1.A

Układ o wspólnym emiterze – oznaczony WE lub OE w którym sygnał jest doprowadzony między bazę i emiter a obciążenie jest włączone pomiędzy kolektor i emiter. Emiter stanowi elektrodę wspólną dla obwodu wejściowego i wyjściowego. Układ o wspólnym emiterze jest najpowszechniej stosowaną konfiguracją tranzystora bipolarnego we wzmacniaczu małej częstotliwości.

Układ o wspólnym kolektorze – oznaczony WC lub OC w którym sygnał jest doprowadzony między bazę i kolektor a obciążenie jest włączone pomiędzy emiter i kolektor. Kolektor stanowi elektrodę wspólną dla obwodu wejściowego i wyjściowego. w zakresie małych częstotliwości układ nie odwraca fazy sygnału wejściowego.

• Elementy RB1 i RB2 (dzielnik napięciowy) stanowią układ ustalający punkt pracy tranzystora.

• Rc - rezystor kolektorowy (wpływający między innymi na wzmocnienie napięciowe i prądowe układu)

• Pojemności Ce i Cc sprzęgają badany układ ze źródłem sygnału sterującego (poprzedni stopień) oraz obciążeniem, separując te układy stałoprądowo.

• Kondensator CE zwiera składową zmienną prądu emitera

• RE - rezystor emiterowy (wraz z dzielnikiem napięcia - układem RB1 i RB2 ustala punkt pracy tranzystora we wzmacniaczu

1.B

Właściwości układu o wspólnym emiterze: WE

- w zakresie małych i średnich częstotliwości odwraca fazę sygnału wejściowego o 180st

- duże wzmocnienie napięciowe i prądowe a przez to duże

wzmocnienie mocy,

- rezystancja wejściowa układu umiarkowanie mała, zaś wyjściowa jest umiarkowanie

duża,

- układ ten ma największe wzmocnienie mocy w stosunku do układów WC czy WB, Właściwości układu o wspólnym kolektorze: WC

-wzmocnienie napięciowe tego wzmacniacza: Ku≈1, stąd układ ten nazywany jest

wtórnikiem emiterowym,

- rezystancja wejściowa jest duża, a rezystancja wyjściowa jest mała,

- wzmocnienie prądowe podobne jak w układzie WE.

1.C

Wzmocnienie- stosunek amplitud lub mocy sygnału analogowego wyjściowego do sygnału wejściowego określony dla danego układu elektronicznego, zazwyczaj wzmacniacza. Wzmocnienie może być również definiowane j ako logarytm dziesiętny (rzadziej naturalny) z tego stosunku

1.D

W celu wyznaczenia pasma przenoszenia należy na wejście wzmacniacza podać sygnał prostokątny i badać czas narastania oraz zwis w funkcji zmieniającego się okresu przebiegu prostokątnego. Generator powinien mieć możliwie najmniejszą rezystancję wyjściową Amplituda napięcia wejściowego musi być mniejsza od napięcia przesterowania. Kształt napięcia wejściowego i wyjściowego należy obserwować za pomocą oscyloskopu.

1.E

Sposób odwracania fazy w układzie OE

Zasadniczą cechą tego rodzaju wzmacniaczy (OE) jest to, że wzmacniane napięcie sygnału wejściowego podawane jest pomiędzy bazę a emiter tranzystora, natomiast sygnał po wzmocnieniu odbierany jest spomiędzy kolektora a emitera. Emiter jest więc "wspólny" dla sygnałów wejściowego i wyjściowego - stąd nazwa układu (wspólny emiter). Ponieważ sygnał wyjściowy zbierany jest z kolektora, wzmacniacz w układzie wspólnego emitera odwraca fazę sygnału (o 180 stopni) podawanego na wejście.

1.F

Zastosowanie OE- Wzmacniacze ze wspólnym emiterem są najczęściej wykorzystywanym typem wzmacniaczy, szczególnie w zakresie niezbyt wysokich częstotliwości, np. we wzmacniaczach częstotliwości akustycznych. Zapewniają stosunkowo wysokie wzmocnienie napięciowe; wzmocnienie prądowe jest także znacznie większe od jedności.

Zastosowanie OC- układ często wykorzystywany wszędzie tam, gdzie zachodzi potrzeba wysterowania następnych stopni wzmacniacza wymagających stosunkowo dużego sygnału prądowego, np. do sterowania stopni końcowych wzmacniaczy dużej mocy. Wykorzystywany również jako stopień separujący.