Ustawa z 27.03.09 „O planowaniu i Zagospodarowaniu przestrzennym” reguluje gospodarowanie przestrzenią.

Pryncypia wymienione w Ustawie (art.2, art. 10):

• ład przestrzenny

• zasady i wymogi urbanistyczne i architektoniczne

• wymogi związane z ochroną środowiska (uwzględnić, że środowisko ma swoją wartość, można go zwaloryzować, wycenić)

• wymogi w zakresie zachowania dziedzictwa kulturowego i zabytków

• wymogi z ochroną zdrowia, bezpieczeństwem ludzi, bezpieczeństwa mienia i osób niepełnosprawnych (należy brać pod uwagę udogodnienia dla tych osób)

• walory ekonomiczne przestrzeni – maksymalizacja korzyści lub minimalizacja kosztów

• prawo własności – ustawodawca Zachował prawo do wywłaszczeń (np. zabrać ziemię)

• potrzeby obronności i bezpieczeństwa kraju

Zasady planowania przestrzennego nie wynikają z Ustawy ale z uwarunkowań historycznych.

Zasady:

1. zrównoważonego rozwoju – „korzystać ze środowiska tak jakbyśmy pożyczali je od własnych dzieci”. Gospodarcze i społeczne wykorzystanie środowiska z uwzględnieniem jego ochrony. Zrównoważony rozwój jako pewne elementy, które muszą zostać zachowane. Zrównoważony rozwój w jak najmniejszym stopniu szkodzi środowisku.

2. ochrona wartości wysokocenionych – wartości wysoko cenione – bezpieczeństwo i ochrona ludzi, kraju, ochrona przyrody, dziedzictwa kulturowego, własności.

3. ochrony interesu prawnego podmiotów, których plan dotyczy – informowanie społeczeństwa o planowanym zagospodarowaniu przestrzeni, który będzie dotyczył danej grupy społecznej.

4. samodzielności planistycznej gminy – gmina decyduje o planie zagospodarowania przestrzeni; podlega kontroli ze względu na przestrzeganie prawa

5. respektowania planów jednostek samorządu terytorialnego, tzn. większa obszarowo – od 1999 nie ma hierarchiczności jednostek samorządowych. Podporządkowane są jedynie legalności prawa – Radzie Ministrów i Wojewodzie

6. zgodności decyzji planistycznych z politycznymi

7. zgodności dokumentów planistycznych - zgodność wewnętrzna planów. Sam w sobie plan powinien być zgodny wewnętrznie, musi spełniać funkcje, któremu są przypisane. Plany przestrzenne nie są jedynymi planami, są też np. strategie – wyznaczanie kierunków działalności. Plan – rozpisanie strategii.

8. założeń progresywnych – w planowaniu powinno istnieć dążenie do pewnego ideału. Mówi, że należy przyjąć optymistyczne założenia do planowania.

03.10.2003 – Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz w ocenach oddziaływania na środowisko.

Ustawa o planowaniu i gospodarowaniu przestrzennym:

• art.1 mówi czego dotyczy ustawa

• kwestia działalności organów państwowych

• reguluje właściwości organów

• reguluje postępowanie przed organami

• definicja zrównoważonego rozwoju – prawo ochrony środowiska

• definicja środowisko, interes publiczny, obszar metropolitarny

• teren zamknięty – obszary wojskowe, ważne ze względu na obronność kraju; działka budowlana; dostęp do drogi publicznej; walory ekonomiczne przestrzeni

Struktura planowania:

• najważniejszą rolę w sporządzaniu planowania i zagospodarowania spełnia gmina.

Art. 3 i Art. 8 – podmioty planowania:

Gmina	Wójt, burmistrz, prezydent miasta	Rada gminy	Opracowania planistyczne: studium , mpzp
Powiat	Zarząd powiatu	Rada powiatu	Analizy, studia
Województwo	Zarząd województwa	Sejmik wojewódzki	pzpw
Szczebel centralny	Rada ministrów – zwykle zleca komuś – Minister Infrastruktury	Sejm RP	kpzk
	Opracowanie	Zatwierdzenie

• studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego

• mpzp- - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (plan lokalny)

• pzpw – plan zagospodarowania przestrzennego województwa

• kpzk – koncepcje przestrzennego zagospodarowania kraju

Art. 4:

• determinuje całą politykę przestrzenną

mpzp:

• sporządzenie mpzp nie jest obowiązkowe