WEZWANIE DO NAWRÓCENIA SAKRAMENT POKUTY

Każdy człowiek jest wezwany do nawrócenia, czyli do zmiany dotychczasowego stylu życia.

"Co robi kierowca, który w czasie jazdy zauważa, że wybrał złą drogę, że jedzie w innym kierunku, niż trzeba? Zjeżdża na pobocze albo zatrzymuje się na parkingu, otwiera mapę, szuka właściwej drogi i zawraca. Zawraca nawet wtedy, gdy droga, którą jechał miała dobrą nawierzchnię.

Dla kierowcy nie ma znaczenia, że droga była wygodna. Jeżeli droga nie prowadzi do zamierzonego celu podróży, to trzeba ją zmienić!.

Podobnie jest z nawróceniem. Żeby zawrócić ze złej drogi, żeby się nawrócić, trzeba wpierw to zobaczyć. Wybrałem złą drogę. Nie mogę dalej jechać w tym kierunku, bo się oddalam i tracę czas. Na dodatek mogę źle skończyć. Nawrócenie jest możliwe, gdy uznam, że jestem grzesznikiem, gdy biorę odpowiedzialność za swój grzech. Nie jest tak łatwo przyznać się do grzechu. To nie jest miłe. Decyzja związana z nawróceniem może być bardzo trudna, zwłaszcza dla kogoś kto zabrnął bardzo daleko. Ale pewne jest, że każdy z nas potrzebuje nawrócenia.

Ja potrzebuję nawrócenia - ty potrzebujesz nawrócenia"

Nawrócenie to zmiana sposobu myślenia - mentalności (gr. metanoia), to zejść z drogi grzechu- odwrócić się od grzechu a wejść na drogę świętości - czynienia dobra a nie zła. Nawrócenie to zmiana życiowego nastawienia, sposobu myślenia, wartościowania i działania - to powrót do Boga.

O własnych siłach nie jesteśmy w stanie rozwiązać problemu, pokonać grzechu, potrzebny jest sakrament pokuty. Pokuta oznacza porzucenie dawnego stylu życia tak jak w przypowieści o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32) a przyoblec się w człowieka nowego.

Pokuta oznacza wewnętrzną przemianę serca. "Pokuta jest zatem nawróceniem, które przechodzi z serca do czynów, więc do całego życia chrześcijańskiego"

Pismo święte:

Teksty mówiące o nawróceniu: " Nie zwlekaj z nawróceniem do Pana ani nie odkładaj tego z dnia na dzień" (Syr 5,7)

" a gdy zgrzeszysz daj dowód nawrócenia" ( Syr 18,21)

"Wydaj więc godny owoc nawrócenia" (Mt 3,8)

"Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mk 1,15)

"Tak samo większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca" (Łk 15,7)

" Najgroźniejszą współczesną chorobą nie jest choroba ciała, ale choroba duszy. Chorobę taką uleczyć może tylko lekarz - Bóg. Czyni to poprzez sakrament pojednania.

Tylko Bóg przebacza grzechy (Mk 2,7). Ponieważ Jezus jest Synem Bożym mówi o sobie: "Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów" (Mk 2,10) i wykonuje tę Boską władzę "Odpuszczone są twoje grzechy" (Mk 2,5; Łk 7,48). Ponadto, na mocy swego Boskiego autorytetu, Jezus daje tę władzę ludziom (J 20,21-23), by wykonywali ją w Jego imieniu".

" Udzielając Apostołom swojej mocy przebaczania grzechów, Pan daje im również władzę jednania grzeszników z Kościołem. Ten eklezjalny wymiar ich zadania został wyrażony szczególnie w uroczystych słowach Chrystusa skierowanych do Szymona Piotra: "Tobie dam klucze Królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" (Mt 16,19). "Dar związywania i rozwiązywania dany Piotrowi ,udzielony został także Kolegium Apostołów pozostającemu w łączności z Głową swoją" (Mt 18,18; 28,16-20).