1. Jakie są cele zarządzania pieniądzem w banku komercyjnym?

1. pieniądz pozwala dokonywać pomiaru efektywnego gospodarowania,

2. środki pieniężne wg ustawy o rachunkowości(pieniądze ora środki pieniężne krajowe i zagraniczne w gotówce i na rachunku banku, w formie lokaty, czeków, weksel obce - płatne w ciągu 3 miesięcy od daty wystawienia,

3. czas dysponowania pieniądzem (większa wartość pieniądza - natychmiastowe dysponowanie nim).

2. Jak formułuje się główny cel zarządzania pieniądzem w banku komercyjnym?

Za główny cel zarządzania pieniądzem w banku komercyjnym uznaje się identyfikację ryzyka i działanie na rzecz jego minimalizacji.

3. Jakie występują najważniejsze rodzaje ryzyka w działalności banku komercyjnego?

1. ryzyko płynności - występuje, gdy zagrożona jest zdolność banku do terminowego regulowania zobowiązań i poleceń klientów. Przyczyną utraty płynności jest niespłacenie kredytów przez kredytobiorców lub gwałtowne wycofanie przez deponentów lokat;

2. ryzyko kredytowe - zagrożenie terminowych spłat kredytu wraz z odsetkami w terminie ;

3. ryzyko stopy procentowej - wpływ stóp procentowych na wynik finansowy banku komercyjnego, uwidacznia się to w niedopasowaniu terminowym pomiędzy zapadającymi aktywami a wymagalnymi pasywami, które stanowią źródło finansowe;

4. ryzyko kursu walutowego - związane z wahaniami kursów poszczególnych walut na rynku między walutowym.

4. Jakie cele szczegółowe współdziałają w zarządzaniu pieniędzmi w banku komercyjnym?

• ustalenie marży na max poziomie,

• próby zwiększenia dochodów z tego tytułu,

• zapewnienie istnienia realnej bazy kapitałowej,

• zabezpieczenie zwrotu z kapitału mierzalnego wielkością dywidendy,

• systematyczne powiększenie zwrotu na aktywach, będące miarą oceny efektywności działalności,

• dbałość o odpowiedni poziom wypłacalności głównie tzw. współczynnika wypłacalności świadczącego o dobrej kondycji finansowej banku.

5. Jak można prześledzić zarządzanie pieniądzem w banku komercyjnym analizując pozycję aktywów?

1. gotówka - zabezpiecza funkcjonowanie banku. Gotówka w skarbcu i w kasie nie pracuje,

2. obrotowe środki kasowe

• saldo na rachunku w banku centralnym,

• saldo na rachunku nastro,

• instrumenty rynku pieniężnego do jednego roku, których emitentem jest Skarb Państwa (bony, weksle skarbowe)

Są to środki płynne wyznaczające płynność w banku, czyli zdolność do pokrycia zobowiązań,

3. lokaty w bankach- środki te charakteryzuje niski stopień płynności ryzyka i spory wachlarz terminów zapadalności. Jest to popularna forma zagospodarowania przejściowo wolnych środków, ponieważ można dobierać indywidualnie okres lokat i poziom oprocentowania.

4. Inwestycje rynkowe

• skarbowe i rządowe papiery wartościowe,

• certyfikaty depozytowe,

• bony komercyjne.

Chwilowo nie potrzebne, do podtrzymania bieżącej zdolności płatniczej, najczęściej zainwestowane na dłuższy okres czasu.

5. należności od innych banków - spodziewane wpływy na rzecz klientów banku, które zasilają środki kasowe i wpływają na poziom płynności. Informacje o wpływach i ich terminach jest ważna dla banku.

6. Kredyty udzielone - najważniejsza działalność inwestycyjna banku, obarczona największym ryzykiem i największym wpływem na współczynnik wypłacalności. Ważne są terminy zapadalności i realne możliwości spłaty kredytów.

7. Udziały - udziały w innych instytucjach o charakterze własnościowym,

8. Środki trwałe - budynki, lokale, wyposażenia.

11. Co rozumiesz pod pojęciem agregaty pieniężne i co one oznaczają?

Agregaty pieniężne reprezentują:

M1 - banknoty i bilon pozostające w obiegu oraz płatne na każde żądanie (a'vista), depozyty na rachunkach bankowych,

M2 - M1 + depozyty krótkoterminowe, a także zwroty na każde żądanie jeśli nie mogą być bezpośrednio wykorzystywane (np. wkłady na książeczkach oszczędnościowych),

M3 - M2 + średnio i długoterminowe depozyty i inne rodzaje depozytów pieniężnych nie zaliczane do M2,

M4 - M3 + papiery wartościowe, które mogą być przedmiotem obrotu na rynku finansowym.

Używany jest również symbol M0 dla oznaczenia tzw. bazy monetarnej, czyli obiegającego pieniądza gotówkowego oraz depozytów bankowych na rachunkach w banku centralnym. Ten agregat jest używany z uwagi na rolę jaka pełnią te środki w kształtowaniu globalnych rozmiarów podaży pieniądza w skali gospodarki danego kraju. Zmiany w obiegu pieniężnym najczęściej są wyrażane agregatem M1. Mogą być także wyrażane węziej, wielkością tzw. emisji, czyli wielkością obiegającego pieniądza gotówkowego. Praktycznie wykorzystywany jest również agregat M2, a inne używane są rzadziej z uwagi na trudności w dokładnym obliczaniu i ewidencjonowaniu.

12. Jakie funkcje pełni pieniądz?

Pieniądz pełni we współczesnej gospodarce rynkowe różne funkcje. Niegdyś rolę pieniądza pełniły u rożnych ludów takie towary jak: bydło, sól czy zboże. Dopiero kruszce szlachetne ze względu na swoje właściwości fizyczne zdobyły powszechne uznanie jako towar wymienny. Wtedy dopiero powstało pojęcie pieniądza. Na początku odtwarzano potrzebne dla wymiany ilości złota i srebra ale w miarę rozwoju stosunków gospodarczych rozpoczęto bicie monet złotych i srebrnych o określonej zawartości kruszcu. Od XVII wieku obok monet kruszcowych konkurowały wydawane przez bankierów banknoty, które były wymienialne na kruszec. Aby zapobiec zjawisku nadmiernej emisji banknotów, poszczególne państwa ograniczyły liczbę emitujących je banków, co doprowadziło do zmonopolizowania emisji w jednym banku centralnym.. Wielki kryzys światowy lat 30-tych, a następnie II wojna światowa sprawiły, że banknoty banków emisyjnych wszystkich krajów stały się nie wymienialne na kruszec.

Pieniądz, we współczesnej gospodarce pełni 4 podstawowe funkcje:

1. środka wymiany inaczej cyrkulacji,

2. środka płatniczego,

3. środka przechowywania wartości,

4. miernika wartości.

Pieniądze niektórych krajów np. dolar USA, marka niemiecka, funt angielski, jen japoński mogą pełnić funkcje pieniądza światowego, gdyż są przyjmowane na całym świecie.

14. Na czym polega funkcja pieniądz jako środka cyrkulacji?

Pieniądz pełni funkcję środka wymiany w transakcjach kupna - sprzedaży, czyli środka cyrkulacji, gdyż każdy przyjmie go przy wymianie , wiedząc że za pieniądz nabędzie inne towary. Zastosowanie pieniądz rozdzieliło wymianę na dwa odrębne akty:

1. transakcję sprzedaży,

2. transakcję kupna.

W tym wypadku odpadła konieczność zachowania jedności czasu i miejsca, bo możemy towar sprzedać i kupić inny gdzie indziej i w różnym czasie. Ruch towaru odrywa się w czasie od ruchu pieniądza. W zamian za dostarczony towar powstaje zobowiązanie nabywcy wobec producenta, które wyrównuje on później w formie pieniężnej

15. Na czym polega funkcja pieniądz jako środka płatniczego?

Pieniądz występuje w formie środka płatniczego, czyli w zamian za dostarczony towar powstaje zobowiązanie nabywcy wobec producenta , które wyrównuje on później w formie pieniężnej. Cechą charakterystyczną występowania pieniądza w tej funkcji jest więc oderwanie pieniądza od ruchu towaru. Pieniądz jest wykorzystywany w funkcji płatniczej także dla pokrywania innych zobowiązań, nie wynikających z wymiany towarowej np. przy opłacaniu podatków , różnych opłat administracyjnych i odszkodowań, a także przy darowiznach pieniądz występuje w funkcji środka płatniczego. Jeśli jednostka gospodarcza nie wykorzysta otrzymanego pieniądza do dokonania płatności np. za zakupiony towar, posiadany przez nie pieniądz stanie się środkiem przechowywania wartości.

16. Na czym polega funkcja pieniądza jako środka gromadzenia wartości?

Jeśli jednostka gospodarcza nie wykorzystała otrzymanego pieniądza do dokonania płatności np. na zakupiony towar posiadany przez nią pieniądz stanie środkiem przechowywania wartości. Przechowywanie nagromadzonych wartości w pieniądzu jest wygodniejsze od gromadzenia kosztowności lub innych towarów. Pieniądz jest bowiem najbardziej płynnym aktywem majątkowym, gdyż może być w każdej chwili użyty bezpośrednio jako środek płatniczy. Jako powszechny ekwiwalent pieniądz służy określeniu wartości innych towarów w postaci cen wyrażanych w jednostkach pieniężnych; cena jest pieniężnym wyrazem wartości.

17. Jak definiujemy pieniądz światowy?

Pieniądze niektórych krajów (np. dolar USA, marka niemiecka, frank) mogą pełnić funkcję pieniądza światowego, gdyż są przyjmowane na całym świecie. Pieniądz może pełnić funkcję pieniądza światowego poza granicami określonego kraju, ale jedynie pod warunkiem , że państwo prawnie gwarantuje jego wymienialność zewnętrzną po kursie ustalonym na głównych giełdach światowych.

18. Jakie role pełni bank w kontekście funkcji pieniądza?

Sposób w jaki pieniądz pełni omówione wyżej funkcje, zależy od formy w jakiej on występuje.

W krajach o rozwiniętej gospodarce pieniądz współcześnie występuje:

1. w formie gotówkowej, czyli znaków pieniężnych występujących w postaci biletów i w postaci bilonu,

2. w formie bezgotówkowej, czyli pieniądza bankowego występującego w postaci:

• zapisów depozytowych w banku centralnym,

• zapisów bankowych w pozostałych bankach.

Znaki pieniężne są emitowane przez banki centralne. W niektórych państwach, np. we Francji i przedwojennej Polsce prawo emitowania bilonu miał skarb państwa była to tzw. emisja skarbowa. Banknoty banku centralnego są z reguły prawnym środkiem płatniczym na terenie danego kraju, co zazwyczaj zaznacza odpowiednia klauzula zamieszczona w tekście banku.

19. Jakie czynniki kształtują popyt na pieniądz?

• wielkość i charakter transakcji,

• chęć zwiększenia gwarancji w zakresie płynności rozliczeń,

• stopa procentowa,

• stopa przychodów od papierów wartościowych,

• oczekiwana stopa inflacji.

20. Jak należy scharakteryzować transakcyjną koncepcję popytu na pieniądz?

M = PT / V

Gdy przewidujemy, że suma transakcji w przyszłym okresie wyniesie PT a szybkość obiegu V jest znana z poprzedniego okresu, można więc wyliczyć ilość pieniądza M. potrzebną do obsługi tych transakcji.

Przytoczone równanie wymierne Fishera było uzupełniane przez inne szkoły ekonomiczne między innymi przez A. Marshala i J.M Keynesa. Transakcyjnemu motywowi określającemu popyt na pieniądz przeciwstawiono dochodową koncepcję popytu na pieniądz co można przedstawić

M * V = P * Y

Pieniądz transakcyjny podmiotów gospodarczych. Gospodarstwa domowe gromadzą oszczędności w złotych przede wszystkim na rachunkach terminowych. Ich depozyty na zadanie stanowiły do kilkunastu procent lokowanych środków. Natomiast podmioty gospodarcze przyjmują większość środków, stanowiących pieniądz transakcyjny na wyżej oprocentowanych rachunkach terminowych.

21. Na czym polega dochodowa koncepcja popytu na pieniądz?

Twórcą był Marshal i wiąże się z funkcjonowaniem tzw. szkoły lembride i jej równaniem.

M * V = P * Y,

gdzie Y to realny dochód narodowy w cenach stałych.

M = K * P + Y

Gdzie K = 1

M - popyt na pieniądz

K - wskaźnik sald pień.

Y - dochód nominalny.

Z równania tego wynika, że zapotrzebowanie na pieniądz wiąże się z dochodem narodowym, a nie z operacjami pieniężnymi związanymi z odpowiednimi rozmiarami transakcji handlowych. Gromadzenia przez różne podmioty gospodarcze środków pieniężnych służy zakupom towarów i usług będących częścią dochodu narodowego. Odwrotność szybkości obiegu stanowi współczynnik zasobów pieniężnych, który wykazuje jak w proporcji do uzyskanego dochodu kształtuje się zapotrzebowanie podmiotów gospodarczych na pieniądz. W rezultacie popyt na pieniądz kształtuje się w zależności od wielkości współczynnika zasobów oraz od dochodu narodowego. Natomiast popyt na realne zasoby pieniężne określany jest przez wielkość współczynnika zasobów i realny dochód narodowy:

M / P = K * Y

Dochodowa koncepcja popytu na pieniądz została rozszerzona w koncepcji Keynesa, który podkreśla, że zapotrzebowanie na pieniądz nie zależy jedynie od dochodu narodowego. Jego teoria znana jest jako teoria preferencji płynności. Od II połowy lat 50 mówi się o nowym kierunku teorii pieniądz zwanym neokeynesizmem. Pamiętać należy o tym, że w gospodarce występuje, jeśli dokonamy podziału zasobów pieniądza:

1. obieg czynny,

2. obieg nieczynny.

Obok motywu transakcyjnego i przezornościowego występuje również tzw. motyw spekulacyjny, określający wielkość zasobów nieczynnych, a jest on z prostej linii uzależniony od wysokości stopy procentowej.

22. Według jakich założeń najlepiej opisać majątkową koncepcję popytu na pieniądz?

Pieniądz stanowi dla podmiotów gospodarczych jeden ze składnika ich majątku. Należy pamiętać, że każdy decyduje o strukturze swojego majątku, gdyż na podstawie przewidywań związanych z zyskownością składników majątku dokonuje się ich odpowiedniej Ważny jest udział pieniądz w całkowitym majątku podmiotów gospodarczych, skłonności do ponoszenia ryzyka w związku z chęcią osiągania wysokiej stopy zysku rzeczowych składników majątku, z kolei niska inflacja zachęca do posiadania dużej ilości pieniądza płynnego, gotowego do włączenia w obieg.

23. Co decyduje o popycie na pieniądz?

• wielkość i charakter transakcji,

• chęć zwiększenia gwarancji w zakresie płynności rozliczeń,

• stopa procentowa,

• stopa przychodów od papierów wartościowych,

• oczekiwana stopa inflacji.

24. Kto ma wpływ na podaż pieniądza?

Podaż pieniądza - kreacja pieniądza przez system bankowy.

System bankowy kreuje podaż pieniądza. Dokonuje się to głównie przez:

• bank centralny,

• banki handlowe (handlowe, komercyjne, depozytowo - kredytowe).

25. Jakiego rodzaju pieniądz występuje w obiegu?

Współcześnie pieniądz występuje:

1. w formie gotówkowej, czyli znaków pieniężnych występujących w postaci biletów (banknotów) banku centralnego i bilonu. Wzory i wartość nominalną banknotów oraz i wartość nominalną, stop i wartości bilonu ustala prezes NBP. Ustala on także terminy wprowadzania do obiegu i wycofania z obiegu poszczególnych znaków pieniężnych.

2. W formie bezgotówkowej, czyli pieniądza bankowego występującego w postaci: zapisu na rachunku w banku centralnym, zapisu na rachunkach w pozostałych bankach.

41. Jak ocenia się skutki inflacji na oprocentowanie środków pieniężnych w banku komercyjnym ?

Inflacją - trwały wzrost ogólnego poziomu cen przy uwzględnieniu zmian jakości towarów w pewnym okresie czasu, powoduje straty jak i korzyści. A więc kiedy poziom cen wzrasta mówimy, że w gospodarce występuje zjawisko inflacji.

Inflacja jest złożonym zjawiskiem ekonomicznym, różnie definiowanym przez poszczególne szkoły ekonomiczne. Według monetarystów główna przyczyna inflacji jest nadmierna podaż pieniądza. Natomiast zwolennicy innych poglądów widzą wiele przyczyn leżących również poza obszarem zjawisk pieniężnych. Badanie przyczyn i skutków inflacji oraz jej zwalczanie jest przedmiotem nauki ekonomii. Z różnych teorii inflacji wynikają jednak pewne wspólne cechy, jak:

• wzrost poziomu cen krajowych,

• występowanie nadwyżek popytu w stosunku do podaży towarów,

• wzrost podaży pieniądza,

• deprecjacja pieniądza krajowego, czyli postępujący spadek jego siły nabywczej.

W zależności od natężenia skutków działania czynników inflacyjnych rozróżniamy:

• inflacje pełzającą - ta inflacja nie powoduje w zasadzie żadnych trudności w gospodarce i wynosi 20% w skali rocznej, do tego typu inflacji powinny dążyć kraje stabilizujące swoje gospodarki po okresie hiperinflacji.

• inflację galopującą - ta inflacja mieści się w przedziale wzrostu cen od 1-15% w skali miesięcznej.

• Hiperinflację - ta inflacja odznacza się zupełnym rozprężeniem systemu pieniężnego w kraju a tempo wzrostu cen przekracza 50% w skali miesięcznej, wraz z rozprężeniem systemu pieniężnego kraju i niesprawiedliwą redystrybucją dochodu narodowego, rodzi nieuchronnie poważne załamania koniunktury oraz napięcia społeczne.

Inflacja może być również:

• jawna,

• ukryta,

• tłumiona,

• chroniona,

• okresowa,

• zrównoważona,

• niezrównoważona,

• kontrolowana,

• żywiołowa,

• nieantycypowana,

• wewnętrzna,

• zewnętrzna.

Niska inflacja, rzędu kilku procent, może być normalnym zjawiskiem towarzyszącym ożywieniu gospodarczemu i nie wywołuje skutków ujemnych, gdyż zarówno przedsiębiorcy, jak i pracobiorcy uwzględniają w swoich projektach i w swoich żądaniach płacowych możliwy do oszacowania wzrost cen. Wszyscy starają się zrekompensować wzrost cen przez wzrost swoich dochodów. Nie wszystkim się to udaje w jednakowym stopniu. Następuje w ten sposób zróżnicowanie poziomu dochodów i zmiana ich struktury, Mówi się wówczas, że inflacja ma wpływ na podział dochodu.

Innym skutkiem inflacji jest wpływ na zobowiązania kredytowe. Spłata kredytu przy tej samej stopie oprocentowania stwarza w warunkach inflacji korzystniejsze warunki dla kredytobiorcy, gdyż spłaca on kwotę pieniędzy, które w wyniku utraty wartości są już mniej warte (mają mniejszą siłę nabywczą). Jeśli jednak kredytodawcą jest rząd albo bank państwowy, to może on sytuację zmienić, podwyższając od określonego momentu stawkę oprocentowania za pobrany kredyt do poziomu, który zapewnia wyrównanie strat spowodowanych inflacją.

Przeciwdziałanie inflacji jest jednym z podstawowych priorytetów polityki makroekonomicznej w krajach wysoko rozwiniętych. W celu ograniczenia inflacji stosuje się różne instrumenty ekonomiczne i administracyjne. Ich wybór zależy od diagnozy przyczyn inflacji, sytuacji gospodarczej danego kraju oraz celów polityki społeczno-ekonomicznej. Jeden z tych instrumentów oddziałują głównie na podaż globalną inne na popyt globalny, pewne na popyt i podaż równocześnie.

W ostatnich latach podkreśla się, że skuteczne zwalczanie inflacji zależy od wzajemnego skorelowania:

• polityki pieniężnej,

• fiskalnej,

• płacowej,

• cenowej,

• oraz kursowej, zabezpieczającej przed importem inflacji.

Należy przy tym zdać sobie sprawę z tego, że zwalczanie inflacji wywołuje określone skutki uboczne w postaci m.in. większego bezrobocia, niepełnego wykorzystania posiadanych możliwości wzrostu PKB.

42. Jakie znasz sposoby wyliczania odsetek prostych?

Wyliczanie odsetek prostych występuje wtedy, kiedy odsetki nie powiększają kapitału czyli nie podlegają tzw. kapitalizacji, a samo wyliczanie polega na stosowaniu stopy procentowej i przyjęciu odpowiedniego czasu. Wyróżnia się odsetki wyliczane wg metody:

1. „od stu”

2. „w stu”

3. „na sto”

ad.1. „ od stu”

0= k/100 - x d x t

gdzie:

0 - kwota naliczonych odsetek

k - suma podlegająca rozliczeniu

d - stopa procentowa procentowana jako oprocentowanie

t - czas, za który wylicza się odsetki

PRZYKŁAD

Sumę 10.000,- potraktowano jako lokatę terminową ze stałą stopą procentową 17,5% rocznie oddając ją do dyspozycji banku na dwa lata. Ile wyniosą odsetki ?

10.000: 100 x 17,5 x 2 = 3.500,

Odp. Na koniec drugiego roku uzyskamy 3.500 odsetek.

Ad.2. „w stu”

Metoda ta jest stosowana gdy chcemy wyliczyć kwotę brutto obejmującą kapitał, odsetki

S = k * 100 : (100 - d * t / R)

Gdzie:

S - kwota kapitału wraz z odsetkami

d - stopa procentowa,

t - czas realizacji należności

R - ilość dni bankowych.

PRZYKŁAD

Firma sprzedaje towary za sumę 30.00 zł. i chce ją sprzedać, akceptuje przyjęcie jako zapłatę weksla płatnego po upływie 45 dni który jako tylko otrzyma chce przedłożyć bankowi do dyskonta, który ma ustaloną stopę dyskontową na poziomie 26%. Jaką powinna wyliczyć sumę weksla?

30.000*100:(100-26*45:360)=31000

Odp. Suma weksla powinna. wynieść 31000.

Ad 3 „na sto”

Stosowana w wyliczeniach, jeśli chcemy uzyskać założony zysk i przeznaczyć chwilowo wolne środki pieniężne na krótkoterminowe papiery wartościowe. Jest to wyliczenie ceny jaką na przetargu np. bonów pieniężnych jesteśmy gotowi oferować za określoną jednostkę nominału.

PRZYKŁAD

Firma chce ulokować przejściowo wolne środki pieniężne w 120 dniowych bonach pieniężnych i zakłada przy tym, że będzie to oprocentowanie 26% w skali rocznej. Jaką cenę może zaproponować na przetargu 100 zł. nominału.

C=N *100: (100+d*t/100)

Gdzie:

C - proponowana cena przy założonym zysku

N - kwota kapitału

d - założony zysk

t - czas zaangażowania środków pieniężnych

100*100 : (100+26: 120/360) =92,03 zł.

Odp. Chcąc osiągnąć zakładany zysk 26% w skali roku z lokaty na 120 dni może zaproponować kupno nominału 100 zł. za 92,03 zł.

43. Jak definiuje się odsetki składowe ?

44. Jak wylicza się odsetki składane ?

I. Niejednokrotnie podejmuje się decyzje finansowe takie jak zaciąganie kredytów czy lokowanie tymczasowo wolnych środków pieniężnych na okres dłuższy niż 1 rok. Powoduje to, że należne odsetki nie odebrane w stosowanym czasie dopisuje się do tzw. kapitału pierwotnego i od takiej powielonej sumy nalicza się kolejne odsetki. Powoduje to, że w coraz szybszym tempie rośnie przyszła kwota kapitałowa. Aby prawidłowo wyliczyć odsetki, konieczne jest w związku z tym zastosowanie formuły tzw. procesu składanego (odsetek złożonych), który uwzględnia fakt stopniowego powiększenia sumy pierwotnej o nie pobrane odsetki.

II. Przyszła wartość pieniądza. Na przyszłą wartość pieniądza przy zastosowaniu procentu składowego składa się suma kapitału początkowego pierwotnego powiększona o odsetki naliczane według określonej i ustalonych umową odstępach czasu.

PRZYKŁAD

Udzielono pożyczki na sumę 25.000 zł na okres 5 lat, która zostanie oddana po 5 latach przy oprocentowaniu 25%.

Kapitał pierwotny (pożyczka) 25.000,-

25% odsetek po pierwszym roku 6.250,-

Skapitalizowana kwota po I roku 31.250,-

25% odsetek 7.812,-

Skapitalizowana kwota po II roku 39.062,-

25% odsetek 9.765,-

Skapitalizowana kwota po III roku 48.827,-

25% odsetek 12.206,-

Skapitalizowana kwota po IV roku 61.033,-

25% odsetek 15.258,-

Końcowa kwota pożyczki 76.291,-

Z powyższego wyliczenia wynika:

• przyszła wartość lokaty wzrasta z roku na rok,

• im wyższa wartość kapitału tym korzystniejszy wynik dla pożyczkodawcy,

• im wyższa wynegocjowana stopa procentowa, tym lepiej dla wierzyciela,

• im większa liczba okresów, po których dolicza się odsetki tym korzystniej dla wierzyciela,

• kapitalizacja odsetek może odbywać się co kwartał, co w sposób oczywisty i wysoce korzystny dla właściciela kapitału zwiększa jego korzyści finansowe.

Skonstruowanie wzoru dla ustalenia sumy skapitalizowanej odbywać się będzie w sposób następujący:

1. dla roku pierwszego

Skl 1 = k + (k + d / 100)

Skl 1 = k + (1 + d / 100)

2. dla roku drugiego

Skl 2 = Skl 1 (1 + d / 100)

Skl 2 = Skl (1 + d / 100) (1 + d / 100)

2

Skl 2 = K = (1 + d / 100)

3. wyliczenie dla kolejnych lat. Wzór na wyliczenie przyszłej wartości lokaty przy zastosowaniu procentu składanego powinno wyglądać następująco:

n

Sku = K (1 + d / 100)

Gdzie:

Sku - suma skapitalizowana po upływie „u” okresów przy zastosowaniu stopy procentowej „d”.

n - liczba okresów,

k - kapitał podstawowy.

45. Oceń znaczenie istnienia tablic odsetkowych?

Od dawna stosowane są tablice współczynnika przyszłej wartości kapitału.

Znając:

• sumę procentową,

• liczbę okresów kapitalizacji odsetek,

łatwiej jest znaleźć w odpowiedniej tablicy odsetkowej skapitalizowaną wartość i ustalić przyszłą wartość kapitału.

Oblicza się to według następującego wzoru:

n

SKI = K (1 + d/100)

Gdzie: K - jest kapitałem podstawowym,

d - jest zastosowaną stopą %

n - jest liczbą okresów,

SKI - jest sumą skapitalizowaną po upływie „i” okresów przy zastosowaniu stopy % „d”.

58. Jaki jest podział obligacji ze względu na emitenta?

1. obligacje skarbowe

2. obligacje rządowe

3. obligacje komunalne

4. obligacje przedsiębiorstwa

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---