Jezus Chrystus – dzieje i działalność
Jego narodziny czcimy co rok, zimą, wypatrując 24 grudnia pierwszej gwiazdy na niebie…
Jezus narodził się w Betlejem, w stajni, ponieważ z powodu wielkiego spisu ludności w mieście znalazło się bardzo dużo ludzi i nie dla wszystkich starczyło miejsca w gospodach. Towarzyszyły temu takie wydarzenia jak ukazanie się komety i wizyta trzech mędrców ze Wschodu. W przepisowym terminie, osiem dni po urodzeniu, Jezus został obrzezany w świątyni w Jerozolimie. Niedługo potem Święta Rodzina uciekła do Egiptu przed rzezią niewiniątek dokonaną w okolicach Betlejem przez żołnierzy Heroda, który dowiedział się o narodzeniu Mesjasza. Po śmierci Heroda Maryja i Józef z małym Jezusem wrócili w rodzinne strony i osiedlili się w Nazarecie, w prowincji Galilea. Gdy Jezus miał dwanaście lat, podczas wizyty w Jerozolimie zgubił się na trzy dni swoim ziemskim rodzicom. Po długich poszukiwaniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie prowadził dysputy z uczonymi teologami, znacznie nad nimi górując. Potem wrócił do Nazaretu. Uwaga – Jezus urodził się w Betlejem, a wychowywał w Nazarecie.
Moment przełomowy – rozpoczęcie działalności – nastąpił, gdy Chrystus miał około trzydziestu lat. Wówczas pojawił się nad rzeką Jordan i został ochrzczony przez Jana Chrzciciela. Po ceremonii usłyszano głos Boga: „Tyś jest mój Syn umiłowany – w Tobie mam upodobanie”. Ochrzczony Chrystus udał się na pustynię, gdzie przez czterdzieści dni pościł i był kuszony przez diabła. Wyszedł jednak z tego bez szwanku i odwiedził Betanię, gdzie przyłączyli się doń pierwsi uczniowie. Jakiś czas potem dokonuje w Kanie pierwszego cudu.
Odwiedza Jerozolimę i wypędza kupców ze świątyni. Potem wraca do Galilei, gdzie rozpoczyna intensywną działalność nauczycielską. To wtedy wygłasza większość przypowieści, czyni cuda, wreszcie wygłasza kazanie na Górze. Rośnie Jego popularność, a jednocześnie wzrasta wobec Niego wrogość środowisk kapłańskich i arystokratycznych. Po ponad roku wyrusza w podróż misyjną po Judei. Na jej zakończenie wjeżdża do Jerozolimy.
Gdy nadchodzi święto zwane Paschą odbywa się Ostatnia Wieczerza, w czasie której Chrystus objawia ostatecznie apostołom swoje powołanie. W nocy po niej Jezus, wydany przez Judasza, zostaje pojmany. Rankiem Sanhedryn, sąd religijny, skazał Go na śmierć. Wyrok jednak wymagał zatwierdzenia przez Rzymian, więc doprowadzono Chrystusa przed oblicze Poncjusza Piłata. Ten zamierzał go zwolnić po uprzednim wychłostaniu. Kapłani jednak zdecydowanie żądali kary śmierci. Wówczas Piłat, symbolicznie umywając ręce, dał im wolną rękę. Zaistniała jeszcze jedna szansa uwolnienia Jezusa – z okazji Paschy Rzymianie pozwalali ludowi wybrać jednego ze skazańców, który zostanie zwolniony. Lud jednak wybrał pospolitego złoczyńcę – Barabasza. Wieczorem Chrystus został ukrzyżowany na wzgórzu Golgota, gdzie zmarł. Został pogrzebany, a na trzeci dzień zmartwychwstał, Jego uczniowie znaleźli pusty grób. Mękę i ukrzyżowanie Chrystusa czczą chrześcijanie corocznie podczas Wielkiego Postu, zmartwychwstanie świętujemy w Wielkanoc.
Z nauk Chrystusa
Kazanie na górze
Jezus wędrujący po Galilei zebrał grono wyznawców i aby przemówić do nich – wstąpił na górę i nauczał. Wśród wielu pouczeń zwracają uwagę dwa: o zemście i o miłości bliźniego.
Pierwsze jest kwintesencją chrześcijańskiej pokory: „Jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nastaw mu i drugi”.
Drugie „Będziesz miłował bliźniego”, ale i „Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. Dodaje przy tym Jezus, iż nie jest rzeczą trudną miłować przyjaciół i pozdrawiać tylko braci – wysiłkiem jest przebaczyć temu, kto wobec nas zawinił. Jak często wydaje się ów nakaz trudny lub dyskusyjny – pokazują dzieje ludzkości. Ale te nakazy są wyrazem humanizmu najwyższego, tak różnego od słynnego „oko za oko” Hammurabiego.
Z innych nauk
Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni („Czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz?”).
Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi.
„Proście, a będziecie wam dane, szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam.”
Jezus – uzdrowiciel
Oczyszcza trędowatego, uzdrawia sługę setników, teściową Piotra, sparaliżowanego, ślepców, niemych i innych cierpiących. Także wskrzesza – dziewczynkę, córkę Jaira, oraz Łazarza, którego podniósł z grobu cztery dni po pochówku.
Największe przykazanie
To przykazanie miłości. Jezus zapytany, jakie przykazanie jest najważniejsze, odparł: podstawą istnienia są dwa przykazania: „Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego i duszy swojej i z całej myśli swojej” i „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”.
Jezus – cudotwórca
Cud w Kanie Galilejskiej: podczas wesela, gdy zabrakło wina, zamienił Jezus wodę w dobre wino. Nakarmił pięć tysięcy ludzi, rozmnażając pięć chlebów i dwie ryby.
Jezus i jawnogrzesznica
Oskarżona o cudzołóstwo. Lud chciał ją ukamienować, a zapytany Jezus odrzekł: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamień”. Nikt nie odważył się jej uderzyć!