METODA HUFSCHMIDTA
Metoda Hufschmidta polega na stymulacji porażonych kurczowo mięśni i ich antagonistów tzw. podwójnymi impulsami elektrycznymi o przebiegu prostokątnym. Jest to próba wykorzystania prądów malej częstotliwości do normalizacji stanu napięcia mięśni antagonistycznych w stosunku do grupy mięśni porażonych spastycznie. Wiadomo, że w przypadku braku lub upośledzenia ośrodkowej regulacji stanu pobudliwości wrzecion mięśniowych, będących niejako miernikami długości mięśnia, dochodzi do przewagi silniejszej grupy mięśniowej. Prowadzi to do zwiotczenia antagonistycznej grupy mięśni w wyniku braku sterowania napięciem mięśni przeciwstawnych czynnościowo. Objaw ten występuje u osób z porażeniem połowiczym (hemiplegików) w postaci kurczowego zaciśnięcia dłoni czy przykurczu zgięciowego palców stopy. Omawiana metoda polega na stymulacji mięśnia spastycznego krótkim impulsem, który wywołuje jego skurcz, a następnie trwające bardzo krótko rozluźnienie. Stosując w okresie rozluźnienia mięśnia spastycznego następny impuls na mięsień antagonistyczny, uzyskuje się jego skurcz w warunkach wyeliminowania oporu stawianego przez mięsień porażony spastycznie. Powtarzając tego rodzaju pobudzenia, można symulować rytmiczne ruchy wywołane przesz dwa przeciwstawne w swym działaniu mięśnie. Ruchy te pozwalają w pewnym stopniu normalizować grę mięśniową. W metodzie Hufschmidta wykorzystuje się zsynchronizowane ze sobą stymulatory, których odrębne obwody generują impulsy prostokątne. Przynajmniej jeden z aparatów musi mieć obwód elektroniczny realizujący odpowiednie opóźnienie wystąpienia drugiego impulsu w stosunku do chwili wystąpienia impulsu pierwszego. Obecnie produkowane są również aparaty, które wyposażone są w dwa obwody realizujące impulsy z opóźnieniem zgodnie z metodą Hufschmidta.
Parametry stosowane w tej metodzie elektrostymulacji są następujące:
- impulsy mają przebieg prostokątny,
- czas trwania impulsów waha się od 0,2 do 0,5 ms,
- czas trwania opóźnienia w wyzwoleniu impulsu przez drugi obwód w stosunku do obwodu pierwszego wynosi 100-300 ms,
- przerwa (odstęp) między pobudzeniami wywołanymi podwójnymi impulsami wynosi w przypadku kończyny górnej 1 s, a w zakresie kończyny dolnej 1,5 ms,
- stosowanie natężenia prądu powinno wywołać intensywny skurcz mięśni.
Zabiegi wykonuje się zwykle, co drugi dzień, a czas każdego z nich nie powinien przekraczać 20 min. Do stymulacji używa się małych, płaskich elektrod, które umieszcza się w bezpośrednich punktach ruchowych stymulowanych mięśni.
Metoda tonolizy:
Jest ona modyfikacją metody Hufschmidta i również polega na stymulowaniu mięśnia spastycznego krótkim impulsem prostokątnym lub trójkątnym, jednak w okresie jego rozluźnienia mięsień antagonistyczny pobudza się serią (pakietem) impulsów o obwiedni trapezowej, trójkątnej lub sinusoidalnej. Możliwość regulacji czasu trwania modulacji, a mówiąc ściślej czasu osiągania maksymalnej wartości natężenia prądu w pakiecie impulsów, pozwala dokładniej dobrać czas opóźnienia odpowiednio dla danej pary mięśni.
METODA HUFSCHMIDTA
Metoda Hufschmidta polega na stymulacji porażonych kurczowo mięśni i ich antagonistów tzw. podwójnymi impulsami elektrycznymi o przebiegu prostokątnym. Jest to próba wykorzystania prądów malej częstotliwości do normalizacji stanu napięcia mięśni antagonistycznych w stosunku do grupy mięśni porażonych spastycznie. Wiadomo, że w przypadku braku lub upośledzenia ośrodkowej regulacji stanu pobudliwości wrzecion mięśniowych, będących niejako miernikami długości mięśnia, dochodzi do przewagi silniejszej grupy mięśniowej. Prowadzi to do zwiotczenia antagonistycznej grupy mięśni w wyniku braku sterowania napięciem mięśni przeciwstawnych czynnościowo. Objaw ten występuje u osób z porażeniem połowiczym (hemiplegików) w postaci kurczowego zaciśnięcia dłoni czy przykurczu zgięciowego palców stopy. Omawiana metoda polega na stymulacji mięśnia spastycznego krótkim impulsem, który wywołuje jego skurcz, a następnie trwające bardzo krótko rozluźnienie. Stosując w okresie rozluźnienia mięśnia spastycznego następny impuls na mięsień antagonistyczny, uzyskuje się jego skurcz w warunkach wyeliminowania oporu stawianego przez mięsień porażony spastycznie. Powtarzając tego rodzaju pobudzenia, można symulować rytmiczne ruchy wywołane przesz dwa przeciwstawne w swym działaniu mięśnie. Ruchy te pozwalają w pewnym stopniu normalizować grę mięśniową. W metodzie Hufschmidta wykorzystuje się zsynchronizowane ze sobą stymulatory, których odrębne obwody generują impulsy prostokątne. Przynajmniej jeden z aparatów musi mieć obwód elektroniczny realizujący odpowiednie opóźnienie wystąpienia drugiego impulsu w stosunku do chwili wystąpienia impulsu pierwszego. Obecnie produkowane są również aparaty, które wyposażone są w dwa obwody realizujące impulsy z opóźnieniem zgodnie z metodą Hufschmidta.
Parametry stosowane w tej metodzie elektrostymulacji są następujące:
- impulsy mają przebieg prostokątny,
- czas trwania impulsów waha się od 0,2 do 0,5 ms,
- czas trwania opóźnienia w wyzwoleniu impulsu przez drugi obwód w stosunku do obwodu pierwszego wynosi 100-300 ms,
- przerwa (odstęp) między pobudzeniami wywołanymi podwójnymi impulsami wynosi w przypadku kończyny górnej 1 s, a w zakresie kończyny dolnej 1,5 ms,
- stosowanie natężenia prądu powinno wywołać intensywny skurcz mięśni.
Zabiegi wykonuje się zwykle, co drugi dzień, a czas każdego z nich nie powinien przekraczać 20 min. Do stymulacji używa się małych, płaskich elektrod, które umieszcza się w bezpośrednich punktach ruchowych stymulowanych mięśni.
Metoda tonolizy:
Jest ona modyfikacją metody Hufschmidta i również polega na stymulowaniu mięśnia spastycznego krótkim impulsem prostokątnym lub trójkątnym, jednak w okresie jego rozluźnienia mięsień antagonistyczny pobudza się serią (pakietem) impulsów o obwiedni trapezowej, trójkątnej lub sinusoidalnej. Możliwość regulacji czasu trwania modulacji, a mówiąc ściślej czasu osiągania maksymalnej wartości natężenia prądu w pakiecie impulsów, pozwala dokładniej dobrać czas opóźnienia odpowiednio dla danej pary mięśni.