Gospodarka przestrzenna jest to gospodarowanie przestrzenią w przestrzeni, tzn. wykorzystywanie komponentów środowiska przyrodniczego, osiedlanie się ludności w przestrzeni oraz organizowanie się ludności i prowadzenie wszelkiej działalności gospodarczej i społecznej.
Wszystkie podmioty gospodarcze, osoby indywidualne, gospodarstwa domowe będą gospodarować w przestrzeni.
Przestrzenią gospodarują organy władzy, głównie gmina (wójt, burmistrz, prezydent miasta, rada gminy).
Elementy gospodarki przestrzennej:
bierne – wszystkie elementy poddające się procesom gospodarczym przez człowieka, elementy stałe
czynne – tym elementem jest tylko człowiek
W strukturze gospodarki przestrzennej wyróżnia się 5 elementów:
środowisko przyrodnicze, np. budowa systemów komunikacyjnych w wyniku melioracji, wycinanie lasów
Ludność
System osadniczy – wpływa na zwiększone zapotrzebowanie na przestrzeń
System produkcji
Usługi
System powiązań przestrzennych (łączy wszystkie pozostałe)
Powiązania przestrzenne – wszelkie urządzenia, ciągi, które służą do przepływu informacji.
Podmioty gospodarki przestrzennej:
władza
przedsiębiorcy
społeczność lokalna
W ramach gospodarki przestrzennej zajmować się będziemy:
poszukiwaniem lokalizacji
Określenie funkcji przestrzeni
Kontrola wykorzystania przestrzeni
Wykorzystanie i kontrola wykorzystania majątku trwałego (np. budynki, ławki, elementy infrastruktury)
Wśród cech przestrzeni mających najistotniejsze znaczenie dla gospodarki przestrzennej należy wymienić:
ograniczoność – dysponujemy tylko przestrzenią, tylko dlatego, że jest ograniczona
wartość – wyznacza funkcje dla przestrzeni
publiczny charakter – można użytkować bez zakłócania ogólnego porządku.
Znaczenie gospodarki przestrzennej w ostatnich czasach wynika z:
rosnącej liczby mieszkańców i ich koncentracji w skupiskach miejskich
intensyfikacji wykorzystania przestrzeni
rosnące zapotrzebowanie na przestrzeń
rosnące konflikty przestrzenne, np. o przebieg obwodnicy Augustowa
Cele gospodarki przestrzennej:
nadrzędnym celem jest osiągnięcie ładu przestrzennego (stan do którego będziemy dążyć stale)
Cel 1 – go rzędu:
nastawiony na jak najlepsze warunki do życia i prowadzenia działalności gospodarczej przez człowieka
Cele 2 – go rzędu:
poprawa warunków życia mieszkańców
poprawa warunków funkcjonowania podmiotu gospodarczego
tworzenie warunków dla rozwoju społeczno – gospodarczego
Zagospodarowanie przestrzenne – to proces uzdatniania, przystosowywania przestrzeni do użytkowania poprzez wprowadzenie do tejże przestrzeni (celowe) trwałych elementów. Ma to miejsce, gdy budujemy domy, drogi, sadzimy las. Jest to wprowadzanie do przestrzeni pewnych elementów.
Systemy zagospodarowania przestrzennego:
środowisko przyrodnicze (geograficzne) – potrzebne człowiekowi, ponieważ zasoby, np. węgiel, torf, rośliny jadalne oraz do pozbycia niepotrzebnych dla niego odpadów powstałych w procesach produkcyjnych, poza tym wszystkie działania prowadzone są w środowisku (przestrzeni)
ludność i osadnictwo – system, gdzie powstają skupiska ludzi ma pierwszeństwo przed pozostałymi
produkcja – obejmuje całą działalność człowieka od rolnictwa, łowiectwa do przemysłu ciężkiego, obejmuje też usługi
infrastruktura – jest to zespół urządzeń i instytucji o charakterze publicznym służący do prawidłowego funkcjonowania gospodarki narodowej oraz zapewniający właściwe warunki życia mieszkańców. Cechy infrastruktury:
publiczny charakter
usługowy charakter
nie wytwarza dóbr materialnych
kapitałochłonna
długi okres użytkowania
Infrastruktura ma charakter dwudzielny (dychotomiczny) i dzieli się na: infrastrukturę ekonomiczną (techniczną) oraz infrastrukturę społeczną (ma zapewnić właściwe warunki życia; charakter punktowy).
Infrastruktura ekonomiczna obejmuje:
układ komunikacyjny (transport, zaplecze, łączność)
układ wodno – kanalizacyjny (wodociągi, kanalizacja, melioracje)
układ elektro – energetyczny (elektroenergetyka, ciepłownictwo i gazownictwo)
Infrastrukturę społeczną tworzą:
układ społeczny (opieka społeczna, szkolnictwo i oświata, handel, usługi, ochrona zdrowia, kultura, sport itp.)
układ instytucjonalny (wymiar sprawiedliwości, obrona narodowa, administracja publiczna, instytucje finansowe)
Uwarunkowania gospodarki przestrzennej:
prawne (wynikają z przepisów krajowych i europejskich)
przyrodniczo - geograficzne
społeczne
ekonomiczne
komunikacyjne – infrastrukturalne