ZACHOWANIA ORGANIZACYJNE - ćwiczenia
Mamy 2 osie (x i y) X to relacyjność (relacje między ludźmi), Y to asertywność.
W rogu mamy unikanie (niskie - 1 - x i y)- nie zależy nam na relacjach, ani nie dbamy o swoje interesy.
Rywalizacja - nie zależy na kontaktach ale dbamy o cele (niskie x wysokie y) remis nie jest wygraną tylko porażką, ludzie z taka strategią są napędzani do działania przez konflikty
Łagodzenie - (niskie y i wysokie x) osoba taka jest w stanie poświęcić się dla drugiej strony konfliktu, poświęci się dla dobrych relacji, taka osoba nie broni swoich racji
Kompromis - jest wartością środkowa, jest to remis, lepiej 2 rannych niż jeden martwy, wszyscy trochę stracą ale i trochę zyskają, w przypadku kompromisu nie rozwiązuje się konfliktu.
Kooperacja - (wysokie x i y) mamy świadomość że ludzie są potrzebni do życia i pracy, atakuje się konflikt, nie ludzi, występuje wtedy gdy nie mamy innej alternatywy
3 zasady rozwiązywania konfliktu:
Komunikacja
Zaufanie
Kreatywność
BELBIN identyfikuje następujące role w zespole:
PO - praktyczny organizator, realizator
Zmienia koncepcje i plany w praktyczne działania, realizuje plany w sposób systematyczny i efektywny, cechy: zrównoważony, obowiązkowy i praktyczny, może powątpiewać w skuteczność nowych pomysłów i zmian, cechuje go zdrowy rozsadek, pragnie kontaktów z ludźmi, nie lubi zmian planów.
NL - naturalny lider, koordynator
Pełni kontrolę nad sposobem pracy zespołu, potrafi efektywnie wykorzystywać zasoby zespołu, rozpoznaje silne i mocne strony grupy, wykorzystuje potencjał pracowników, cechy: zrównoważony, dominujący, zdrowy rozsądek, nie jest agresywny w kierowaniu ludźmi
CZA - człowiek akcji, lokomotywa
Kształtuje sposób w jaki zostanie wykorzystany wysiłek grupy, swoją uwagę kieruje na ustalenie celów i priorytetów, pragnie wywierać wpływ na dyskusje grupowe i wynik aktywności grupowej, cechy: niespokojny, dominujący, impulsywny, łatwo się irytuje, bardzo napięty, dynamiczny, stawia wyzwania, samozadowolenie występuje u osobnika i brak aktywności, stawia wyzwania, chce szybko widzieć efekty, arogancja
SIE - siewca, myśliciel
Wysuwa nowe pomysły, ze szczególnym uwzględnieniem najistotniejszych spraw, próbuje przedzierać się ze swoją wizja przez grupowe podejście do problemów, cechy: dominujący, indywidualista, niekonwencjonalny, wykorzystuje wiedze, wyobraźnię oraz intelekt, robi błędy i gubi szczegóły, może krytykować pomysły innych, im większy problem tym wieksze wyzwanie, uważa że dobre pomysły z początku dziwnie wyglądają, roztacza aurę geniusza
CZK - człowiek kontaktów, poszukiwacz źródeł
Bada, analizuje, przytacza info o pomysłach, stanu wiedzy i działań na zewnątrz grupy, nawiązuje kontakty zewnętrzne, które mogą być użyteczne dla zespołu, potrafi prowadzić niezbędne negocjacje, cechy: zrównoważony, dominujący, entuzjasta, komunikatywny, ciekawy świata, popiera innowacje i jest dobrym improwizatorem, troche cyniczny w poszukiwaniu zysku dla grupy, ma zdolności do kontaktowania się z ludźmi i odkrywania tego co nowe, umiejętnie reaguje na wyzwania, szybko traci zainteresowanie gdy mija pierwsza fascynacja
SĘ - sędzia, krytyk wartościujący
Analizuje problem, ocenia pomysły i sugestie dzięki czemu grupa startuje z lepszą pozycja do podjecia decyzji, cechy: zrównoważony, ostrożny, dystansujący od emocji, potrafi dokonywać chłodnej oceny, jest dyskretny, praktyczny, nie bawi się w sentymenty, obiektywny, bezstronny, niezaangażowany emocjonalnie, lubi mieć czas do namysłu, może brakować mu umiejętności do inspiracji i motywowania innych, nie jest entuzjasta a;le jego spokój pozwala na podjęcie wyważonych decyzji
CZG - człowiek grupy, dusza zespołu
PER - perfekcjonista, skrupulatny wykonawca
SPECJALISTA- osoa samodzielna, z inicjatywą, o dużej wiedzy i umiejętnościach, osoba, która potrafi hierarchizować cele i wyznaczywszy jeden nadrzędny realizuje go konsekwentnie, skłonna do poświęceń. Koncentracja na szczegółach i działaniu w wąskim zakresie prowadzi często do niedostrzegania całego obrazu, ignorowania czynników spoza własnego obszaru specjalizacji.
Rodzaje komunikacji:
1) jednokierunkowa
2) dwukierunkowa
Komunikacja- proces tworzenia, nadawania, odbierania i interpretowania komunikatów. Koncepcje można rozpatrywać w kontekście interpretacji i reakcji na komunikaty nadawane przez innych ludzi.
Cechy komunikacji:
- charakter symboliczny
- komunikaty to przede wszystkim gesty, dźwięki, słowa.
Komunikacja jednokierunkowa- mamy odbiorcę i nadawcę- nadawca mówi, odbiorca słucha-nie może pytać, itd.
Komunikacja dwukierunkowa- występuje wtedy, gdy odbiorca, lub odbiorcy są równouprawnieni.
Odbiorca może:
- składać prośbę o powtórzenie, uszczegółowienie informacji
- ma prawo do własnej interpretacji tego, co słucha
- składanie prośby o zmianę tempa przekazu, informacje i wyjaśnienie niezrozumiałych pojęć, zwrotów
- proponowanie nowych pojęć, form przekazu w miejsce stosowanych przez nadawcę
Zalety systemu 2kierunkowego:
- pomimo tego, że charakteryzuje się długim przekazem, zapewnia wysoką pewność odbioru.
- nadaje się do przekazy nowych informacji, lub kierowania do nieznanych dotychczas odbiorców.
- umożliwia regulację tempa i stopnia szczegółowości w zależności od reakcji odbiorców
- umożliwia poznanie kwalifikacji i cech osobowych odbiorcy, poziom ich emocji
Wady systemu 2kierunkowego:
- długi czas- w przypadku nieprzygotowania do prezentacji
-nie bezpieczeństwo zdezorganizowania przekazu
- istnieje niebezpieczeństwo osłabienia autorytetu formalnego nadawcy
- możliwość pojawienia się nowych autorytetów poprzez przejęcie inicjatywy przez któregoś z odbiorców
- możliwość powstania konfliktu między np. członkami zespołu, między poszukującymi informacji , a tymi którzy już je zrozumieli.
- gdy wystąpi dezintegracja celów, może wystąpić niebezpieczeństwo umyślnego przedłużania czasu przekazu.
Zalety komunikacji 1kierunkowej:
- niskie koszty
- duże tempo
- dobry, bierny przekaz, gdy:
- informacje jest sformalizowana
- informacja jest kierowana do odbiorców o jednolitych umiejętnościach.
- wzajemne zaufanie między nadawcą a odbiorcą
- znajomość odbiorcy
- informacje dotyczące sytuacji rutynowych ( np. „poproszę , chcę kawę”)
Wady- wynikające z braku sprzężenia zwrotnego
- duże niebezpieczeństwo niedostosowania tempa i szczegółowości przekazu do potrzeb i możliwości odbiorców
- zniechęcenie, znużenie odbiorców
- niebezpieczeństwo powstania błędów we wcześniejszych fazach przekazu
- niemożliwość rozpoznania stosunku odbiorcy do przekazywanych treści.
Role w koncepcji Belbina ( operacjonalizacje i charakterystyki )
- realizator ( praktyczny organizator
Grupowe podejmowanie decyzji jest trafniejsze niż indywidualne.
Jeżeli wynik średni indywidualny jest lepszy niż wynik grupowy, tzn że grupa jest nieefektywna
Jeżeli wynik średni indywidualny jest mniejszy , tzn że grupa jest efektywna.
Zasady burzy mózgów:
Oddziel ocenianie od inwencji
Nie krytykuj
Wykorzystaj fantazję, pomysłowość i swobodę myślenia
Stwórz twórcze warunki zewnętrzne
Korzystaj z każdej inspiracji
Każdy pomysł jest wartościowy
Rozwijaj i modyfikuj każdy pomysł
Nie musisz być ekspertem
Właścicielem wszystkich pomysłów jest grupa
Etapy burzy mózgów:
Wybór zespołu
Wybór miejsca
Wybór moderatora i sekretarza
Przedstawienie tematów
Wybór i przeformułowanie tematu
Ustalenie czasu
Rozgrzewkowy etap burzy mózgów
Właściwy etap ( pamiętać o przerwach inkubacyjnych )
Krótka przerwa
Konstruktywna ocena pomysłów
Wybór kilku wariantów do realizacji
Doprecyzowanie wybranych rozwiązań.
Bardzo ważne jest zachowanie wszystkich zapisków, ponieważ w trakcie burzy mózgów często powstają rozwiązania, które mogą być lekarstwem na problemy pokrewne do przedstawionego lub mogą stać się inspiracją w innych sprawach.