Fotoliza wody- podstaw reakcja w fotosyntezie roślin. rozkład wody pod wpływem światła; uwolnione w jej wyniku protony i elektrony są wykorzystywane do syntezy cukru w procesie asymilacji CO₂, natomiast produkt uboczny - tlen cząsteczkowy jest uwalniany do środowiska zewnętrznego. Proces zach w fazie jasnej fotosyntezy i jest źródłem protonów do syntezy NADPH. Roztwór hipotoniczny - w zjawiskach osmotycznych jest to ten z dwóch kontaktujących się ze sobą roztworów, od którego następuje przepływ indywiduum chemicznego zdolnego do przenikania przez błonę półprzepuszczalną Komórki tkanki umieszczone w wodnym roztworze hipotonicznym wchłaniają wodę i nabierają objętości. Roztw izotoniczny - w kontakcie z innym rozt. przez błonę półprzepuszczalną pozostaje z nim w osmotycznej równowadze dynamicznej.Aby roztwór wykazywał tę cechę, musi mieć identyczny potencjał chemiczny wszystkich indywiduów chemicznych zdolnych do przechodzenia przez błonę półprzepuszczalną, przez którą kontaktuje się z innym roztworem. Etapy oddychania wewnątrzko: Makro: azot, siarka, fosfor, Oddychanie tlenowe- czyli całkowite utlenienie substratu kosztem tlenu, na dwutlenek węgla i wodę. Jest zasadniczym typem oddychania, przebiegającym we wszystkich komórkach roślin wyższych. C6H12O6 + 6O2 → 6CO2 + 6H2O + energia Chloroplast- Zawierają zielone barwniki chlorofile pochłaniające energię światła słonecznego potrzebną do fotosyntezy. W nich zachodzi przemiana dwutlenku węgla oraz wody z wykorzystaniem energii świetlnej w glukozę oraz tlen. Chromoplasty – barwne plastydy, nieaktywne w proc fotos. maja barwniki karotenoidowe – żółty ksantofil i czerwony karoten. Nadają barwę kwiatom, owocom, a czasem również korzeniom |
Ruch wody w ukł gleba - roślina – powietrze:1. Pob wody przewodzenie w poprzek tkanek korzenia do walca osiowego 2. Daleki trans wody elementami ksylemu (w łodydze) do liścia, Woda z roztworu glebowego przez kom wędruje w poprzek korzenia doj tkanki przewodzącej: naczyń lub cewek, nimi do łodygi i liści. Transport wody odbywa się od miejsca o większym potencjale wody do miejsca o mniejszym pot wody, z gleby do rośliny, a z roślin do atmosfery pobieranie dziki Mechanizm bierny: sila ssąca liści powstj przez transpiracji, wody z liści. Wyparowywanie wody z powierzch warstwy kom. liści to zmniejszenie ich potencjału wody i turgoru, przez to wzrost siły ssącej. Na miejsce wytranspirowanej wody podciągane są następne cząs. Komórki powierzchni liści odbierają wodę kom. sąsiednim, a te następnym itd. - aż do naczyń i cewek. Ubytek wody w naczyniach i cewkach wywołuje podciśnienie hydrostatyczne sięgające przez łodygę do korzenia, przez co woda przechodzi z kom. walca osiowego korzenia do naczyń i cewek, a z gleby do włośników. W takim układzie każda komórka, która oddaje wodę komórce sąsiadującej z nią z jednej strony, pobiera ją od komórki sąsiadującej z drugiej strony. Ruch wody odbywa się na drodze najmniejszego oporu i następuje albo ścianami komórkowymi albo przez cytoplazmę i plazmodesmy), albo z wakuoli do wakuoli (osmoza). Niski potencjał wody w liściach zapewnia dostarczen wody do wierzchołka korony drzew. Cisnienie osmotyczne- wykorzystują do trans. wody od korzeni do liści. Zjawiska osmotyczne zapewniają sztywność liści i łodyg, są też podstawą działania aparatu szparkowego. |
---|