WYKŁAD 12 (27.01.2010)
WŁADZA SĄDOWNICZA
W systemie politycznym RP
Władza sądownicza w świetle Konstytucji RP:
sprawowana przez sądy i trybunały;
instytucje sądowe wyznaczone do wymierzania sprawiedliwości to:
Sąd Najwyższy
sądy powszechne
sądy administracyjne
sądy wojskowe.
Zasady organizacji sądów:
1) ZASADY SYSTEMOWO POLITYCZNE:
niezawisłości sądów
instancyjności
udziału obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości
jednolitości sądów
2) ZASDY CZERPIĄCE Z POWSZECHNIE UZNANYCH PRAW CZŁOWIEKA:
prawo do sprawiedliwego sądu
zasada jawności
nullum crimen nulla poena sine lege
prawo do obrony
domniemanie niewinności
Zasada niezawisłości sądów:
Wyraża niezależność sądów (samodzielność organizacji i struktur, odrębność przedmiotu działalności) i niezawisłość sędziowską (osobista niezależność);
gwarancją niezawisłości sędziowskiej jest:
jego nieusuwalność,
instytucja immunitetu sędziowskiego,
odpowiednia sytuacja materialna sędziego,
zakaz łączenia stanowiska sędziego ze sprawowaniem mandatu poselskiego,
zakaz przynależności do partii politycznej,
związków zawodowych, zakaz prowadzenia działalności publicznej nie dającej się pogodzić z zasadami niezależności sądów i niezawisłości sędziów.
Zasada instancyjności:
postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne;
jest to systemowo-polityczna gwarancja samorządności
ważny element organizacji pracy sądownictwa;
do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd drugiej instancji orzeczenie nie ma charakteru prawomocnego;
odwołanie od orzeczeń sądów pierwszej instancji to apelacja, natomiast zaskarżenia na orzeczenia sądów drugiej instancji to kasacja.
Zasada udziału obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości:
realizowana przez instytucję ławników ludowych - wybierani przez rady gmin na 4 lata;
ławnikiem może zostać osoba, będąca:
obywatelem polskim
korzystająca z pełni praw cywilnych i obywatelskich
jest nieskazitelnego charakteru
ukończyła 26 lat
jest zatrudniona lub zamieszkuje w miejscu kandydowania co najmniej od roku.
Zasada jednolitości sądów:
wszystkie sądy funkcjonują w oparciu o tę samą podstawę konstytucyjną i ustawową
sądy i trybunały wydają wyroki w imieniu RP;
stosują w całym kraju jednolite prawo materialne.
Prawo do sprawiedliwego sądu:
„każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez uzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd”
(art. 45 Konstytucji)
możliwość zwrócenia się do odpowiedniego sądu z uzasadnionym roszczeniem w celu rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia.
Zasada jawności postępowania:
formy jawności sądu:
udział publiczności
udział mediów;
przesłanki wyłączenia jawności:
moralność
bezpieczeństwo państwowe
porządek publiczny
ochrona życia prywatnego stron
ważny interes prawny
Nullum crimen nulla poena sine lege:
Odpowiedzialności karnej podlega tylko ten, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia;
dopuszczone jest karanie i ściganie sprawców tych przestępstw, które prawo międzynarodowe uznaje za takie, a prawo wewnętrzne nie;
Zasada prawa do obrony:
każdy, przeciwko komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania;
charakter materialny zasady - możliwość prowadzenia osobistej obrony;
charakter formalny - możliwość korzystania z fachowego obrońcy.
Zasada domniemania niewinności:
„Każdego uważa się za niewinnego dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu”
(art. 42 ust. 3 Konstytucji RP)
Żaden obywatel nie musi udowadniać własnej niewinności!
Rola Trybunału Konstytucyjnego:
powołany ustawą z 26 marca 1982 r.,
obecnie obowiązuje ustawa z 1997 r.;
organ władzy sądowniczej, którego celem jest badanie zgodności z Konstytucją aktów normatywnych i umów międzynarodowych oraz wykonywanie innych zadań określonych w Konstytucji;
Kompetencje Trybunału Konstytucyjnego:
Orzekanie o konstytucyjności i legalności aktów prawnych;
Orzekanie w sprawach skarg konstytucyjnych (przysługuje obywatelowi, którego konstytucyjne prawa lub wolności zostały naruszone);
Orzekanie w sprawach zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych;
Orzekanie w sporach kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa;
Orzekanie w kwestii stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu Prezydenta w sytuacji, gdy Prezydent nie jest w stanie powiadomić Marszałka Sejmu o przejściowej niemożności sprawowania swego urzędu;
Sygnalizowanie stwierdzonych uchybień i luk w prawie właściwym organom.
Skład TK:
15 sędziów powoływanych przez Sejm spośród kandydatów wyróżniających się wiedzą prawniczą;
kadencja - 9 lat, brak możliwości reelekcji;
Prezesa i Wiceprezesa TK powołuje Prezydent spośród kandydatów zgłoszonych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów TK;
Organizacja Trybunału Konstytucyjnego:
TK może orzekać w następujących składach:
w pełnym składzie (co najmniej 9 sędziów) np. w sprawie zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych;
5 sędziów (zgodność ustaw albo ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją, zgodność ustaw z umowami międzynarodowymi, której ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie);
3 sędziów (np. w sprawie wyłączenia sędziego)
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego:
mają moc powszechnie obowiązującą;
są ostateczne;
występują pod dwiema postaciami:
wyroki
postanowienia;
orzeczenia TK zapadają większością głosów;
Trybunał Stanu:
Ustawa 26 marca 1982 r.;
TS jest instytucją związaną z odpowiedzialnością konstytucyjną polityków zajmujących najwyższe stanowiska państwowe
dysponuje możliwością pociągnięcia do odpowiedzialności prawno-karnej tych osób za naruszenie przez nie konstytucji lub ustawy
Skład i organizacja TK:
Przewodniczący (jest nim Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego), 2 zastępców, 26 członków wybieranych przez Sejm spoza grona posłów i senatorów na czas kadencji Sejmu;
Dwuinstancyjność postępowania:
I instancja - Przewodniczący i 4 członków;
II instancja - Przewodniczący i 6 członków;
Zakres odpowiedzialności przed TS (art. 196 Konstytucji):
Za naruszenie Konstytucji lub ustawy, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania, odpowiedzialność konstytucyjną ponoszą:
• Prezydent RP;
• Prezes Rody Ministrów;
• członkowie RM;
• Prezes NBP;
• Prezes NIK;
• członkowie KRRiTV;
• osoby, którym Premier powierzył kierowanie ministerstwami;
• Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych;
• posłowie i senatorowie (za naruszenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej z osiąganiem korzyści z majątku Skarbu Państwa lub samorządu terytorialnego albo nabywaniem tego majątku).
Odpowiedzialność konstytucyjna Prezydenta a odpowiedzialność innych osób:
Prezydent ponosi przed TS odpowiedzialność zarówno za delikty konstytucyjne, jak i za przestępstwa pospolite!
Pozostałe osoby odpowiadają tylko za delikty konstytucyjne; za przestępstwa pospolite właściwe są w tej materii sądy powszechne (możliwość odpowiadania przez TS, gdy celowość takiego rozwiązania uzna Sejm!)
Postępowanie przed Trybunałem Stanu:
POSTĘPOWANIE WSTĘPNE |
POSTĘPOWANIE WŁAŚCIWE |
POSTĘPOWANIE WYKONAWCZE |
Wniosek 1/4 ogólnej liczby członków Zgromadzenia Narodowego w odniesieniu do prezydenta (uchwała o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia - większość 2/3 ogólnej liczby Zgromadzenia Narodowego) |
Postępowanie przed Trybunałem Stanu
|
Realizacja orzeczeń TS, kary za delikty konstytucyjne:
• utrata czynnego i biernego prawa wyborczego; • zakaz zajmowania kierowniczych stanowisk w organach państwowych i organizacjach społecznych • utrata orderów i odznaczeń. |
Wniosek Prezydenta, Komisji Sejmowej (śledczej) lub co najmniej 115 postów - w odniesieniu do pozostałych osób uchwala - bezwzględna większość) |
|
|
Sąd Lustracyjny:
jest sądem powszechnym, który orzełka o zgodności z prawdą oświadczeń dotyczących pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa w okresie od 22.VII.1944 r. do 10.V.1990 r.;
skład: 21 sędziów sądów apelacyjnych i okręgowych oddelegowanych na 4 lata przez Ministra Sprawiedliwości;
postępowanie przed Sądem Lustracyjnym jest dwuinstancyjne, z zachowaniem zasad tajności i ochrony danych osobowych.
Sąd Najwyższy:
Najwyższy organ wymiaru sprawiedliwości, sprawuje nadzór nad działalnością sądów powszechnych i wojskowych w zakresie orzekania:
podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie przepisów prawnych
stwierdza ważność wyborów do Sejmu i Senatu, Prezydenta, ważność referendum ogólnokrajowego i konstytucyjnego
ustala powszechnie obowiązującą wykładnie ustaw
Skład: Pierwszy Prezes i prezesi (powoływani przez Prezydenta na 6 lat) oraz sędziowie;
Izby SN: Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, Cywilna, Karna oraz Wojskowa.
Sądy powszechne:
sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach, z wyjątkiem ustawowo zastrzeżonych dla innych sądów;
sądy powszechne to:
sądy apelacyjne
sądy okręgowe
sądy rejonowe
postępowanie jest co najmniej dwuinstancyjne
Sądy Administracyjne:
Sądy administracyjne to:
Naczelny Sąd Administracyjny (II instancja)
Wojewódzkie sądy administracyjne (I instancja)
NSA oraz inne sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, w tym orzekają o zgodności z ustawami uchwał organów samorządu terytorialnego i aktów normatywnych terenowych organów administracji rządowej;
ponadto sądy administracyjne rozstrzygają spory kompetencyjne i o właściwość między organami jst, SKO oraz między tymi organami a organami administracji rządowej.
Sądy wojskowe:
sprawują wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych w Siłach Zbrojnych RP;
sądami wojskowymi są:
wojskowe sądy okręgowe
wojskowe sądy garnizonowe
ustanawia je i znosi Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii KRS;
nadzór nad działalnością sądów wojskowych w zakresie orzekania sprawuje Sąd Najwyższy.
Krajowa Rada Sądownictwa:
stoi na straży niezawisłości sędziowskimi i niezależności sądów;
KRS składa się z 23 członków: Pierwszy Prezes SN, Prezes NSA, Minister Sprawiedliwości, osoba powołana przez Prezydenta, pozostałe osoby pochodzą z wyboru przez Sejm, Senat, sądy;
kompetencje KRS to m.in.:
rozpatrywanie kandydatur na stanowiska sędziów oraz przedstawianie Prezydentowi wniosków o ich odwołanie
wypowiadanie się w sprawach zasad etyki zawodowej sędziów
wyrażanie opinii w sprawach dotyczących sędziów i sadów.