Rozwój dziecka w okresie 3lat.

Wiek przedszkolny to okres , w którym dziecko przechodzi dynamiczne przemiany w różnych sferach swojego życia. Dziecko w tym czasie jest bardzo ciekawe świata ,poprzez chodzenie ma większe możliwości na poznanie go. Nie potrafi wykonywać jednej czynności przez dłuższy czas czy też pozostać w miejscu , gdyż wszystko dookoła go interesuje. Bardzo chętnie naśladuje zachowanie osób starszych, chcę się usamodzielnić poprzez wykonywanie samodzielnie takich czynności ja ubieranie się , jedzenie itp. W sferze poznawczej u dzieci trzyletnich następuje intensywny rozwój. Żadna z funkcji psychicznych nie jest jeszcze w pełni rozwinięta i ukształtowana. Myślenie, mowa i spostrzeżenia są związane z działaniem. Charakterystyczne jest myślenie sensoryczno-motoryczne, co oznacza że dziecko jest zainteresowane sprawami, z którymi ma bezpośredni kontakt. Na pierwszym miejscu są spostrzeżenia wzrokowe, dlatego dziecko zwraca uwagę na to co jest duże, kolorowe, wyróżniające się z otoczenia. źródłem wrażeń dziecka jest nie tylko to co zewnętrzne, ale ważną rolę odgrywa też wzrok i słuch .Dziecko zaczyna rozróżniać kolory, ale jeszcze nie zawsze potrafi je nazwać prawidłowo. Można zaobserwować początki zainteresowań muzycznych: dziecko potrafi rozpoznać piosenkę, a nawet ją zaśpiewać, chętnie tańczy, można też zaobserwować początki poczucia rytmu; rozpoznaje odgłosy z najbliższego znanego mu otoczenia. Uwaga i pamięć jest istotna w tym okresie, gdyż skoncentrowana jest na silnych bodźcach, dziecko zmienia często swoje zainteresowania, rozpoczęte czynności. Choć dziecko trzyletnie jest często na etapie egocentrycznym, to jednak pierwszy etap przedszkola naciska na większe więzi emocjonalne z rówieśnikami, a nie tylko rodzicami, dziecko próbuje odnaleźć się w społeczeństwie. Trzylatek jest już w stanie zapamiętać imiona osób nieobecnych tu i teraz, rozpoznaje bliskich nawet po dłuższej rozłące.

Okres zdania, sygnału dwuklasowego (2-3), w tym czasie wyłaniają się poszczególne kategorie gramatyczne, wzbogaca się słownik , ustala się system fonologiczny , choć na razie pasywnie. Dziecko przyswaja sobie język mozolnie. Wypowiedzenia są często zbudowane niezgodne z tradycją językową. Trzylatek dobrze realizuje wszystkie samogłoski, prócz nosowych.

-W języku dziecka pojawiają się zdania dwu−, trzywyrazowe: oznajmiające, rozkazujące, pytające i wykrzyknikowe.

-Zaczyna wymawiać takie głoski jak: s, z, c, dz

-W jego zasobie znajduje się prawie tysiąc słów. (znane słowa łączy początkowo w krótkie niekompletne zdania, zawierające jeden lub dwa rzeczowniki, czasownik, a czasami przymiotnik lub przysłówek; przyimki, zaimki czy spójniki raczej nie występują)

-Dziecko odkrywa pełny wymiar języka, poszerza dotychczasową wiedzę o znajomość reguł gramatycznych, co umożliwia mu budowanie zdań gramatycznie poprawnych.

Dziecko między 2 a 4 rokiem życia możemy wskazać następujące zachowania:

-Słucha radia i telewizji na tym samym poziomie głośności co inni członkowie rodziny

-Spełnia trudniejsze polecenia słowne np. schowaj zabawki

-Odpowiada na pytania: co to jest?

-Szuka źródła interesującego go dźwięku

-Zadaje pytania interesując się otoczeniem

-Mówi coraz więcej zdaniami, opowiada proste bajki lub wymyślone historyjki

-Śpiewa i tańczy przy muzyce

-Słyszy i rozumie rozmowę w drugim pokoju

Dziecko z uszkodzonym słuchem:

Dziecko niesłyszące ma ograniczoną możliwość korzystania z naturalnej drogi rozwoju języka, która jest proporcjonalna do głębokości ubytku słuchu. Jeśli nie jest możliwy odbiór mowy dźwiękowej, dziecko musi korzystać jedynie ze zmysłu wzroku, a więc nie zbiera pełnej informacji na temat otaczającego je świata. Niezaprzeczalne jest to, że im szybciej od chwili wystąpienia wady słuchu nastąpiło prawidłowe wzmocnienie zachowanych resztek słuchu (poprzez aparat słuchowy lub implant ślimakowy) i wdrożono rehabilitację dziecka, tym różnice pomiędzy rozwojem jego mowy i mowy słyszącego rówieśnika będą mniejsze. Pomijając problemy związane z poszczególnymi zmysłami (także zmysłem słuchu), każde dziecko musi przejść kolejne etapy rozwoju języka, aby opanowało go do takiego stopnia, by mogło porozumiewać się ze środowiskiem .Opanowanie każdego stadium rozwoju języka przez dziecko ze znacznym ograniczeniem słuchu jest dla niego i jego najbliższych ogromnym wyzwaniem, tym bardziej, że język polski jest szczególnie bogaty pod względem gramatycznym. Pamięć słowna (językowa), która uzależniona jest od percepcji słuchowej, jest warunkiem koniecznym do rozwoju umiejętności wypowiadania się zdaniami. Dlatego opanowanie systemu gramatycznego przez dziecko z wadą słuchu może trwać wiele lat i sprawiać wiele kłopotów. Opóźniony rozwój słownictwa oraz braki w opanowaniu koniugacji czasowników i deklinacji rzeczowników powodują, że długo mogą utrzymywać się wypowiedzenia wielowyrazowe pełniące funkcję zdania, ale nie będące nim, czyli zlepki wyrazowe. Na wypowiadanie poprawnych zdań u dzieci z zaburzonym słuchem trzeba czekać nieraz bardzo długo. Z opisanych wcześniej przyczyn dzieci te z trudnością odkrywają reguły gramatyczne, dlatego późno pojawiają się one w mówieniu (to jeden z ważniejszych problemów, na które natrafia terapia dziecka. Wiąże się to z rozwijaniem myślenia, w tym okresie konkretno−wyobrażeniowego, a później abstrakcyjnego

Metodę badania słuchu u dziecka od 3 r ż. jaką można zastosować to audiometria zabawkowa. W której bodziec akustyczny uwarunkowuje się ukazywaniem zabawki , przezrocza , wideo , filmu. Rozpoznanie niedosłuchu powinno być ukończone przed 1rokiem życia. Odkładanie takiego postępowania do ukończenia przez dziecko 3roku życia jest niewłaściwe i może powodować znaczne , a nieraz nieodwracalne opóźnienie w rehabilitacji głosu , słuchu i mowy.