Dwie proste a i b przynależne do punktu P określają jedną i tylko jedną płaszczyznę.
Dwie proste a i b przynależne do płaszczyzny alfa określają tylko jeden punkt.
Dwa punkty określają jedną i jedyną prostą.
Dwie płaszczyzny alfa i beta określają jedną i tylko jedną prostą.
Elementy wymiarowania to : linie wymiarowe, pomocnicze, linie wymiarowe ,liczby wymiarowe, znaki wymiarowe
Elementami występującymi na rysunkach są: linie proste, punkty, płaszczyzny, kąty.
Elementy wymiarowania: Linie wymiarowe, Pomocnicze linie wymiarowe, Liczby wymiarowe, Znaki wymiarowe
Kład jest rodzajem przekroju wykonanym przez obrót przekroju poprzecznego o kąt 90o wokół osi śladu płaszczyzny przekroju i położeniu go na zarysie widoku (kład miejscowy) lub obok niego (kład przesunięty).
Linia ciągła bardzo gruba -Połączenia klejone i lutowane, -Linie na wykresach.
Linia ciągła gruba Widoczne krawędzie i wyraźne zarysy przekrojów
i widoków, Zarys kładów przesuniętych, Ślady płaszczyzny przekrojów i miejsc załamania płaszczyzn przekrojów, Obramowania arkusza, Linie na wykresach.
Linia ciągła cienka Linie wymiarowe, Pomocnicze linie wymiarowe, Linie odniesienia, Kreskowanie przekrojów, Zarysy kładów miejscowych, Zarysy rdzeni gwintów, Zarysy dna rowków wałków wielowypustowych, Osie kół o średnicy 12 mm, Przekątne kwadratów, prostokątów i trapezów w widokach, Linie na wykresach.
Linia kreskowa Niewidoczne krawedzie i zarysy przedmiotów, Linie na wykresach.
Linia punktowa gruba Linie zaznaczające powierzchnie podlegające obróbce cieplnej, Linie na wykresach.
Linia punktowa cienka Osie symetrii, Linie podziału w kołach zebatych, Osie okregów o srednicy ponad 12 mm.
Linia dwupunktowa cienka Skrajne połączenie czesci ruchomych, Zarysy przedmiotów przyległych, Pierwotne i ostateczne kształty przedmiotów, Linie giecia w rozwinieciu przedmiotów, Linie osi srodków cieżkosci.
Linia falista cienka Urwania i przerwania przedmiotów, Ograniczenie przekrojów czastkowych.
Linia zygzakowa cienka Urwania i przerwania przedmiotów, Ograniczenie przekrojów czastkowych
Metoda rzutów na płaszczyzny wzajemnie prostopadłe nazywa się metodą Monge'a.
N1:rzuty punktów leżących na prostej będą leżały na rzucie tej prostej.
N2:Jeżeli punkt leży na prostej, to rzut tego punktu leży na rzucie tej prostej.
N3:rzutami prostych równoległych są proste równoległe lub punkty.
N4:Jeżeli długości odcinków równoległych pozostają w określonym stosunku do siebie, to długości ich rzutów pozostają w takim samym stosunku.
N5:Jeżeli punkt A dzieli odcinek w określonym stosunku, to rzut punktu A1 dzieli rzut tego odcinka w takim samym stosunku.
N6:Długość odcinka równoległego do rzutni jest taka sama jak długość rzutu tego odcinka.
N7:Wartość kąta, którego obydwa ramiona są równoległe do rzutni, jest taka sama jak wartość rzutu tego kata.
N8:Długości odcinków, katy oraz wymiary figur leżących na płaszczyźnie równoległej do rzutni zachowują się po dokonaniu operacji rzutowania.
Płaszczyzny rzutujące w metodzie Monge’a nazywa się rzutnia pozioma i rzutnia pionowa.
Podaj oznaczenia i wymiary arkuszy: A5 210x148,5 A4 210x297 ʼA3 420x297 (2 x A4);A2 420x594 A1 840x594 (A0 840x1188 (2 x A1).
Podaj grubości lini zalecane dla arkusza A3 bg 1.4mm g 0,7mm cienka 0,25mm.
Przekroje otrzymane przez przecięcie przedmiotu jedną płaszczyzną nazywamy przekrojami prostymi.
Przekroje otrzymane przez przecięcie przedmiotu więcej niż jedną płaszczyzną nazywamy przekrojami złożonymi/.
Przekrój powstaje przez przeciecie wyobrażalna płaszczyzna oraz odrzucenie czesci przedmiotu znajdujacej sie przed płaszczyzna przekroju.
Przekrój zawiera zarysy przedmiotu utworzone w płaszczyznie przekroju oraz wszystkie widoczne zarysy i krawedzie przedmiotu le_ace poza płaszczyzna przekroju. linie krawedzi przedmiotu nie powinny się przecinac.
Rzuty aksometryczne są taką formą rzutów równoległych, które pozwalają przetransportować układ przestrzenny 0XYZ na układ płaski, a wiec układ umożliwiający odwzorowanie tworów przestrzennych na płaszczyźnie.
Rzutnie w metodzie Monge’a noszą nazwę oktanty i jest ich 8.
Trzy punkty nie współliniowe określają jedną i tylko jedną płaszczyznę.
Trzy dowolne płaszczyzny nie współliniowe i nie współpłaszczyznowe alfa, beta gamma określają jeden i tylko jeden punkt.
Wyjaśnić różnicę pomiędzy rzutem środkowym a równoległym: Rz. śr-przyjmujemy dowolną płaszczyznę pi, przeważnie poziomą albo pionową zwaną rzutem lub tłem, na którą odwzorowuje się elementy przestrzeni. Przyjmujemy punkt właściwy O nie leżący na rzutni. Rz. równ-przyjmujemy rzutnię pi oraz dowolną prostą k II l będącą kierunkiem rzutowania. Środek rzutowania jest punktem niewłaściwym O^oo. W celu odwzorowania danego punktu a na rzutnię pi prowadzimy przez ten punkt prostą rzutującą a II k i wyznaczamy punkt przebicia A^1 rzutni pi prostą a.
Wymiary zewnętrzne (Z) to np. wysokość, długość przedmiotu, grubość ścianki, średnica zewnętrzna wałka lub osi.
Wymiary wewnętrzne (W) to np. średnica otworu, szerokość Rowka.
Wymiarowanie szeregowe polega na stawianie wymiarów jeden za drugim (łańcuch wymiarowy otwarty) – określa dokładne położenie sąsiednich powierzchni przedmiotu względem siebie.
Wymiarowanie równoległe polega na –podawanie wszystkich wymiarów równoległych od jednej bazy wymiarowej (powierzchni lub krawędzi) – określa dokładne położenie kilku powierzchni przedmiotu od wybranej bazy.
Widoki rozwiniete – stosuje sie do przedstawiania przedmiotów gietych, zaokraglonych (walcowych,stożkowych) w rozwinieciu na płaszczyznie, obrazujące pierwotny kształt przedmiotu (przed zagieciem).
Widoki obrócone – sa widokami pomocniczymi stosowanymi w celu uproszczenia rysunku i poprawy jego czytelnosci, dotycza całosci lub tylko czesci danego rzutu.
Widoki czastkowe – sa odrebnymi rzutami fragmentów całego widoku, nieograniczone żadna linia od czesci nienarysowanej przedmiotu. Gdy widok czastkowy jest narysowany tylko w połowie (do osi symetrii), wówczas jego ograniczenie rysuje sie linia punktowa.