Cechy strukturalne górotworu. Ciągłość – środowisko materialne gędzie środowiskiem ciągłym , jeżeli dla dwóch bliskich jego punktów (cząsteczek) różnica właściwości fizycznych tego środowiska będzie dowolnie mała. Ciało spełniające w dużym stopniu postulat ciągłości Mast nie musi jednocześnie spełniać postulatu innych właściwości fizycznych, np. właściwości wytrzymałościowych. Jednorodność – Ciało materialne jest jednorodne, jeżeli w każdym jego punkcie jego właściwości będą takie same. Środowisko materialne jest statycznie jednorodne, jeżeli jego każda podstawowa badana objętość posiada jednakowe właściwości fizyczne. Izotropia - Ciało materialne jest izotropowe, gdy we wszystkich kierunkach badania wykazuje jednakowe wartości parametrów fizycznych. Gdy wykazuje rożne właściwości wtedy jest anizotropowy. Określa się je za pomocą współczynnika anizotropii (anizotropowe <1, izotropowych ). Wyróżniamy anizotropię syngenetyczną – związana z powstawaniem złóż i anizotropię epigenetyczną - powstałą w późniejszych okresach w wyniku działania sił tektonicznych lub zjawisk metamorficznych. Cechy tekstualne górotworu. Łupliwość (cios kliważ) – jest zdolnością skał do łatwiejszego pękania wzdłuż określonego układu płaszczyzn, w których występuje osłabiona spójność między ziarnami. Jest jedną z najistotniejszych cech skał osadowych. Ta cecha ośrodka skalnego ma duży wpływ naprze bieg urabiania skał oraz drążenia i utrzymania wyrobisk. Rzadka łupliwość piaskowców utrudnia ich załamywanie się w wyrobisku eksploatacyjnym, powodując występowanie dużych ciśnień eksploatacyjnych oraz tąpań , w przeciwieństwie do skał łupkowych, charakteryzującą się do łatwego załamywania. Uwarstwienie – Cechuje skały osadowe ponieważ powstaje w trakcie procesów sedymentacyjnych a uwarunkowane jest ono kolejnością powstawania nakładających się utworów skalnych o różnym składzie chemicznym i mineralnym, różnej ziarnistości i różnej orientacji ziarn. Płaszczyzny uwarstwienia są przeważnie płaszczyznami osłabionej spójności skał. Z uwarstwieniem związana jest zdolność skały do rozdzielenia się na pojedyncze warstwy, czyli rozwarstwienie. Im słabsze są siły na kontakcie warstw, tym łatwiej dochodzi do załamywania się warstw. Porowatość - jest wynikiem występowania w skałach pustek i szczelin oraz istnienia miedzy ziarnami mineralnymi drobnych kanalików i wolnych przestrzeni, czyli porów, nawet w przypadku występowania materiału cementującego te ziarna. Jest wielkością ch-ka szczególnie dla skał osadowych mających strukturę ziarnistą. Zagęszczenie skały na skutek działającego ciśnienia powoduje zmniejszenie jej porowatości. Szczelinowatość – jest wynikiem procesów tektonicznych i fizyko-chemicznych zachodzących w ośrodku skalnym. Pod pojęciem szczelinowatości skały rozumiem istnienie w jej budowie nieciągłości i powierzchni osłabienia o zasięgu przewyższającym wymiar ziarn minerałów tworzących masyw skalny. Średnia odległość między tymi powierzchniami nazywa się rozwartością szczeliny lub jej szerokością . Kiedy szczelina jest równa zeru nazywa się pęknięciem. Ze względu na pochodzenie występują szczeliny: -neutralne, -tektoniczne, - wtórne.

Skały jako ośrodki trójfazowe. Pory jak i szczeliny skałach, mogą być wypełnione gazami, cieczami lub częściowo gazami i cieczami. Skały są więc utworami trójfazowymi (ciało stałe – ciecz – gaz). Cieczą zawartą w określonych ilościach w prawie każdej skale jest woda.ze względu na rodzaj więzi wody ze skałą wyróżniamy: - wodę chemicznie związaną (jest częścią sieci krystalicznej ziarn mineralnych. Usunięcie tej wody powoduje rozkład danego minerału), - woda związana chemicznie (przylega ściśle do powierzchni ziarn mineralnych podtrzymana międzycząsteczkowymi siłami przyciągania), - woda swobodna (wypełnia wolnw przestrzenie porów i szczelin w skale. Na wodę swobodną składa się tzw. Woda kapilarna oraz woda grawitacyjna. Strukturalne właściwości skał. Skały budujące górotwór cha–ka się ogromną różnorodnością właściwości fizycznych. Do oceny stopnia niejednorodności stosujemy szereg pojęć: Gęstość objętościowa ρ - [kg/m³] (jest to stosunek masy próbki skalnej do jej objętości. Gęstość właściwa ρ₀ [kg/m³] – jest stosunek masy cząsteczek stałych próbki skalnej m₁ do ich objętości v₁. Ciężar właściwyУ₀ [N/m³] - jest to stosunek ciężaru fazy stałej w stanie sproszkowanym i wysuszonym G₁ do jej objętości V₁ . Porowatość P [100%] - jest to stosunek objętości porów w próbce skały V_p do objętości całej próbki V. Wskaźnik porowatości e - jest to stosunek obiętości porów V_P do objętości materiału zawartego w próbce V_S.. Wskaźnik rozluzowania k - jest to stosunek ciężaru objętościowego У do ciężaru właściwego У₀. Współczynnik rozluzowania k_r - jest to stosunek objętości rozluzowanej skały V_r do jej obiętośvi w stanie nienaruszonym (w masywie) V. Gęstość nasypowa ρ_n – jest to stosunek gęstości objętościowej ρ skały w masywie do współczynnika rozluzowania. Hydromechaniczne właściwości skał. Wilgotność skały -W jest to procentowy stosunek masy wody M_w w porach skały do masy suchej próbki M_d (masy szkieletu skały. Wilgotność naturalna W_n odpowiada naturalnej zawartości wody w skale, niezależnie od tej ilości jaką może skała wchłonąć. Wilgotność całkowita W_sr jest to największa względna ilość wody, gdy pory skały są całkowicie wypełnione wodą. Skała wykazuje tą właściwość przy odpowiednio długotrwałym zatopieniu w wodzie. Stopień wilgotności S_r jest to stosunek objętości wody znajdującej się w porach i pustkach skały V_m do ich objętości całkowitej V_{p .} Współczynnik przepuszczalności k_prz [m²] określony jest obiętością cieczy lub gazu Q o lepkości η przez jesnostkę przekroju poprzecznego skały S w jednostce czasu. Współczynnik filtracji. Współczynnik pęcznienia. Rozmakalność. Rozmywalność .