1. Stanowisko pomiarowe

1-odkraplacz

2-kolumna z wypełnieniem

3-zbiornik dolny kolumnowy

4-manometr cieczowy

5-zbiornik przelewowy

6-rotametr powietrza

7-rotametr wody

8-dmuchawa

9-pompa

10-zbiornik wody obiegowej

1. Pomiary i obliczenia

Opory przepływu na wypełnieniu
Lp
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21

p	[Pa] -	[Pa/m]	p	[Pa] 10dz	[Pa/m]	p	[Pa] 20dz	[Pa/m]	p	[Pa] 30dz	[Pa/m]
3	29,43	49,05	7	68,67	114,45	13	127,53	212,55	13	127,53	212,55
5	49,05	81,75	9	88,29	147,15	19	186,39	310,65	19	186,39	310,65
6	58,86	98,10	13	127,53	212,55	26	255,06	425,10	42	412,02	686,70
8	78,48	130,80	16	156,96	261,60	32	313,92	523,20	78	765,18	1275,30
10	98,10	163,50	20	196,20	327,00	48	470,88	784,80	101	990,81	1651,35
13	127,53	212,55	26	255,06	425,10	72	706,32	1177,20	140	1373,40	2289,00
16	156,96	261,60	34	333,54	555,90	97	951,57	1585,95
20	196,20	327,00	44	431,64	719,40	132	1294,92	2158,20
25	245,25	408,75	65	637,65	1062,75
29	284,49	474,15	86	843,66	1406,10
38	372,78	621,30	112	1098,72	1831,20
39	382,59	637,65	146	1432,26	2387,10
47	461,07	768,45
52	510,12	850,20
60	588,60	981,00
69	676,89	1128,15
77	755,37	1258,95
87	853,47	1422,45
96	941,76	1569,60
109	1069,29	1782,15
127	1245,87	2076,45

$$\frac{\mathbf{}\mathbf{p}}{\mathbf{H}}\mathbf{= f(uoG)}$$

H = 0, 6 [m]

Teoretyczne spadki ciśnienia na wypełnieniu suchym wg wzoru Leva:

Dane:

ε = 0,7

16/16/3 [mm] Pierścienie Rasching

a = 300 m²/m³

H_wys = 0,6 m

t_h2O = 18 ˚C

t_ot = 21 ˚C

g= 9,81 m/s²

Obliczenia teoretyczne:

średnica zastępcza pierścienia Raschiga,

powierzchnia ziarna,

- czynnik kształtu,

b=7 – stała zależna od stopnia szorstkości powierzchni

dla , n – wykładnik będący funkcją liczby Reynoldsa

1. Wnioski

Na podstawie analizy pomiarów zauważamy że zraszanie lub jego brak widocznie wpływa na zmianę charakterystyki wykresu. Brak zraszania spowodował wydłużenie obszaru pracy, zaś przy zraszaniu wodą o przepływie 0,563 [m3/h] mamy krótki obszar pracy. W miarę zwiększania natężenia przepływu wody, przy równoczesnym zwiększaniu natężenia przepływu gazu krzywe stają się coraz bardziej strome. Oznacza to że punkt inwersji w którym uzyskujemy najkorzystniejsze warunki wymiany masy, jest osiągalny przy niższych wartościach prędkości gazu.