Katedra Santa Maria del Fiore

Katedra Santa Maria del Fiore (Duomo) znajduje się we Florencji i jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków zarówno miasta, jak i całej Toskanii. Jest jednym z najsłynniejszych kościołów na całym świecie ze względu na swoje rozmiary i historię powstawania. Ta monumentalna budowla ma obecnie wymiary 153 x 38 metrów i wznosi się 90 90 metrów nad ziemią.

Budowę katedry rozpoczęto 8 września 1296 wokół istniejącego romańskiego kościoła katedralnego Santa Reparata. Nadzór nad budową powierzono Arnolfowi di Cambio, a po jego śmierci kolejnymi architektami byli Giotto di Bondone, Andrea Pisano, Francesco Talenti. Pod koniec czternastego wieku stary kościół został zburzony, na jego miejscu istniała już katedra. Kościół został konsekrowany w 1436 roku, jego nazwa pochodzi od złotego kwiatu, który został podarowany miastu przez papieża Eugenio IV. Po 30 latach udało się ukończyć budowaną nad sklepieniem latarnię zwieńczoną złocistą kulą, jeszcze później zamknięto prace nad fasadą katedry.

W drugiej połowie XVI wieku zburzono zaprojektowaną przez di Cambio elewację, której budowy przez tyle lat nikomu nie udało się doprowadzić do końca. Rozpisano wtedy konkurs na projekt nowej fasady, jednak ta część budowanej świątyni okazała się być pechowa - przez 300 lat odrzucano napływające propozycje i dopiero w 1871 roku zaakceptowano neogotycki projekt Emilia de Fabris. Fasadę ukończono wreszcie w 1887 roku, kończąc tym samym trwającą niemal 600 lat budowę katedry.

Dużym atutem tej świątyni jest wspaniała, marmurowa posadzka, której wykonanie zajęło prawie 135 lat.

Kościół zachwyca swym wnętrzem, architekturą. Występują tu liczne nawy i galerie, w których wnętrzach możemy podziwiać wiele pięknych dzieł sztuki.

W lewej nawie umieszczono dwa obrazy pochodzące z XV wieku, na których widnieją konne pomniki kapitanów wojsk: Niccolo da Tolentino namalowany przez Andrea del Castagno oraz Giovaniego Acuto - dzieło Paolo Uccella. W świątyni znajdziemy również dzieła Bicciego di Lorenzo w postaci namalowanych na deskach obrazów, przedstawiających świętych Kosmę i Damiana. Atrakcją jest też dzieło Domenica di Michelino z drugiej połowy XV wieku. Godne uwagi są również freski zdobiące wewnętrzne ściany kopuły, obrazujące Sąd Ostateczny. Powstały w drugiej połowie XVI wieku za sprawą Vasariego i Zuccariego.

W południowej, najstarszej części katedry znajdziemy wspaniały portal, zwany Porta della Mandorla. Nad wejściem możemy podziwiać datowaną na ok. 1420 rok płaskorzeźbę autorstwa Nanniego di Banco, przedstawiającą Wniebowzięcie Marii Panny. Pomiędzy umieszczonymi w fasadzie czterema pilastrami znajdziemy portale ze scenami z życia Marii Panny. Na tympanonie nad środkowym portalem znajduje się płaskorzeźba ukazująca Marię z patronami miasta, natomiast obok znajdziemy figury Miłosierdzia i Wiary.