D1 Narysować nastepujace zlacza spawane: ze spoina czołową, ze spoiną pachwinową,

ze spoiną brzeżną, ze spoiną otworową

D2 co to znaczy ze spawalność stali jest dobra warunkowa lub zła?

Spawalność stali zależy od udziału procentowego węgla ,równoważnika węgla w danym

gatunku stali oraz grubości elementu spawanego. Dla dobrej spawalności nie musimy

wykonywać żadnych zabiegów. Dla spawalności warunkowej musimy przed spawanie

podgrzać naszą stal. Przy złej spawalności musimy podgrzać naszą stal do wyższej

temperatury i najlepiej spawać elektrodą otuloną.

D3 w jaki sposób chroni sie ciekły metal w procesie lutowania?

Ciekły metal w procesie lutowania chroni się za pomocą gazów ochronnych

(wytworzenie płomienia redukującego powstałego przy spalaniu np. acetylenu w tlenie) oraz topnika.

D4 Narysować i opisać technikę spawania gazowego w lewo

W spawaniu w lewo płomień skierowany jest w kierunku spawania na krawędzie jeszcze nie przetopione.

Palnik wykonuje ruch od strony prawej w stronę lewą, równomiernie stapiając brzegi łączonych części,

natomiast spoiwo w postaci drutu wykonuje w tym czasie niewielkie pionowe ruchy przerywane.

Wyjmowanie końca drutu z jeziorka ciekłego metalu ma na celu regulowanie ilości dodawanego spoiwa.

Koniec stopionego drutu powinien cały czas pozostać w obszarze kity płomienia, ze względu na ochronę

metalu przed tlenem i azotem z powietrza. Metoda spawania w lewo jest łatwa do opanowania i można

otrzymać gładkie lico spoiny o estetycznym wyglądzie. Jest stosowana przede wszystkim do łączenia

cienkich blach o grubości nie większej niż 4 mm. Do wad tej metody należy zaliczyć niskie właściwości

wytrzymałościowe spoiny oraz trudność równomiernego stapiania brzegów obu elementów, wskutek czego

występuje brak przetopu. Spoina wykonana metodą w lewo szybko stygnie, co sprzyja tworzeniu się porów

i pęcherzy w spoinie. Z tego względu metody tej nie stosuje się do łączenia odpowiedzialnych konstrukcji,

np. takich jak połączenia rurowe przegrzewacza pary.

Podczas spawania w lewo występują znaczne straty ciepła spowodowane tym, że znaczna część płomienia

ogrzewa powietrze, a niewielka jego część jest skierowana na drut i krawędzie łączonego materiału.

D5 Wyjaśnij symbole występujące w oznaczeniu następującej elektrody:

PN-EN 499 E 42 2 2Ni B 22 H10

E – elektroda otulona

42 – Re > 420 MPa

2 - -200C temperatura pracy łamania 47J

2Ni – zawartość 2Ni, gdzie zawartość Mn < 1,4

B – otulina zasadowa

2 – oznaczenie stopnia uzysku oraz rodzaj prądu spawania Rg < 105% DC

2 – pozycja spawania: wszystkie pozycje poza wyjątkiem pionowej z góry w dół

H10 – zawartość wodoru w stopiwie max, ml/100g = 10

D6 W której z metod MIG czy MAG stosuje sie druty ze zwiększoną zawartością krzemu

i manganu i wyjaśnić dlaczego?

Druty do spawania metodą MAG zawierają większą ilość, niż spawane stale, składników

odtleniających (Si, Mn), wprowadzonych w celu odtlenienia ciekłego metalu w jeziorku spawalniczym

i zapobieżenia powstawaniuporowatości w spoinach.

D7 Narysować i opisać schemat do spawania metoda TIG

D8 Narysować wpływ parametrów spawania łukiem krytym na kształt spoiny.

Na kształt spoiny wpływa zasadniczo natężenie prądu spawania i napięcie łuku oraz prędkość spawania.

Oprócz tych parametrów pewien wpływ ma także: rodzaj prądu i jego biegunowość, średnica drutu

elektrodowego, pochylenie drutu względem złącza, grubość warstwy topnika i jego ziarnistość, długość

wolnego końca elektrody oraz kształt rowka spawalniczego. Natężenie prądu spawania, mieszczące się w

przedziale 200-1000 A, wpływa na ilość ciepła wydzielanego w łuku elektrycznym oraz na siłę

magnetycznego podmuchu łuku. Wraz ze wzrostem natężenia prądu spawania znacznie wzrasta

głębokość wtopienia, wzrasta wysokość nadlewu, nieznacznie wzrasta szerokość ściegu oraz zwiększa się

udział materiału podstawowego w spoinie (rys. 4.4).

Napięcie łuku wpływa na jego długość, a tym samym na rozdział ciepła zużywanego na topienie materiału

spawanego i topnika. Jego wartość (24-45 V) dobiera się w zależności od natężenia prądu spawania oraz

średnicy drutu elektrodowego. Wzrost napięcia łuku powoduje zwiększenie jego długości, co przy

stożkowym kształcie łuku powoduje zwiększenie powierzchni jego oddziaływania na spawany materiał,

a przez to stapia się więcej topnika, zwiększa się szerokość lica spoiny, zmniejsza się głębokość

wtopienia oraz wysokość nadlewu (rys. 4.5).

D9 Wymienić metody lutowania w zależności od zastosowanego rodzaju źródła ciepła?

W zależności od zastosowanego źródła ciepła lutowanie możemy podzielić na lutowanie:

kolbą (luty miękkie), płomieniowe (luty miękkie, twarde), oporowe (luty twarde), indukcyjne

(luty twarde), tarciowe (luty miękkie), zanurzeniowe (kąpielowe) (luty miękkie, twarde),

w stopionych solach (luty miękkie, twarde), w piecu komorowym (luty miękkie, twarde)

D10 na czym polega zgrzewanie punktowe?

Zgrzewanie punktowe (rys. 5.1) przeprowadza się na urządzeniach zwanych zgrzewarkami

punktowymi, które w zależności od wymagań produkcyjnych mogą być stacjonarne lub

przenośne o małej, średniej i dużej mocy zgrzewania. Obok powszechnie stosowanych

zgrzewarek prądu zmiennego stosuje się coraz częściej także zgrzewarki prądu stałego,

stosowane szczególnie do zgrzewania aluminium lub jego stopów oraz stopów miedzi,

a to ze względu na bardzo duże prądy zgrzewania. Uzyskiwanie zgrzein w procesie

zgrzewania punktowego odbywa się według określonego programu, prostego lub rozszerzonego

(rys. 5.2). Program ten uwzględnia wartości siły docisku, natężenia prądu oraz przedziały czasu ich

oddziaływania, podczas cyklu

zgrzewania. W pierwszym okresie cyklu elementy ułożone na zakładkę są dociskane przez elektrody

zgrzewarki przez okres czasu, nazywany czasem docisku początkowego (na rys. 5.2 oznaczony jako cDP).

W kolejnym etapie cyklu, przez dociśnięte elementy przepływa prąd o natężeniu (I) i przez czas cPP,

nazywany czasem zgrzewania, tworząc zgrzeinę o określonych wymiarach. W ostatnim etapie cyklu,

nazywanym czasem docisku końcowego (cDK) występuje stała lub zwiększona siła docisku (FDK’),

przy braku przepływu prądu, która zapobiega utworzeniu jamy skurczowej i ustala ostateczną budowę zgrzeiny.

Programy rozszerzone zawierające możliwość zmian wielkości w przedziałach FDP’, FDK’, Ip, Ii, Ioc,

umożliwiają łączenie materiałów o zwiększonej wrażliwości na proces zgrzewania.

Rys. 5.1. Schemat zgrzewania oporowego punktowego, z zaznaczonymi składnikami oporności

strefy zgrzewania; F – docisk zgrzewania; I – natężenie prądu zgrzewania; R1 i R2 oporności

materiałów zgrzewanych; Rs – oporność styku zgrzewanych materiałów; ; E – elektroda zgrzewarki

Rs (M-E) – oporność styku elektroda zgrzewany materiał; T – transformator zgrzewarki (źródło prądu)