SKRÓTY TWORZYW

PE - polietylen

PP – polipropylen

PIB – poliizobutylen

E/P – kopolimer etylen / propylen

PS – polistyren

SAN – kopolimer styren/akrylonitryl

ABS – terpolimer akrylonitryl/ butadien/ styren

PTFE – politetrafluoroetylen

PVF – polifluorek winylu

PVC – polichlorek winylu

VC/VAC – kopolimer chlorek winylu / octan winylu

PVAL – polialkohol winylowy

PVAC – polioctan winylu

POM – poliformaldehyd

POT – politrioksan

PEOX – politlenek etylenu

PPO - politlenek fenylenu

PF – tworzywa fenolowo-formaldehydowe

CF – tworzywa krezelowo-formaldehydowe

EP – tworzywa dianowe

PMMA – polimetakrylan metylu

PAN – poliakrylonitryl

PET – politereftalan etylenowy

PBT – politereftalan butylenowy

PAR – poliarylany

UP – żywice poliestrowe

PC – poliwęglan

UF – tworzywa mocznikowe

MF – tworzywo melaminowe

PA – poliamidy

PUR – poliuretany

PI – poliimid

SI – silikony

PSU – polisulfony

PAS – poliarylosulfon

PPS – polisiarczek fenylenowy

CN – azotan celulozy

CA – octan celulozy

Identyfikacja tworzyw polimerowych

Tworzywa wielkocząsteczkowe to polimer i składniki dodatkowe. Polimer jest związkiem chemicznym wielkocząsteczkowym składającym się z powtarzających się jednakowych lub różnych jednostek konstrukcyjnych zwanych merami.

Monomerem jest związek chemiczny małocząsteczkowy, zdolny do polimeryzacji.

Oligomer jest to związek chemiczny zawierający niewiele jednostek konstrukcyjnych.

Kopolimer to 2 różne monomery.

Terpolimer to trzy różne monomery.

Składniki dodatkowe.

Napełniacze:

-proszkowe (talk, sadza, metale, mika, drewno)

-włókniste (włókna długie krótkie np. szklane, węglowe, )

-płatowe (tkaniny, maty, papier)

Środki pomocnicze to: stabilizatory, plastyfikatory, środki smarujące, barwiące, opóźniacze palenia, antystatyki, modyfikatory, środki utwardzające, rozcieńczalniki itp.

Tworzywa dzielą się ze względu na właściwości mechaniczne.

Elastomery i Plastomery

Elastomerem jest tworzywo charakteryzujące się współczynnikiem sprężystości wzdłużnej rzędu 1 do 4 MPa i wydłużeniem przy rozciąganiu rzędu kilkuset %.

Plastomerem nazywa się tworzywo mające współczynnik sprężystości wzdłużnej powyżej 1000 MPa oraz wydłużenie przy rozciąganiu od 1% (kruche) do 100-300% (sprężyste)

Klasyfikacja ze względu na właściwości cieplno przetwórcze.

Termoplastyczne –jest zdolne do wielokrotnego przechodzenia pod wpływem ciepła ze stanu stałego w plastyczny i ciekły i odwrotnie.

Natomiast tworzywa utwardzalne pod wpływem czynników chemicznych bądź fizycznych przekształca się nieodwracalnie w materiał usieciowany, nietopliwy.

Klasyfikacja ze względu na skład chemiczny i budowę cząsteczek.

Metody identyfikacji

-chemiczne

-fizyczne

-chemiczno fizyczne

Metoda płomieniowa- kawałek tworzywa chwycić pincetą i wprowadzić do palnika.

Metoda prażenia w rurce szklanej.

PE (polietylen) – miękkie, przezroczyste, nie pęka po upadku, łatwe do barwienia i zarysowania.

-topi się, kapie, żółty płomień z niebieskim rdzeniem, krople palą się nadal, zapach zgaszonej świecy

PS (polistyren) – żółty kopcący płomień, łatwopalny, twardy, sztywny, łamliwy, dźwięk metaliczny przy uderzeniu

PA (poliamid) – twarde, wytrzymałe, żółty płomień, kapie, gaśnie podczas kapania, łatwy do barwienia, odporny na uderzenia

SZKŁO

Szkło jest substancją, która po stopieniu i ostudzeniu nie krystalizuje, a zachowuje się jak ciecz przechłodzona, mino osiągnięcia w niższych temperaturach dużej twardości.

Dodatnimi cechami szkła są:

-odporność na działanie czynników chemicznych i atmosferycznych

-wytrzymałość mechaniczna

-niepalność

-łatwość kształtowania w stanie plastycznym

-mała przewodność cieplna i elektryczna

-nie przepuszczalność wody, gazów itp.

Do wad szkła można zaliczyć jego kruchość i wrażliwość na zmiany temperatury.

Najczęściej stosowanym rodzajem szkła użytkowego jest stop krzemionki i wapnia. Otrzymuje się je przez stopienie gruboziarnistego piasku o zawartości krzemionki powyżej 99%, sody lub siarczanu sodowego i czystego wapienia. Do mieszanki dodaje się stłuczkę szklaną.

Na ogół gęstość szkła wynosi około 2,5 g/cm³, wytrzymałość na ściskanie 6-20 MPa, wytrzymałość na rozciąganie 0,4-1 MPa , twardość w skali Mohsa 5-7.

SKŁAD SZKŁA

SiO₂- 69-70%

CaO- 5-12%

Na₂O- 12-16%

MgO- do 12%

Al₂O₃- do 3%

KOLORY SZKŁA

Niebieski –CuO

Zielony – Cr₂O₃

Purpurowy - AuCl₃

Fioletowy -MnO₂

Granatowy – CaO

Studzenie masy	-Klarowanie Masy	1450°C
Kształtowanie butelek	-Wytwarzanie kropli w zasilaczach automatów -Ciągnięcie szkła -Wyraźne krzepnięcie lub miękniecie szkła	1000°C 900°C ~700°C
Studzenie i przenoszenie do odprężenia	-Koniec formowania -Spiekanie i gięcie szkła -Możliwość odkształcenia się szkła pod własnym ciężarem -Krzepnięcie szkła, możliwość pękania	700°C 650°C 580°C 550°C
Odprężanie	-Usuwanie naprężeń -Koniec powolnego studzenia -Szkło w temp. pokojowej	520°C 450°C 15-20°C

Badanie właściwości mechanicznych

Można je podzielić na:

-właściwości technologiczne, decydujących o przydatności materiałów do określonej obróbki

-właściwości wytrzymałościowe, do wyznaczania których niezbędna jest znajomość siły lub momentu sił, jako jednej z wielkości mierzonych podczas badania.

Zróżnicowane warunki pracy różnych elementów konstrukcyjnych wymagają przeprowadzenia badań własności mechanicznych w różny sposób:

-próby rozciągania, skręcania, zginania, ścinania a także badania przy złożonym stanie naprężenia

-właściwości statyczne – przy wolno wzrastającym obciążeniu

-dynamiczne – przy obciążeniu działającym gwałtownie

-zmęczeniowe – przy obciążeniach cyklicznych

-wykonywane są badania przy obciążeniu stałym i długo trwałym

Metody statyczne twardości:

-Brinella

-Viekersa

-Knoopa

-Chruszczowa- Bierkowicza

-Grodzińskiego

-Rockwella

BRINELLA

F- siła w N

D- średnica kuli w mm

d- średnica odcisku w mm

STRUKTURA TWORZYW POLIMEROWYCH

1. Struktura liniowa

2. Rozgałęziona

3. Usieciowana

Struktura nadcząsteczkowa

1.faza bezpostaciowa 2.faza krystaliczna

POSTACIE KOFORMACYJNE ŁAŃCUCHA GŁÓWNEGO

1. wyprostowany

2. globularny

3. rektalny

4. lamelarny

5. helikoidalny

6. cykliczny