Pomnik Bartolomeo Colleoniego w Wenecji – renesansowy pomnik konny kondotiera Bartolomeo Colleoniego dłuta Andrei del Verrocchio (1479-88). Pomnik jest wykonany z brązu i ma wysokość 395 cm (bez podstawy).

Historia[edytuj]

W roku 1479 władze Wenecji postanowiły wykonać testament Bartolomeo Colleoniego, który zmarł w roku 1475 i wznieść mu pomnik, na którego budowę słynny kondotier pozostawił kwotę 100 tys. dukatów. W 1483 roku Verrocchio przedstawił model pomnika, a przed swoją śmiercią w 1488 r. przygotował formę pod odlew, jednak sam pomnik nie został ukończony. Wtedy Wielka Rada Republiki przywołała do powrotu do Wenecji innego artystę, Alessandro Leopardiego, wygnanego poprzednio z powodu sfałszowania dokumentów. Rada zawiesiła, a następnie w 1490 r. zniosła wydany na niego wyrok. W 1493 r. posąg był już odlany, 19 listopada 1495 r. stanął na wysokim cokole na placu św. św. Jana i Pawła, zaś 21 marca 1496 r. miało miejsce jego odsłonięcie.

Repliki pomnika z początku XX w. znajdują się w Szczecinie (patrz Pomnik Bartolomeo Colleoniego w Szczecinie) i Warszawie (patrz pomnik Bartolomeo Colleoniego w Warszawie na dziedzińcu Akademii Sztuk Pięknych).

Zdjęcia[edytuj]

• 

Pomnik Bartolomeo Colleoniego w Wenecji – widok od strony Campo di San Zanipolo