Politechnika Lubelska Wydział Elektrotechniki i Informatyki
Laboratorium Metod Numerycznych
Imię i nazwisko: Karol Woźniak Grzegorz Zaborny
Laboratorium 10

1.Dane zadania:

E=20V

R₁=R₂=R₃=20Ω

L=2H

C=5mF

2.Schemat obwodu:

3.Obliczenia:

pochodne(1)=(E-x(1)-x(2)*R1)/(C*(R1+R3));

pochodne(2)=((E-x(1)-x(2)*R1)*R3+x(1)-x(2)*R2)/(L*(R1+R3));

4.Pełny skrypt:

clear;

xdel;

clc;

//funkcja opisujaca uklad rownan różniczkowych

function[pochodne]=stany(t,x)

pochodne(1)=(E-x(1)-x(2)*R1)/(C*(R1+R3));

pochodne(2)=((E-x(1)-x(2)*R1)*R3+x(1)-x(2)*R2)/(L*(R1+R3));

endfunction

//parametry rozwiazywanego obwodu

E=20;

R1=20;

R2=20;

R3=20;

L=2;

C=0.005;

//parametry poczatkowe zdefiniowanych zmiennych stanu i czasu

duC0=0;

diL0=0;

t0=0;

//wektor czasu

t=0:0.0001:0.5;

//polecenie rozwiazania ukladu rownan

roz=ode([duC0;diL0],t0,t,stany);

//wyznaczanie przebiegow pozostalych napiec

i3=roz(2,:);

uR2=i3*R2;

uC=roz(1,:);

subplot(2,1,1)

plot2d(t,[i3'uR2'],leg='i3(t)@uR2(t)')

subplot(2,1,2)

plot2d(t,uC,leg='uC(t)')

5.Wnioski:

Program Scilab okazał się być bardzo pomocny w żmudnych obliczeniach równań różniczkowych II rzędu gdyż wykonuje on całą prace za nas i dzięki temu mamy więcej czasu na inne zajęcia.