Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria


Iloczyn jonowy wody. pH w roztworach wodnych, skala pH

Woda jest rozpuszczalnikiem amfiprotycznym, co oznacza że może pełnić rolę zarówno kwasu jak i zasady.

Na gruncie teorii Arrheniusa dysocjację wody zapisujemy jako:

H2O H+ + OH-

i nazywamy autodysocjacją lub jonizacją wody.

Z kolei w teorii Bronsteda cząsteczka wody, jako cząsteczka rozpuszczalnika amfiprotycznego, może oddać proton lub go przyjąć. Takie przeniesienie protonu pomiędzy dwiema cząsteczkami wody zapisujemy jako:

H2O + H2O OH- + H3O+

kwas1 zasada2 zasada1 kwas2

i ten proces protolizy wody nazywamy autoprotolizą wody.

Z punktu widzenia zagadnień obliczeniowych nie ma znaczenia czy obecność jonów wodorowych zapisujemy jako H+, czy H3O+ (tak naprawdę w roztworach wodnych nie występują w żadnej z tych form - ale o tym będzie mowa na kursie chemii fizycznej).
Pozostaniemy więc przy notacji najprostszej.

Proces autodysocjacji wody jest odwracalny i jego stała równowagi może być zapisana jako

KH2O =

gdzie [H2O] oznacza stężenie formy niezdysocjowanej czystej chemicznie wody (czytaj rozpuszczalnika). Stężenie to, jako wartość stała w danej temperaturze, może być włączone do wartości stałej równowagi, co daje

KH2O [H2O] = [H+] [OH-] = Kwody (proszę zauważyć,dla wody KH2OKwody)

Kwody nazywamy iloczynem jonowym wody, który jak wynika z powyższych rozważań, ma wartość stałą w stałej temperaturze. Z doświadczenia wynika, że w temperaturze 22ºC , w chemicznie czystej wodzie [H+] = [OH-] = 10-7 mol/dm3. Stąd wartość iloczynu jonowego wody w tej samej temperaturze wynosi 10-14 mol2/dm6. Oczywistym jest, że wartość Kwody zmienia się gdy zmienimy temperaturę. Należy w tym miejscu zauważyć, że wartość iloczynu jonowego wody, jako wielkość wyprowadzona ze stałej równowagi, pozostaje stała w każdym roztworze wodnym, pod warunkiem T= const. Wynika stąd, że gdy wartość [H+] wzrasta (maleje) to równocześnie stężenie [OH-] maleje (wzrasta).

Uwaga! Stwierdzenie zaznaczone kolorem czerwonym oznacza, że jeśli tylko znamy temperaturę roztworu wodnego (a zatem można odczytać z tablic wartość Kwody) i znamy równocześnie stężenie np. jonu H+, to ZAWSZE wyliczymy stężenie jonów OH- w tym roztworze, bez względu na to czy jest to roztwór cukru, soli czy egzotycznych soków.

Stężenia jonów [H+] lub [OH-] , które są w roztworach wodnych wartościami bardzo małymi, od początku XX wieku podaje się jako pH i pOH roztworu. Pojęcie pH wprowadził w 1909 roku Soren Sorensen. (Ciekawostką jest, że wprowadził to pojęcie w celu kontroli jakości produktów w ….browarze Carlsberg!)
pH (z niem. potenz, z ang. power i łaciny Hydrogenium) jest to ujemny logarytm dziesiętny wartości stężenia molowego jonów wodorowych w danym roztworze, pH = -log [H+], z kolei, przez analogię pOH = -log [OH-].(W dokładnych obliczeniach, biorących pod uwagę oddziaływania między jonami i cząsteczkami w badanym układzie, wartość stężenia molowego jonów zastępuje się wartością aktywności; wtedy w miejsce [H+] wpisujemy wartość [aH+].)

Często mówi się o pH jako wykładniku stężenia jonów wodorowych, co wynika z relacji [H+] = 10-pH. Natomiast nie jest poprawnym określenie „współczynnik” pH często używane „w telewizorni”.

Skala pH dotyczy roztworów wodnych i praktycznie zawiera się w granicach 0 14, ale nie ogranicza się do wartości z tego przedziału (pH może przyjmować zarówno wartości ujemne, jak i większe od 14; jednakże w praktyce występują one rzadko i niedokładnie opisują stan rzeczywisty układu). Niskie wartości pH dotyczą roztworów o charakterze kwasowym; wysokie wartości pH obserwujemy w roztworach zasadowych; roztwory o odczynie obojętnym mamy wyłącznie kiedy pH = pOH czyli [H+] = [OH-].

Ćwiczenia obliczeniowe

A) Ile moli jonów OH- znajduje się w 220 cm3 roztworu HClO4 (stopień dysocjacji =1), o stężeniu 8,543% i gęstości 1,095g/cm3. MHClO4 = 100,5 [g/mol]
(Odp. nOH- = 0,2363x10-14 [mol])

B) Pewien roztwór wodny mocnej zasady wykazuje w temperaturze pokojowej pOH=3,5. Do jego 320 cm3 dodano 180 cm3 roztworu innej mocnej zasady o pH=11,5. Potem całość uzupełniono wodą do objętości 1,500 dm3. Oblicz stężenie molowe jonów H+ w roztworze końcowym.
(Odp. 2,239x10-11[mol/dm3])

C) Mieszamy 2,5 g mocnej zasady MeOH i 250 cm3 mocnego kwasu HX o stęż. 0,25 mol/dm3. Dodajemy tyle wody, że roztwór końcowy ma objętość 0,5 dm3; jego pH wynosi 2,25. Oblicz masę molową zasady.

(Odp. 41,876 [g/mol])

ch wodnych, skala pH



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Nierganiczna cw teoria, semestr 1, Chemia, Nieorganiczna teoria
Zgodnie z teorią Brönsteda kation NH4, Towaroznawstwo SGGW, Rok I, Semestr I, Chemia nieorganiczna
nieorgany-pytania2, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA labora
Kolokwium I nieorganiczna- elektrochemia, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMI
Pytania2 WNZiZC, WNOŻCiK wieczorowe, semestr I, chemia nieorganiczna
terzykZestaw B, I semestr, Chemia, nieorganiczna, wyklad
Dla słabego kwasu HA, Towaroznawstwo SGGW, Rok I, Semestr I, Chemia nieorganiczna
ĆWICZENIE 14, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laboratorium
ĆWICZENIE 11, Studia - Chemia kosmetyczna UŁ, II rok, III semestr, CHEMIA NIEORGANICZNA laboratorium
NaOH, Towaroznawstwo SGGW, Rok I, Semestr I, Chemia nieorganiczna
Ile procent wapnia zawierała próbka, Towaroznawstwo SGGW, Rok I, Semestr I, Chemia nieorganiczna

więcej podobnych podstron