dr in偶.聽Stanis艂aw聽Czapp 聽|聽聽elektro.info聽3/2008 聽|聽聽06.03.2008
Rys. 1 Napi臋cie wzgl臋dem ziemi na zaciskach wyj艣ciowych przemiennika cz臋stotliwo艣ci [7]
Pr膮dy przy zwarciach doziemnych w obwodach z po艣rednimi przemiennikami cz臋stotliwo艣ci lub innymi przekszta艂tnikami mog膮 by膰 silnie odkszta艂cone. Wy偶sze harmoniczne w pr膮dzie r贸偶nicowym znacz膮co wp艂ywaj膮 na dzia艂anie wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych. W artykule przedstawiono analiz臋 teoretyczn膮 i wyniki bada艅 wp艂ywu wybranych wy偶szych harmonicznych pr膮du r贸偶nicowego na rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych o wyzwalaniu typu AC i A. Jak wynika z przeprowadzonych analiz i bada艅, zar贸wno argument, jak i rz膮d wy偶szych harmonicznych wp艂ywaj膮 na warto艣膰 rzeczywistego pr膮du r贸偶nicowego zadzia艂ania wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych.
Dla skuteczno艣ci ochrony przeciwpora偶eniowej, szczeg贸lnie ochrony uzupe艂niaj膮cej, znaczenie ma najmniejsza warto艣膰 pr膮du, powoduj膮ca niezawodne zadzia艂anie wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego. W ostatnich latach coraz cz臋艣ciej stosuje si臋 po艣rednie przemienniki cz臋stotliwo艣ci i inne przekszta艂tniki. Pr膮dy przy zwarciach doziemnych w ich obwodach mog膮 by膰 silnie odkszta艂cone. Na rysunku 1. przedstawiono przebieg napi臋cia wzgl臋dem ziemi na wyj艣ciu przemiennika cz臋stotliwo艣ci. Wida膰, 偶e jest on silnie odkszta艂cony. Je偶eli odkszta艂cone jest napi臋cie wzgl臋dem ziemi, to pr膮d r贸偶nicowy r贸wnie偶 b臋dzie odkszta艂cony.
Wy偶sze harmoniczne w pr膮dzie r贸偶nicowym mog膮 narusza膰 poprawne dzia艂anie wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych. W artykule przedstawiono analiz臋 dzia艂ania i wyniki bada艅 wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych przy pr膮dach zawieraj膮cych wybrane wy偶sze harmoniczne.
Dla prawid艂owego dzia艂ania wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego wszystkie przewody czynne obwodu powinny przechodzi膰 przez przek艂adnik pr膮dowy Ferrantiego TR. Rysunek 2. przedstawia uk艂ad po艂膮cze艅 wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego. Je偶eli w obwodzie nie ma zwar膰 doziemnych lub b艂臋d贸w w po艂膮czeniach, to suma pr膮d贸w w przewodach czynnych jest r贸wna zeru, tzn. nie wyst臋puje pr膮d r贸偶nicowy I螖, w rdzeniu przek艂adnika TR nie powstaje strumie艅 i wy艂膮cznik pozostaje zamkni臋ty.
Je偶eli w obwodzie pojawi si臋 pr膮d r贸偶nicowy I螖, np. w wyniku uszkodzenia izolacji, to suma pr膮d贸w w przewodach czynnych nie jest ju偶 r贸wna zeru. Pojawi si臋 strumie艅 magnetyczny w rdzeniu przek艂adnika TR, kt贸ry spowoduje przep艂yw w obwodzie wt贸rnym pr膮du Is. W rozpowszechnionych obecnie konstrukcjach wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych pr膮d ten oddzia艂uje na wyzwalacz spolaryzowany WS w ten spos贸b, 偶e w jednym p贸艂okresie os艂abia, a w drugim wzmacnia strumie艅 magnetyczny wytworzony przez magnes trwa艂y podtrzymuj膮cy zwor臋.
Je偶eli warto艣膰 pr膮du r贸偶nicowego jest dostatecznie du偶a i pochodz膮ca od niego si艂a b臋dzie wi臋ksza od si艂y trzymaj膮cej zwor臋, to odpadnie ona i otworz膮 si臋 zestyki g艂贸wne wy艂膮cznika. Przebiegi strumieni magnetycznych w zworze i si艂 dzia艂aj膮cych na zwor臋 wyzwalacza, pochodz膮cych od poszczeg贸lnych jego element贸w, oraz przebieg si艂y wypadkowej, wraz z zaznaczeniem punktu, w kt贸rym nast臋puje odpadni臋cie zwory, przedstawiono na rysunku 3
. Wy艂膮czniki typu AC powinny wyzwala膰 przy pr膮dach sinusoidalnie zmiennych, natomiast typu A r贸wnie偶 przy pr膮dach jednokierunkowych o du偶ym t臋tnieniu (
).
Rozwi膮zania konstrukcyjne wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych zale偶膮 od wymaganej czu艂o艣ci na warto艣膰 i kszta艂t pr膮du r贸偶nicowego. Najprostsze wy艂膮czniki niskoczu艂e nie zawieraj膮 偶adnych element贸w pomi臋dzy wyj艣ciem przek艂adnika r贸偶nicowego a wyzwalaczem spolaryzowanym, b膮d藕 zawieraj膮 kondensator lub diod臋. Wy艂膮czniki wysokoczu艂e, maj膮ce wyzwala膰 przy ma艂ych warto艣ciach pr膮du r贸偶nicowego, np. I螖n=30 mA b膮d藕 selektywne lub takie, kt贸re powinny wykrywa膰 pr膮dy jednokierunkowe, mog膮 zawiera膰 dodatkowe elementy elektroniczne, w tym dedykowane uk艂ady scalone ASICs (Application Specific Integrated Circuits). Rozwi膮zanie obwodu wt贸rnego, brak lub obecno艣膰 dodatkowych element贸w, wp艂ywa na prawid艂owe dzia艂anie wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego przy pr膮dzie r贸偶nicowym odkszta艂conym.
Pojawienie si臋 w przebiegu pr膮du r贸偶nicowego wy偶szych harmonicznych mo偶e wp艂ywa膰 na czu艂o艣膰 wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego [2, 3]. W analizie za艂o偶ono, 偶e w pr膮dzie r贸偶nicowym opr贸cz 1. harmonicznej mo偶e pojawi膰 si臋 jedna z nieparzystych harmonicznych.
Na rysunku 4. przedstawiono przyk艂adowe przebiegi napi臋cia indukowanego es(t) po stronie wt贸rnej przek艂adnika w przypadku, gdy pr膮d pierwotny ip(t) jest odkszta艂cony. Fazy tych przebieg贸w s膮 przesuni臋te, a w napi臋ciu es(t) zauwa偶a si臋 mniejsze odkszta艂cenia, co jest zjawiskiem korzystnym. Nale偶y tu zaznaczy膰, 偶e badany przek艂adnik zastosowano w wy艂膮czniku selektywnym, kt贸ry zawiera w obwodzie wt贸rnym elektroniczny uk艂ad dopasowuj膮cy E. Napi臋cie es(t) mierzono na zaciskach wyj艣ciowych uzwojenia wt贸rnego przek艂adnika, kt贸re zarazem s膮 zaciskami wej艣ciowymi elektronicznego uk艂adu dopasowuj膮cego E, co w tym przypadku wp艂ywa艂o na zmniejszenie odkszta艂cenia napi臋cia indukowanego w stosunku do warunk贸w, kiedy z obwodu wt贸rnego usuni臋to uk艂ad E.
W przypadku niekt贸rych przek艂adnik贸w zawarto艣膰 harmonicznych w napi臋ciu indukowanym (przy otwartym obwodzie wt贸rnym) mo偶e by膰 zdecydowanie wi臋ksza ni偶 w pr膮dzie r贸偶nicowym (rys. 5a). Najistotniejszy jest jednak kszta艂t pr膮du p艂yn膮cego przez wyzwalacz spolaryzowany. Mimo silnie odkszta艂conego聽 napi臋cia indukowanego (przy otwartym obwodzie wt贸rnym), w pr膮dzie p艂yn膮cym przez wyzwalacz spolaryzowany zawarto艣膰 harmonicznych jest podobna, jak w pr膮dzie r贸偶nicowym pierwotnym (rys. 5b). Wobec tego dla uproszczenia analizy teoretycznej za艂o偶ono, 偶e pr膮d pierwotny jest dok艂adnie transformowany na stron臋 wt贸rn膮 przek艂adnika Ferrantiego. Obliczenia przeprowadzono wed艂ug kryterium tej samej warto艣ci skutecznej, tzn. 偶e warto艣膰 skuteczna pr膮du nieodkszta艂conego i pr膮du odkszta艂conego jest taka sama.
Dla uproszczenia zapisu wprowadzono wzgl臋dne warto艣ci poszczeg贸lnych harmonicznych w stosunku do harmonicznej podstawowej A3, A5, ... An, oraz argumenty odpowiednich harmonicznych 伪3, 伪5,... 伪n. Przebieg pr膮du r贸偶nicowego po stronie wt贸rnej przek艂adnika Ferrantiego opisano nast臋puj膮c膮 zale偶no艣ci膮:
聽
聽
聽
Przedstawione w kolejnych podpunktach wyniki analiz nie uwzgl臋dniaj膮 zmiany parametr贸w wyzwalacza spolaryzowanego w wyniku pojawienia si臋 wy偶szych harmonicznych. Uwzgl臋dniaj膮 natomiast wp艂yw argumentu wy偶szej harmonicznej w pr膮dzie p艂yn膮cym przez wyzwalacz spolaryzowany, gdy偶 鈭 jak wida膰 z przebieg贸w na rysunku 4. 鈭 argument ten wp艂ywa na warto艣膰 szczytow膮 napi臋cia indukowanego, od kt贸rej zale偶y wspomniany pr膮d. Linia czerwona na rys 6., rys. 7., rys. 8., rys. 9. i rys. 10. oznacza przebieg pr膮du wzorcowego nieodkszta艂conego.
Do analizy wp艂ywu 3. harmonicznej na dzia艂anie wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych przyj臋to kolejno nast臋puj膮cy jej udzia艂 w pr膮dzie r贸偶nicowym w stosunku do harmonicznej podstawowej: A3=0,1 i 0,5. Za艂o偶ono, 偶e 3. harmoniczna mo偶e by膰 w fazie z 1. harmoniczn膮 czyli 伪3=0掳, lub mo偶e by膰 przesuni臋ta o 180掳 tzn. 伪3=180掳.
Na rysunkach 6. i 7. przedstawiono wyniki analizy wp艂ywu 3. harmonicznej na dzia艂anie wy艂膮cznika. Symbole na rysunkach oznaczaj膮:
Fw1 鈥 si艂臋 wypadkow膮 dla 1. harmonicznej,
Fw1+3 鈥 si艂臋 wypadkow膮 dla 1. i 3. harmonicznej,
FN - S 鈥 si艂臋 trzymaj膮c膮 pochodz膮c膮 od magnesu trwa艂ego,
Fspr 鈥 si艂臋 zwrotn膮 spr臋偶yny,
P 鈥 punkt przeci臋cia przebieg贸w, w kt贸rym nast臋puje odpadni臋cie zwory.
O艣 pionowa jest wyskalowana w jednostkach wzgl臋dnych.
Analizuj膮c przebiegi z rysunku 6. i rysunku 7. mo偶na stwierdzi膰, 偶e w zale偶no艣ci od argumentu 3. harmonicznej, jej udzia艂 w pr膮dzie r贸偶nicowym mo偶e powodowa膰 podwy偶szenie lub obni偶enie czu艂o艣ci. Przebieg wypadkowej si艂y pochodz膮cej od pr膮du r贸偶nicowego, przedstawionej na rysunku 6a, nie przecina linii oznaczaj膮cej wypadkow膮 si艂臋 trzymania zwory, a wi臋c do odpadni臋cia zwory nie dojdzie. Aby dosz艂o do odpadni臋cia zwory, przy tym kszta艂cie analizowanych przebieg贸w, nale偶y zwi臋kszy膰 warto艣膰 skuteczn膮 pr膮du r贸偶nicowego (rys. 7a). Przy przebiegu z rysunku 6b, mimo 偶e udzia艂 3. harmonicznej jest mniejszy ni偶 w przypadku, kt贸ry opisuje rysunek 7a, dochodzi do przeci臋cia wspomnianych przebieg贸w i zwora odpadnie.
Podobnie jest, je偶eli w pr膮dzie r贸偶nicowym opr贸cz 1. harmonicznej, jest 5. harmoniczna. Wyniki analiz dla tego przypadku przedstawiono na rysunku 8. Za艂o偶ono, 偶e 5. harmoniczna mo偶e by膰 w fazie z 1. harmoniczn膮 lub mo偶e by膰 przesuni臋ta o 180掳. Udzia艂 5. harmonicznej ustalono na poziomie: A5= 0,1. Z przebieg贸w na rysunku 8a wida膰, 偶e do zadzia艂ania wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego potrzebna jest mniejsza warto艣膰 skuteczna pr膮du r贸偶nicowego ni偶 w przypadku, gdy pr膮d r贸偶nicowy ma kszta艂t przedstawiony na rysunku 8b.
Je偶eli w pr膮dzie r贸偶nicowym opr贸cz 1. harmonicznej pojawia si臋 harmoniczna stosunkowo niskiego rz臋du (np. 3. lub 5.), to przy tej samej warto艣ci skutecznej, w zale偶no艣ci od argumentu harmonicznej, rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zdzia艂ania wy艂膮cznika mo偶e by膰 mniejszy lub wi臋kszy od pr膮du zadzia艂ania przy przebiegu nieodkszta艂conym.
Je偶eli w pr膮dzie r贸偶nicowym pojawiaj膮 si臋 harmoniczne o coraz wy偶szych rz臋dach, to wp艂yw ich argumentu na czu艂o艣膰 wy艂膮cznika maleje wraz ze wzrostem rz臋du harmonicznej. Przedstawiaj膮 to przebiegi z rysunku 9. i rysunku 10. Przeci臋cie przebiegu si艂y pochodz膮cej od pr膮du r贸偶nicowego i wypadkowej si艂y trzymaj膮cej nast膮pi przy podobnej warto艣ci skutecznej pr膮du wt贸rnego, niezale偶nie od tego, czy wy偶sza harmoniczna jest w fazie z pierwsz膮 harmoniczn膮, czy jest przesuni臋ta o 180掳. Ten wniosek sugerowa艂by, 偶e im wy偶sza harmoniczna, tym mniej wp艂ywa na prawid艂owe dzia艂anie wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego.
Niestety, du偶y udzia艂 wy偶szych harmonicznych, podobnie jak przy przep艂ywie pr膮du o podwy偶szonej cz臋stotliwo艣ci, mo偶e wp艂ywa膰 bardzo niekorzystnie na czu艂o艣膰 wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego. Zawarto艣膰 wy偶szych harmonicznych por贸wnywalna b膮d藕 nawet przekraczaj膮ca poziom harmonicznej podstawowej mo偶e pojawi膰 si臋 w obwodzie z przemiennikami cz臋stotliwo艣ci. Okazuje si臋, 偶e podwy偶szona cz臋stotliwo艣膰 pr膮du r贸偶nicowego, a wi臋c i wy偶sze harmoniczne, wp艂ywaj膮 niekorzystnie na parametry przek艂adnika Ferrantiego i element贸w znajduj膮cych si臋 w jego obwodzie wt贸rnym [1, 2].
W艂a艣ciwo艣ci rdzenia przek艂adnik贸w Ferrantiego oraz stopie艅 skomplikowania rozwi膮zania obwodu wt贸rnego s膮 zr贸偶nicowane, a wi臋c wy艂膮czniki r贸偶nicowopr膮dowe bardzo r贸偶nie zachowuj膮 si臋 w obecno艣ci harmonicznych, szczeg贸lnie tych o wysokich rz臋dach. Niekt贸re nieznacznie zwi臋kszaj膮 pr膮d zadzia艂ania przy du偶ym udziale harmonicznych wysokich rz臋d贸w, a w przypadku innych pr膮d ten silnie ro艣nie.
W celu sprawdzenia wp艂ywu wy偶szych harmonicznych w pr膮dzie r贸偶nicowym na dzia艂anie wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych przeprowadzono badania laboratoryjne. Badano wp艂yw argumentu oraz rz臋du danej harmonicznej nieparzystej na rzeczywisty pr膮d zadzia艂ania wy艂膮cznik贸w. Na rysunkach 11. i 12. przedstawiono wyniki bada艅 dla wybranych wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych o I螖n=30 mA typu AC, bezzw艂ocznych. S膮 to wy艂膮czniki tego samego typu, ale pochodz膮 od r贸偶nych producent贸w. Rysunek 13. przedstawia wyniki bada艅 dla wy艂膮cznika r贸wnie偶 o I螖n=30 mA bezzw艂ocznego, ale typu A.
Badania przeprowadzono w ten spos贸b, 偶e wymuszono przebieg odkszta艂cony sk艂adaj膮cy si臋 z harmonicznej podstawowej i jednej harmonicznej nieparzystej (3., 5., 11. lub 23.), zwi臋kszano jego warto艣膰 skuteczn膮 i rejestrowano rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego. Rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania przedstawiono w funkcji argumentu wy偶szej harmonicznej (warto艣膰 argumentu zmieniano co 45掳) dla udzia艂u wy偶szej harmonicznej w stosunku do harmonicznej podstawowej: 0,25; 0,50; 1,00 (co oznaczono na rysunkach odpowiednio 25 %, 50 %, 100 %). Oznaczenie 鈥瀞in 50 Hz鈥 na rysunkach symbolizuje rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania przy przebiegu nieodkszta艂conym.
Badania laboratoryjne potwierdzaj膮 wyniki analiz teoretycznych. Przy udziale w pr膮dzie r贸偶nicowym harmonicznej o stosunkowo niskim rz臋dzie, zauwa偶a si臋 zr贸偶nicowane warto艣ci pr膮du, przy kt贸rym zadzia艂a艂 wy艂膮cznik, co jest spowodowane wp艂ywem argumentu harmonicznej. W przypadku udzia艂u harmonicznej 11. lub 23., wp艂yw tego argumentu jest mniejszy, ale wida膰, 偶e przy du偶ym jej udziale rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania mo偶e znacz膮co wzrosn膮膰 i przekroczy膰 warto艣膰 I螖n niezale偶nie od tego, czy jest to wy艂膮cznik typu AC (rys. 11d), czy typu A (rys. 13d). Z por贸wnania rysunku 11. i rysunku 12., wynika, 偶e wy艂膮czniki tego samego typu mog膮 r贸偶nie zachowywa膰 si臋 przy takim samym odkszta艂conym pr膮dzie r贸偶nicowym.
Na podstawie zaprezentowanych wynik贸w analiz teoretycznych i bada艅 laboratoryjnych mo偶na stwierdzi膰, 偶e wy偶sze harmoniczne w pr膮dzie r贸偶nicowym znacz膮co wp艂ywaj膮 na rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych. Je偶eli w pr膮dzie r贸偶nicowym jest wy偶sza harmoniczna o stosunkowo niskim rz臋dzie, to wp艂yw na pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania ma argument harmonicznej. Przy harmonicznych o wysokich rz臋dach ich argument przestaje odgrywa膰 rol臋, ale czu艂o艣膰 wy艂膮cznika r贸偶nicowopr膮dowego mo偶e si臋 znacznie obni偶y膰. Przy du偶ym udziale wy偶szych harmonicznych w pr膮dzie r贸偶nicowym rzeczywisty pr膮d r贸偶nicowy zadzia艂ania mo偶e przekroczy膰 warto艣膰 I螖n.
***
Praca naukowa finansowana ze 艣rodk贸w na nauk臋 w latach 2005 - 2008 jako projekt badawczy.
S. Czapp, Analiza obwodu wyzwalacza spolaryzowanego wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych przy podwy偶szonej cz臋stotliwo艣ci pr膮du r贸偶nicowego, XIII Mi臋dzynarodowa Konferencja Naukowa 鈥濧ktualne Problemy w Elektroenergetyce APE鈥07鈥, Gda艅sk 鈥 Jurata, 13-15 czerwca 2007, t. 4, s. 283-290.
2. S. Czapp, Badanie wp艂ywu wy偶szych harmonicznych na czu艂o艣膰 wy艂膮cznik贸w r贸偶nicowopr膮dowych typu AC i A, [w:] XVI Konferencja Naukowo-Techniczna 鈥濨ezpiecze艅stwo Elektryczne i VI Szko艂a Ochrony Przeciwpora偶eniowej ELSAF 2007鈥, Instytut Energoelektryki Politechniki Wroc艂awskiej, Wydawnictwo Politechniki Wroc艂awskiej, Szklarska Por臋ba, 19-21 wrze艣nia 2007 r., s. 97 - 106.
3. T.M. Lee, T.W. Chan, The Effects of Harmonics on the Operational Characteristics of Residual Current Circuit Breakers, International Conference on Energy Management and Power Delivery, Proceedings of EMPD鈥95. 21-13 Nov., 1995, p. 715-719, vol. 2.
4. PN-EN 61008-1:2005 (U) Sprz臋t elektroinstalacyjny. Wy艂膮czniki r贸偶nicowopr膮dowe bez wbudowanego zabezpieczenia nadpr膮dowego do u偶ytku domowego i podobnego (RCCB). Cz臋艣膰 1: Postanowienia og贸lne.
5. PN-EN 61009-1:2005 (U) Sprz臋t elektroinstalacyjny. Wy艂膮czniki r贸偶nicowopr膮dowe z wbudowanym zabezpieczeniem nadpr膮dowym do u偶ytku domowego i podobnego (RCBO). Cz臋艣膰 1: Postanowienia og贸lne.
6. PN-IEC 755+A1+A2:1996 Wymagania og贸lne dotycz膮ce urz膮dze艅 ochronnych r贸偶nicowopr膮dowych.
7. G. Schenke, T. Dunz, U. Sch眉ler, M. Schmidt, G. Gr眉nebast, Personenschutz in Netzen mit Frequenzumrichtern, Etz, S2/2004.
http://www.elektro.info.pl/artykul-galeria/id927,analiza-i-badanie-wplywu-wybranych-wyzszych-harmonicznych-na-dzialanie-wylacznikow-roznicowopradowych-typu-ac-i-a?gal=1&zdjecie=1902