Międzyokresowa substytucja pracy (Lucas Rapping-1969)
Teoretycy realnego cyklu koniunkturalnego wskazują na MSP, jako na przyczynę dużych reakcji AJ na małe zmiany (W/P).
Międzyokresowa substytucja pracy, to mechanizm przenoszący wstrząsy. Gospodarstwa domowe przesuwają swoją AJ w czasie na tej zasadzie, że są bardzo chętne do pracy, gdy (W/P) są przejściowo wysokie, pracują mniej godzin, gdy (W/P) są przejściowo niskie.
Łączna AJ zależy od indywidualnych decyzji w sprawie oferowania pracy. Korzyści z bieżącego zatrudnienia zależą od zarabianego dochodu Y, który zapewnia indywidualnej osobie C. Aby zarobić Y, robotnicy muszą przeznaczyć mniej czasu na tzw. czas wolny, czyli wszystkie czynności nie tworzące dochodu. Funkcja użyteczności reprezentatywnego robotnika, wskazuje, że zarówno C jak i czas wolny dostarczają mu użyteczności. Podejmując decyzję dot. wysokości AJ robotnicy biorą pod uwagę przyszłą i bieżącą C oraz czas wolny. Uwzględniając przyszłość muszą się zastanowić, jak się ma bieżąca oferta (W/P) do normy.
Zatem możemy wyróżnić dwa przeciwstawne sobie efekty:
efekt substytucyjny- wyższa oferta (W/P) będzie wpływała na wzrost wielkości AJ. Czas spędzony w domu staje się bardziej kosztowny ( jego koszt alternatywny=(W/P) rośnie), więc ludzie zastępują go czasem spędzonym na rynku pracy. (W/P) jest bodźcem do pracy,
efekt zamożności/dochodowy- wyższe (W/P) sprawiają, że robotnicy czują się zamożniejsi i dlatego pracują mniej. Gdy rośnie Y, ludzie przejawiają skłonność do zwiększonej konsumpcji, więc chcą więcej czasu spędzać w domu. Wpływa to na obniżenie AJ.
Wpływ określonego wzrostu bieżącej (W/P) na ilość zaoferowanej pracy będzie zależał od tego, który z efektów przeważy. Efekt netto działania obu efektów przedstawia długookresowa krzywa podaży siły roboczej.
W zależności od tego, jak maksymalizujące w sposób racjonalny jednostki reagują w czasie na zmian swej sytuacji ekonomicznej, wywołane przez wstrząsy technologiczne rozróżnia się trwałe i przejściowe zmiany (W/P):
gdy wstrząs technologiczny jest krótkotrwały, tak że bieżące ponadnormatywne oferty (W/P) są przejściowe , więc robotnicy korzystają z okazji i zastępują pracą czas wolny. Oczekiwania co do przyszłego obniżenia (W/P) sprawią, że ilość oferowanej w przyszłości pracy zmniejszy się i decyzja o powiększeniu AJ obecnie, jest też decyzją o o korzystaniu w przyszłości z czasu wolnego w większym stopniu niż obecnie. Dlatego teorie realnego cuklu koniunkturalnego przepowiada duże reakcje podaży na przejściowe zmiany płacy realnej,
trwałe wstrząsy technologiczne, podnosząc przyszłą (W/P), wywołują efekty powodujące obniżenie bieżącej podaży pracy.
Dodatkowe znaczenie na podaż pracy ma R ( w modelach z giętkimi płacami). Wzrost R zachęca gospodarstwa domowe do zwiększenia AJ w bieżącym okresie, ponieważ wartość zarobionego dziś Y wzrasta w stosunku do dochodu z pracy jutrzejszej. W efekcie krzywa AJ przesuwa się w prawo.
Wszystkie wstrząsy powodujące albo wzrost R, albo przejściowe podniesienie się (W/P0 bieżącej do przyszłej, będą wpływać na wzrost AJ, a zatem i na wzrost N.