11,9-10 → Odstępstwo Salomona samo z siebie nie byłoby powodem odrzucenia. Grzeszyli także inni wybrańcy Boży. Zabrakło wiary Mojżeszowi oraz Aaronowi. Salomon jednak nie nawraca się. Dawid góruje nad Salomonem, ponieważ okazał żal doskonały.

12,1 → Mamy dwie tradycje: jedna sprzyja Jeroboamowi. Zgodnie z tą tradycją królestwo północy uwalnia się spod niewoli. Druga tradycja popiera Roboama. Mieszkańcy północy to buntownicy. Dla północy sprawa następstwa nie jest oczywista. Robom udaje się do Sychem aby objąć panowanie także nad północą. Izrael rodzi się z paktu w Sychem 1240r, kiedy plemiona pozostałe w Palestynie spotykają się z plemiona przybywającymi z Egiptu.

12,4 → okrutna pańszczyzna. W oryginale abodà. To samo słowo opisuje niewolę Egipską.

12,16 → w 2Sm 5,1-5 była mowa, że pokolenia północy to ciało z ciała Dawida:
Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: «Oto myśmy kości twoje i ciało. 2 Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela¹. I Pan rzekł do ciebie: "Ty będziesz pasł mój lud - Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem"». 3 Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem. W chwili objęcia rządów Dawid miał lat trzydzieści, a rządził lat czterdzieści. 5 Judą rządził w lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś całym Izraelem i Judą rządził lat trzydzieści trzy². Jak widać, nie było to prawdą. Plemiona północy są z Dawidem skonfederowane.

12,18 → Dante w Czyśću XII,46 → Już twój nie straszy widok, Roboamie, Kiedy na wozie swym grodzkimi wroty Uciekasz, nim cię mściwe sięgnie ramię.

12,25 → pierwsza stolicą Jeroboama jest Sychem. Potem przenosi ją do Penuel w Transjordanii. Grzechy Jeroboama → 1. Nie pozwala ludowi pielgrzymować do Jerozolimy. Odnawia kult w dwóch wcześniej istniejących sanktuariach: Dan na płn. oraz Betel na płd. 2. Umieszcza w sanktuariach złotego cielca. 3. Powierza sprawowanie funkcji kapłańskich w sanktuariach osobom nie pochodzącym z rodu kapłańskiego.

12,28 → W sanktuariach umieszcza podobizny cielca. Por. Wj 32,4, por. Pwt 9,16-21. Wszystkie ludy starożytny czciły byka - symbol siły. Bogowie są silni jak byki. Prawdopodobnie na pustyni nie było grzechu złotego cielca. Dopiero później czyn Jeroboama posłużył jako paradygmat wszystkich grzechów bałwochwalstwa. Kiedy autor natchniony Wj będzie chciał opisać grzech ludu na pustyni powie, że lud ten zgrzeszył grzechem Jeroboama. Grzech Jeroboama polegał an tym, że w sanktuariach w Dan i Betel był czczony Bóg prawdziwy, ale pod postacią cielca. Jeroboam przedstawił Boga, ale Boga nie wolno przedstawiać. Cheruby jak pamiętamy były podnóżkiem Bożej obecności, 1Krl 6,24-28. Prawdziwym grzechem jest pomylenia podnóżka Bożej obecności z Bogiem samym.

13,11 → synowie to uczniowie proroków, otrzymujących od nich formację religijną.

13,24 → zapewne klechda. Znaczenie: 1. Posłuszeństwo Słowu Bożemu ma charakter absolutny. Wolę Bożą trzeba pełnić ślepo. 2. Istniało ogromne pragnienie zjednoczenia dwóch królestw.

14,1-20 → Szilo zostało zniszczone w 1050r. aszery (15) → na szczytach gór umieszczano pale. Były to symbole falliczne, poświęcone żonie Baala - Asztarte.

Czas panowania Jeroboama to 22 lata. Na południu mijają 3 lata.

14,24 → w mentalności pogańskiej, obcowanie z kapłanem(nką) bóstwa pozwalać nawiązać kontakt z bóstwem.

Mamy ciągle powtarzający się schemat → staje się królem w roku ... panowania króla. Obydwa królestwa zostają przedstawione synchronicznie. Podany zostaje wiek w jakim wstępuje na tron i czas trwania panowania, miejsce przebywania, imię królowej - matki. Tak jest w przypadków królów Judy. W przypadku królestwa północy nikogo nie obchodziło, jak ma na imię matka króla, o tyle gdy chodzi o Judę sprawa jest b. istotna. Królowa matka - gebirà pełni ważną rolę polityczną. Istotna jest nie małżonka króla, ale jego matka. Na tym fakcie opiera się kult Matki Najświętszej. Takie są podstawy ST odnośnie Jej kultu zwłaszcza tytułu Królowej.

15,2 → prawdopodobniejsze jest, że chodzi o wnuczkę niż o córkę Absaloma.

Po Abijjamie panuje jego syna - Asa. Także Asa jest synem Maaki. Jak? Królowa matka zachowuje swe prerogatywy również po śmierci syna. Królową matką Asy jest jego babcia.

15,3 ­→ Asa jest jednym z nielicznych dobrych władców. Rządził 41 lat.

15,23 → nawet w chorobie Asa nie wzywa Pana. Ufał bardzie sojuszowi z Syrią.

16,21 → Omri (może pochodzenia arabskiego) buduje Samarię, od nazwy góry Someron (450m) czyli obserwatorium.

16,29 → jest politeistą. Swoim synom nadaje imiona teoforyczne: Achazjasz - Bóg chwyta, Joram - Bóg jest wzniosły i Azariasz - Bóg ukazał swą wspaniałość.

---