Wy dawne marzenia Wy, wy dawne marzenia, Gdzie mam was szukać? Przez jakie morza płynąć, Na jakie góry wspinać, Przez jakie lasy przedzierać, By was na nowo ujrzeć… By was na nowo pozbierać… Przez ile wymiarów przebrnąć, W postaci światła protonów, Aby was znów zapisać n Na strony pamięci tomów, Lub jakie mam skrzydła przypiąć I w którą stronę skłonić By was może spowolnić A może nawet dogonić, Bo chcę z was na nowo mieć bukiet W rubinowym wazonie serca Tak by mi przypominał skrawek Dawnego z was kobierca. Ale wy umykacie za mnie Lecz słyszę wasz głos za plecami Gdy wołacie do mnie – „Prosimy, Nie tęsknij już za nami , Bo z nas już zwiędłe kwiaty, Bo z nas już uschłe pąki … Więc nie odzyskasz z nas już Swej dawnej kwietnej łąki…. Zatem prosimy ciebie bardzo Unieś do góry głowę I otwórz dłonie swoje , A ujrzysz w nich – nasz - ciąg dalszy, Tylko – płędą - zwinięte w nowe, Lecz również piękne zwoje!...” I. Iwańska Warszawa 2015-09-25