KATEDRA HODOWLI LASU
Wydział Leśny SGGW w Warszawie
„Projekt zalesienia
gruntów porolnych”
HUBERT NORMAN
Nr alb. 82109, Grupa VI
Rok akademicki 1999/2000
ZADANIE:
Zalesić powierzchnię nieużytku porolnego:
ZAŁOŻENIA:
TEMAT 21
LOKALIZACJA:
Kraina IV - Mazowiecko - Podlaska, Dzielnica: 5 - Niziny Podlaskiej i Wysoczyzny Siedleckiej.
Gleba: bielicowo-rdzawa wytworzona z piasków i żwirów wodnolodowcowych bliskiego transportu, osadzonych w strefie zandru (piasek słabogliniasty zalegający na piasku luźnym i żwirze piaszczystym).
Uwagi: zapędraczenie, tereny praktycznie corocznie wypalane.
Potencjalne siedlisko można określić jako Bór mieszany świeży (BMśw).
Gleby orne V klasy jakości rolniczej.
Zaprojektować i uzasadnić wybór niezbędnych zabiegów agromelioracyjnych oraz sposób ich wykonania.
ZABIEGI AGROMELIORACYJNE- zabiegi o długotrwałym (zwykle kilkuletnim) działaniu, mające na celu podniesienie zdolności produkcyjnych gleby i polepszenie warunków wzrostu przez poprawienie struktury gleby i stosunków wodno- powietrznych, ew. jej odkażenie oraz zasilenie związkami organicznymi i mineralnymi.
Ze względu na zapędraczenie gleby, przygotowanie gleby będzie uwzględniało mechaniczne zwalczanie zapędraczenia, dzięki Wariantowi I „olsztyński”- przy użyciu sprzętu rolniczego i pogłębiacza.
W połowie maja na powierzchniach, gdzie w trakcie jesiennej kontroli szkodników glebowych zespół ochrony lasu stwierdził zagrożenie w stopniu wymagającym zwalczania, należy wykonać talerzowanie powierzchni (brona talerzowa typu BT2-2) na krzyż i pozostawić na okres około 10- 14 dni. Pędraki znajdujące się pod powierzchnią zostaną wyrzucone na wierzch i albo zostaną wybrane przez ptaki, albo na skutek przesuszenia wierzchniej warstwy część ich zginie. Po tym terminie należy zabronować powierzchnię ciężkimi bronami. W czasie tego zabiegu zwarte bryły gleby z darnią ulegną rozbiciu i pozostające tam jeszcze pędraki będą wybierane przez ptaki. Po kilku dniach należy dokonać orki pługiem rolniczym na głębokość 25- 30 cm. W okresie lata i wczesnej jesieni należy utrzymać powierzchnie bezwzględnie w czarnym ugorze, przez kultywowanie albo bronowanie broną aktywną talerzową. W ten sposób pozbawi się pędraki bazy żerowej, a złożone jaja lub świeżo wylęgnięte pędraki będą mechanicznie niszczone. Jesienią po kontrolnym sprawdzeniu zagrożenia, należy dokonać w rzędach sadzenia - zasilenia gleby w substancje organiczną w postaci trocin w ilości 100 m3/ha w celu zmiany kwasowości gleby, następnie dokonuję spulchnienia gleby pogłębiaczem w rzędach sadzenia. (Będę potrzebował ok. 440 m3/ trocin na całą powierzchnię). Stworzy to też warunki do rozwoju grzybów mikoryzowych i wpłynie na dłuższe występowanie substancji organicznej w glebie, oraz restytucję fauny, która odgrywa znaczącą rolę dla poprawy warunków funkcjonowania organizmów glebowych i polepszenia krążenia materii w cyklu produkcyjnym.
Ze względu na to, że powierzchnia (lokalizacja) jest bardzo zagrożona na pożar, już na etapie przygotowania gleby na powierzchni, staram się „podnieść” odporność powierzchni na pożar. Najbardziej niebezpiecznym okresem dla uprawy jest przedwiośnie, gdy roślinność na uprawach jest sucha i duże jest nasilenie wypalania traw na sąsiednich gruntach rolnych. Niebezpieczeństwo to maleje wraz z ruszeniem wegetacji i zazielenieniem się roślinności, by znów nasilić się w okresie wczesnojesiennym , gdy chwasty na uprawach zaczynają wysychać, a na polach rozpoczyna się okres wypalania słomy i innych resztek pożniwnych.
Najbardziej popularne i w większości przypadków wystarczające są pasy przeciwpożarowe typu A, na które składa się wyorana bruzda o szerokości co najmniej 2 m (pługiem LPZ) od zewnętrznej krawędzi przydrożnego rowu, skarpy lub granicy obiektu rolnego.
Przy zalesianiu powierzchni zostanie zastosowany „pas biologiczny” złożony z gatunków liściastych, dzielący szczególnie zalesienia iglaste, pasy te będą liczyć co najmniej pięć rzędów gatunków liściastych.- ich oddziaływanie nabierze znaczenia gdy uprawa dojdą do zwarcia.
Zaprojektować skład gatunkowy uprawy i uzasadnić jego wybór.
Zalesienia gruntów porolnych stanowią początek długotrwałego procesu lasotwórczego. Drzewostany zakładane na gruntach porolnych różnią się diametralnie od drzewostanów zakładanych na gruntach leśnych. Różny jest przede wszystkim charakter gleb, a tym samym inaczej rozwijają się zbiorowiska roślinne i makrofauna glebowa. Cechy gleb rolniczych przeznaczonych do zalesień wymagają zmiany i podjęcia działań które opisałem wyżej w zabiegach agromelioracyjnych.
Skład gatunkowy będzie ściśle dopasowany do warunków jakie panują na powierzchni do odnowienia, uwzględniając zagrożenia i właściwości potencjalnego siedliska(„BMśw”), oraz położenie(kraina i dzielnica przyrodniczo leśna).
SKŁAD GATUNKOWY:
GATUNKI GŁÓWNE:
Dbs- 20%
Dbc- 20%
Lp- 20%
Brz- 10%
GATUNKI DOMIESZKOWE:
So- 20%
Md- 10%
Gatunki biocenotyczne i fitomelioracyjne:
Gb, Kl, Jrz, Czmam, ałycza, berberys, kruszyna, trzm, leszczyna
Duży udział gatunków liściastych jest spowodowany m. im zagrożeniem pożarowym, oraz potencjalną odpornością na choroby grzybowe. W zmieszaniu jednostkowym i grupowym wprowadzę gatunki drzew i krzewów, które będą spełniały rolę gatunków biocenotycznych i fitomelioracyjnych.
Zaprojektować i uzasadnić formę zmieszania, wielkość płatów domieszek oraz więźbę sadzenia dla poszczególnych gatunków.
Dla gatunków głównych i domieszkowych zastosuję formę zmieszania- wielkokępową (12 arów). Rozmieszczenie tych kęp będzie uzależnione od lokalnych warunków terenowych (spadki terenu, potencjalne zmrozowiska, miejsca bardziej uwilgotnione), które przedstawię na dołączonym szkicu terenowym.
Decyduje się na formę zmieszania wielkokępową (12 arów) dla gatunków głównych i domieszkowych, ponieważ jest ona optymalna dla gruntów porolnych, szczególnie na dużych areałach, a dla gatunków biocenotycznych i fitomelioracyjnych zastosuję formę zmieszania grupową (1 ar) i jednostkową(0,5 ara). Na obrzeżach powierzchni zastosuję formę zmieszania wielorzędową z gatunków liściastych, w celu zabezpieczenia przeciwpożarowego.
Znając formę zmieszania- ustalam więźbę sadzenia dla poszczególnych gatunków.:
Dbs- 1,5 x 1 m
Dbc- 1,5 x 1 m
Lp- 1,5 x 1,2 m
Brz- 1,5 x 1,2 m
So- 1,5 x 0,6 m
Md- 1,5 x 3 m
Gatunki biocenotyczne i fitomelioracyjne: 1 x 1m
Podana powyżej więźba sadzenia jest zalecaną więźbą przez „Zasady Hodowli Lasu”, oraz przez „Zalesienia porolne” Tadeusza Henryka Puchniarskiego.
Określić jakość i zapotrzebowanie na materiał sadzeniowy:
Dbs- sadzonki 2 letnie 2/0, I klasy jakości (Pow. Zreduk. 0,88 ha) 5 866 szt.
Dbc sadzonki 2 letnie 2/0, I klasy jakości (Pow. Zreduk. 0,88 ha) 5 866 szt.
Lp- sadzonki 2 letnie 2/0, I klasy jakości (Pow. Zreduk. 0,88 ha) 4 888 szt.
Brz- sadzonki 2 letnie 2/0, I klasy jakości (Pow. Zreduk. 0,44 ha) 2 444 szt.
So- sadzonki 2 letnie 1/1, I klasy jakości (Pow. Zreduk. 0,88 ha) 9 777 szt.
Md- sadzonki 2 letnie 1/1, I klasy jakości (Pow. Zreduk. 0,44 ha) 978 szt.
Gatunki biocenotyczne i fitomelioracyjne:
Gb, Kl, Jrz, Czmam, ałycza, berberys, kruszyna, trzm, leszczyna:- sadzonki 2 letnie 2/0, I klasy jakości;
Każdy z wyżej wymienionych gatunków będzie miał 0,5% udział, czyli pow. Zredukowana każdego gatunku wynosi-( 0,022 ha )- 122 szt. każdego z 9 wyżej wymienionych gatunków biocenotyczno- fitomelioracyjnych.
Zaprojektować zabiegi po wykonaniu zalesienia w celu uodpornienia upraw i młodników.
zaraz po przygotowaniu gleby introdukuje wije (Proteroiulas fuscus) Tracz 1995.
Introdukcja mrówki ćmawej, oraz ogrodzenie mrowisk.
Wykaszanie chwastów raz w roku, przed zakwitnięciem.
Jak „najpóźniejsze” wkroczenie z czyszczeniami wczesnymi!!!
Odpowiednie zaprojektowanie szlaków zrywkowych, aby huba korzeniowa miała trudności w rozprzestrzenianiu.
Korowanie i smarowanie świeżo ściętych pniaków preparatem PG_IBL, w celu zapobiegnięcia występowaniu chorób grzybowych i szeliniaka.
Sporządzić terminarze wykonywanych zabiegów.
2000 r- jesień- kontrola szkodników glebowych- zespół ochrony lasu
2001 r- maj- zaczynam mechaniczne zwalczanie zapędracznia, oraz przygotowanie gleby; przez cały rok utrzymuje powierzchnie w czarnym ugorze!!; jesienią dokonuję zasilenia gleby w substancje organiczną w postaci trocin, oraz spulchniam pogłębiaczem w rzędach sadzenia.; wykonuję także pasy przeciwpożarowe typu A.; zaraz po przygotowaniu gleby introdukuje wije
2002 r- wiosna- zalesiam grunt porolny, opalikowuję sadzonki modrzewia.
2003 r- początek czerwca- wykaszanie, względnie w miarę potrzeb pielęgnacja gleby, oraz pielęgnacja pasa p-poż.
2004 r- wczesną wiosną poprawki i uzupełnienia, początek czerwca- wykaszanie, oraz pielęgnacja pasa p-poż.
W następnych latach, w miarę potrzeby wykaszam, pielęgnuję pas p-poż., ewentualne poprawki i uzupełnienia, oraz podkrzesywanie dębów. Introdukuję mrówkę ćmawą.
2020 r- Czyszczenia Wczesne
2030 r- Czyszczenia Późne
2050 r- Trzebież Wczesna
Projekt zalesiania gruntów porolnych
HUBERT NORMAN
Nr alb. 82109, Gr. VI
Rok akademicki 2000/2001
5