SPRAWOZDANIE 1

LABORATORIUM MATERIAŁÓW BUDOWLANYCH

ZACHODNIOPOMORSKI UNIWERSYTET TECHNOLOGICZNY

Metody badania cementu

Katarzyna Kiryszewska gr. 3

Cement to hydrauliczne spoiwo mineralne, otrzymywane z surowców mineralnych, np. wapienia i gliny, wypalanych na klinkier w piecu cementowym. Następnie otrzymany spiek jest mielony z gipsem, który jest regulatorem czasu wiązania.

Oznaczanie wytrzymałości

Wyposażenie:

- waga

- licznik czasu

- mieszarka

- forma z trzema przegrodami 40x40x160 mm

- wstrząsarka

- urządzenie do badania wytrzymałości na zginanie

- urządzenie do badania wytrzymałości na ściskanie

Skład zaprawy:

1:3:0,5

- cement 450±2 g

przed badaniem powinien być przechowywany w szczelnych warunkach

- kruszywo 1350±5 g

naturalne, otoczakowe, frakcja 0,2 mm, ok. 70%

- woda 225±1 g (1/2 ilości cementu)

prawie zawsze destylowana

Formowanie beleczek do badania:

- mieszamy w mieszarce cement z wodą, dodając kruszywo

- beleczki formujemy bezpośredniu po przygotowaniu zaprawy.

- zaprawę rozprowadzamy równomiernie w każdej przegrodzie

- pierwszą warstwę zagęszczamy 60 wstrząsami wstrząsarki

- nakładmy drugą warstwę (z nadmiarem) i również zagęszczamy

- usuwamy nadmiar z formy łopatką

Przechowywanie beleczek do badania:

Beleczki przechowuje się w formach przez 24 h w wilgotnym otoczeniu, a następnie, po rozformowaniu, przechowuje się pod wodą aż do chwili badania wytrzymałości. Powinny być przechowywane w warunkach, gdzie nie zachodzi reakcja cementu z materiałem, z którym mają do czynienia. Temperatura wody (20±1,0)°C.

Wartości sił łamiących, przy badaniu wytrzymałości na zginanie:

1,680 kN

1,957 kN

1,460 kN

Wytrzymałość na zginanie:

$$R_{f} = \ \frac{1,5 \times \ F_{f} \times l}{b^{3}}$$

R_f - wytrzymałość na zgninanie, w megapaskalach;

b - długość boczna przekroju beleczki, w milimetrach;

F_f - obciążenie łamiące na środku beleczki, w niutonach;

l - długość między podporami, w milimetrach;

R_f = 3,94 MPa

R_f = 4,59 MPa

R_f = 3,42 MPa

Średnia 3,97 MPa

Wartości sił niszczących, przy badaniu wytrzymałości na ściskanie:

45,04 kN

46,83 kN

47,27 kN

40,51 kN

44,68 kN

45,55 kN

Wytrzymałość na ściskanie:

$$R_{c} = \ \frac{F_{c}}{1600}$$

R_c - wytrzymałość na ściskanie, w megapaskalach;

F_c - najwyższe obciążenie przy zgnieceniu próbki, w niutonach;

1600 powierzchnia płytek lub płytek pomocnicznych (40 mm x 40 mm), w milimetrach kwadratowych;

R_c = 28,15 MPa

R_c = 29,27 MPa

R_c = 29,54 MPa

R_c = 25,32 MPa

R_c = 27,93 MPa

R_c = 28,47 MPa

Średnia 28,11 MPa

Oznaczanie czasów wiązania

Wyposażenie:

-waga

-biureta

-mieszarka

-woda

-licznik czasu

-liniał

Aparatura:

- aparat Vicata

Wykonanie:

- mieszamy 500g cement z pewną ilością wody, np.125g („czas zero”)

- przenosimy zaczyn do pierścienia i umieszczamy w aparacie Vicata

• Określenie konsystencji normowej:

Opuszczamy bolec i odczytujemy wskazanie skali. Badanie powtarzamy dla zaczynów zawierających różne ilości wody, do momentu, w którym odstęp między bolcem a płytką bazową osiągnie (6+-2) mm.

• Początek czasu wiązania – odległość igły od płytki bazowej wynosi 6 ÷3mm

(zagłębianie w tej samej próbce, w blisko położonych miejscach, co ok. 10 min, między czynnościami przechowujemy próbkę w komorze o regulowanej temperaturze)

• Odwracamy próbkę – koniec czasu wiązania - jeśli igła się oprze na próbce lub zagłębi do 0,5mm.

(zagłębianie w tej samej próbce, w blisko położonych miejscach, co ok. 30 min, między czynnościami przechowujemy próbkę w komorze o regulowanej temperaturze)

Oznaczanie stałości objętości

Wyposażenie:

-waga

-biureta

-mieszarka

-woda

-licznik czasu

-liniał

Aparatura:

- pierścień Le Chateliera

- łaźnia wodna

- komora lub szafa klimatyczna

Wykonanie:

- przygotowujemy zaczyn cementowy

- napełniamy pierścień i wyrównujemy górną powierzchnię

- pierścień przykrywamy naoliwioną płytką, obciążamy masą, wkładamy do komory

- po 24h mierzymy odległości między końcami igieł

- ogrzewamy pierścień w łaźni wodnej

- mierzymy odległości miedzy końcami igieł

- wyjąć pierścień, ochłodzić do temperatury w laboratorium

- mierzymy odległości miedzy końcami igieł

Liczymy różnicę między ostatnim a pierwszym pomiarem.

Jeśli rozszerzenie jest większe niż wartość normowa wykonujemy badanie jeszcze raz.