, zapalone świece, zmarła jest przebrana w odświętną odzież „do trumny”. Rodzina przedkłada Ci liczne zaświadczenia o postępującej chorobie zmarłej, opowiada o trwającej kilka godzin agonii i prosi o stwierdzenie zgonu. Co robisz?

1. Nieznacznie unosisz odzież zmarłej żeby podłączyć kardiomonitor, a po stwierdzeniu asystolii – wypisujesz stosowne dokumenty. Nieetycznym postępowaniem byłoby dodatkowe traumatyzowanie rodziny szczegółowym badaniem zwłok.

2. Zazwyczaj na pierwszy rzut oka można rozpoznać zgon (bladość, brak oddechu), czasem konsultujesz się jeszcze z bardziej doświadczonym ratownikiem i wypisujesz stosowną dokumentację.

3. Wyjaśniasz rodzinie, na czym będzie polegało badanie oraz przyczyny, dla których nie można od niego odstąpić. Wypraszasz żałobników z pomieszczenia, w którym znajdują się zwłoki, szukasz plam opadowych i stężenia pośmiertnego jak najmniej naruszając odzież denatki.

4. Wyjaśniasz rodzinie, na czym będzie polegało badanie oraz przyczyny, dla których nie można od niego odstąpić. Wypraszasz żałobników z pomieszczenia w którym znajdują się zwłoki, szukasz plam opadowych i stężenia pośmiertnego oraz dokładnie oglądasz całe ciało denatki, jak najbardziej rozsuwając odzież lub – w razie potrzeby – rozbierając zwłoki.

5. Od razu przystępujesz do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Wolisz przez 30 minut prowadzić resuscytację zwłok bez nadziei na sukces, niż później latami tłumaczyć się w prokuraturze i przed sądem.

116. Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące powieszenia:

A. W przypadkach powieszeń każdorazowo stwierdzana jest bruzda wisielcza na szyi.

2. Od pętli wykonanych z materiałów miękkich i szerokich tworzą się wyraźniejsze bruzdy wisielcze niż od pętli wykonanych z twardych i wąskich.

3. Niemożliwe jest uśmiercenie człowieka poprzez powieszenie w przypadku, w którym ma wykonaną tracheostomię.

4. W przypadku powieszenia w pozycji typowej bruzda na KARKU zazwyczaj ma kształt odwróconej litery „V”.

5. Bruzda wisielcza na przedniej powierzchni szyi najczęściej przebiega poniżej chrząstki tarczowatej.

117. Zaznacz cechę identyfikacyjną, która będzie widoczna pomimo znacznego stopnia rozkładu gnilnego zwłok:

1. kolor tęczówek,

2. kształt twarzy,

3. stan po amputacji fragmentu lub całej kończyny,

4. kolor skóry,

5. ogólna budowa ciała.

118. Jesteś kierownikiem/kierowniczką zespołu ratownictwa medycznego. Dostałeś/aś wezwanie: „25-letnia kobieta z raną szyi”. Po dotarciu na miejsce stwierdzasz, że w całym pomieszczeniu znajdują się liczne ślady krwi, ciało kobiety znajduje się około 4 metrów od wejścia do tego pomieszczenia, kobieta jest nieprzytomna, nie widać ruchów oddechowych klatki piersiowej, dostrzegasz obfite zabrudzenia krwią na jej szyi i odzieży. Co robisz?

1. Zawiadamiasz policję, ponieważ podejrzewasz zabójstwo. Nie wchodzisz do pomieszczenia żeby nie zatrzeć ewentualnych śladów. Do czasu przyjazdu Policji zabezpieczasz pomieszczenie, żeby nikt tam nie wchodził.

2. Wchodzisz do pomieszczenia i badasz pacjentkę oceniając, czy są wskazania do podjęcia resuscytacji. W przypadku stwierdzenia wskazań – podejmujesz resuscytację, nie zważając na możliwość zatarcia ewentualnych śladów przestępstwa.

3. Wchodzisz do pomieszczenia. Zawiadamiasz Policję, a po stwierdzeniu zgonu szczegółowo opisujesz obrażenia u denatki – w tym celu rozbierasz ją, pomagają ci w tym pozostali członkowie zespołu ratownictwa.

4. Wchodzisz do pomieszczenia. Badasz pacjentkę oceniając, czy są wskazania do podjęcia resuscytacji. W przypadku ich braku – razem z całym zespołem ratownictwa dokonujesz dokładnej dokumentacji fotograficznej miejsca zdarzenia i zaobserwowanych śladów.

5. Badasz zwłoki, opisując szczegółowo obrażenia oraz ułożenie i pozycję zwłok. Szukasz narzędzia zbrodni. Nie wnioskujesz o przeprowadzanie sądowo-lekarskiej sekcji zwłok, ponieważ przyczyna zgonu jest jasna.

119. Zaznacz sytuację, w której nie podejmiesz lub nie będziesz kontynuował/kontynuowała resuscytacji i stwierdzisz zgon:

1. 4-letnie dziecko tonęło w rzece, przez 20 minut znajdowało się pod wodą, po wydobyciu z wody i 20-minutowej resuscytacji na kardiomonitorze widoczny jest obraz asystolii.

2. Zatrzymanie krążenia u 50-letniego mężczyzny, nastąpiło na klatce schodowej. Mężczyzna przewieszony przez poręcz schodów, po przybyciu na miejsce musisz przełamywać stężenie pośmiertne, żeby ułożyć zwłoki na plecach i rozpocząć masaż zewnętrzny serca.

3. Zatrzymanie krążenia u 74-letniej kobiety, nastąpiło w sklepie spożywczym, nic nie wiesz o jej przeszłości chorobowej.

4. 23-letni mężczyzna znaleziony na klatce schodowej. Według świadków leżał tam od godziny. Obok ciała znajduje się strzykawka. Stwierdzasz zatrzymanie krążenia. Po trwającej 30 minut resuscytacji i podaniu naloksonu nie uzyskujesz powrotu krążenia.

5. 65-letnia kobieta znaleziona w domu w łóżku. Jest zima, temperatura powietrza: -15° C, w pomieszczeniu są otwarte okna. W badaniu, poza zatrzymaniem krążenia, stwierdzasz znacznego stopnia ochłodzenie powłok ciała.

120. Na Twoim dyżurze w szpitalu, w Oddziale Chirurgicznym, zmarł 30-letni mężczyzna, przewlekle nadużywający alkoholu, z rozpoznaniem ostrego zapalenia trzustki. Był wcześniej hospitalizowany przez tydzień, dobrze zdiagnozowany. Rodzina podejrzewa, że został celowo uśmiercony przez lekarzy i pobrano od niego narządy do transplantacji. Rodzina jednocześnie wielokrotnie zastrzega, że nie życzy sobie przeprowadzenia sekcji zwłok. Co robisz?

1. Dzwonisz do Prokuratury i przedstawiasz całą sytuację, uzależniasz dalsze postępowanie od decyzji Prokuratora.

2. Pomimo sprzeciwu rodziny zlecasz sekcję anatomopatologiczną, ponieważ masz wątpliwości dotyczące przyczyny zgonu.

3. Na podstawie całości do­kumentacji medycznej bez trudu jesteś w stanie udowodnić przyczynę zgonu, a więc sekcja zwłok nie jest konieczna, a zarzuty rodziny absurdalne, więc się nimi nie przejmujesz.

4. Stwierdzasz zgon z przyczyn chorobowych, a więc nie widzisz powodu, żeby angażować w sprawę prokuratora. Wystawiasz kartę zgonu.

5. Zlecasz sekcję administracyjną na swój koszt, ponieważ dyrektor szpitala – z powodu problemów finansowych – zabronił lekarzom zlecania sekcji anatomopatologicznych, a jednocześnie obawiasz się późniejszych zarzutów rodziny.

121. Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym biegłym sądowym z zakresu medycyny sądowej (tj. wpisanym na listę sądu okręgowego z tej dziedziny) może być:

1. Lekarz bez specjalizacji – ponieważ do pełnienia tej funkcji wystarczy znajomość medycyny sądowej nabyta na studiach.

2. Lekarz specjalista chirurgii ogólnej – który w codziennej pracy często styka się z obrażeniami będącymi skutkiem działań gwałtownych, dlatego jego wiedza jest wystarczająca do występowania w takim charakterze.

3. Policjant – prywatnie zainteresowany medycyną sądową, na bieżąco śledzący wszystkie nowości w tej dziedzinie.

4. Lekarz specjalista medycyny sądowej – przygotowany do tej roli przez szkolenie specjalizacyjne.

5. Lekarz specjalista patomorfologii – jest to dziedzina medycyny niemal identyczna z medycyną sądową, też wykonuje się sekcje zwłok. Prawidłowe są odpowiedzi:

1. 1), 2), 4) i 5),

2. tylko odpowiedź 4),

3. 1), 2), 3), 4) i 5).

4. 2), 4) i 5),

5. tylko odpowiedź 3).

122. Za spowodowanie obrażeń ciała, których skutki ustąpią całkowicie w 6 dniu od momentu ich powstania, sprawcy będzie grozić odpowiedzialność karna z artykułu:

A. 217 k.k.,

2. 157 § 1 k.k.,

3. 157 § 2 k.k.,

4. 156 §1 k.k.,

5. 156 § 2 k.k.

123. Tzw. linia kapeluszowa to:

1. linia poziomego, okrężnego przecięcia powłok miękkich głowy, którego dokonuje się rutynowo podczas sądowo – lekarskiej sekcji zwłok,

2. linia charakterystycznego, okrężnego wyciśnięcia plam opadowych na głowie denata, świadcząca o tym, iż denat po śmierci miał założone ciasno przylegające okrycie głowy,

3. linia na głowie pomocna w określaniu mechanizmu (czynnego lub biernego) powstania obrażeń głowy, poprzez ich lokalizację względem tej linii,

4. linia złamań kości czaszki, powstających najczęściej podczas wypadków komunikacyjnych (potrąceń pieszych przez samochody osobowe),

5. miejsce najczęstszego występowania nowotworów mózgu w populacji polskiej.

124. Cechami przyżyciowości powstania obrażeń są:

1. podbiegnięcie krwią brzegów rany,

2. wylewy krwawe w tkance podskórnej w rzucie podbiegnięcia krwawego widocznego na skórze,

3. pokrycie otarcia naskórka brunatnym, łuszczącym się strupem,

4. prawidłowe są odpowiedzi A i C,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

125. Nieregularna rana tkanek miękkich, o nierównych, postrzępionych brzegach, z widocznymi tzw. mostkami tkankowymi w dnie, powstała najprawdopodobniej od działania narzędzia:

1. tępego,

2. kończystego,

3. tępokrawędzistego,

4. ostrego,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

126. Cechami typowymi dla postrzałowej rany wylotowej są:

1. obecność tzw. rąbka osmalenia,

2. gładkie, równe brzegi rany,

3. obecność tzw. rąbka otarcia naskórka (kontuzyjnego),

4. lokalizacja głównie na tylnych powierzchniach ciała,

5. żadne z wymienionych.

127. Do charakterystycznych cech śmierci nagłej należą:

1. obecność obfitych plam opadowych,

2. wyraźne wyciskanie się plam opadowych w okresie do 8 godzin od momentu zgonu,

3. płynność krwi w zwłokach, zwłaszcza w zatokach opony twardej,

4. obecność stężenia pośmiertnego w okresie do 8 godzin od momentu zgonu,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

128. Do zmian pośmiertnych utrwalających należą:

A. przeobrażenie tłuszczowo-woskowe,

2. gnicie,

3. autoliza,

4. strupieszenie (mumifikacja),

5. prawidłowe są odpowiedzi A i D.

129. Do przeobrażenia tłuszczowo-woskowego najszybciej dojdzie w środowisku:

1. suchym i przewiewnym,

2. suchym i pozbawionym dostępu powietrza,

3. wilgotnym i przewiewnym,

4. wilgotnym i pozbawionym dostępu powietrza,

5. w glebie o dużym stopniu zakwaszenia.

130. Do powstania okrężnej bruzdy na szyi może dojść w wyniku:

1. zadławienia,

2. zadzierzgnięcia,

3. powieszenia,

4. prawidłowe są odpowiedzi B i C,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

131. Do badania na zawartość alkoholu etylowego ze zwłok można pobrać:

1. ciało szkliste oka,

2. żółć,

3. ocieklinę gnilną,

4. śledzionę,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

132. Sekcja zwłok osób potrąconych:

1. Nie różni się od sekcji zwłok kierowców.

2. Otwiera się podczas niej stawy kończyn dolnych.

3. Nacina się podczas niej tkanki miękkie grzbietu.

4. Przeprowadzana jest w przypadkach potrąceń rowerzystów przez samochód.

5. Nacina się podczas niej tkanki miękkie kończyn dolnych.

Prawidłowe są odpowiedzi:

1. 1), 2), 3) i 5),

2. 2), 3), 4) i 5),

3. 1), 2) i 5),

4. 1), 2), 3), 4) i 5),

5. tylko 2) i 5).

133. Do wykrywania obecności krwi w plamach na odzieży służy metoda:

1. spektrofotometryczna,

2. porfirynowa,

3. reakcja z nadtlenkiem wodoru,

4. reakcja z hydrazydem kwasu triaminoftalowego (zjawisko luminescencji),

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

134. Do późnych zmian pośmiertnych jest zaliczane:

1. stężenie pośmiertne,

2. wysychanie pośmiertne,

3. gnicie,

4. oziębienie zwłok,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

135. W przypadku zwłok poddanych działaniu wysokiej temperatury, cechami świadczącymi o przebywaniu denata za życia w atmosferze pożaru będą:

1. obecność sadzy w workach spojówkowych,

2. obecność sadzy w drzewie oskrzelowym,

3. żywoczerwone zabarwienie krwi i mięśni,

4. prawidłowe są odpowiedzi B i C

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

136. Cechami typowymi dla przeobrażenia gnilnego zwłok są:

1. tzw. smugi dyfuzyjne,

2. tzw. róże cmentarne,

3. zjawisko gigantyzmu Caspra,

4. zielonkawe przebarwienie powłok ciała,

5. wiśniowa imbibicja ścian tętnic barwnikiem krwi.

Prawidłowe są odpowiedzi:

1. 1), 2) i 5),

2. 1), 3) i 5),

3. 1), 2), 3), 4) i 5),

4. 1), 3), 4) i 5),

5. 2), 3), 4) i 5).

137. Tzw. objaw Simona:

1. polega na powstaniu wylewów krwawych w krążkach międzykręgowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa,

2. nasuwa podejrzenie zbrodniczego działania osób trzecich,

3. w przypadkach śmierci przez powieszenie wskazuje na jego przyżyciowość,

4. często powstaje w przypadku potrącenia pieszego przez samochód,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

138. W przypadku sądowo-lekarskich oględzin zwłok w miejscu ich znalezienia:

1. rutynowo rozbiera się całkowicie zwłoki i zabezpiecza odzież,

2. możliwe jest określenie momentu zgonu z dokładnością do około 4 minut,

3. mierzy się temperaturę w odbytnicy,

4. nacina się tkanki miękkie głowy w celu uwidocznienia ewentualnych wylewów krwawych w tkance podskórnej,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

139. Cechą charakterystyczną dla śmierci z utonięcia, z reguły nie występującą w przypadku nawet długotrwałego przebywania zwłok w wodzie, po wcześniejszej śmierci na lądzie oraz po ich przeobrażeniu gnilnym, jest:

1. tzw. skóra praczek,

2. zjawisko rozdęcia płuc,

3. obecność cząstek planktonu w układzie krążenia dużego,

4. obecność wody w żołądku i w drogach oddechowych,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

140. Do grzybów śmiertelnie trujących zalicza się:

1. piestrzenicę kasztanowatą,

2. gołąbka winnego,

3. muchomora sromotnikowego,

4. goryczka żółciowego,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

141. W przypadku sądowo-lekarskiej sekcji zwłok noworodka:

1. przeprowadza się próbę wodną płuc,

2. przeprowadza się próbę żołądkowo-jelitową,

3. preparuje się tkanki miękkie twarzy,

4. noworodki nie podlegają sądowo-lekarskiej sekcji zwłok,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i B.

142. W czasie przedłużającej się agonii można zaobserwować:

1. smugi dyfuzyjne,

2. plamki Tardieu,

3. róże cmentarne,

4. tzw. rękawice śmierci,

5. wybroczyny krwawe w spojówkach.

143. Pewne znamiona śmierci to:

1. brak oddechu, brak tętna, oziębienie, bladość,

2. brak odruchów z pnia mózgu, oziębienie, bladość,

3. brak oddechu, brak tętna, plamy opadowe, stężenie pośmiertne,

4. brak odruchów z pnia mózgu, plamy opadowe, stężenie pośmiertne,

5. żadne z powyższych.

144. Uduszeniem gwałtownym nie jest:

1. kneblowanie ust,

2. zatrucie tlenkiem węgla,

3. zachłyśnięcie treścią pokarmową,

4. kolankowanie,

5. utonięcie.

145. Zadławienie:

1. to jeden z mechanizmów zadzierzgnięcia,

2. polega na zamknięciu ust i nosa bezpośrednio ręką sprawcy,

3. w wyjątkowych sytuacjach może być wynikiem działania samobójczego,

4. prawidłowa jest odpowiedź A i B,

5. żadne z powyższych.

146. Ostre rozdęcie płuc:

1. to stosowane w medycynie sądowej inne określenie rozedmy płuc,

2. powstaje w wyniku zmian gnilnych,

3. jest patognomoniczne dla utonięcia w wodzie słodkiej,

4. powstaje w większości przypadków uduszeń gwałtownych, - CHYBA TO

5. to inaczej rozedma wodna płuc.

147. Mechanizm zgonu w wyniku powieszenia może polegać na:

1. ucisku na tętnice szyjne,

2. złamaniu kręgosłupa szyjnego,

3. odruchu z nerwu błędnego,

4. prawidłowe są tylko odpowiedzi A i C,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

148. Plamy opadowe koloru malinowego (jasnoczerwonego) mogą być obecne w przypadku:

1. zatrucia tlenkiem węgla lub aniliną,

2. zatrucia chloroformem lub cyjanowodorem,

3. zatrucia tlenkiem węgla lub chloroformem,

4. zatrucia cyjanowodorem lub tlenkiem węgla,

5. zatrucia aniliną lub chloroformem.

149. Rąbek otarcia naskórka powstaje:

1. w ranie wlotowej,

2. wyłącznie w ranie wlotowej,

3. w ranie wlotowej i wylotowej,

4. wyłącznie w ranie wylotowej,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

150. Krwiak nadtwardówkowy powstaje:

1. rzekomy – w następstwie urazu ze złamaniem kości czaszki, prawdziwy – w następstwie pożaru,

2. rzekomy – w następstwie urazu ze złamaniem kości czaszki i w następstwie pożaru,

3. rzekomy – w następstwie pożaru, prawdziwy – w następstwie urazu ze złamaniem kości czaszki,

4. prawdziwy – w następstwie urazu ze złamaniem kości czaszki i w następstwie pożaru,

5. żadna odpowiedź nie jest prawidłowa.

151. Z punktu widzenia skutków biologicznych dla człowieka najniebezpieczniejsze jest rażenie:

1. prądem stałym o wysokim napięciu i niskim natężeniu,

2. prądem stałym o wysokim natężeniu i niskim napięciu,

3. prądem zmiennym o wysokim napięciu i niskim natężeniu,

4. prądem zmiennym o wysokim natężeniu i niskiej częstotliwości,

5. prądem zmiennym o niskim natężeniu i wysokiej częstotliwości.

152. Dla rażenia piorunem charakterystyczne są:

1. plamki Wiszniewskiego,

2. smugi dyfuzyjne,

3. figury Lichtenberga,

4. znamię prądowe,

5. objaw Paltauffa.

153. Do przeprowadzenia sądowo-lekarskiej sekcji zwłok powołuje się:

1. lekarza sądowego,

2. medyka sądowego,

3. lekarza biegłego,

4. prawidłowa jest odpowiedź A i B,

5. prawidłowa jest odpowiedź B i C.

154. Wskaż prawidłową odpowiedź:

1. Rana kąsana jest zespołem ran miażdżonych.

2. Mostki tkankowe występują m.in. w dnie ran kłuto-ciętych.

3. Na podstawie długości kanału rany kłutej możemy określić maksymalną długość działającego narzędzia.

4. Na podstawie długości rany ciętej możemy określić minimalną długość działającego narzędzia.

5. Rany cięte mają zazwyczaj kształt wrzecionowaty.

155. O przyżyciowości powstania obrażeń nie świadczy:

1. dodatnia próba na zator powietrzny serca,

2. dodatnia próba wodna płuc,

3. dodatni wynik barwienia histologicznego Sudanem,

4. makroskopowy obraz płuca lamparciego,

5. wszystkie z powyższych są cechami przyżyciowości.

156. W przypadku ofiar z pożaru, cechami przyżyciowości są:

1. obecność sadzy w drogach oddechowych oraz obecność hemoglobiny tlenkowęglowej,

2. obecność rzekomego krwiaka nadtwardówkowego oraz obecność zatorów tłuszczowych w badaniu histologicznym płuc,

3. obecność hemoglobiny tlenkowęglowej oraz rzekomego krwiaka nadtwardówkowego,

4. obecność sadzy w drogach oddechowych oraz obecność zatorów tłuszczowych w badaniu histologicznym płuc,

5. obecność hemoglobiny tlenkowęglowej oraz obecność zatorów tłuszczowych w badaniu histologicznym płuc.

157. Reakcje interletalne:

1. świadczą o śmierci pozornej,

2. przykładem jest objaw gęsiej skórki,

3. można je wywołać za pomocą bodźców mechanicznych np. uderzeniem tzw. wałkiem miotonicznym,

4. mogą być wykorzystane do określenia czasu zgonu,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

158. Płynem ustrojowym, w którym procesy gnicia zachodzą najwolniej jest:

1. krew,

2. ciało szkliste oka,

3. żółć,

4. mocz,

5. płyn mózgowo-rdzeniowy.

159. Wskaż prawidłową odpowiedź:

1. Przyjmuje się, że spadek temperatury zwłok, mierzonej w odbytnicy i w jamie ustnej, wynosi 0,5-1,5ºC na godzinę.

2. Plamy opadowe powstają w wyniku wynaczyniania się krwi do najniżej położonych części ciała.

3. Zależność siły stężenia pośmiertnego od masy mięśniowej ujmuje prawo Caspra.

4. Strupieszenie jest końcowym efektem procesu rozkładu zwłok, polegającym na zniszczeniu części miękkich.

5. Saponifikacja jest procesem utrwalającym, który zachodzi w środowisku wilgotnym bez dostępu powietrza.

160. Wskaż prawidłową odpowiedź:

1. Jako biegłego do wykonania sekcji sądowo-lekarskiej można powołać lekarza patomorfologa. – SPRAWDZONE Z KLUCZEM

2. Jeżeli w trakcie sekcji anatomopatologicznej ujawnią się znamiona czynu zabronionego to sekcja staje się sekcją sądowo-lekarską.

3. Prokurator może zlecić przeprowadzenie sekcji sądowo-lekarskiej po uprzednio wykonanej sekcji anatomopatologicznej tylko po uzyskaniu zgody rodziny.

4. Jeżeli pacjent za życia wyraził sprzeciw na przeprowadzenie u niego sekcji zwłok, to sekcję sądowo-lekarską można wykonać tylko na wniosek rodziny.

5. Prawidłowe są odpowiedzi A i B.

161. Ugryzienie przez szynszylę w prawego kciuka spełnia kryteria:

1. lekkiego uszczerbku na zdrowiu wg art. 157 § 2 k.k.,

2. średniego uszczerbku na zdrowiu wg art. 157 § 1 k.k.,

3. naruszenia nietykalności cielesnej wg art. 217 k.k.,

4. kwalifikacja karna zależeć będzie od czasu gojenia się obrażeń,

5. żadne z powyższych.

162. Kwalifikacji karnej obrażeń ciała dokonuje:

1. medyk sądowy,

2. lekarz biegły,

3. lekarz rodzinny,

4. prawidłowa jest odpowiedź A i B,

5. prawidłowa jest odpowiedź A i C.

163. Inne określenie medyka sądowego to:

1. lekarz biegły,

2. lekarz sądowy,

3. patolog sądowy,

4. wszystkie z powyższych,

5. żadne z powyższych.

164. Cząstki prochu wokół rany wlotowej stwierdzimy w przypadku:

1. postrzału z odległości 1,5 km,

2. postrzału z odległości 40 m,

3. postrzału z odległości 20 cm,

4. odpowiedzi B i C są prawidłowe,

5. nie stwierdzimy cząsteczek prochu, ponieważ spala się on całkowicie.

165. Dzieciobójstwa może dokonać:

A. matka,

2. ojciec,

3. każdy z rodziców,

4. wstępny dziecka,

5. każda osoba – jest to przestępstwo polegające na zabiciu dziecka.

166. Zgon spowodowany pęknięciem tętniaka aorty jest najczęściej śmiercią:

1. nagłą i gwałtowną,

2. nagłą i chorobową,

3. gwałtowną i chorobową,

4. powolną i chorobową,

5. powolną i gwałtowną.

167. Do znamion śmierci nie zaliczamy:

1. plam pośmiertnych,

2. oziębienia,

3. stężenia pośmiertnego,

4. wysychania,

5. rozkładu gnilnego.

168. Pośmiertne „skrwawienie” narządów szyi, wykonywane na przykład podczas sekcji osoby powieszonej ma na celu:

1. eliminację artefaktów sekcyjnych,

2. dokładniejsze preparowanie tkanek szyi,

3. uwidocznienie głębszych warstw mięśni szyi,

4. odtworzenie przebiegu bruzdy wisielczej,

5. uwidocznienie obrażeń powstałych podczas zagardlenia.

169. Uszkodzenie ciała wywołane działaniem zewnętrznego czynnika mechanicznego to:

1. utonięcie,

2. oparzenie,

3. uraz,

4. odmrożenie,

5. obrażenie.

170. Ostre rozdęcie płuc:

1. jest często obserwowane w przypadkach uduszenia gwałtownego,

2. jego wartość diagnostyczna jest bardzo wysoka,

3. jego występowanie zawsze trzeba potwierdzić badaniem histopatologicznym,

4. występuje wyłącznie w przypadku utonięcia lub powieszenia,

5. odpowiedzi A, B i C są prawidłowe.

171. Bruzda wisielcza:

1. jej poziomy przebieg wyklucza powieszenie,

2. zawsze jest obserwowana w przypadkach powieszenia,

3. brak podbiegnięć krwawych w jej przebiegu wyklucza powieszenie za życia,

4. może nie występować na zwłokach powieszonych,

5. odpowiedzi A, B i C są prawidłowe.

172. Tak zwana „skóra praczek”:

1. jest charakterystyczna dla utonięcia,

2. występuje przy przebywaniu zwłok w wodzie morskiej,

3. jest wynikiem rozkładu gnilnego zwłok,

4. występuje wyłącznie na zwłokach,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

173. Wynikiem działania miejscowego prądu jest:

1. porażenie ośrodka bodźcotwórczego serca,

2. skurcz mięśni oddechowych,

3. znamię prądowe,

4. porażenie ośrodka oddechowego mózgu,

5. zaburzenia wodno-elektrolitowe.

174. Tak zwana pozycja kolankowo-łokciowa („bokserska”) zwłok zwęglonych wynika z:

1. podejmowania przed zgonem walki i obrony,

2. przyjmowania przez denata pozycji obronnej przed płomieniem,

3. powstania krwiaka rzekomego w obrębie jamy czaszki,

4. termicznej koagulacji mięśni,

5. zwęglenia i obkurczania się skóry.

175. Malinowo-czerwone zabarwienie zwłok:

1. może występować w śmierci z wychłodzenia, - CHYBA TO

2. jest charakterystyczne wyłącznie dla zatrucia tlenkiem węgla,

3. występuje w przypadku zatrucia związkami azotowymi,

4. nie daje podstaw do jednoznacznego ustalenia przyczyny zgonu, występuje w wielu różnych jednostkach,

5. odpowiedzi A i C są prawidłowe.

176. Mostki tkankowe w dnie rany:

1. występują wyłącznie w ranach tłuczonych,

2. nie występują w ranach ciętych,

3. występują w ranach zadanych narzędziem tępym,

4. nie pozwalają na identyfikację narzędzia czynu,

5. odpowiedzi B i C są prawidłowe.

177. Kanał rany kłutej:

1. jego długość jest zawsze zgodna z długością narzędzia powodującego ranę,

2. nie może być dłuższy od długości narzędzia powodującego ranę,

3. nie może być krótszy od długości narzędzia powodującego ranę,

4. jest nieprzydatny w opiniowaniu sądowo-lekarskim,

5. powstaje po postrzale z kuszy.

178. Zadzierzgnięcie:

1. jest zawsze wynikiem zabójstwa,

2. samobójcze zadzierzgnięcie możliwe jest przy użyciu krępulca,

3. jest wynikiem zaciśnięcia ręką narządów szyi,

4. zawsze pozostawia bruzdę na zwłokach,

5. odpowiedzi A i C są prawidłowe.

179. Zamknięcie światła dróg oddechowych przez kęs pokarmu to:

1. zadławienie,

2. zachłyśnięcie,

3. rodzaj utonięcia,

4. zakrztuszenie,

5. zagardlenie.

180. W przypadku sekcji ofiary potrącenia przez samochód istotne jest:

1. otwarcie warstwowe pleców,

2. dokładne preparowanie tkanek miękkich i kości kończyn dolnych,

3. dokonanie oględzin odzieży,

4. odpowiedzi A i B są prawidłowe,

5. odpowiedzi A, B i C są prawidłowe.

181. Sądowo-lekarska sekcja zwłok powinna zostać zarządzona w przypadku:

1. zgonu w szpitalu po długiej chorobie nowotworowej,

2. zgonu w szpitalu w drugiej dobie po wypadku komunikacyjnym,

3. zgonu w domu osoby 70-letniej, z udokumentowaną historią chorobową,

4. zgonu w szpitalu przed upływem 12 godzin od przyjęcia,

5. z przypadku podejrzenia choroby zakaźnej określonej w Rozporządzeniu Ministra z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych, w przypadku których stwierdzenie zgonu wymaga szczególnego postępowania ze zwłokami osób zmarłych na te choroby.

182. Do późnych zmian pośmiertnych nie zaliczamy:

1. gnicia,

2. zeszkieletowania,

3. autolizy,

4. strupieszenia,

5. przeobrażenia torfowego.

183. Ustalenie czasu śmierci:

1. może być wykonane jedynie podczas sekcji zwłok,

2. przy wykorzystaniu obecnych technik laboratoryjnych możliwe jest ustalenie czasu śmierci z dokładnością do około pół godziny,

3. jego dokładność maleje wraz z upływem czasu od zgonu,

4. opiera się na wykonaniu badań toksykologicznych krwi w celu określenia stężenia ciał ketonowych powstałych podczas procesów pośmiertnych,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

184. Działanie superwarfaryn oparte jest na:

1. blokowaniu syntezy osoczowych czynników krzepnięcia krwi,

2. blokowaniu acetylocholinesterazy,

3. wywoływaniu ostrego żółtego zaniku wątroby,

4. działaniu toksycznym na płuca przy wtórnym wydalaniu z organizmu,

5. wszystkich powyższych.

185. Wspólną cechą zatruć tlenkiem węgla i cyjankami jest:

1. uduszenie na poziomie komórki,

2. silne wiązanie z mioglobiną,

3. wiązanie z żelazem w centrum aktywnym odpowiedniej metaloproteiny,

4. wszystkich powyższych,

5. prawidłowa jest odpowiedź A i C.

186. Nadżerki i zmiany krwotoczne widywane w błonie śluzowej żołądka osób zatrutych cyjankiem potasu lub sodu są wynikiem:

1. silnego skurczu naczyń krwionośnych i wtórnego niedokrwienia,

2. pojawienia się wrzodów stresowych,

3. działania cytotoksycznego na komórki okładzinowe żołądka,

4. właściwości żrących wymienionych związków,

5. prawidłowe są odpowiedzi A, C i D.

187. W rachunku retrospektywnym stosuje się następujący współczynnik eliminacji godzinowej etanolu z organizmu:

1. wyliczany indywidualnie dla danej osoby ze wzoru Seidla,

2. zależny od stanu zdrowia osoby badanej,

3. wyliczany w oparciu o wykonane badania stężenia etanolu w organizmie,

4. stały: 0,1 – 0,2 promila/godzinę,

5. stały: 0,05 – 0,3 promila/godzinę.

188. Ciałem ketonowym, który fizjologicznie występuje w największym stężeniu we krwi jest:

1. aceton,

2. acetooctan,

3. beta-hydroksymaślan,

4. aceton i acetooctan, które występują w podobnym stężeniu,

5. aceton i beta-hydroksymaślan, które występują w podobnym stężeniu.

189. Związkiem, który nie może wywołać methemoglobinemi jest:

1. nitrobenzen,

2. nitrometan,

3. aminobenzen,

4. metyloamina,

5. N-dimetyloaminonaftalen.

190. Który z poniżej wymienionych związków ma najkrótszy okres półtrwania:

1. aldehyd mrówkowy,

2. kwas mrówkowy,

3. kwas i aldehyd mają zbliżone okresy półtrwania,

4. metanolu i kwas mrówkowy mają zbliżone okresy półtrwania, krótsze niż aldehyd mrówkowy.

191. Który z poniższych związków ma większe powinowactwo do ADH niż etanol:

1. n-propanol,

2. izopropanol,

3. metanol,

4. glikol metylenowy,

5. tert-butanol,

192. Którą z wymienionych poniżej substancji cechuje się największą toksycznością (najmniejszą LD):

1. glikol etylenowy,

2. metanol,

3. czterochlorek węgla,

4. izopropanol,

5. aceton.

193. Narządem krytycznym dla halogenopochodnych węglowodorów aromatycznych jest:

1. płuco,

2. wątroba,

3. skóra,

4. gałka oczna,

5. nerka.

194. Efektem działania na organizm człowieka związków fosforoorganicznych (zawartych w pestycydach, niektórych bojowych środkach trujących) jest:

1. zespół serotoninowy,

2. burza acetylocholinowa,

3. pobudzenie receptorów adrenergicznych,

4. wszystkie wyżej wymienione skutki,

5. żaden z wyżej wymienionych skutków.

195. Kolejność pojawiania się zespołów objawów przy zatruciu związkami fosforoorganicznymi jest następująca:

1. zespół nikotynowy → zespół muskarynowy → objawy ośrodkowe,

2. objawy ośrodkowe → zespół nikotynowy → zespół muskarynowy,

3. zespół muskarynowy → zespół nikotynowy → objawy ośrodkowe,

4. objawy ośrodkowe → zespół muskarynowy → zespół nikotynowy,

5. kolejność pojawiania się objawów zależy od zażytej dawki trucizny.

196. Neuropatia obwodowa, przejawiająca się jako „objaw szkła w butach” jest typowa dla zatrucia:

1. ołowiem,

2. arsenem,

3. talem,

4. miedzią,

5. rtęcią.

197. Najlepszą metodą do oznaczania stężenia metali ciężkich w materiale biologicznym jest:

1. ICP,

2. TLC,

3. UPLC,

4. GC,

5. GC-MS.

198. Który z wymienionych związków nie może powstawać w wyniku przemian pośmiertnych (tanatochemicznych):

1. metanol,

2. cyjanki,

3. tert-butanol,

4. metyloamina,

5. izo-propanol.

199. Przy zatruciu płynną mieszanką węglowodorów alifatycznych najwłaściwszy zestaw materiałów biologicznych do badań toksykologicznych to:

1. żołądek, wątroba,

2. żołądek, wątroba, mózg,

3. żołądek, płuca,

4. żołądek, płuca, wątroba,

5. żołądek, płuca, mózg.

200. Analiza krwi kierowcy wykazała następujące wyniki: godzina 17.00 – 2,2 ‰, godzina 17.15 – 0,1 ‰, godzina 18.00 – 0,0 ‰. Zdarzenie miało miejsce o godzinie 16.45. Na tej podstawie można powiedzieć, że:

1. stężenie alkoholu we krwi kierowcy w momencie zdarzenia była znacznie większa niż 0,5 ‰,

2. stężenie alkoholu we krwi kierowcy w momencie zdarzenia mogło wahać się w okolicach 0,5 ‰,

3. stężenie alkoholu we krwi kierowcy w momencie zdarzenia mieściło się w przedziale 0,2-0,5‰,

4. stężenie alkoholu we krwi kierowcy w momencie zdarzenia mieściło się w okolicach 2,2 ‰,

5. na podstawie uzyskanych wyników badań nie można się wypowiedzieć o stężeniu alkoholu we krwi kierowcy w momencie zdarzenia.

201. Badanie krwi sekcyjnej metodą ELISA wykazało w niej obecność substancji z grupy amfetaminy. Na podstawie wyniku tego badania można stwierdzić:

1. że denat był pod wpływem amfetaminy,

2. że denat był pod wpływem substancji z grupy amfetaminy,

3. że denat mógł być po użyciu substancji z grupy amfetaminy,

4. że przyczyną zgonu było zatrucie amfetaminą,

5. na podstawie wyniku ELISA nie można wyciągnąć żadnych wniosków.

202. Po badaniach krwi denata uzyskano następujące wyniki: heroina: 0,0 ng/ml, 6-monoacetylomorfina: 50,0 ng/ml, morfina: 100 ng/ml. Uzyskane wyniki należy interpretować następująco:

1. denat przed śmiercią z pewnością zażył heroinę,

2. denat przed śmiercią z pewnością zażył morfinę,

3. denat przed śmiercią mógł zażyć morfinę i z pewnością zażył heroinę,

4. denat przed śmiercią mógł zażyć heroinę i z pewnością zażył morfinę,

5. na podstawie uzyskanych wyników nie można określić, jaką substancję denat zażył przed zgonem.

203. Wystarczającym dowodem zażycia przez osobę badaną heroiny jest stwierdzenie w jej krwi lub moczu:

1. heroiny,

2. 6-monoacetylomorfiny,

3. morfiny,

4. 6-monoacetylomorfiny i morfiny,

5. 6-monoacetylomorfiny i heroiny.

204. Uczestnikami postępowania cywilnego mogą być:

1. pokrzywdzony, oskarżony, prokurator i oskarżyciel posiłkowy,

2. poszkodowany, oskarżony, prokurator i pozwany,

3. powód (poszkodowany), prokurator i pozwany,

4. powód (poszkodowany) i pozwany,

5. pokrzywdzony, prokurator, pozwany.

205. Pozwanym w procesie cywilnym może być:

1. tylko osoba fizyczna,

2. tylko osoba prawna,

3. zarówno osoba fizyczna jak i osoba prawna,

4. tylko osoba prawna lub instytucja,

5. tylko osoba fizyczna prowadząca firmę lub osoba prawna.

206. Odpowiedzialność cywilna jest możliwa:

1. niezależnie od odpowiedzialności karnej, ale tylko wtedy, jeżeli wcześniej zostało udowodnione przewinienie zawodowe,

2. tylko wtedy, jeżeli wcześniej została udowodniona wina w ramach odpowiedzialności karnej,

3. niezależnie od odpowiedzialności karnej, zawodowej i służbowej,

4. tylko wtedy, jeżeli jednocześnie pracownik odpowiada służbowo przed pracodawcą,

5. niezależnie od odpowiedzialności służbowej, ale tylko wtedy, jeżeli wcześniej zostało udowodnione przewinienie zawodowe.

207. Odpowiedzialność cywilna jest możliwa:

1. wyłącznie za szkodę majątkową (uszczerbek materialny),

2. wyłącznie za szkodę niemajątkową (krzywdę),

3. za szkodę majątkową (uszczerbek materialny) i niemajątkową (krzywdę),

4. wyłącznie za szkodę majątkową oraz szkodę niemajątkową (krzywdę) powodującą uszczerbek na zdrowiu,

5. wyłącznie za szkodę niemajątkową (krzywdę) powodującą uszczerbek na zdrowiu.

208. Odpowiedzialność z tytułu zdarzeń medycznych ponosi:

1. każdy lekarz,

2. lekarz pracujący w szpitalu,

3. szpital,

4. lekarz prywatnie praktykujący,

5. spółka lekarska.

209. Uszczerbek na zdrowiu stanowiący podstawę zadość uczynienia pieniężnego występuje w formie:

1. uszczerbku trwałego i stałego,

2. tylko uszczerbku stałego,

3. uszczerbku stałego lub długotrwałego,

4. tylko uszczerbku długotrwałego,

5. uszczerbku trwałego i długotrwałego.

210. Utrata zdolności do pracy może wystąpić w formie:

1. wyłącznie całkowitej utraty zdolności do pracy zarobkowej,

2. wyłącznie całkowitej utraty zdolności do pracy zawodowej,

3. częściowej i całkowitej utraty zdolności do pracy zawodowej oraz częściowej i całkowitej utraty zdolności do pracy zarobkowej,

4. wyłącznie częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej,

5. wyłącznie częściowej utraty zdolności do pracy zawodowej.

211. Utrata zdolności do pracy zawodowej oznacza:

1. całkowitą utratę zdolności do zarobkowania, bez utraty zdolności do wykonywania zawodu,

2. częściową utratę zdolności do zarobkowania, bez utraty zdolności do wykonywania zawodu,

3. całkowitą utratę zdolności do zarobkowania, z częściową utratą zdolności do wykonywania zawodu,

4. całkowitą utratę zdolności do wykonywania zawodu, bez utraty zdolności do zarobkowania,

5. całkowitą utratę zdolności do zarobkowania i do wykonywania zawodu.

212. Utrata zdolności do pracy zarobkowej oznacza:

1. całkowitą utratę zdolności do zarobkowania, bez utraty zdolności do wykonywania zawodu,

2. częściową utratę zdolności do zarobkowania, bez utraty zdolności do wykonywania zawodu,

3. całkowitą utratę zdolności do zarobkowania, z częściową utratą zdolności do wykonywania zawodu,

4. całkowitą utratę zdolności do wykonywania zawodu, bez utraty zdolności do zarobkowania,

5. całkowitą utratę zdolności do zarobkowania i do wykonywania zawodu.

213. Podstawą ustalenia uszczerbku na zdrowiu w postępowaniu cywilnym jest:

1. wyjściowa ciężkość i rozległość urazu, jaka zaistniała u poszkodowanego,

2. następstwa wszystkich urazów, jakie wystąpiły u poszkodowanego,

3. następstwa urazu pozostałe po zakończeniu leczenia i rehabilitacji poszkodowanego,

4. następstwa wszystkich urazów i schorzeń samoistnych, jakie wystąpiły u poszkodowanego,

5. następstwa schorzeń samoistnych, jakie pozostały po zakończeniu leczenia i rehabilitacji poszkodowanego.

214. Które z poniższych zdań jest prawdziwe?

A. przebycie urazu oznacza, że musi zaistnieć skutek w postaci uszczerbku na zdrowiu,

2. występowanie uszczerbku na zdrowiu oznacza, że musiał zaistnieć uraz,

3. przebycie urazu oznacza, że muszą wystąpić jego stałe następstwa,

4. występowanie uszczerbku na zdrowiu uzasadniającego wypłatę odszkodowania oznacza, że jest on trwały,

5. przebycie urazu oznacza, że muszą wystąpić jego długotrwałe następstwa.

215. Osoba z ostrością wzroku (po korekcji): OP = 1,0 i OL = 0,7 doznała w wyniku urazu pogorszenia ostrości wzroku (po korekcji) do: OP = 0,9 i OL = 0,5. Uszczerbek na jej zdrowiu wynosi (skorzystaj z dołączonej tabeli):

1. 5%

2. 7,5%,

3. 10%,

4. 12,5%,

5. 15%.

216. Wypadkiem przy pracy jest:

1. zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną zewnętrzną, powodujące chorobę lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą,

2. zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną wewnętrzną, powodujące chorobę lub śmierć, które nastąpiło w trakcie pracy,

3. zdarzenie nagłe powodujące przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą,

4. zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną wewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą,

5. zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w trakcie pracy.

217. Wypadkiem przy pracy nie może być:

1. zdarzenie, które nastąpiło w trakcie pracy,

2. zdarzenie, które nastąpiło w związku z pracą,

3. zdarzenie spowodowane przyczyną wewnętrzną,

4. zdarzenie powodujące tylko uraz,

5. wszystkie odpowiedzi są błędne.

218. Wypadkiem przy pracy zawsze jest:

1. zdarzenie, które nastąpiło w trakcie pracy,

2. zdarzenie, które nastąpiło w związku z pracą,

3. zdarzenie spowodowane przyczyną zewnętrzną,

4. zdarzenie powodujące śmierć,

5. wszystkie odpowiedzi są błędne.

219. Chorobą zawodową może być:

1. choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, nie spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy,

2. choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy,

3. choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia nie występujących w środowisku pracy,

4. choroba nie wymieniona w wykazie chorób zawodowych, spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy,

5. wszystkie odpowiedzi są błędne.

220. Chorobą zawodową może być:

1. choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, która nie powstała w związku ze sposobem wykonywania pracy,

2. choroba nie wymieniona w wykazie chorób zawodowych, która nie powstała w związku ze sposobem wykonywania pracy,

3. choroba nie wymieniona w wykazie chorób zawodowych, która powstała w związku ze sposobem wykonywania pracy,

4. choroba wymieniona w wykazie chorób zawodowych, która powstała w związku ze sposobem wykonywania pracy,

5. wszystkie odpowiedzi są błędne.

221. Które z poniższych zdań jest prawdziwe:

1. całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy,

2. częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy,

3. całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji,

4. całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji,

5. wszystkie odpowiedzi są błędne.

222. Eutanazja jest „uprzywilejowaną” formą zabójstwa, zagrożoną niższą kara niż „zwykłe” zabójstwo. Jego sprawcą może być:

1. wyłącznie lekarz wobec pacjenta znajdującego się pod jego opieką,

2. wyłącznie lekarz, który wobec pacjenta w stanie terminalnym nie podejmuje i nie prowadzi reanimacji lub uporczywej terapii i nie stosuje środków nadzwyczajnych,

3. wyłącznie lekarz, który nie podejmuje w/w czynności pod wpływem współczucia dla pacjenta,

4. wyłącznie osoba, która działa na żądanie ofiary i pod wpływem współczucia dla niej,

5. wyłącznie osoba, która uśmierca pacjenta kierując się jego wcześniej wyrażoną wolą.

223. Dzieciobójstwo jest „uprzywilejowaną” formą zabójstwa, zagrożoną niższą kara niż „zwykłe” zabójstwo. Jego sprawcą może być:

1. wyłącznie matka dziecka,

2. wyłącznie matka noworodka,

3. wyłącznie matka dziecka, w okresie porodu i pod wpływem jego przebiegu,

4. wyłącznie matka, wobec każdego dziecka, jeśli jest pod wpływem przebiegu porodu,

5. wyłącznie matka, wobec właśnie urodzonego noworodka, pod wpływem silnego przeżycia związanego z przebiegiem porodu, znacznym zniekształceniem dziecka lub ze szczególnie trudną sytuacją osobistą.

224. W jakim wieku osoba niepełnoletnia może skutecznie wyrazić sprzeciw wobec leczenia chirurgicznego:

1. samodzielnie po ukończeniu 15 roku życia,

2. samodzielnie po ukończeniu 16 roku życia,

3. łącznie z przedstawicielem ustawowym – po ukończeniu 15 roku życia,

4. łącznie z przedstawicielem ustawowym – po ukończeniu 16 roku życia,

5. do ukończenia 18 roku życia jedynie przedstawiciel ustawowy osoby niepełnoletniej ma prawo wyrażenia zgody lub sprzeciwu na zabieg leczniczy.

225. Obowiązek uzyskania pisemnej zgody na leczenie dotyczy:

1. każdej procedury medycznej,

2. procedury medycznej o podwyższonym ryzyku,

3. procedur leczniczych, badań diagnostycznych oraz zabiegów profilaktycznych,

4. terapii eksperymentalnych oraz leczenia w ramach prowadzonych badań klinicznych,

5. niezależnie od rodzaju procedury zgoda na leczenie może być wyrażona pisemnie, ustnie lub konkludentnie – w zależności od stanu chorego.

226. U pacjenta z chorobą nowotworową, u którego stwierdzono zatrzymanie krążenia w mechanizmie migotania komór, lekarz zespołu ratownictwa medycznego powinien:

1. rozpocząć resuscytację natychmiast po rozpoznaniu migotania komór,

2. zakończyć resuscytację, jeżeli po defibrylacji nie udało się odwrócić migotania komór i trwa ono nadal pomimo zastosowania wszystkich możliwych środków leczniczych,

3. nie podejmować resuscytacji, gdyż obciążenie chorobą nowotworową wskazuje na pierwotną przyczynę zatrzymania krążenia i uzasadnia odstąpienie od resuscytacji,

4. rozpoznać zgon,

5. poszukiwać pewnych znamion śmierci tak długo, aż migotanie komór przejdzie w trwałą asystolię.

227. Zakres tajemnicy zawodowej lekarza obejmuje:

1. tylko dane osobowe pacjenta,

2. wszystkie dane wrażliwe dotyczące pacjenta,

3. wszystkie informacje zawarte w historii choroby pacjenta,

4. informacje dotyczące pacjenta, w posiadanie których wszedł lekarz w związku z wykonywaniem swojego zawodu,

5. wszystkie informacje, których ujawnienie mogłoby narazić na szkodę pacjenta oraz osoby jemu najbliższe.

228. Lekarka z oddziału położniczego została zapytana przez koleżankę z oddziału wewnętrznego o stan ciąży pielęgniarki hospitalizowanej w jej oddziale, która do niedawna pełniła obowiązki na oddziale chirurgicznym ich szpitala. Lekarka:

1. może udzielić informacji, ponieważ tajemnica zawodowa nie dotyczy przekazania informacji innemu lekarzowi w obrębie tego samego szpitala,

2. nie może udzielić informacji, ponieważ informacja mogłaby być niekompletna lub nieaktualna,

3. nie może udzielić informacji, ponieważ obowiązuje ją tajemnica zawodowa,

4. może udzielić informacji, ponieważ nie jest lekarzem prowadzącym i nie weszła w posiadanie informacji w związku z leczeniem tej pacjentki,

5. może udzielić informacji, lecz powinna upewnić się, że lekarka z oddziału wewnętrznego ma inne, ważne i aktualne informacje o pozostałych pracownikach szpitala.

229. W sytuacji nagłego zagrożenia życia pacjenta, lekarz:

1. może wykonać zabieg leczniczy, o ile zwłoka w jego wykonaniu mogłaby narazić pacjenta na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, przy braku zdolności pacjenta do wyrażenia zgody,

2. może wykonać jedynie niezbędne procedury diagnostyczne,

3. może wykonać nawet eksperyment medyczny bez zgody pacjenta, byleby ratujący jego życie,

4. może wnioskować do sądu opiekuńczego o uzyskanie zgody substytucyjnej zanim podejmie się wykonania zabiegu leczniczego,

5. powinien powstrzymać się od jakichkolwiek działań do czasu, gdy pacjent nie wskaże osoby zdolnej wyrazić zgodę substytucyjną na leczenie.

230. Pacjent ze zdiagnozowaną schizofrenią:

1. samodzielnie nie może wyrazić zgody na leczenie, ponieważ choroba psychiczna wyklucza świadomą zgodę,

2. może wyrazić zgodę na leczenie tylko wówczas, gdy zostanie ona zaakceptowana przez właściwy sąd opiekuńczy,

3. samodzielnie nie może wyrazić zgody na leczenie, jeśli został ubezwłasnowolniony całkowicie,

4. samodzielnie nie może wyrazić zgody na badania kliniczne,

5. może wyrazić zgodę na leczenie jedynie zdiagnozowanej wcześniej choroby psychicznej tj. schizofrenii.

231. Zespół ratownictwa medycznego został wezwany do wyjazdu do wypadku komunikacyjnego, który miał miejsce na drodze powiatowej. Ofiarą był kierowca samochodu osobowego, który uderzył w drzewo. Po dotarciu zespołu na miejsce kierowca był nieprzytomny (GCS: 11 pkt.), z objawami wstrząsu hipowolemicznego oraz podejrzeniem urazu odcinka szyjnego kręgosłupa. W trakcie prowadzenia medycznych czynności ratunkowych zaszła konieczność ułożenia pacjenta w pozycji przeciwwstrząsowej, co zespół wykonał z zachowaniem należytej staranności. Po zakończeniu hospitalizacji pacjent, z objawami niedowładu kończyn dolnych, wniósł powództwo cywilne wobec lekarza z roszczeniem odszkodowania i zadośćuczynienia. Można przyjąć, że:

1. żądanie pacjenta jest uzasadnione, ponieważ skutki świadczą, że lekarz na pewno popełnił błąd medyczny,

2. żądanie pacjenta jest nieuzasadnione, ponieważ mimo popełnienia przez lekarza błędu medycznego, nie doszło do narażenia pacjenta na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia,

3. żądanie pacjenta jest nieuzasadnione, ponieważ uszczerbek na zdrowiu może wynikać bezpośrednio z następstw urazu w wypadku komunikacyjnym, a postępowanie z pacjentem urazowym było przeprowadzone prawidłowo,

4. żądanie pacjenta jest uzasadnione tylko wtedy, jeśli powództwo zostanie wniesione jako dodatkowe w stosunku do oskarżenia prywatnoskargowego,

5. w tej sytuacji o odszkodowanie dla pacjenta może wnioskować jedynie prokurator.

232. Przedstawicielem ustawowym pacjenta jest:

1. osoba posiadająca pełnię praw rodzicielskich lub pełniąca, z mocy orzeczenia sądu, funkcję przedstawiciela ustawowego osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie,

2. opiekun faktyczny, który przyjechał do szpitala razem z pacjentem,

-

1. osoba najbliższa pacjentowi lub krewny pierwszego stopnia w linii prostej lub bocznej,

2. jedynie współmałżonek pacjenta,

3. współmałżonek pacjenta lub jego konkubent, pod warunkiem wykazania przed lekarzem wystarczająco bliskich relacji osobistych z pacjentem, wskazujących na zdolność działania dla dobra pacjenta oraz brak konfliktu interesów.

233. W celu złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa nieumyślnego spowodowania śmierci przez lekarza wobec pacjenta, rodzina powinna zwrócić się do:

1. Komisji ds. orzekania o błędach medycznych przy Urzędzie Wojewódzkim,

2. Policji,

3. Sądu Cywilnego,

4. Okręgowej Izby Lekarskiej,

5. redakcji gazety lub telewizji regionalnej właściwej ze względu na miejsce popełnienia przestępstwa.

234. Sądem opiekuńczym właściwym dla udzielania zgody na wykonywanie czynności medycznych jest:

1. sąd właściwy dla miejsca wykonania czynności,

2. sąd właściwy dla miejsca zamieszkania pacjenta lub jego rodziny,

3. sąd właściwy dla miejsca udzielania świadczeń przez lekarza rodzinnego, pod którego stałą opieką znajduje się pacjent,

4. sąd, do którego rodzina w przyszłości zamierza złożyć akt oskarżenia lekarza wykonującego zabieg,

5. z uwagi na dobro pacjenta – dowolny sąd, który może rozpatrzeć sprawę w możliwie najkrótszym terminie.

235. Lekarz:

1. może odstąpić od leczenia pacjenta, gdy nie zachodzi przypadek, w którym zwłoka w podjęciu leczenia mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia,

2. ma obowiązek udzielić pomocy medycznej w każdych okolicznościach,

3. musi udzielić pomocy pacjentowi bez względu na swoje przekonania, jeżeli pacjent tego zażąda,

4. w sytuacji żądania ze strony rodziny – ma obowiązek udzielenia wszelkich informacji dotyczących pacjenta jego rodzinie i osobom najbliższym,

5. nawet na wyraźne żądanie pacjenta nie ma obowiązku informowania go o stanie jego zdrowia (tzw. przywilej terapeutyczny).

236. Zwolnić lekarza z zachowania tajemnicy zawodowej może:

1. ordynator,

2. dyrektor szpitala,

3. policjant,

4. rodzina pacjenta,

5. sąd.

237. Za przestępstwo skutkowe zaniechania odpowiada:

1. każdy,

2. osoba, na której ciążył szczególny prawny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi,

3. osoba, na której ciążył moralny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi,

4. osoba, której działanie stało się przyczyną skutku,

5. nikt nie odpowiada, ponieważ zaniechanie nie stanowi przestępstwa w polskim systemie prawa powszechnego.

238. Lekarz nie ma obowiązku:

1. prowadzenia dokumentacji medycznej,

2. udzielenia pacjentowi pełnej informacji dotyczącej jego leczenia,

3. udzielenia pomocy pacjentowi znajdującemu się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia,

4. zapewnienia rodzinie pacjenta komfortu przebywania na oddziale, w którym leczony jest pacjent,

5. uzyskania zgody sądu opiekuńczego, gdy pacjent pozostaje niezdolny do składania oświadczeń woli dotyczących zgody na leczenie.

239. Powikłanie:

1. jest zawsze skutkiem błędu medycznego,

2. jest zawsze przestępstwem,

3. jest zawsze konsekwencją choroby lub procesu leczenia, wpisaną w ryzyko medyczne,

4. jest zawsze efektem niskich umiejętności personelu medycznego, lecz nie musi być błędem medycznym,

5. jest zawsze skutkiem błędu medycznego, lecz nie musi być przestępstwem.

240. W przypadku, gdy pacjent nie jest w stanie samodzielnie wyrazić zgody, zgodę zastępczą (substytucyjną) na leczenie wydaje:

1. sąd karny,

2. sąd lekarski,

3. sąd koleżeński,

4. sąd opiekuńczy,

5. sąd arbitrażowy powołany przez dyrektora szpitala spośród członków rodziny oraz lekarzy.

241. O tym, że ktoś prawdopodobnie wcześniej manipulował przy ujawnionych zwłokach świadczą ich następujące cechy:

1. plamy opadowe na grzbiecie – u człowieka znalezionego leżącego twarzą w dół, w kałuży wymiocin,

2. plamy opadowe na odsiebnych częściach kończyn górnych – u wisielca znalezionego powieszonego w pozycji klęczącej na klamce u drzwi,

3. brak portfela i wartościowych przedmiotów,

4. skąpe plamy opadowe u ofiary wypadku drogowego,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

242. Objaw Paltaufa może powstać przy postrzale z:

1. karabinu pneumatycznego PCP o mocy powyżej 17J, przy strzale z bezpośredniego przystawienia,

2. pistoletowego miotacza gazu,

3. pistoletu samopowtarzalnego załadowanego amunicją ostrą,

4. pistoletu MP5K załadowanego amunicją ślepą,

5. rewolweru załadowanego amunicją gazową,

Prawidłowe są odpowiedzi:

1. 3), 4) i 5),

2. 3) i 4),

3. 3) i 5),

4. 2), 3), 4) i 5),

5. 1), 3), 4) i 5).

243. Cechami śmierci nagłej są:

1. płynność krwi, obfite plamy opadowe,

2. obecność „słoninowatych” skrzepów w jamach serca i zatokach żylnych opony twardej, skąpe plamy opadowe,

3. obecność „słoninowatych” skrzepów w jamach serca i zatokach żylnych opony twardej, obfite plamy opadowe, przekrwienie narządów wewnętrznych,

4. płynność krwi, skąpe plamy opadowe,

5. płynność krwi, obfite plamy opadowe, obecność rozproszonych złogów glikogenu w hepatocytach.

244. Zagardleniem nie jest:

1. zadławienie,

2. zadzierzgnięcie,

3. zachłyśnięcie,

4. powieszenie,

5. wszystkie powyższe są zagardleniami.

245. Otarcia naskórka podbiegnięte krwawo powstają przyżyciowo. Otarcia naskórka niepodbiegnięte krwawo powstają pośmiertnie. Prawidłowe są wnioski:

1. oba zdania są prawdziwe i jedno wynika z drugiego,

2. oba zdania są prawdziwe, ale nie ma między nimi związku,

3. pierwsze zdanie jest prawdziwe, a drugie – fałszywe,

4. pierwsze zdanie jest fałszywe, a drugie – prawdziwe,

5. oba zdania są fałszywe.

246. O przeprowadzeniu sądowo-lekarskiej sekcji zwłok osoby zmarłej na oddziale szpitalnym w okresie krótszym niż 24 godziny po przeprowadzeniu zabiegu operacyjnego może zadecydować:

A. ordynator oddziału,

2. prokurator,

3. lekarz prowadzący,

4. prawidłowe są odpowiedzi A i B,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

247. Przeobrażenie tłuszczowo-woskowe zachodzi w środowisku wilgotnym przy braku dostępu powietrza. Ma miejsce w przypadku zwłok leżących długi czas na dnie jeziora. Prawidłowe są wnioski:

1. oba zdania są prawdziwe i jedno wynika z drugiego,

2. oba zdania są prawdziwe, ale nie ma między nimi związku,

3. pierwsze zdanie jest prawdziwe, a drugie – fałszywe,

4. pierwsze zdanie jest fałszywe, a drugie – prawdziwe,

5. oba zdania są fałszywe.

248. Proces polegający na garbowaniu powłok skórnych i demineralizacji kości pod wpływem kwaśnych składników gleby to:

1. przeobrażenie torfowe,

2. przeobrażenie tłuszczowo-woskowe,

3. gnicie,

4. strupieszenie,

5. mumifikacja.

249. Organizmami, które nie występują na zwłokach są:

1. wszy,

2. kiełże,

3. chrząszcze omarlicowate,

4. muchówki,

5. wszystkie wymienione mogą występować na zwłokach.

250. Zeszkieletowanie zwłok może być efektem działalności:

1. lisów,

2. szczurów,

3. pszczół,

4. mrówek,

5. ryb.

Prawidłowe odpowiedzi to:

1. 1) i 2),

2. 1), 2) i 4),

3. 1), 2), 4) i 5),

4. 1), 2), 3), 4) i 5),

5. 1), 2), 3) i 4).

251. W przypadku zwłok wyłowionych w porcie, posiadających liczne, niepodbiegnięte krwawo rany i otarcia naskórka stwierdzić można:

1. uszkodzenia ciała na pewno powstały pośmiertnie, np. wskutek uszkodzenia zwłok przez śrubę okrętową,

2. uszkodzenia ciała na pewno powstały przyżyciowo, a nie są podbiegnięte krwawo gdyż krew została wypłukana przez wodę,

3. brak ostrej rozedmy wodnej płuc pozwala wykluczyć śmierć w wodzie,

4. prawidłowa jest odpowiedź A i C,

5. wszystkie zdania są fałszywe.

252. Podczas sekcji zwłok rutynowo nie pobiera się:

1. krwi,

2. moczu,

3. ciała szklistego oka,

4. żółci,

5. płynu mózgowo-rdzeniowego.

253. Stan uzębienia denata podczas sekcji zwłok opisuje się:

1. zawsze,

2. w przypadku zwłok o nieustalonej tożsamości,

3. w przypadku podejrzenia działania osób trzecich,

4. wyłącznie na zlecenie prokuratora,

5. prawidłowa jest odpowiedź B i C.

254. Organizmy żywiące się wyłącznie padliną/zwłokami to:

1. nekrofauna,

2. nekrofagi,

3. nekrofile,

4. prawidłowa jest odpowiedź A i B,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

255. Siekiera jest narzędziem:

1. tępokrawędzistym,

2. kończystym,

3. ostrym,

4. odpowiedź A lub C – w zależności od strony, którą się uderza,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe – w zależności od stopnia naostrzenia.

256. Zadławienie samobójcze:

1. zazwyczaj powoduje powstanie podbiegnięć krwawych w spojówkach,

2. zdarza się jako efekt niezamierzony praktyk autoerotycznych związanych z podduszaniem,

3. może wystąpić przy nim objaw Simona,

4. dotychczas nie odnotowano takiego,

5. prawidłowa jest odpowiedź A i B.

257. Stężenie pośmiertne:

1. należy do późnych zmian pośmiertnych,

2. powraca, o ile przełamano je nie później niż 11 godzin po śmierci,

3. powoduje zmianę szerokości źrenic denata,

4. nie podlega wpływowi związków fenolowych (np. pentachlorofenol, dinitrofenol),

5. wszystkie powyższe zdania są fałszywe.

258. Organizmy żywiące się zwłokami (np. muchówki, chrząszcze) wykazują zmienność gatunkową oraz zmienność stadiów rozwojowych w zależności od stopnia rozkładu zwłok, na których bytują. Identyfikacja owadów padlinożernych bytujących na zwłokach może być przydatna podczas ustalania miejsca i czasu zgonu. Prawidłowe są wnioski:

1. oba zdania są prawdziwe, a jedno wynika z drugiego,

2. oba zdania są prawdziwe, ale nie ma między nimi związku,

3. pierwsze zdanie jest prawdziwe, a drugie – fałszywe,

4. pierwsze zdanie jest fałszywe, a drugie – prawdziwe,

5. oba zdania są fałszywe.

259. O przeprowadzeniu sądowo-lekarskiej sekcji zwłok ofiary wypadku drogowego może zadecydować:

1. prokurator,

2. lekarz pogotowia ratunkowego, który stwierdził zgon,

3. ratownik medyczny, który stwierdził zgon,

4. wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe,

5. tylko odpowiedź A i B jest prawidłowa.

260. Podczas ćwiczeń z medycyny sądowej technikiem obsługującym stół znajdujący się najbliżej audytorium był:

1. Pan Piotr,

2. Pan Marian,

3. Pan Czesław,

4. Pan Zygmuś,

5. Pan Józek.

261. Rany kłute brzucha i klatki piersiowej:

1. powstają od działania tylko noży,

2. długość kanału takiej rany jest zawsze równa długości narzędzia ją powodującego,

3. długość kanału takiej rany jest zawsze mniejsza od długości ostrza narzędzia,

4. długość kanału rany może być większa, niż długość narzędzia, które go powoduje,

5. szerokość rany wkłucia jest zawsze równa szerokości noża, który ją powoduje.

262. Przy postrzałach samobójczych głowy:

1. kanał rany przebiega zawsze ze strony prawej na lewą,

2. broń można zawsze znaleźć w zaciśniętej ręce samobójcy,

3. w ranie wlotowej brak rąbka otarcia,

4. broń z reguły wypada z ręki samobójcy,

5. obrażenia głowy mają zawsze charakter przestrzału na wylot.

263. Tzw. obrażenia obronne:

1. powstają najczęściej na przedniej i przyśrodkowej powierzchni przedramienia,

2. powstają tylko od działania narzędzi ostrych,

3. powstają najczęściej na bocznej i tylnej powierzchni przedramienia,

4. nie zawsze mają cechy przyżyciowości,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

264. Śmierć w przypadku typowego powieszenia samobójczego:

A. jest wynikiem uszkodzenia kręgosłupa szyjnego i rdzenia przedłużonego,

2. jest spowodowana tylko zablokowaniem drożności dróg oddechowych,

3. wynika z podrażnienia nerwu błędnego,

4. jest skutkiem jedynie ucisku na naczynia krwionośne szyi,

5. żadna odpowiedź nie jest w pełni prawidłowa.

265. Tzw. „mostki tkankowe” są typowe dla:

1. ran postrzałowych,

2. ran ciętych,

3. działania prądu elektrycznego o wysokim napięciu,

4. ran tłuczonych,

5. działania wysokiej temperatury.

266. Cechą świadczącą o przebywaniu osoby żywej w pożarze jest:

1. koagulacja termiczna tkanek,

2. obecność tzw. krwiaka rzekomego w jamie czaszki,

3. obecność sadzy w dolnych drogach oddechowych,

4. ślady działania płomieni na skórze,

5. stopienie końców włosów.

267. Plamki Wiszniewskiego mogą pojawić się w przypadku śmierci:

1. z zatrucia ługiem sodowym,

2. z wychłodzenia,

3. zmian pourazowych w zakresie narządów jamy brzusznej,

4. z utonięcia,

5. w pożarze.

268. W przypadku śmierci z utonięcia:

1. zwłoki pływające w wodzie z reguły przyjmują pozycję z głową w dół, pośladkami ku górze i z kończynami zwisającymi w dół,

2. nie ma reguły co do pozycji, w jakiej pływają takie zwłoki,

3. rany powstałe za życia mogą stracić cechy przyżyciowości w czasie przebywania zwłok w wodzie,

4. nie stwierdza się różnic pomiędzy utonięciem w wodzie słodkiej i słonej,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

269. Sądowo-lekarską sekcję zwłok wykonuje się:

1. w przypadkach zwłok nieznanych,

2. w przypadkach podejrzenia śmierci gwałtownej,

3. na postanowienie Prokuratury lub Sądu,

4. rodzina musi wyrazić zgodę na taką sekcję,

5. prawidłowe są odpowiedzi A, B i C.

270. Tzw. „skóra praczek” na dłoniowej powierzchni rąk:

1. jest jednym z objawów gnicia zwłok,

2. jest dowodem na śmierć z utonięcia,

3. świadczy o przebywaniu zwłok w środowisku wilgotnym

4. prawidłowa jest odpowiedź A i B.

271. Zator powietrzny układu żylnego:

1. dotyczy serca,

2. aby go wykryć, należy wykonać w czasie sekcji odpowiednią próbę,

3. może być wynikiem ran ciętych na szyi i klatce piersiowej,

4. dotyczy tętnic wieńcowych serca,

5. prawidłowa jest odpowiedź A, B, C.

272. Złamanie kości sklepienia czaszki przyjmujące wygląd tzw. „koła ze szprychami” najczęściej występuje:

1. po uderzeniu młotkiem w głowę,

2. przy działaniu sił zgniatających na czaszkę,

3. po uderzeniu w głowę płaskim narzędziem o dużej powierzchni,

4. w wyniku postrzału w głowę,

5. u noworodków, jako wyraz zmian okołoporodowych.

273. Badanie histopatologiczne zawartości glikogenu w komórkach wątroby wykonuje się w przypadku podejrzenia:

1. zatrucia alkoholem metylowym,

2. śmierci z wychłodzenia,

3. śmierci na skutek porażenia prądem elektrycznym,

4. śmierci w pożarze,

5. zatrucia grzybami.

274. Stężenie pośmiertne na zwłokach

1. pojawia się już w czasie agonii i zanika po około 120 godzinach,

2. zaczyna pojawiać się po około 30 minutach po śmierci i zanika po około 72 godzinach,

3. pojawia się po około 3 godzinach i zanika po 24 godzinach,

4. w pewnych przypadkach dotyczy tylko jednej grupy mięśniowej,

5. nie ma reguł na jego występowanie.

275. Plamy pośmiertne:

1. ich kolor może zależeć od rodzaju użytej trucizny,

2. mogą powstawać już w czasie agonii,

3. ulegają utrwaleniu średnio po około 12 godzinach,

4. często zlokalizowane są na tylno-bocznych powierzchniach ciała,

5. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

276. Śmierć gwałtowna:

1. to śmierć, która następuje bardzo szybko,

2. na sekcji stwierdzamy zawsze płynną krew,

3. jest wynikiem wypadku, zabójstwa, samobójstwa,

4. jest synonimem śmierci nagłej,

5. jest najczęściej spowodowana przez zmiany chorobowe.

277. Śmierć nagła:

1. charakterystyczne dla niej są zakrzepy krwi,

2. jest synonimem śmierci gwałtownej,

3. jest przeciwieństwem śmierci agonalnej,

4. występuje wyłącznie w przypadkach zabójstw,

E. ogranicza się do przypadków śmierci z przyczyn chorobowych.

278. Tzw. klin Meserera to:

1. topograficzne miejsce na szyi, w obrębie którego znajduje się zatoka szyjna,

2. klinowate wycięcie miąższu nerki do badań toksykologicznych,

3. odmiana powypadkowego, spiralnego złamania kości strzałkowej,

4. wskazuje na kierunek działania siły zginającej w przypadku złamania trzonu kości długiej,

5. powstaje w kościach podstawy czaszki po urazach typu „smagnięcia biczem”.

279. Liczne rany kłute na przedniej powierzchni klatki piersiowej:

1. wymagają, przy ocenie mechanizmu ich powstania, uwzględnienia dodatkowych informacji uzyskanych od Policji i Prokuratury,

2. umiejscowienie jest dowodem na ich zadanie przez rękę obcą,

3. mogą czasem powstać od działania samobójczego,

4. z reguły powstają w następstwie działania kilku sprawców,

5. prawidłowe są odpowiedzi A i C.

280. Zagardlenie:

1. w jego przypadkach bruzda biegnie zawsze od przodu ku tyłowi i ku górze,

2. dzieli się na powieszenie, zadzierzgnięcie i zadławienie,

3. jest wynikiem zablokowania górnego odcinka dróg oddechowych przez ciało obce,

4. zawsze powstaje od działania pętli na gardło człowieka,

5. towarzyszy mu zawsze uszkodzenie błony wewnętrznej tętnicy szyjnej.

281. Do wczesnych zmian pośmiertnych nie należy:

1. stężenia pośmiertne,

2. plamy pośmiertne,

3. oziębienie zwłok,

4. zielonkawe zabarwienie powłok,

5. wysychanie rogówek.

282. Po 8 godzinach od zgonu:

1. plamy opadowe są już utrwalone,

2. zwłoki przyjmują temperaturę otoczenia,

3. stężenie pośmiertne powraca po przełamaniu,

4. plamy opadowe mogą ulegać częściowemu przemieszczeniu po zmianie pozycji zwłok,

5. wkraplając atropinę do worka spojówkowego można wywołać rozszerzenie źrenic.

283. Do pewnych oznak śmierci należą:

1. oziębienie rąk i stóp,

2. brak akcji serca,

3. brak reakcji na bodźce,

4. bezruch,

5. stężenie pośmiertne.

284. Temperatura zwłok mierzona w odbytnicy wynosi 30°C, temperatura zewnętrzna 20°C, stężenie pośmiertne powraca po przełamaniu, plamy opadowe ulegają częściowemu przemieszczeniu po zmianie pozycji zwłok. Szacunkowy czas, jaki upłynął od zgonu to:

1. poniżej 30 minut,

2. 1-2 godziny,

3. około 6 godzin,

4. 10-12 godzin,

5. powyżej 24 godzin.

285. Cechą dojrzałości noworodka nie jest:

1. masa ciała powyżej 2500 gramów,

2. długość ciała powyżej 45 cm,

3. obecność jądra kostnienia w nasadzie dalszej kości udowej,

4. przedgłowie,

5. obecność jąder w worku mosznowym.

286. Obowiązkową modyfikacją techniki sekcyjnej podczas sekcji zwłok noworodka jest:

1. skrwawienie szyi,

2. próba na zator powietrzny serca,

3. „koszyczkowe” otwarcie jamy czaszki,

4. preparowanie tkanek miękkich grzbietu,

5. preparowanie tkanek miękkich kończyn.

287. W przypadku sekcji osób potrąconych:

1. rozkład podbiegnięć krwawych na skórze określa kierunek potrącenia,

2. złamania kości kończyn dolnych zawsze występują na wysokości zderzaka samochodu,

3. konieczne jest preparowanie tkanek miękkich nadgarstków i rąk,

4. konieczne jest preparowanie tkanek miękkich kończyn dolnych, otwarcie stawów kończyn dolnych i nacięcie nasad kości je tworzących,

5. złamanie kości zawsze występuje w kończynie dolnej od strony potrącenia.

288. Podczas badania mężczyzny podejrzanego o dokonanie przestępstwa zgwałcenia nie jest konieczne:

1. zabezpieczenie materiału porównawczego do badań genetycznych,

2. pobranie wymazów spod płytek paznokciowych,

3. wyczesanie owłosienia łonowego,

4. pobranie próbki spermy,

5. dokładne opisanie obrażeń na ciele.

289. Do typowych cech kośćca męskiego należy:

1. pozioma linia czoła,

2. krótka kość krzyżowa i szeroka miednica,

3. szeroki kąt pod spojeniem łonowym,

4. cienkie brzegi oczodołów,

5. wyraźnie zaznaczone przyczepy mięśniowe.

290. Podejrzenia dzieciobójstwa biernego nasuwa stwierdzenie podczas sekcji zwłok:

1. ujemnego wyniku próby życiowej płucnej i żołądkowo-jelitowej,

2. obecności przedgłowia,

3. braku pokarmu w żołądku,

4. obecność postrzępionego, niezabezpieczonego końca pępowiny,

5. cech dysmorfii płodu.

291. W przypadku sekcji zwłok osób powieszonych:

1. występuje złamanie kręgów lędźwiowych lub szyjnych,

2. poziomy przebieg bruzdy wisielczej wyklucza samobójstwo,

3. stężenie alkoholu we krwi powyżej 0,5‰ (stan nietrzeźwości) wyklucza samobójstwo,

4. podczas sekcji zwłok dokonuje się skrwawienia tkanek miękkich szyi,

5. skrępowanie rąk lub stóp wyklucza samobójstwo.

292. W przypadku zgonu w pierwszych godzinach połogu jedną z bardziej prawdopodobnych przyczyn zgonu jest:

1. zator płynem owodniowym,

2. zatrucie benzodiazepinami,

3. zator krezki,

4. konflikt serologiczny,

5. wstrząs anafilaktyczny.

293. Do sekcyjnych cech noworodka nie należy:

1. obecność smółki w jelicie grubym,

2. obecność pępowiny,

3. zabrudzenie powłok mazidłem płodowym,

4. ujemny wynik próby życiowej płucnej,

5. obecność przedgłowia.

294. U 23- letniego mężczyzny stwierdzono sekcyjnie: powierzchowną ranę ciętą szyi o wym. 5 x 0,1 cm, bez uszkodzenia dużych naczyń, ujemny wynik próby na zator powietrzny serca, obfite plamy opadowe rozmieszczone na dystalnych częściach kończyn, obecność na szyi bruzdy wisielczej, wybroczyny krwawe w spojówkach, rozdęcie płuc, stężenie alkoholu we krwi: 2,4‰. Najbardziej prawdopodobną przyczyną zgonu jest:

1. ostre zatrucie alkoholem,

2. wykrwawienie z rany szyi,

3. zabójstwa, którego sprawca był leworęczny,

4. zabójstwo, gdyż stwierdzone stężenie alkoholu uniemożliwia jakąkolwiek aktywność,

5. powieszenie.

295. Podczas sekcji zwłok kierowcy, który poniósł śmierć w wypadku stwierdzono: rozległe rany tłuczone twarzoczaszki ze złamaniem kości szczękowych i kości nosa, obecność niewielkiego krwiaka podtwardówkowego (o objętości około 10 ml) w przednim dole czaszki, złamania żeber od II do VIII po lewej stronie, rozdęcie płuc z obecnością ognisk zachłystowych. Najbardziej prawdopodobną przyczyną zgonu jest:

1. krwiak podtwardówkowy,

2. niewydolność oddechowa spowodowana złamaniami żeber,

3. wykrwawienie,

4. zachłyśnięcie krwią,

5. przyczyna zgonu jest nieustalona.

296. U 56-letniej kobiety sekcyjnie stwierdzono: skąpe plamy opadowe, żółtaczkę, liczne, niewilekie podbiegnięcia krwawe i wybroczyny krwawe na tułowiu, wypełnienie żołądka, dwunastnicy i jelita cienkiego płynną krwią, wodobrzusze, marskość wątroby. Najbardziej prawdopodobną przyczyną zgonu jest:

1. śpiączka wątrobowa,

2. krwawienie z wrzodu dwunastnicy, z następowym wykrwawieniem,

3. krwawienie z żylaków przełyku, z następowym wykrwawieniem,

4. tępy uraz , z następowym krwawieniem do światła przewodu pokarmowego,

5. niewydolność serca.

297. W czasie oględzin zwłok NN mężczyzny znalezionego w lipcu w piwnicy stwierdzono: rozdęcie zwłok i zielonkawe zabarwienie powłok ciała, obecność dużej ilości krwistego płynu w jamie ustnej, w przewodach nosowych i na twarzy, ranę okolicy czołowej o średnicy 8 cm o drobno-ząbkowanych, krwią nie podbiegniętych brzegach. Jakie wnioski można wyciągnąć:

1. zgon nastąpił co najmniej miesiąc przed znalezieniem zwłok,

2. obecność krwistego płynu na twarzy nasuwa podejrzenie obrażeń czaszkowo-mózgowych,

3. tak rozległa rana głowy sugeruje zabójstwo,

4. najbardziej prawdopodobną przyczyną zgonu jest uduszenie gwałtowne,

5. stwierdzone zmiany mają charakter pośmiertny (m.in. ślady żerowania gryzoni na zwłokach), konieczne jest przeprowadzenie sekcji zwłok.

298. Cechą przyżyciowości obrażeń nie jest:

1. obecność podbiegnięć krwawych w otaczających tkankach miękkich,

2. obecność mostków tkankowych w dnie rany,

3. obecność cech gojenia się,

4. obecność zatorów tłuszczowych płuc,

5. obecność zatoru powietrznego serca.

299. Podczas sekcji zwłok mężczyzny wyłowionego z górskiego strumienia stwierdzono: linijną ranę okolicy potylicznej o wym. 2 x 0,3 cm, o brzegach otoczonych rąbkiem czerwono podeschniętego otarcia naskórka, rozdęcie płuc, grzybek piany w okolicy nosa i ust, skórę praczek. Jakie wnioski można wyciągnąć:

1. z pewnością zwłoki zostały podrzucone do strumienia, aby upozorować utonięcie i zamaskować zabójstwo,

2. rana potylicy powstała od narzędzia ostrego np. noża,

3. mężczyzna został ogłuszony drewnianą pałką, uduszony paskiem i po zgonie wrzucony do wody,

4. rana potylicy powstała kilka dni wcześniej i nie ma związku ze sprawą,

5. przyczyną zgonu było utonięcie; mężczyzna mógł uderzyć głową w kamieniste dno strumienia podczas tonięcia.

300. Próba na zator powietrzny serca nie jest konieczna w przypadku:

1. zgonu po zabiegu łyżeczkowania jamy macicy,

2. podejrzenia utonięcia,

3. zgonu w połogu,

4. stwierdzenia ran ciętych dołów łokciowych,

5. stwierdzenia rany kłutej szyi.