Środki przymusu bezpośredniego.

• Przymus bezpośredni.

  • Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego

  • Uwarunkowania prawne użycia przez Policję chemicznych środków obezwładniających.

• Chemiczne Środki obezwładniające.

  • Chemiczne środki obezwładniające będące na wyposażeniu Policji.

  • Środki ostrożności i bezpieczeństwa podczas stosowania i posługiwania się chemicznymi środkami obezwładniającymi.

• Stosowanie siły fizycznej.

• Dokumentowanie.

• Obowiązki policjanta wynikające z użycia środków przymusu.

Wykonanie: Justyna Hobot
Klasa: I D

Przymus bezpośredni

To uprawnienie nadane odpowiednim organom przez ustawę i akty wykonawcze do niej, na mocy których w przewidzianych przez prawo sytuacjach istnieje możliwość fizycznego oddziaływania na człowieka w celu zmuszenia go do określonego zachowania, którego istotą jest sprawienie dolegliwości fizycznej lub unieruchomienie kończyn itd. Policjanci mogą stosować środki przymusu bezpośredniego jedynie w takim zakresie, aby osiągnąć efekt w postaci podporządkowania się wydanym poleceniom. Przy użyciu środków przymusu bezpośredniego funkcjonariusz powinien się kierować zasadą minimalizacji skutków oraz dostosowywać odpowiedni środek przymusu do zaistniałej sytuacji. Zasada minimalizacji skutków polega na tym, że policjant powinien stosować środki w taki sposób, aby osiągnięcie celu w postaci podporządkowania się wydanym poleceniem spowodowało możliwie jak najmniejszą dolegliwość osobie wobec której danego środka użyto.

Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego

1. Zasada celowości - zastosowanie środków przymusu bezpośredniego musi wynikać z uzasadnionej potrzeby (naruszenia porządku lub bezpieczeństwa) oraz zmierzać do osiągnięcia określonego celu (zmuszenie do podporządkowania się poleceniom Policji wydawanym na podstawie prawa ).

2. Zasada ostrzeżenia - polega na obowiązku policjanta wcześniejszego wezwania do zachowania się zgodnie z prawem, a następnie uprzedzenia o użyciu przymusu, gdy wezwanie to okaże się bezskuteczne.

3. Zasada niezbędności- nakazuje stosowania przymusu tylko w granicach niezbędnych do usunięcia zagrożenia. Odstępuje się od użycia środka przymusu, gdy zagrożenie minęło (osoba podporządkowała się poleceniu) albo gdy użycie przymusu nie przyniosło i wiadomo, że nie przyniesie pożądanego skutku.

4. Zasada minimalizacji skutków- formułuje obowiązek używania środków przymusu bezpośredniego w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą dolegliwość, a w szczególności nie powodujący uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.

Uwarunkowania prawne użycia przez Policję chemicznych środków obezwładniających.

Policjant może stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadku niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom. Użycie przez policjanta, któregokolwiek ze środków, uwarunkowane jest kilkoma elementami:

• Musi nastąpić ze strony policjanta wezwanie do zachowania się osoby zgodnego z prawem,

• Wezwany musi podporządkować się wydanemu poleceniu,

• Policjant musi zagrozić użyciem środka przymusu bezpośredniego

Może jednak odstąpić od wezwania osoby do zachowania zgodnego z prawem oraz od uprzedzenia o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego lub oddania strzału ostrzegawczego pociskami niepenetracyjnymi, jeżeli zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także mieniu. Powinien natomiast stosować środki przymusu bezpośredniego w taki sposób aby osiągnięcie podporządkowania się – wydanym na podstawie prawa poleceniom – powodowało możliwie najmniejszą dolegliwość.

Policjant odstępuje od stosowania środków przymusu bezpośredniego, gdy osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom. Można stosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia wyżej określonego celu. Policjant ma prawo stosowania: siły fizycznej w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony lub ataku, urządzenia technicznego w postaci kajdanek, prowadnic, kaftanów bezpieczeństwa i siatek obezwładniających, a także kolczatek drogowych i innych przeszkód umożliwiających zatrzymanie pojazdu, chemicznych środków obezwładniających, pałki służbowej zwykłej, szturmowej i wielofunkcyjnych, wodnych środków obezwładniających, psów i koni służbowych, pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej. Wobec kobiet o widocznej ciąży, osób których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie stosuje się wyłącznie chwyty obezwładniające.

Chemiczne Środki obezwładniające

Chemiczne środki obezwładniające można stosować w przypadkach takich jak:

• Odpierania czynnej napaści

• Pokonywaniu czynnego oporu

• Pokonywanie biernego oporu

• Pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa

• Udaremniana ucieczki skazanego, tymczasowo aresztowanego bądź zatrzymanego przestępcy

• Przeciwdziałania niszczeniu mienia

Podczas działania sił policyjnych, użycie środków chemicznych, zasłon dymnych i innych materiałów pola walki może nastąpić m. in. W celu:

• Wyparcia okupujących z zajmowanych pomieszczeń, miejsc, terenów,

• Zmuszenia do opuszczenia blokowanych przejść, barykad, miejsc gromadzenia się,

• Obezwładnienia i dezorientacji okupujących,

• Maskowania działań policyjnych,

• Uniemożliwienie przemieszczania się,

• Otwierania zamkniętych drzwi lub zamknięć specjalnych,

• Tworzenia nowych wejść do budynków lub pomieszczeń,

• Psychologicznego oddziaływania na stronę przeciwną,

• Zapewnienia bezpieczeństwa działającym siłom policyjnym,

• Rozbicia i ukierunkowania wycofania zgrupowanych osób,

• Oświetlenia rejonu działania sił policyjnych, rejonu prowadzonej akcji ratowniczej,

• Przekazywania umówionych znaków.

Decyzję polecenie zastosowania chemicznych środków obezwładniających podejmuje:

• Policjant – co do wyposażenia indywidualnego (np. broń gazowa, ręczny miotacz gazowy)

• Komendant Główny Policji, komendanci wojewódzcy Policji lub osoby przez nich upoważnione.

Stosować chemiczne środki obezwładniające – oprócz funkcjonariusza Policji – mogą między innymi funkcjonariusze: Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży granicznej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Biura Ochrony Rządu, strażnicy leśni, strażnicy Państwowej Straży Rybackiej, strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej, żołnierze wojskowych organów porządkowych, żołnierze Żandarmerii Wojskowej, inspektorzy i pracownicy kontroli skarbowej

Chemiczne środki obezwładniające będące na wyposażeniu Policji.

Można wyróżnić dwie grupy chemicznych środków obezwładniających
1. Rozpylane (aerozolowe, rozlewane),

2. Palno – łzawiące (odpalane, miotane).

Do grupy środków rozpylanych zaliczamy:

• Ręczne miotacze substancji powodujące łzawienie, np. RMG-75, ręczne miotacze pieprzu,

• Nasobne miotacze gazowe, np. NMG-1000, NMG-2000

• Plecakowe miotacze substancji łzawiących (PMSŁ)

Środki ostrożności i bezpieczeństwa podczas stosowania i posługiwania się chemicznymi środkami obezwładniającymi.

Każdy policjant posługujący się środkami chemicznymi powinien znać:

• Ich właściwości chemiczne, fizyczne i toksyczne,

• Objawy zatrucia tymi związkami,

• Sposoby udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej

Podczas używania amunicji, granatów, ładunków palno-łzawiących, naboi specjalnych, ładunków hukowo-olśniewających, należy ściśle przestrzegać zasad i instrukcji wskazanych przez producenta i przepisy resortowe.

Ważne jest również doświadczenie życiowe, zawodowe, realna ocena sytuacji w działaniach ze strony policjanta.

Stosowanie siły fizycznej

Użycie siły fizycznej polega na doraźnym, krótkotrwałym ręcznym obezwładnieniu. Zadawanie uderzeń w ramach siły fizycznej dopuszczalne jest wyłącznie w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie lub zdrowie własne lub innych osób.

Siła fizyczna polega na stosowaniu chwytów obezwładniających, posługiwaniu się technikami walk wschodu ( karate, judo ) oraz innych sposobach wykorzystywania siły mięśni. Użycie siły fizycznej w postaci uderzeń (rękami lub nogami) może mieć miejsce tylko wtedy, gdy policjant działa: w obronie koniecznej, w celu odparcia zamachu na życie, zdrowie ludzkie czy mienie.

Dokumentowanie

Fakt zastosowania środka przymusu policjant dokonuje w notatniku służbowym. W przypadkach zranienia osoby, jej śmierci lub szkody w mieniu, policjant sporządza notatkę służbową i przedstawia ją przełożonemu.

Bibliografia

• Ustawa o Policji z dn. 6 kwietnia 1990 roku

• Skrypt przedmiotowy

• Zdzisław Kozłowski, Chemiczne środki obezwładniające

• Policja.swinoujscie.pl